Morgunblaðið - 28.01.1999, Síða 59

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 28. JANÚAR 1999 59
BREF TIL BLAÐSINS
Frá Sigrúnu Ármanns
Reynisdóttur:
NÚ ÞEGAR jólahátíðin og áramót-
in eru liðin hjá og slökkt hefur ver-
ið á jólaljósunum er ansi dimmt.
Það er einnig mjög dimmt í hug-
skoti margra nú þegar jólastressið
er liðið hjá og spennufall verður.
Hátíð ljóss og kærleika hefur fyrir
löngu misst marks og drukknað í
efnahagshyggju og auglýsingaflóði.
Margir freistast þá til að draga upp
greiðslukortin sín og kaupa það
sem hugurinn girnist, hrökkva svo
við þegar 14. jólasveinninn kemur,
hann Kortaklippir, þá er engin mis-
kunn. Það er svo miklu betra að
staðgreiða það sem þarf til jólanna
og geta sofið rótt. Fólk vinnur
myrki-anna á milli oft vegna fá-
tæktar, en líka oft til að geta eign-
ast fallegu hlutina. Börnin verða að
hugsa um sig sjálf þegar þau koma
heim úr skólanum.
Ég man aðra tíma, þegar konan
var heima og hugsaði um heimilið
og börnin af mikilli prýði. Það ilm-
aði allt af hreinlæti, ilmurinn af ný-
bökuðu brauði, sem mætti börnun-
um þegar þau komu heim úr skól-
anum, var lokkandi. Þá var ekki
sjónvarp og fólk heimsótti hvert
annað og félagsleg tengsl voru
sterk. Þegar gesti bar að garði var
settur fínn dúkur á borð í fínu
stássstofunni þar sem voru falleg
húsgögn, útskorin borð, blóm og út-
saumaðar myndir og jafnvel stólar
saumaðir út með fallegu blóma-
munstri. Heklaðir dúkar voru á
stólörmum og bar allt vott um að
þar bjó fólk sem hafði tíma fyrir
heimili sitt. Fallegir postulínsboll-
arnir voru lagðir á borð og nýbak-
aðar kleinur og fleira góðgæti. Svo
sat fólk og spjallaði glaðlega sam-
an. Þegar húsbóndinn kom heim,
tók konan hans á móti honum bros-
andi með fallegu svuntuna sína og
smellti kossi á kinn hans. Þótt mað-
urinn væri þreyttur, var það að
koma heim og fá svona góðar mót-
tökur og setjast að matarborðinu til
þess að þreytan hvarf fljótt. Enda
voru hjónaskilnaðir fátíðir þá.
En tímarnir breytast og menn-
irnir með, konurnar hentu svuntun-
um og hlupu út á vinnumarkaðinn
og fengu oftast lítil laun fyrir erfiða
Kirkjan er
öllum opin
Frá Ragnari Schram:
LAUGARDAGINN 23. janúar sl.
birtist frétt í Morgunblaðinu á bls.
10 undir fyrirsögninni: „Kirkjan
opni dyr sínar fyrir samkynhneigð-
um“. Þar er að finna nokkur atriði
sem ég vil gera athugasemdir við.
Héraðsprestur Kjalnesinga held-
ur þar fram að kirkjan útiloki sam-
kynhneigða frá náð Guðs. Þetta er
rangt, það vita allir sem sækja
kirkju. Hið rétt er að kirkjan hefur
ekki séð sér fært að leggja blessun
sína yfir samkynhneigt líferni.
Sami prestur segir réttilega að
trúin réttlæti okkur fyrir Guði, en
baetir við: „ekki það sem við gerum
eða gerum ekki.“
- Er þá nóg að trúa á Guð og
gera það sem okkur sýnist? Nei,
trúin er ónýt án verkanna sbr.
Jakobsbréf 2:20. Verk okkar skipta
máli og við berum ábyrgð á þeim.
I fréttinni er einnig haft eftir
blaðamanni nokkrum (sem vitnar í
siðfræðiprófessor) að „kærleiks-
boðskapur Jesú Krists væri æðri
þeim siðaboðskap sem fram kemur
í bréfum Páls postula." - Kærleiks-
boðskapur Jesú Krists er öllum
mönnum mikilvægur, en hann lagði
aldrei blessun sína yfir eitthvað
sem Páll postuli segir vera synd.
Því er ekki um ósamræmi að ræða
milli þeirra heiðursmanna.
Þar sem málefni kirkju og sam-
kynhneigðra er viðkvæmt mál ætti
fólk, óháð skoðunum, að halda sig
við staðreyndir þegar það lýsir
skoðunum sínum opinberlega.
, RAGNAR SCHRAM,
Alftamýri 38, Reykjavík.
Konan
með
svuntuna
vinnu. Börnunum var komið fyrir
og leikskólar spruttu upp eins og
gorkúlur, og nú þarf hámenntaða
leikskólakennara til að hugsa um
þau. Samt sé ég engan mun á börn-
unum og hvað skyldi allt þetta
kosta samfélagið? I von um starfs-
frama fara konurnar útá vinnu-
markaðinn til að ná athygli og losna
undan „oki“, til þess eins að vera
stjórnað í flestum tilfellum af karl-
mönnum, þar sem þær eru settar
fyrir framan kaldan tölvuskjáinn.
Það er talað um nútíma ofurkonuna
sem á að vinna úti allan daginn,
vera vel klædd, snyrt og sexí. Svo á
hún að sinna heimili og börnum í
hjáverkum, oft ein. En það er ekk-
ert sexí við konuna sem stendur í
húsverkum á kvöldin, náfól, dauð-
þreytt og phTuð með vöðvabólgu í
herðum og sára bólgna fætur, dap-
urt augnaráð og öskrar á börnin
sín. Húsbóndinn hímir sem hrúgald
í svarta leðurstólnum fyrir framan
sjónvai-pið, svekktur og illa rakaður
innan um popp, leifar af örbylgju-
fæði sem flæðir yfir stofuborðið, ef
hann er þá ekki farinn. Um helgar
læðist hann út á barina í leit að
skjótfengnum kynnum sér til hug-
arléttis. Það ríkir upplausn og and-
leg fátækt í öllu framabröltinu og
allsnægtakapphlaupinu.
Við gleymum því miður að rækta
andlega garðinn okkar nú til dags
og oft eru andlegar þarfir barnanna
vanræktar. Hvaða gagn er að allri
þessari menntun sem þau fá ef
þetta gleymist. Tíminn líður hratt
og allt í einu eru börnin orðin full-
orðin, þá hi'ökkva margir foreldrar
illa við og segja „guð minn góður,
ég kynntist aldrei börnunum mín-
um, mátti aldrei vera að því.“ Kona
ein hringdi til mín og sagði að þetta
væri eins og í biðsal dauðans síðan
hún missti heilsuna og varð öryrki.
Enginn mætti lengur vera að því að
tala við hana. Hún leigði félagslegt
húsnæði og væri skömmtuð svo
þunn rönd af þjóðarkökunni að
jafnvel þessi biðsalur dauðans væri
of dýr fyrir sig. Hún sagði að hún
væri betur komin bak við lás og slá,
þar sem hún fengi frítt húsnæði og
eitthvað í sinn tóma maga, þá gæti
hún kannski talað stundum við ein-
hvern og raulað rimlarokk á kvöld-
in. Þessi vesalings kona sem situr
með sultardropa í nefi í sínum öm-
urlegu forlögum, vegna þess að hún
vogaði sér að missa heilsuna, er
ekki ein um þetta. Það er eitthvað
mikið að í samfélagi þar sem veikt
fólk er verr komið en í fangelsi.
Ég sagði ungri stúlku frá því
hvernig var í fortíðinni. Hún sat
lengi hugsi og horfði útum glugg-
ann, svo stóð hún upp og brosti.
„Ég ætla að verða eins og konan
með svuntuna þegar ég gifti mig og
eignast börn. Það var svo ósköp
tómlegt þegar ég kom heim úr skól-
anum þegar ég var lítil stúlka.“ Svo
kvaddi hún og gekk út í strauma
lífsins. Nútímakonan er hetja dags-
ins í dag en kröfumar eru of mikl-
ar. Konan sem missti heilsuna hefði
ekki setið ein og illa haldin hér áð-
ur. Hún hefði verið heima hjá sínu
fólki. Það yljar manni um hjarta-
rætm'nar að minnast fortíðarkon-
unnar sem lifði íyrir heimili sitt,
fjölskyldu og vini. Það hefur alltaf
lítið verið talað um hana, en við sem
munum eftir henni og urðum vitni
að góðmennsku hennar og kærieik,
höldum merki hennar hátt á loft.
SIGRÚN ÁRMANNS
REYNISDÓTTIR,
Hraunbæ 38, Reykjavík.
Ókeypis lögfræóiaðstoð
íkvöld milli kl. 19.30 og 22.00
Orator, félag laganema
afsláttur
af nokkrum tegundum frá
eftirtöldum vörumerkjum
f
BRVm MAGLI cal^: Klein
D I S A N D R O
. h u e a n
Marc O’Polo
pierre cardin
Aðeins í þrjá daga
fimmtud., föstud. og laugard.
Ný hugsun! - Nýtt afl!
STEINAR WAAGE
SKÓVERSLUN
KRINGLAN, Kringlunni 8-12 - Reykjawfk - Sími 568 9212
AKARL
frá Óskari í Hnífsdal
Allur harðfiskur sem við
seljum er hjallaþurrkaður
Fiskbúðin Höfðabakka 1
v/Gullinbrú, sími 587 5070.
- Heimili fiskanna -