Morgunblaðið - 20.02.1999, Side 57

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 20. FEBRÚAR 1999 57
MINNINGAR
+ Sigurbjörg L.
Agústsdóttir
fæddist í Gröf á
Vatnsnesi 10. júní
1931. Hún lést í
Reykjavík 12 febr-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ágúst Jakobs-
son bóndi frá
Þverá, f. 10.6. 1895,
d. 30.11. 1984 og
Helga Jónsdóttir
frá Ánastöðum, f.
7.9. 1895, d. 23.9.
1973. Systkini Sig-
urbjargar eru: Unn-
ur, f. 18.5. 1920; Jakob, f. 6.8.
1921, d. 29.9. 1994; Ósk, f. 20.2.
1923; Jón, f. 28.7. 1924; Þóra, f.
14.10. 1927; Alma, f. 24.8. 1929;
Jóhanna, f. 18.3. 1934 og Anna,
f. 3.6. 1936. Sigurbjörg giftist
Sigurjóni Þorsteinssyni bíl-
stjóra, f. 31.7. 1929, d. 12.11.
Ég heyrði Jesú himneskt orð.
„Kom hvfld ég veiti þér
þitt hjarta er mætt og höfuð þreytt
því halla að brjósti mér.“
(Stef.Thor.)
Elsku Gogga frænka, það er
sorglegt að þú skulir vera farin. Þú
varst oft svo mikið veik, en þegar
þú varst frísk varst þú alltaf glöð
og kát. Það var gaman þegar við
fengum að vera hjá þér í sumarbú-
staðnum og við vorum svolítið að
hjálpa þér, við fengum að vitja um
silunganetið með þér. Þú varst svo
skemmtileg og sagðir okkur margt
sem var svo fyndið og við hlógum
mikið. Þú varst alltaf að gefa, lík-
lega hefur þú gefíð öllum sem þú
þekktir einhverja gjöf.
Ég leit til Jesú ljós mér skein.
Það ljós er nú mín sól,
er lýsir mér um dauðans dal,
að Drottins náðarstól.
(Stef. Thor.)
1983. Börn þeirra
eru: 1) Þorsteinn
Sigurjónsson bóndi,
f. 15.1. 1953,
kvæntur Aðalheiði
Böðvarsdóttur
hjúkrunarfræðingi.
Börn þeirra eru
Kristín, f. 1978,
Sigurjón, f. 1980,
Sigurbjörg, f. 1984,
Guðrún Gróa, f.
1989 og Helga Mar-
grét, f. 1991. 2)
Guðrún Sigurjóns-
dóttir, f. 24.10.
1956, gift Sigur-
geiri Arnarsyni _ kaupmanni.
Börn þeirra eru Örn, f. 1974,
Sigurjón, f. 1976, Sigurgeir, f.
1982 og Arney, f. 1996.
Utför Sigurbjargar fer fram
frá Staðarkirkju í Hrútafirði á
morgun, sunnudag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Við söknum þín, elsku Gogga,
Þökkum fyrir allt og biðjum Guð að
geyma þig.
Krislján Haukdal og
Frímann Haukdal.
Enginn veit hvað morgundagur-
inn ber í skauti sér. Þetta var það
fyrsta sem mér datt í hug þegar ég
heyrði að Gogga föðursystir mín
væri dáin og langar mig til að
minnast hennar með örfáum orð-
um. Fyrir 13 árum leigði ég hjá
Goggu og var það mér mikil lífs-
reynsla. Gogga var sérstök kona,
hún var í eðli sínu lífsglöð og létt-
lynd og_ var oft stutt í svolitla
stríðni. Átti ég með henni margar
skemmtilegar stundir sem ég upp-
lifði sem heil ævintýri. Eitt var það
við Goggu sem ég dáðist alltaf að
en það var hversu óskaplega lítið
þurfti til að gleðja hana og hve sú
gleði var sönn. Væri stungið að
henni vísu, einni rós eða einhverju
smáræði var eins og henni hefði
verið gefið gull. Eg man eftir helg-
arferð í bústaðinn hennar í Gríms-
nesinu og hvað hún naut þess að
vera úti í náttúrunni. Gogga var
vinamörg og hafði hún gaman af að
bjóða vinum í mat og var hún þá
búin að framreiða stórveislu áður
en maður vissi af, hún gerði mikið
af að gleðja vini og ættingja með
gjöfum og ég man eftir blóma-
skreytingum sem hún bjó til. Voru
þær oft unnar úr pottablómunum
hennar eða öðru sem til var á heim-
ilinu og átti hún til alveg ótrúlegt
hugmyndaflug við þessa hluti. Eg
vai- oft undrandi á því hvað allt lék
í höndunum á henni. En þessi tími
var ekki bara gleði og skemmtun.
Gogga var haldin mjög erfiðum
sjúkdómi sem hún þurfti að berjast
við í langan tíma og sýndi hún
ótrúlegt æðruleysi í þeirri baráttu.
Hún var skynsöm og reyndi að
njóta hvers dags fyrir sig og nota
tímann vel en af biturri reynslu
vissi hún að veikindin myndu aftur
og aftur draga úr henni mátt og
vilja. Það var mér strangur skóli að
fínna hvað ég var vanmáttug, að ég
gat ekkert gert til að hjálpa henni
hversu mikið sem ég vildi.
Mér þótti óskaplega vænt um
hana Goggu og minningarnar era
mér dýrmætar. Stuttu eftir dvölina
hjá henni átti ég eldri dóttur mína
og skírði ég hana í höfuðið á Goggu
og vildi ég með því sýna henni lít-
inn þakklætisvott fyrir allt sem
hún var mér og gerði fyrir mig
þennan tíma. Eg held að þessi tími
og það sem ég lærði af Goggu hafi
verið mér gott veganesti út í lífið
og kannski styrkur til að takast á
við það sem síðar skyldi verða.
Gunnu, Steina og fjölskyldum
þeirra svo og systkinum Goggu
sendum ég og fjölskylda mín okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Margrét Jakobsdóttir.
Lokið er vegferð sálar í mann-
heimi, mótstreymi að baki, það
birtir. Hún nemur nýtt land, land
vonar, land ástar. Það er land í
ljúfum draumi, land sem áður svaf
í leynum. Það er land baðað birtu
og þekkir ekki myrkur, sársauka,
örvæntingu, kvöl og þyngsl. Þai- er
skugginn gagnsæ himna, litrófið
skær bjarmi í regnboganum, form
og lína í fullkomnu samræmi.
Fölnuð minning kemur úr djúp-
inu, gárar yfirborðið, rödd vinar
sem réttir hönd um haf og kallar:
Komdu.
Það er líkn og fró að líða örugg
um nýja verand og veröld og skapa
hughrif um grösuga dali, hlusta á
kátan fuglasöng, umlukt fjöllum og
bláhimni og skýjum á sveimi.
Hún veður rósabreiður upp í
mitti, dumbrauðar, ilmandi, gló-
bjartar, áfengar. Hún dansar í
himneskum fógnuði, svífur, því
engin spor sjást í döggslegnu gras-
inu.
Hún lifir, gagntekin unaði, sveip-
uð eilífu ljósi, í nálægð drottins
sem blæs ljúfum anda í tilverana
og léttir fargi af harmþrangnum
hjörtum sem syi'gja.
Unnur, Sigurður, Magn-
hildur, Haraldur og Níels.
Ég kynntist Sigurbjörgu, eða
Goggu eins og hún var alltaf kölluð,
fyrir sex árum þegar ég og Örn
dóttursonur hennar fórum að vera
saman. Þar sem Gogga og tengda-
foreldrar mínir áttu sama heimili
kynntist ég henni náið og nú þegar
hún er farin finn ég til mikils sökn-
uðar því hún vai’ mér mjög kær.
Gogga átti frá unga aldri við erf-
iðan sjúkdóm að stríða og eftir því
sem árin færðust yfir urðu tímabil-
in þar sem hún var við fulla heilsu
stöðugt styttri og færri. Nú hefur
hún kvatt þennan heim og það er
trú mín að í nýjum heimkynnum
líði henni alltaf vel. Ég er þakklát
fyrir að hafa fengið að kynnast
þessari einstöku konu sem hefur
kennt mér að ein dýrmætasta gjöf
sem maður getur öðlast er góð
heilsa. Mikið er ég glöð yfir þvi að
hún gat haldið upp á síðustu jól og
áramót með okkur. Ég veit að það
var henni dýrmætt því það var orð-
ið langt síðan hún hafði getað hald-
SIG URBJORG LILJA
ÁGÚSTSDÓTTIR
GUNNAR
ÞORSTEINSSON
búsettur í Grinda-
vík, Rósa, f. 1926, d.
1979, var búsett í
Ameríku. Hinn 17.
desember 1974
kvæntist Gunnar
Fjólu B. Guðnadótt-
ur, f. 18. apríl 1930.
Foreldrar hennar
voru, Guðni Bær-
ingsson, f. 1896, d.
1971, og Ólafía Ey-
leifsdóttir, f. 1902,
d. 1990.
Útför Gunnars fer
fram frá Grindavík-
urkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
+ Gunnar Þor-
steinsson fædd-
ist að Vallarhúsum í
Grindavík 20. júlí
1929. Hann lést á St.
Jósepsspítala að
kvöldi 10. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Gróa Magnúsdóttir,
f. 1892, d. 1971, og
Þorsteinn Símonar-
son, f. 1892, d. 1973.
Gunnar var yngstur
fjögurra systkina.
Systkini Gunnars
eru: Magnús, f.
1919, d. 1937, Sírnon, f. 1921,
Ég man íyrst eftir Gunnari frá
því þegar maður sem gutti var að
dorga niður á bryggju. Þá var mik-
ið um að vera, bátarnir að landa
allt í kringum okkur strákana og
maður leit upp til þessara sjávar-
hetja sem sjómennirnir vora. Einn
var það þó sérstaklega sem við
strákarnir bárum óttablandna
virðingu fyrir og var það Gunni í
Múla. Ekki var nóg með að hann
var hávaxinn og mikill vexti heldur
var sama hversu kalt var í veðri,
og jafnvel þótt væri rok og rign-
ing, alltaf var Gunni á skyrtunni
með brettar upp ermar og virtist
aldrei vera kalt. Þetta fannst okk-
ur vera stórmerkilegt og þarna fór
greinilega mikið hraustmenni.
Mín persónulegu kynni af Gunna
hófust fyrir u.þ.b. 10 áram þegar
ég og kona mín fluttumst í Múla og
urðum þar af leiðandi nágranar
Gunna og Fjólu. Fyrst í stað vora
samskiptin kannski ekki ýkja mikil
enda Gunni mikið að heiman vegna
sjómennsku sinnar. En smátt og
smátt þróaðist vinskapurinn og þá
sérstaklega eftir að Gunni hætti til
sjós. Alltaf var gaman að ræða við
Gunna um málefni líðandi stundar
og heyra hann segja sögur frá sjó-
mannsáram sínum. Sjórinn var
hans líf og yndi og rölti hann reglu-
lega niður á bryggju og fylgdist
með því hvað bátarnir vuor að fá
og rabbaði við sjómennina. Þess á
milli undi Gunni sér við að dytta að
húsinu og í skúrnum sínum sem
hann lauk við að innrétta síðastliðið
sumar eins og hann vildi hafa hann.
Einnig var gaman að sjá hvernig
Gunni breyttist frá því að vera
hálfgerður „antisportisti" til þess
að fylgjast af miklum áhuga með
því hvemig gengi í körfunni hjá
mér síðustu árin. Þó ég og fjöl-
skylda mín höfum að mestu búið
erlendis síðastliðin tvö og hálft ár
þá héldum við góðu sambandi bæði
sím- og bréfleiðis og var Gunni
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
I WH: blómaverkstæði I
IHlNNA^I
Skólavörðust/g 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sínii 551 9090.
duglegur að senda blaðaúrklippur
úr íþróttasíðum dagblaðanna.
Síðustu mánuðir hafa verið
Gunna erfiðir í baráttu við illvígt
krabbamein. Kvalirnar hafa án efa
verið miklar en ekki var Gunni að
kveinka sér, það var ekki hans sið-
ur. Þegar við kvöddumst milli jóla
og nýárs átti ég ekki von á öðru en
að hitta Gunna^ aftur nú þegar ég
kæmi aftur til Islands í enda febr-
úar. Hinn illvígi sjúkdómur hafði
því miður yfirhöndina og er erfitt
að vera í fjarlægu landi og hafa
ekki getað stutt Gunna og Fjólu á
þessum erfiðu tímum sem hafa ver-
ið undanfarnar vikur. Dýrmætar
stundir vora þó þær að geta verið í
símasambandi við Gunna og var
alltaf jafn ánægjulegt að heyra í
honum.
Elsku Fjóla mín, missir þinn er
mikill en við Sirrý biðjum góðan
Guð að styrkja þig á þessum erfiðu
tímum. Éftir stendur minningin
um duglegan og heiðarlegan mann
sem eftirsjá er að sem góðum vini
og nágranna.
Guðmundur Bragason.
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Otsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjöri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
BJARNI JÚLÍUSSON,
Dvergholti 1,
Mosfellsbæ,
andaðist á heimili sínu fimmtudaginn 18. febrúar.
Rita Júlíusson,
Hendricus E. Bjarnason, inga Jóhannsdóttir,
Bjarni B. Bjarnason, Þórunn Guðmundsdóttir,
Jón Bjarnason, Emilía Þórðardóttir
og barnabörn.
ið jól í örmum fjölskyldunnar sök-
um heilsu sinnar. Þær mörgu góðu
stundir munum við geyma í hugum
okkar ásamt öllum hinum fallegu
minningunum um hana.
Elsku Gunna, Siddi, Örri minn
og systkini, aðrir nánir ættingjar
og vinir, hugur minn og hjarta er
hjá ykkur í ykkar miklu sorg.
Blessuð sé minnig þín, elsku
Gogga.
Inga Ævarsdóttir.
Afmælis-
o g minn-
ingar-
greinar
MIKILL fjöldi minningar-
greina birtist daglega í Morg-
unblaðinu. Til leiðbeiningar
fyrir greinahöfunda skal eftir-
farandi tekið fram um lengd
greina, frágang og skilatíma:
Lengd greina
Um hvem einstakling birt-
ist ein uppistöðugrein af hæfi-
legri lengd á útfarardegi, en
aðrar minningargreinar um
sama einstakling takmarkast
við eina örk, A-4, miðað við
meðallínubil og hæfilega línu-
lengd, - eða 2200 slög (um 25
dálksentimetrar í blaðinu).
Tilvitnanir í sálma eða Ijóð
takmarkast við eitt til þrjú er-
indi.
Formáli
Æskilegt er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær
sá, sem fjallað er um, er fædd-
ur, hvar og hvenær dáinn, um
foreldra hans, systkini, maka,
og börn, skólagöngu og störf
og loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram
í fonnálanum, sem er feitletr-
aður, en ekki í greir.unum
sjálfum.
Undirskrift
Greinarhöfundar era beðnir
að hafa skírnarnöfn sín en
ekki stuttnefni undir greinun-
um.
Frágangur og móttaka
Mikil áherzla er lögð á að
handrit séu vel frá gengin,
vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt
að disklingur fylgi útprentun-
inni. Það eykur öryggi í texta-
menferð og kemur í veg fyrir
tvíverknað. Þá er ennfrem-
ur unnt að senda greinar í
símbréfi - 569 1115 - og í
tölvupósti (minning@mbl.is).
Vinsamlegast sendið greinina
inni í bréfinu, ekki sem við-
hengi.
Skilafrestur
Eigi minningargrein að
birtast á útfarardegi (eða í
sunnudagsblaði ef útför er á
mánudegi), er skilafrestur
sem hér segir: I sunnudags-
og þriðjudagsblað þarf grein
að berast fyiir hádegi á föstu-
dag. I miðvikudags-, fímmtu-
dags-, föstudags- og laugar-
dagsblað þarf greinin að ber-
ast fyrir hádegi tveimur virk-
um dögum fyrir birtingardag.
Þar sem pláss er takmarkað,
getur þurft að fresta birtingu
minningargi-eina, enda þótt
þær berist innan hins tiltekna
skilafrests. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi.
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/