Morgunblaðið - 02.12.1998, Síða 54

54 MIÐVIKUDAGUR 2. DESEMBER 1998
MORGUNBLADIÐ
MINNINGAR
FRÉTTIR
BJARNIKRISTINN
BJARNASON
Málþing ura stjórnun
opinberra stofnana við
upphaf 21. aldar
ÍSLANDSDEILD Norræna stjórn- flestum OECD-ríkjanna. Halla Tóm-
sýslusambandsins og fjármálaráðu-
neytið halda málþing fímmtudaginn
3. desember um stjórnun opinberra
stofnana við upphaf 21. aldar.
Þingið er ætlað stjórnendum opin-
beira stofnana og öðrum er áhuga
hafa á viðfangsefninu. Markmið
þingsins er að fjalla um nýja stjórn-
unarhætti opinberra stofnana og
ræða áhrif þeirra á rekstur og skipu-
lag.
Málþingið verður haldið í Háskóla-
bíói. Dagski-áin hefst kl. 13 og stend-
ur yfir til kl. 16.40.
Geir H. Haarde mun setja mál-
þingið. Omar H. Kristmundsson, for-
maður NAF-IS ræðir um hina nýju
stjórnunarstefnu sem skipar vaxandi
sess við stjórnun hins opinbera í
asdóttir, starfsmannastjóri Islenska
útvarpsfélagsins, fjallai- um þátt
vinnustaðamenningar í árangii íýrir-
tækja og stofnana. Svafa Grönfeldt,
lektor og sérfræðingur Gallup á Is-
landi, flytur erindi er ber nafnið Er
þjónustuvilji allt sem þarf? og fjallar
um uppbyggingu þjónustumenning-
ar. Bragi Guðbrandsson, forstjóri
Bamavemdarstofu, fjallar um þær
breyttu kröfur sem gerðar em til
stjórnenda ríkisstofnana.
Gunnar Bjömsson, skrifstofustjóri
í fjái-málaráðuneytinu, mun að lokum
ræða um þá spurningu hvernig
stjórnendur likisins séu í stakk búnir
til að takast á við breytt starfsum-
hvei-fi og aukna ábyrgð. Fundarstjóri
verður Sigurður Líndal prófessor.
voru því falin mörg önnur trúnaðar-
störf, forsæti í Félagsdómi og Sigl-
ingadómi, dómarafélagi og skóg-
ræktarfélagi, matsstörf, gerðar-
dómsstörf og tölvunefnd og síðast
en ekki síst var hann prófdómari
þegar ungii- lögmenn þreyttu próf-
raun til þess að gerast héraðsdóms-
lögmenn. Þar fylgdist hann með
ungum málflytjendum vaxa og
þroskast. Hann var snyrtilegur í
klæðaburði og háttum og bar sig vel,
og höfðu konur orð á því að hann
væri myndarlegur. Dugnaður hans í
réttarhöldum var orðlagður, og leið
, hann ekki ódugnað og hirðuleysi.
Lögmenn báru til hans traust, enda
þótt þeir kvörtuðu undan röskleika
hans og umvöndunum. Hans háttur
var að vera strangur og alvarlegur í
störfum, en léttur og glaður á
mannamótum. Hann fór í Hæstarétt
1986 og lét af störfum íyrir aldurs
sakir í árslok 1991, og tók ég sæti
hans. Hann kom áfram til dómstarfa
þar sem varadómari og þá unnum
við saman, í fyrsta sinn eftir öll þessi
ár, komnir í fjölskipaðan dóm. Það
varð gott samstarf, nákvæmni hans
og réttsýni í öllu var slík.
Bjarni naut þeiirar hamingju að
eignast sinn lífsförunaut, hana Olöfu
Pálsdóttur. Þau voru samlynd í hug-
_ um, unnu saman að sínum áhuga-
málum, nutu fagurra lista og góðs
félagsskapar. Hann bar mikla virð-
ingu fyrir henni og unni henni og
börnum þeirra og barnabörnum.
Dómarar hittast einu sinni á ári,
eftir aðalfund félagsins, og snæða
kvöldverð saman með mökum sín-
um. Þangað komu Bjarni og Ólöf í
ár eins og endranær og nutu lífsins.
Um kvöldið fékk Bjarni aðsvif og
komst ekki til meðvitundar, og lést
tveim dögum síðar. Hann lifði því líf-
inu til hinstu stundar eins og hann
" hafði alltaf gert, þrátt íyrir nokkur
veikindi, glaður og reifur, með reisn.
Hans verður minnst þegar menn
ræða hvernig dómarar eigi að vera.
Blessuð sé minning hans.
Garðar Gíslason.
Bjarni K. Bjarnason gekk
snemma á ævinni til liðs við skóg-
ræktarhugsjónina og lét til sín taka
á þeim vettvangi enda þótt dagleg
störf hans snerust um aðra þætti
þjóðlífsins.
Hann átti um árabil sæti í stjóm
Skógræktarfélags íslands þar sem
einlægur áhugi hans á viðfangsefn-
inu og grandvar persónuleiki hans
. varð öðrum að leiðarfjósi.
Enda þótt nokkuð sé um liðið síðan
Bjarni lét af þátttöku í stjórnarstörf-
um á vegum Skógræktarfélags Is-
lands situr enn eftir sá góði andblær
sem honum fylgdi á vettvangi skóg-
ræktarfélaganna og mun lengi lifa.
Hugsjónin um endurheimt skóga
á Islandi sem Bjarni hafði tileinkað
sér, birtist ekki eingöngu í liðveislu
hans við hinn félagslega þátt starfs-
ins. Hún birtist ekki síður í mikilli
framkvæmdagleði við ræktunar-
störfin. Hann lét sér ekki nægja að
gera garðinn sinn við Einimel að
uppeldisstöð fyrir trjáplöntur held-
ur hafði hann á sinni hendi umfangs-
mikið gróðursetningastarf í stórum
skógarreitum við æskustöðvar sínar
í Grímsnesi svo og víðar.
I þeim reitum dafnar nú fjölbreytt-
ur og þróttmikill skógargróður sem
er verðugur minnisvarði um ötulan
ræktunai-mann sem valdi snemma á
ævinni að ganga til liðs við hin já-
kvæðu nátturuöfl og vera í forsvari
fyrir endurheimt íslenskra skóga.
Við ævilok félaga okkar viljum við
þakka fyrir góð kynni. Hans verður
lengi minnst í röðum skógræktar-
manna.
Eiginkonu og fjölskyldu Bjarna
K. Bjarnasonar sendum við innileg-
ar samúðarkveðjur.
Hulda Valtýsdóttir, formaður
Skógræktarfélags Islands.
Leiðir okkar Bjarna Kristins
Bjamasonar lágu saman í Borgar-
dómi á Túngötunni fyrir rúmum 13
árum. Bjarni hafði þá starfað við
j dómstólinn í 30 ár þar af sem dómari
í 23 ár. Einnig hafði hann þá átt sæti
í Félagsdómi í 11 ár og forseti dóms-
ins frá 1983. Þá hafði hann verið for-
maður Siglingadóms í 11 ár. Vel og
hlýlega tók Bjarni á móti ungum og
reynslulausum dómarafulltrúa og tók
fljótlega til við að rekja úr honum
garnirnar um ættir hans og uppruna.
Bjami lét okkur dómarafulltmana
ekki á nokkum hátt fínna fyrir þeim
mikla mun sem var á aldri og reynslu
þegar leitað var í smiðju hans eftir
heilladrjúgum ráðum varðandi störf-
in. Með sanni má segja að hann hafí
sett sterkan svip á þann samhenta
hóp sem starfaði á Túngötunni.
Avallt hress í bragði, áhugasamur
um þau verkefni sem aðrir vom að
sinna og lagði einatt gott til mála.
Bjarni var mikill fagmaður í starfí
og fórast dómstöifín afar farsællega
úr hendi. Þetta má staðreyna með
því að reyna að finna í dómasafni
Hæstaréttar dóm frá honum sem
Hæstiréttur hefur ómerkt og heim-
vísað. Mig granar að sú leit muni
ekki bera árangur. Sérstaka ánægju
hafði hann af að starfa með sérfróð-
um meðdómsmönnum. Sagðist hann
hafa mikið gagn af samstarfi við þá
og ráðlagði mér eindregið að taka
fremur meðdómsmenn en að sleppa
því ef ég væri í vafa. Vafalaust hafa
meðdómsmenn þeir sem störfuðu
með Bjarna ekki lært minna af hon-
um í lögfræði en hann af þeim um
hin fjölbreyttu sérfræðisvið.
Þegar Bjarni varð sextugur buðu
þau Olöf öllu samstarfsfólki hans í
Borgardómi til glæsilegrar veislu á
heimili sínu á Einimelnum. Bjarni
var greinilega stoltur af húsinu sem
hann hafði sjálfur tekið þátt í að
byggja. Augljóst var að hann hafði
ekki gert nein af þeim mistökum við
húsbygginguna sem hann hafði
þurft að glíma við í fjölmörgum
byggingargallamálum sem hann
hafði lagt dóm á.
Bjarni endaði dómaraferil sinn í
Hæstarétti þar sem hann var dóm-
ari í sex ár. I Hæstarétti naut Bjarni
sín vel og rétturinn naut góðs af
reynslu hans, skarpskyggni og
þekkingu. Starf hæstaréttardómara
er ákaflega krefjandi og vinnuálag á
dómurum hefur um margra ára
skeið verið óhóflegt. Sjálfsagt hefur
Bjami verið orðinn nokkuð lúinn af
störfunum í Hæstarétti, enda ekki
gengið að öllu leyti heill til skógar
síðustu árin. Hann kaus að láta af
starfí rúmlega 65 ára eins og flestir
hæstaréttardómarar á síðari árum.
En Bjami lagði ekki hendur í skaut
heldur tók að sér prófdómarastörf við
próft'aunir hérðasdómslögmanna.
Margur ungur lögfræðingurinn
hræðist prófmálin mest allra rauna á
náms- og starfsferlinum. Bjami veitti
prófmönnum vissulega aðhald, en
fyrst og fremst taldi hann hlutverk
sitt að leiðbeina mönnum um rétta
framsetningu dómkrafna, rétta hug-
takanotkun en umfram allt kuiteis-
lega og agaða framkomu í dómsal.
Flestir prófmenn hafa þannig notið
góðs af reynslu Bjama sem verk-
stjóra við þær mikilsverðu athafnir
sem fram fara í dómsölunum.
Þótt ævistarf Bjarna við dómstörf
hafi orðið þjóð hans heilladrjúgt og
dómar hans skipti sjálfsagt ein-
hverjum þúsundum lágu spor hans
víðar. Hann var ástríðufullur skóg-
ræktarmaður og sat lengi í stjórn
Skógræktaifélags Reykjavíkur. Ef
til vill hefur uppruni Bjarna í Gríms-
nesinu átt þátt í því að hann vildi
klæða landið skógi. Hann tíndi ung-
ar sjálfsáðar trjáplöntur úr beðum
og gróðursetti þar sem þær höfðu
betri vaxtarmöguleika auk þess sem
hann klippti og stakk niður
græðlingum í garðinum sínum. Öll-
um þessum plöntum hlúði hann að,
veitti skjól og kom til þroska. A vor-
in og sumrin var svo haldið á heima-
slóðir austur í Árnessýslu, í Gríms-
nes eða á Laugarvatn, og hver trjá-
lundurinn af öðru'm spratt upp fyrir
hans tilstuðlan. Eitt af trjánum hans
Bjarna vex upp í mínum garði.
Þannig munu víðar sjást merki um
ævistarf Bjarna en á gulnuðum síð-
um Dómasafns Hæstaréttar í bóka-
skápum lögfræðinga. Trén sem
hann gróðursetti verða komandi
kynslóðum til ánægju og yndisauka.
Við hjónin þökkum Bjarna og
Ólöfu konu hans einstaklega ljúfa og
skemmtilega viðkynningu á undan-
fórnum árum. Megi minningin um
góðan dreng, farsælan embættis-
mann og mikinn ræktunarmann
verða ættingjum og vinum huggun í
sám sorg og söknuði.
Sigurður T. Magnússon.
Bjarni Kristinn Bjarnason, fyrr-
verandi hæstaréttardómari, er lát-
inn. Við voram nágrannar um nokk-
urra ára skeið, er ég bjó í foreldra-
húsum, og seinna samstarfsmenn í
Borgardómi, en þar starfaði hann,
þegar ég réðst þangað sem dómara-
fulltrúi, reynslulítill lögfræðingur,
haustið 1974. Vakti Bjarni strax at-
hygli mína fyrir þann kraft og
áhuga, sem hann sýndi í staifí sínu.
Hann hafði ,júridískt nef‘, eins og
oft er sagt um þá, sem hafa næma
og eðlislæga tilfinningu fyrir hinum
ýmsu tilbrigðum lögfræðinnar. Var
það ómetanlegt íyrir mig í upphafi
starfsferils míns að geta leitað í
smiðju þessa reynda dómara, og bý
ég enn að því veganesti, sem hann
veitti mér á þessum árum. Bjarni
var kappsamur við allt, sem hann
tók sér fyrir hendur. Hann var fork-
ur duglegur við vinnu, hvort heldur
var við lausnir dómsmála ellegar við
líkamlega áreynslu, eins og þegar
hann og Ólöf kona hans réðust í hús-
byggingu að Einimel 18, sem var
næsta hús við heimili foreldra
minna. Bjarni hafði einnig græna
fíngur, sem kom glöggt í Ijós, þegar
húsið var risið og við tók vinnan í
garðinum, sem Bjarni skóp frá upp-
hafi og ræktaði síðan alla tíð af elju-
semi og vandvirkni. Undir hand-
leiðslu hans urðu örvasa hríslur að
fegurstu runnum. Ber garðurinn
handbragði Bjarna fagurt vitni.
Bjarni var litiíkur persónuleiki og
skilur eftir sig margai' góðar minn-
ingar. Hann var tryggur vinum sín-
um, hjálpsamur þegar á þurfti að
halda, gleðimaður á mannmótum og
drengskaparmaður mikill. I kring-
um hann var aldrei lognmolla. Hann
var fróður og víðlesinn og hafði
ákveðnar skoðanir á mönnum og
málefnum, sem ekki fóru alltaf sam-
an við skoðanir náungans, og gat þá
oft gustað af honum. En hann hafði
einnig næmt skopskyn og gat verið
stríðinn, en aldrei meiníysinn.
Bjami var farsæll dómari með
næman skilning og góða þekkingu á
hinum ýmsu hliðum lögfræðinnai', svo
sem íyiT er getið. Það þurfti því eng-
um að koma á óvart, þegar hann var
skipaður í stöðu Hæstaréttardómara
árið 1986. Var okkur félögum hans í
Borgardómi söknuður að brottfór
hans þaðan. Hann hvarf okkur þó
ekki alveg þrátt íyrii- þessi umskipti,
því um árabil og allt til dauðadags,
var hann prófdómari við málflutning
ungi'a lögfræðinga til öflunar mál-
flutningsréttinda fyrir héraði.
Ógerlegt er að minnast Bjarna án
þess að minnast jafnframt á Ólöfu,
konu hans, sem jafnan stóð við hlið
manns síns sem klettur. Þótt lífið
hafi verið þeim hjónum að ýmsu
leyti gjöfult, fóru þau ekki á mis við
sorgir þess og sársauka. Af fímm
börnum þeirra hjóna búa tvö þau
yngstu við alvarlega og þungbæra
fötlun og næstelztu dóttur sína
misstu þau í blóma lífsins frá ungri
dóttur. Þau hafa þó alltaf risið upp
eftir hvert áfall og ræktað það, sem
lífíð hefur gefíð þeim. Litla dóttur-
dóttirin Tinna ólst að mestu leyti
upp í skjóli afa síns og ömmu eftir
fráfall móður sinnar, og hefur verið
þeim mikill gleðigjafí og augasteinn.
Og dæturnar Laufey og Auður eru
móður sinni styrkur, nú þegar sorg-
in knýi' enn einu sinni dyra í ranni
hennar.
Víst er að Bjarna verður sárt
saknað af samferðamönnum sínum,
en sárastur er þó harmur Ólafar eig-
inkonu hans, barna hans og barna-
barna. Við hjónin vottum þeim ein-
læga samúð okkar og biðjum Bjarna
Guðs blessunar á nýjum slóðum.
Sigríður Olafsdóttir.
• Fleirí minningargreinar um
Bjarna Kristin Bjamason bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Gengið um
Laugarnes
og Sundahöfn
HAFNARGÖNGUHÓPURINN
stendur fyrir gönguferð frá Hafnar-
húsinu í kvöld, miðvikudagskvöld,
kl. 20. Farið verður eftir
strandstígnum inn í Norðurkotsvör
á Laugarnestöngum. Einnig verður
hægt að hefja gönguna við Hrafn-
istu DAS, Laugarási, kl. 20 og fara
niður að Gömlu Sundlaugunum og
út í Norðurkotsvör.
Eftir að hóparnir hafa sameinast
í Norðurkotsvör verður gengið með
ströndinni og um athafnasvæði
Eimskips inn á Kleppsskaft og það-
an upp á Dagmálakletta og að DAS.
Þar lýkur gönguferðinni. Þeir sem
koma frá Hafnarhúsinu hafa val um
að ganga til baka eða fara með
SVR.
Við lok göngunnar verður litið
inn í Hrafnistu. Allir eru velkomnir.
---------------
Jólaglögg Um-
sjónarfélags
einhverfra
JÓLAGLÖGG Umsjónarfélags ein-
hverfra verður haldið í Djúpinu,
Hafnarstræti 15, kjallara (sama
húsnæði og Veitingastaðurinn
Hornið) miðvikudaginn 2. desember
kl. 20.30.
Lesið verður upp úr áhugaverð-
um bókum, m.a. bók/hefti eftir Gun-
illu Gerland, sem er skrifuð beint til
fólks með einhverfu og Asperger-
heilkenni. Heftið hefur verið þýtt á
íslensku og heitir: Spurðu bara!
Gunilla Gerland er sjálf með
Asperger-heilkenni. Þá verður bók
eftir Catherine Mam'ice kynnt, sem
heitir á frummálinu „Let me hear
your voice“ eða Láttu heyrast í þér.
Áhrifarík saga móður tveggja ein-
hverfra barna sem með þrotlausri
vinnu og þjálfun náðu að sigrast á
einhverfunni, segir í fréttatilkynn-
ingu.
Jólakort félagsins verða til sölu á
jólaglögginu. Einnig er hægt að
nálgast þau á skrifstofu félagsins,
Laugavegi 26, og í versluninni Sól-
hofínu, Laugavegi 28.
------♦-♦-♦----
Sjálfstæðisfélag'ið
í Garðabæ
Fundur með
bæjarstjórum
SJÁLFSTÆÐISFÉLAGIÐ í Garða-
bæ gengst fyrir fundi fímmtudaginn
3. desember með bæjarstjórunum í
Gai'ðabæ, Hafnarfírði og Kópavogi.
Fundurinn er haldinn í Garðalundi
og hefst kl. 20.30.
Fundarefnið er viðvíkjandi mögu-
legri sameiningu þessara sveitarfé-
laga og er yfírskriftin: Eitt sveitar-
félag, eitt kjördæmi, mótvægi við
Reykjavík.
Jólakort
til styrktar
krabbameins-
sjúklingum
STYRKUR, samtök krabbameins-
sjúklinga og aðstandenda þeirra,
hefur gefið út jólakort.
Á kortinu er málverk eftir Bene-
dikt Gunnarsson listmálara. Hann
útskýrii' myndefnið þannig að það
vísi „til trúarinnar, vonarinnar og
handleiðslu Guðs í stormsveipum
harms og ótta.“
Kortið verður til sölu hjá Krabba-
meinsfélaginu og víðar.
------♦-♦-♦-----
Aðventufundur
FAAS í Lang-
holtskirkju
AÐVENTUFUNDUR FAAS, fé-
lags áhugafólks og aðstandenda
Alzheimerssjúklinga og annarra
minnissjúkra, verðm' í safnaðar-
heimili Langholtskii'kju 3. desember
nk. Stjóm FAAS tekur á móti fé-
lagsmönnum og öðrum gestum strax
upp úr kl. 20 en fundurinn verður
settur kl. 20.30.
Á fundinum verðm' sr. Jón Helgi
Þórarinsson, prestm' í Langholts-
kirkju, með hugvekju, Guðrán
Helgadóttir, rithöfundur og alþingis-
maður, flytur erindi, Helgi Seljan,
framltvæmdastjóri ÖBÍ; verður með
gamanmál og hjónin Ólöf Kolbrán
Harðardóttir og Jón Stefánsson
skemmta með söng og píanóleik.
Stjóm FAAS býður upp á óáfengt
jólaglögg, kaffí og eitthvert góðgæti
á fundinum.
------♦-♦-♦-----
Opinn fundur
um gagna-
grunns-málið
SAMTÖKIN Mannvernd efna til
opins fundar um gagnagrunnsfrum-
varpið í Norræna húsinu fimmtu-
daginn 3. desembei' kl. 16.45-18.
Dagskráin hefst með kaffiveiting-
um og harmonikkuleik Tatu
Kantomaa. Sigmundur Guðbjarna-
son, fyiTverandi háskólarektor, set-
ur fundinn, fundarstjóri verður Sig-
urður Bjömsson læknir.
Framsögumenn verða Ólafur
Ólafsson, fyri'verandi landlæknir,
Dögg Pálsdóttir hrl., Einar Árnason
prófessor, Sigurður A. Magnússon
rithöfundur og Ólafur Hannibalsson
blaðamaðm-. Fjallað verður um mál-
ið frá ýmsum hliðum. Fundurinn er
öllum opinn og aðgangur ókeypis.