Morgunblaðið - 16.02.1999, Page 46

Morgunblaðið - 16.02.1999, Page 46
46 ÞRIÐJUDAGUR 16. FEBRÚAR 1999 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ * SIGURÐUR ÁSMUNDSSON + Sigurður Ás- mundsson, sendifulltrúi hjá ut- anríkisráðuneytinu, fæddist í Reykjavík 27. mars 1932. Hann lést á heimili sínu 5. febrúar síð- astliðinn og fór út- för hans fram frá Dómkirkjunni 15. febrúar. Sigurður Ásmunds- son, vinur okkar og frændi er allur. Andlát hans kom ekki á óvart, við vissum öll að hverju stefndi en það er sárt að sjá á eftir góðum dreng á besta aldri. Siggi var mikill gleðigjafi í lífi fjölskyldunnar. Hann sá yfirleitt björtu hliðarnar á flestum hlutum í tilverunni og var hrókur alls fagn- aðar á gleðistundum. Siggi var ein- staklega orðheppinn og minnugur og átti það til að skjóta fóstum skotum þegar við átti. Grín hans var þó jafnan græskulaust og hann var ekki síður hlýr og raungóður ^ þegar þannig stóð á. Einstaklega frændrækinn var hann og bamgóð- ur, því þótti öllum eftirsóknarvert, gott og skemmtilegt að vera í ná- vist hans. Mæður okkar voru syst- ur og fjölskyldurnar bjuggu báðar í Hlíðunum, en hann var uppalinn í vesturbænum og minnti okkur stundum á það í gamni að við vær- um skör lægra settir en þeir vestan lækjar. Segja má að Siggi hafi verið eins og einn af okkur bræðrunum og ^ . kom það m.a. til af því, að sem ung- ur drengur hændist hann mjög að Jafeti Sigurðssyni, afa okkar, á meðan Sigríður, móðir okkar, var enn í foreldrahúsum. Á milli þeirra var síðan mjög kært alla tíð og vilj- um við að leiðarlokum þakka Sigga alla hans tryggð og umhyggju fyrir foreldrum okkar. Það er orðið alltof sjaldgæft að vinir og kunningjar komi í heim- sókn án þess að gera boð á undan sér. Siggi kom bara þegar minnst varði, hringdi bjöllunni og gaf sér góðan tíma til að spjalla um daginn og veginn, nýjustu sögurnar úr bæjarlífinu og pólitíkinni flugu, jafnvel var tekin skák og alltaf sleg- ið á létta strengi. Hann var mikill aufúsugestur og allir léttari í lund eftir heimsóknir Sigga frænda. Margir töldu að Siggi væri líkastur Jafet afa sínum af afkomendunum hvað varðar vaxtarlag, fas og hnytt- in tilsvör. Hann var í okkar augum ákveðinn tengiliður við gamla tím- ann, enda kunni hann góð skil á ætt okkar og uppruna. Siggi var gæfumaður í einkalífi og talaði af mikilli virðingu og stolti um Kari, stelpurnar sínar og síðar tendasynina og barnabörnin. Þau Kari áttu yndislegt heimili á Kleppsvegi þar sem oft hefur verið glatt á hjalla og opið hús fyrir stór- fjölskyldu og vini og jólaboðin þeirra munu lifa í minningunni. Fyrir nokkrum árum byggðu þau hjónin sér bústað í Efstadalsskógi og höfðu sérstakt yndi af því að dvelja þar. Siggi vildi hafa þetta einfalt, kjrrrðin og umhverfið var honum nóg. Oþarfa prjál var hon- um ekki að skapi. Segja má að Siggi hafi verið æðrulaus maður, enda tók hann því af mikilli karlmennsku er hann greindist með þann skæða sjúkdóm er dró hann til dauða. Ummönnun Kariar og dætra þeirra síðustu vikumar var einstök w og ómetanlegt að hann gat dvalið heima í faðmi fjölskyldunnar allt þar til yfir lauk. Við og fjölskyldur okkar þökkum Sigga samfylgdina og einstaka vin- semd í okkar garð um leið og við vottum Kari, dætrunum, tengda- sonum og barnabömum dýpstu ^%samúð. Jafet og Magnús Ólafssynir. Ellefu ár er mikill aldursmunur þegar maður er lftill, stund- um svo mikill að það bh verður ekki brúað. En sumum er það gef- ið að verða góðir vinir allra samferðamanna sinna, skyldra sem óskyldra á hvaða aldri sem þeir eru. Svo var um Sigurð Ásmunds- son frænda minn, hér eftir nefndur Siggi, sem hefur kvatt þenn- an heim langt um ald- ur fram. Feður okkar Sigga vora bræður og var sam- heldni þeirra og systkina mikil og samgangur mikill milh þeirra og fjölskyldna þeirra. Eg hef litið upp til Sigga frænda síðan ég man eftir mér. Fyrst var hann frændi sem bar mig á há- hesti, síðan var hann frændi sem kunni meira en ég í leik og starfi, síðar ríkari af hfsreynslu. Aldurs- bihð minnkaði með áranum og sentimetrabihð minnkaði jafnvel enn hraðar, en eitt var þó ávallt óbreytanlegt í lífi mínu, og það var gleði mín að Siggi skyldi vera frændi minn. Við störfuðum saman í fyrirtæki föður míns í rúm tutt- ugu ár og fór aldrei styggðaryrði milli okkar allan þann tíma. Siggi var mikill húmoristi. Hann hafði líka sérlega góða frásagnar- gáfu svo undantekningarlaust lyft- ust jafnvel þyngstu brúnir við að hlusta á hann segja sögur. Kímni- gáfunni stýrði stórt og hlýtt hjarta enda var Siggi með eindæmum vin- margur. Hann var mjög ættrækinn og fygdist hann ávallt vel með frændfólki sínu öllu, kom í heim- sóknir og gætti þess að samband rofnaði ekki. Við systkinin mátum það mikils hve oft hann heimsótti föður okkar á sjúkrabeð. Enn hef ég ekki nefnt hana Kari hans Sigga, stóra gæfuna hans. Kai'i, rík af kímnigáfu, hjartahlýju, glæsileik og visku, enda vora þau mjög samhent og skópu dætram sínum fjórum ástríkt, lifandi og fal- legt heimili. Siggi hefur háð erfitt sjúkdóms- stríð síðan í haust og er því stríði lokið. Góður frændi og vinur er all- ur. Eg kveð hann með sáram sökn- uði en vil þakka honum ómetanleg- ar stundir, gleði, hlýju, vináttu og frændsemi. Kari, Eddu, Bimu, Ellisif, Sunnu og öðram aðstandendum sendi ég innilegar samúðarkveðjur. Minn- ing um góðan dreng lifir. Ragnar Einarsson. Síðast sá ég Sigurð frænda í göt- unni okkar við Sundin. Hann kom inn í bankann okkar allur snjóugur þar sem ég stóð í biðröðinni. Hafði auðsjáanlega dottið fyrir utan bankann í fína diplómatfrakkanum sínum. Ég gekk til móts við hann og spurði hvort ég gæti aðstoðað. Nei, nei, það var ekkert sem amaði að, sagði hann og sló á léttari strengi. Sigurði var ekki um það gefið að velta sér uppúr vandræðum eða veikindum. Brosið hans reyndist traust fram á síðustu dægur. Hann dustaði snjóflyksumar af trefli sín- um og gekk keikur til starfsmanns bankans til að ljúka sínum erind- um. Glampinn í augunum hans sýndi mér hversu skammt er milli þessa heims og annars. Veikindin höfðu gengið á þrek hans og ber- sýnilegt var að Sigurður var á för- um í nýja ferð til æðri heima. Sigurður bjó lengstum við útsýni yfir Sundin þar sem athafnir manna rísa og hníga hæst, þar sem skipin koma og láta úr höfn. Lung- ann af starfsaldri sínum vann hann Sindrastáli, þar sem þungavamingi var skipað á land og breytt í tæki og tól. Þar vann hann sér mikið traust fyrir hlýlegt viðmót og vin- arþel sem aldrei brást og var aldrei svo vanmáttugt að það styrkti ekki þann sem þess naut. Eins gjöfull og Sigurður var á hinar spaugilegu og ljósu hliðar lífsins fór ekki hjá því að hann átti traustan og ekki síður gefandi lífs- fóranaut sem styrkti hann í dag- legu amstri og var honum mikið bakland. Kari Lund Hansen norsk- fædd eiginkona Sigurðar í blíðu og stríðu er einstakur gleðigjafi, ekki síður en hann. Saman vora þau eins og klettur ástúðar, uppörvandi og gefandi innri kraft hverjum sem kynntist þeim. Ekki var að undra að Sigurður væri fljótt mikilsmetinn í varnar- og utanríkisþjónustunni eins lipur og greiðvikinn hann var í öllu sínu líferni. Sannur sendifulltrúi hvert á land sem hann fór. Saman voru þau hjónin sannir sendiherrar og líkn- arar við Sundin hvort á sínu sviði. Sigurður Ásmundsson er kominn í fóðurætt ofan af Kjalarnesi og saman áttum við sitthvora ömmu- systurina búandi á vindabýlinu Skrauthólum. Katrín Einarsdóttir amma Sigurðar var mikill heimilis- vinur foreldra minna í elli sinni og æsku minni og man ég vel eftir henni með prjónana sína á æsku- heimili mínu, traustri og ákveðinni í stólnum sínum í forstofunni. For- eldrar mínir nutu gleðilegra sam- vista við Sigurð og Kari og börn þeirra í herrans mörg ár við Ægi- síðuna, eins konar framhald ánægjulegra samskipta við Einars- fólkið í Sindra og leyfi ég mér að þakka fyrir þær samverastundir þar sem Sigurður var minn tengiliður við það frændrækna fólk. Eiginkonunni Kari Hansen, börnum og bamabömum sendi ég mínar dýpstu samúðarkveðjur í dag þegar við kveðjum góðan heimilisfóður og dreng. Sigurður Antonsson. Pótt þú langförull legðir sérhvert land undir fót, bera hugur og hjarta samt þíns heimalands mót, frænka eldfjalls og íshafs, sifji árfoss og hvers, dóttir langholts og lyngmós, sonur landvers og skers. Þessar hendingar úr kvæði Stephans G. koma ósjálfrátt upp í hugann nú, þegar vinur okkar Sig- urður Ásmundsson er allur og far- inn í sína hinztu ferð. Hann hafði mikið dálæti á þessu kvæði og söng það gjarna á góðri stundu. Hvert sem leiðir hans lágu var hann fyrst og síðast íslendingur - sonur land- vers og skers. Því er réttilega haldið fram að það eina sem mennimir vita með fullri vissu sé að fyrr eða síðar muni jarðvist þeirra ljúka. Þegar horft er upp á það að góður vinur lýtur í lægra haldi fyrir illvígum sjúkdómi, ætti brotthvarf hans ekki að koma á óvart. Engu að síð- ur er æði oft eins og dauðinn komi manni í opna skjöldu og að viðkom- andi sé ekki horfinn af sjónarsvið- inu. Þetta á ekki sízt við um sterka persónuleika. Það er ótrúlegt að hugsa sér að Sigurður muni ekki lengur koma fyrirvaralaust í heim- sókn, eins og hann gerði svo oft, að ekki verði lengur hægt að leita hollráða hjá honum eða fara „heim til Sigga og Karí“, eins og það var kallað. Við Sigurð era tengdar óteljandi góðar minningar sem ekki munu fymast þeim sem nutu þeirra for- réttinda að eiga hann að vini. Við, sem setjum þessar línur á blað vor- um í þeim hópi. Áratugum saman voram við fjórir vinir og óaðskilj- anlegir félagar í þeim andans og líkamans íþróttum sem við töldum með áranum göfugastar; tafli, bad- minton og veiðiskap. Iðkun þeirra leiddi okkur víða um land, um lend- ur hugans og til mikilla rökræðna og umræðna - oft háværra - en djúpra að því er okkur fannst. Ævintýrin urðu með tímanum ótöluleg og verða uppspretta góðra minninga alla ævi okkar. Við það bætast svo þær mörgu og góðu stundir sem fjölskyldur okkar áttu saman. Sigurður var hrókur alls fagnað- ar í þessum hópi, eins og annars staðar, því að hann var glettinn, óborganlega skemmtiiegur og mik- ill gleðskaparmaður. Hann var skarpgáfaður, fljótur til svars og orðheppinn. Hann hafði húmor sem stundum var ekki á allra færi að skilja eða meðtaka. Hann talaði tæpitungulaust og átti það til að vera stríðinn og jafnvel svolítið kaldhæðinn, en með því var hann oftar en ekki að breiða yfir við- kvæma lund sína. Hann felldi ekki sleggjudóma um fólk og var trygg- ur vinur sem alltaf var gott að leita til. Sigurður Ásmundsson var prúð- menni, en litríkur persónuleiki sem sópaði að, þótt hann gengi ekki um sali með hávaða eða látum. Hann var mikill smekkmaður, afburða snyrtimenni í klæðaburði og bar sig vel. Það fór aldrei milli mála hvenær hann var mættur á staðinn. Sigurður var kallaður burt fyrir aldur fram. Hann var í starfi í ut- anríkisþjónustu lands síns, sem hann gegndi með miklum áhuga og skyldurækni, og áhugamálin vora mörg. Hann átti yndislega fjöl- skyldu: Karí, dæturnar fjórar, Eddu, Bimu, Ellisif og Sunnu, tengdasyni og barnabörn sem hann sá ekki sólina fyrir. Þau Karí höfðu fundið sér unaðsreit og byggt fal- legan sumarbústað austur í Laug- ardal, og þangað stefndi hugurinn æ oftar. En forlögin óumflýjanlegu gripu í taumana og okkur er ekki ætlað að skilja hvers vegna það varð svo fljótt. Með Sigurði er genginn mikill sómamaður og góður drengur sem skilur eftir sig tómarúm sem seint verður fyllt. En hann skilur líka eftir sig margar og góðar minning- ar, og hver minning er dýrmæt. Við og konur okkar, Rut, Inga Lára og Margrét, sendum Karí, dætrunum og öðrum vandamönn- um innilegar samúðarkveðjur, um leið og við þökkum langa samfylgd og félagsskap góðs vinai-. Bergur Jónsson, Ingvi Þorsteinsson, Þorvaldur Jónasson. Utanríkisþjónustan kveður nú traustan og góðan starfsmann. Sig- urður Ásmundsson er horfinn sjón- um allt of fljótt. Veikindi hans á undanfórnum mánuðum reyndust alvarlegri en okkur grunaði því Sigurður var æðrulaus maður sem kvartaði lítt eða ekki um sína hagi. Geðslegri og Ijúfari mann sem samstarfsfélaga er vart hægt að hugsa sér. Eins og gengur á anna- sömum vinnustað gefast ekki oft stundir til að ræða um óskylda hluti, en það var tilhlökkunarefni að spjalla fyrst á morgnana við Sigurð meðan hellt var upp á kaff- ið. Kímni hans var létt og græsku- laus og hann var fróður um ólík- ustu hluti. Hann hafði ánægju af þessu kaffibollaspjalli okkar og kom stundum við í bakaríinu til að gleðja okkur samstarfsfélagana með nýbökuðum vínarbrauðum. Ég nefni þetta vegna þess, að allir sem Sigurð umgengust gengu líka í andlegum skilningi ríkari frá borði með honum og hann skilur eftir sig skarð sem ekki verður fyllt. Sigurður réðst til starfa sem deildarstjóri í utanríkisþjónustunni árið 1986 og hóf þá störf við fjár- og eignaumsýslu á vamarmála- skrifstofu ráðuneytisins. Hann sinnti störfum sínum þar af stakri prýði og fluttist síðan til enn frek- ari ábyrgðarstarfa á sama sviði í hinni almennu skrifstofu ráðuneyt- isins þar sem hann starfaði sem sendifulltrúi frá árinu 1991 til ævi- loka. Við minnumst margra ánægju- stunda með Sigurði og hans ágætu konu, Kari. Starfsmenn syrgja nú góðan vin og félaga og þakka af al- hug ánægjulegt og gott samstarf sem aldrei bar skugga á. Eiginkonu hans og fjölskyldu allri vottum við okkar dýpstu sam- úð. Guð blessi minningu um góðan dreng. Helgi Ágústsson. Höggvið er skarð í hópinn kæra horfi ég til baka gengna leið. í verslunarskólanum ljúft var að læra og lífsstarfið okkar allra beið. Hvað framtíðin myndi okkur færa fæstir vissu, en brautin greið. Langt er liðið frá skóladögum sem leiftur birtist horfin tíð Við leit að þekkingu í þungum fógum við þurftum stundum að heyja stríð. Þó skúrir leyndust í skýjadrögum skein okkur veröld heið og víð. Gengin er lífsins gata á enda geymist í huga minning hans. Með þessum visum vil ég senda vináttu og þökk til horfins manns. Megi þig góðar vættir vemda vinur í faðmi lausnarans. Höskuldur Jónsson. Andlátsfregn samstarfsmanns okkar, félaga og vinar, Sigurðar Ásmundssonar, kom ekki á óvart. Um hálfs árs skeið barðist hann við sjúkdóm sem engum hlífir. Að þeirri baráttu gekk hann eins og eðli hans bauð honum; af fullu raunsæi og án þess að bera vanda sinn á torg. Sigurður kom til starfa í utanrík- isþjónustunni fyrir 13 áram og starfaði lengstan þann tíma á varn- armálaskrifstofu, en einnig um skeið jafnhliða við rekstrarlegt eft- irlit á almennri skrifstofu ráðu- neytisins. Eiginleikar hans voru utanríkis- þjónustunni dýrmætir; hann var afar glöggur, samviskusamur og úrræðagóður. Hann hafði fullkom- in tök verka og óhindraða yfirsýn. En hitt var ekki síðra hve góð áhrif hann hafði á vinnustað. Hin fágaða en jafnframt glettna framkoma kallaði fram hið besta í samstarfs- fólki og hann var heill og hollur vinur. Sigurðar Ásmundssonar, hans léttu lundar, góðlegu glettni og góðu ráða er sárt saknað. Blessun fylgi Karí, dætranum og fjölskyldum þeirra. Róbert Trausti Árnason og Bjarni Sigtryggsson, sendiráði Islands, Kaupmannahöfn. Sigurður Ásmundsson vinur minn er allur. Um æviferil hans og lífshlaup vita aðrir meira og minn- ast. Mér er minnisstæð vinátta við góðan dreng, skarpur húmor og leiftrandi gáfur. Við unnum saman um stutta hríð og kynntumst þar, en eftir að samstarfi lauk hélst vin- áttan og við höfðum reglubundið samband. Ekki var það alltaf til að leysa starfstengd vandamál heldur miklu oftar til að spjalla um eitt- hvað sem öðram hvoram fannst fyndið í daglega lífinu og í fari sam- ferðamannanna. Þrátt fyrir einhvem aldursmun voram við alltaf jafnaldrar í andan- um og höfðum í samtölum okkai' þá einu reglu að þegar samtali var slit- ið væru báðir brosandi og enginn alvarlega meiddur af umtali okkar. Þegar sjúkdómurinn, sem síðar varð honum sterkari, uppgötvaðist ræddi hann hispurslaust við mig um dapurlegar batahorfur og við áttum langar viðræður um við hvern við gætum farið í mál út af þessu. Þó í hálfkæringi væri sagt var okkur líka báðum ljóst að nú réð sá einn sem öllu ræður. Sigurð- ur nefndi líka að nú væri sennilega útséð um að við kæmum í verk margra ára þrautræddum framtíð- aráætlunum okkar um að koma okkur upp sumarbústað við norska strönd þar sem við ætluðum sam- eiginlega að eyða ellinni í að segja

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.