Morgunblaðið - 16.12.1998, Síða 66

66 MIÐVIKUDAGUR 16. DESEMBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
FÓLK í FRÉTTUM
Morgunblaðið/Halldór BANDIÐ tekið frá augunum OG MIKIÐ gaman að sjá kunnuglegt andlit
AFMÆLISBARNIÐ veit ekkert á hveiju
hann á von, enda með bundið fyrir augun
Ovænt uppákoma í
hálfníræðisafmæli
OG HLÝÐA á kórinn syngja ástarlög af innlifun.
ÞEGAR afmælisdagar renna upp
vilja vinir og vandamenn gleðja
afmælisbarnið með óvæntum
gjöfum eða uppákomum. Þegar
Tómas Ríkharðsson varð hálfní-
ræður vildi eiginkona hans,
Steinunn Arnórsdóttir, gera hon-
um daginn eftirminnilegan.
Go-go dans í stofunni
„Ég var búin að spá í marga
hluti fyrir afmælið, en sú fyrsta
var að setja upp svona „vegas“-
stöng í stofuna og dansa go-go
dans fyrir hann og syngja. Hins
vegar tolldi stöngin ekki í loftinu
og ég var ekki alveg með go-go
danssporin á hreinu og kannski
komin framúr go-go-þyngdinni
líka,“ segir Steinunn og skelli-
hlær. „Svo var uppáhaldslagið
okkar „Ég hef elskað þig frá
okkar fyrstu kynnum“ ekki bein-
línis í stíl við stöngina, svo ég
hætti við þessa hugmynd."
Nú voru góð ráð dýr og dagur-
inn að renna upp. Þegar vinkona
Steinunnar var að fara á kóræf-
ingu datt henni í hug að kanna
hvort hægft væri að fá kórinn í
veisluna og syngja ástarlög fyrir
eiginmanninn. Það gekk vonum
framar og þegar dagurinn rann
upp var eiginmaðurinn leiddur
til stofu með bundið fyrir augun
og Kór eldri borgara söng lög
fyrir hann.
Unglömb í kórnum
„Ég vil nú kalla kórinn Kór
heldri borgara, því þau stóðu sig
frábærlega vel,“ segir Steinunn.
Eiginmanninum brá þegar tón-
arnir fylltu stofuna, en víst var
uppátækið skemmtilegt á þessum
tímamótum.
Pétur H. Olafsson, formaður
Kórs eldri borgara, segir að
söngurinn í afmælinu hafi verið
óvenjulegt verkefni hjá kórnum,
en skemmtilegt. „Við syngjum yf-
irleitt fyrir fólk á sjúkrahúsum
og hópa, því við erum 34 í kórn-
um og gætu verið vandkvæði á
að koma öllum fyrir í venjulegri
íbúð.“ Pétur segir að kórstarfið
sé mjög gefandi og félagar virk-
ir, en vill láta þess getið að karl-
menn með góðar bassaraddir eru
velkomnir í kórinn. Meðalaldur
kórfélaga er 11'k ár, „þannig að
við erum algjör unglömb“, segir
Pétur.
Lyktaði yndislega
Steinunn segir afmælisveisl-
una hafa tekist með eindæmum
þó ekki hafi allar gjafirnar virk-
að sem skyldi. „Systur mínar
gáfu honum skemmtilegan
pakka sem í voru flott rúmföt,
geislaplata, rómantískt kertaljós,
og rakspíri. í pakkanum voru
einnig tvær viagra-töflur og
fylgdi kúbein með herlegheitun-
um, en þær töldu að það myndi
þurfa til að ná eiginkonunni upp
úr rúminu daginn eftir. Hins
vegar var svo erfitt að ná í vi-
agra-lyfið, að óvart læddust tvær
svefntöflur í pakkann, svo hann
steinsofnaði í rúminu með kú-
beinið við hliðina á sér. „En
hann var afskaplega sætur í
svefninum og lyktaði yndislega,"
segir Steinunn og hlær.
Hiti, reykur,
háski og sviti
TOJVLIST
Gcisladiskur
ANDREA OG BLÚSMENN
Andrea og Blúsmenn. Andrea Gylfa-
dóttir syngur þekkt blúslög við und-
irleik Blúsmanna. Blúsmenn eru:
Guðmundur Pétursson gítar, Harald-
ur Þorsteinsson bassi, Einar Rúnars-
son Hammond orgel, Kjartan Valde-
marsson Khodes píanó, harmónikka,
Jóhann Hjörleifsson trommur, slag-
verk. Auk þeirra leika þeir Jóel Páls-
son, Einar Jónsson, Snorri Sigurðs-
son á blásturshljóðfæri. Útsetningar
eru eftir Andreu og Blúsinenn en
málmblástursútsetningar cru eftir
Jóel Pálsson, Guðmund Pétursson og
Ossur Geirsson. Hljóðritun, hljóð-
blöndun og -vinnsla var í höndum
Þorvaldar Bjarna Þorvaldssonar.
Spor gefur út.
MARGIR halda því fram að
blústónlist eigi ekki að taka upp í
hljóðverum. Hin frjálsa, óhefta
tjáning sem blúsinn kalli á verði
best kölluð fram á tónleikum enda
mótist tónlistin af aðstæðum, við-
brögðum áhorfenda og samspili
hljóðfæraleikara.
Vísast er hér á ferðinni óhófleg-
ur „púrítanismi", fjölmargar ágæt-
ar blúsplötur hafa verið unnar í
hljóðverum og vitanlega geta hæf-
ir hljóðfæraleikarar náð upp góðu
samspili við slíkar aðstæður eins
og diskur Andreu Gylfadóttur og
Blúsmanna er raunar ágætt dæmi
um. Algengt er enda að sem mest
af hljóðfæraleiknum sé tekið upp
samtímis til þess að rétt tilfinning
skapist. „Blús“ stendur aldrei
undir nafni verði hann vélrænn;
lífsháskinn, reykurinn, myrkrið og
svitinn eru forsendur hans, nær-
ing þessa undursamlega, einfalda
en um leið gríðarlega erfiða tón-
listarforms.
Andrea Gylfadóttir syngur öðr-
um konum betur blús. Rödd henn-
ar hentar þessu tónlistarformi
sérlega vel og tilfinning hennar
fyrir blúsnum er einlæg og sönn.
Raddbeiting hennar er á köflum
listileg, tæknin nánast óaðfinnan-
leg og túlkunin yfirleitt áhrifamik-
il og blæbrigðarík.
Allir þessir eiginleikar Andreu
Gylfadóttur komast til skila á
geislaplötunni „Andrea og Blús-
menn“. Hér eru á ferðinni gamlir
kunningjar, réttnefndir „stand-
ardar“ - má þar nefna tvö bráðgóð
Billy Holiday-lög „God Bless The
Child“ og „Lady Sings the Blues“,
„29 Ways“ eftir Willy Dixon, „I’d
Rather Go Blind“ eftir Jordan og
Foster, „Hound Dog“ þeirra
Lieber og Stoller og ekki má
gleyma „Stormy Monday“ T-Bone
Walkers.
Um lögin á plötunni gildir að
flest henta þau Andreu Gylfadóttur
sérlega vel. Túlkun hennar á „God
Bless the Child“ er mjög áheyrileg
og hún fer listilega með „I’d
Rather Go Blind“ og „29 Ways“.
„Stormy Monday“ sýnir hún þann
sóma sem þetta magnaða lag á
skilið. „Hound Dog“ er hér í
skemmtilegri útsetningu, taktur-
inn og tempóið grípandi en al-
mennt virðist Andrea Gylfadóttir
ná beti’a flugi í rólegum blúslögum.
Valinkunnir fagmenn sjá um
undirleikinn og er samvinna þeirra
í langflestum tilfellum góð. Hins
vegar er hann að smekk þess sem
þetta ritar full „akademískur“ og
fyrirsjáanlegur. Altjent verða þeir
Blúsmenn seint vændii- um að
skyggja á söngkonuna. Hljóðfæra-
leikur þeirra er vandaður en í hann
vantar á stundum lífsháskann,
hann er á köflum úr hófi fram
„flatur“, þau tækifæri sem þetta
tónlistarform býður hljóðfæraleik-
uram upp á að sýna tilþrif era ekki
alltaf nýtt sem skyldi. Hammond
orgelið, þetta dásamlega hljóðfæri,
er notað af mikilli smekkvísi og
blástursútsetningar era áheyiileg-
ar. Guðmundur Pétursson hefði að
ósekju mátt sýna minni hófstill-
ingu þótt gítarleikur hans sé ávallt
þannig að eftirtekt veki.
Geisladiskur þein-a Andreu
Gylfadóttur og Blúsmanna er
áheyrilegur og vandaður gripur,
sem stenst fyllilega alþjóðlegan
samanburð. Hér er á ferðinni
söngkona, sem ávallt er mjög góð,
oftast mögnuð og á stundum öld-
ungis frábær. Diskurinn líður hins
vegar fyrir það að hitann, reyk-
inn, háskann og svitann vantar á
köflum í undirleikinn.
Asgeir Sverrisson.
MYNPBÖND
Vandræði
með lyftuna
Á niðurleið
(Down Time)
Spennuiiiynd
★★%
Framleiðsla: Richard Johns. Leik-
stjörn: Bharat Nalluri. Handrit: Casb-
ar Berry. Kvikmyndataka: Tony Imi.
Tönlist: Simon Boswell. Aðalhlut-
verk: Paul McGann og Susan Lynch.
90 mín. Bresk. Háskólabíó, nóvember
1998. Bönnuð innan 16 ára.
Kvikmyndaframleiðsla á Bret-
landseyjum stendur í miklum
blóma um þessar mundir. Þar eru
búnar til alls kon-
ar myndir og auð-
vitað misgóðar.
„Down Time“ er
að flestu leyti gerð
eftir forskrift
bandarískra
spennu- og hasar-
mynda. Hraðinn
er mikill og
áhættuatriði skipa
stóran sess í sögunni. Miðað við
sambærilegar Hollywood-myndir
ber hún þess augljós merki að vera
ódýrari í framleiðslu. Þetta verður
til þess að nauðsynlegt er að
styrkja persónusköpun að ein-
hverju marki og draga úr stórfeng-
leika sprenginga og eyðileggingar
og tekst það ágætlega. Loft-
hræðsla og lyftufælni eru þær
hvatir sem virkjaðar eru sem
spennugjafar. Flest hefur þetta
verið notað áður, en myndin býður
upp á nýstárlega úrvinnslu og sjón-
arhorn og því koma klisjurnar lítið
að sök. Með öðrum orðum: ágætis
skemmtun.
Guðmundur Ásgeirsson.
Millar í
felum
í blíðu og stríðu
(For Richer and Poorer)_______
G a in a n iny n d
★ >/2
Framleiðsla: Sid Bill og Jon Shein-
berg. Leikstjórn: Bryan Spicer.
Handrit: Jana Howington og Steve
Lukanic. Kvikmyndataka: Buzz Feits-
hans IV. Tónlist: Randy Edelman.
Aðalhlutverk: Tim Allen og Kirstie
Alley. 111 mín. Bandarísk. CIC
myndbönd, nóvember 1998.
Öllum leyfð.
HJÓNAKORNIN Brad og
Caroline Sexton era ríkisbubbar
sem hafa týnt hjónabandinu og
lífshamingjunni í
hringiðu lífsgæða-
kapphlaupsins.
Þetta breytist allt
saman þegar þau
neyðast til að leita
skjóls undan
skattheimtumönn-
um hjá fjölskyldu
nokkurri í Amish
trúarsamfélagi.
Myndin er að mestu leyti ergjandi
vitleysa, en einstaka sinnum er
hægt að hlæja að henni. Formúlan
er allsráðandi og mikið er um at-
riði sem byggja á vandræðalegum
aðstæðum og sérlega ódýram
húmor. Persónur eru jafnframt
ýktar úr hófi fram, en það verður
að telja myndinni til afsökunar að
hún tekur sjálfa sig hvergi alvar-
lega. Fyrir þá sem á annað borð
líkar við aðalleikarana gæti „I
blíðu og stríðu“ því vel staðið sem
þokkalegasta afþreying fyrir fram-
an kassann.
Guðmundur Ásgeirsson
Heldur þú að 5
C-vítamm sé nóg ? jjj
NATEN I
________-ernógl____£