Morgunblaðið - 16.03.1999, Side 28

28 ÞRIÐJUDAGUR 16. MARZ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
Fyrir alla
nebba ...
... en þó öérstaklega fyrir þá
öér$taklega ötífluðu!
Neaeril* er lyf sem losar um nefstíflur af völdum bólgu í
nefslímhúð, t.d. vegna kvefs. Neaeril* verkar fljótt og minnkar
bólgur í nefi sem gerir þér kleift að anda eðlilega.
Mikilvægt er að lesa vandlega leiðbeiningar um skömmtun 5
sem eru á fylgiseðli með lyfinu. Neaeril* er fáanlegt sem I
nefúðalyf og í einnota umbúðum. |
Blátt Nesseril®
fyrir fullorðna
og börn frá
10 ára aldri
ENGIN ROTVARNAREFNI
NEFÚÐI OG EINNOTA PAKKNINGAR
FYRIR ALLA ALDURSHÓPA
Nezeril
.... «...
NojeriT- ft «*/<* NwenT- ft2S-*- Nezarir- ft5m#/i*.
CgggJg
m m Bleikt Nezcril®
Grænt Ncaeril® fyrir börn
gssaai fyrir ungabörn 2ia - 10 ára
Bara að „nebbna" það!
ASTICA
ÆKEtM1 Astra ísland
Nezeril® (oxymetazolin) er lyf Bem losur nefotiflur «f völdum kvcfs. Lyfiö er fljótvirkt og verkun
v«rir i 6-8 kl«t. Aukaverkanir: Staöbundin ertlng kemur fyrlr. Varúðc Ekkl er ráðlagt a6 taka lyflö oftar en
3svar á dag eöa lengur en 10 daga 1 senn. Aö öðrum kostl er hætta á myndun lyfjatengdrar nefsllmhlmnu-
bólgu. Nezerll á ekkl aö nota vlö ofnæmlsbólgum 1 nefl eöa langvarandl nefstlflu af öörum toga nema 1
samráðl vlö lækni. Leltlö til læknls ef llkamshltl er hærrl en 38,58'C lengur en 3 daga. Ef mlklll verkur er tll
staðar. t.d. eyrnaverkur, ber elnnig aö lelta læknls. Skömmtun: Skömmtun er elnstakllngsbundln. Leslö
lelðbeinlngar sem fylgja hverrl pakknlngu lyfslns. Geymlö lyf ávallt þar sem börn ná ekkl til. Umboö og
drelflng: Pharmaco hf.
LISTIR
Háskalausir
tónleikar
TÓJVLIST
Salurinn
EINSÖNGSTÓNLEIKAR
Björk Jónsdóttir og Svana Víkings-
dóttir fluttu söngverk eftir íslensk og
erlend tónskáld. Sunnudagurinn 14.
mars 1999.
VITUR maður hélt því fram, að
við Islendingar gætum skákað
stórþjóðunum með söng, því frá
náttúrunnar hendi værum við há-
vær, þ.e. gefin hljómmikil radd-
bönd, málið væri hljómvænt og í
heild væni Islendingar bæði mál-
gefnir og söngelskir. Þrátt fyrir að
þessi speki væri að hluta til sett
fram í gamni, býr að baki nokkur
alvara og það hafa íslenskir söngv-
arar sannað á liðnum árum. Lík-
lega ættu tónlistarskólarnir og yf-
irvöld menntamála að leggja sér-
staka rækt við uppeldi söngvara
og með vel menntaðri stétt söngv-
ara síðan að hertaka menningar-
heiminn. Það er nefnilega stað-
reynd að söngtónleikar af ýmsu
tagi eru að verða fyrirferðarmestir
í tónleikahaldi hér á landi, svo að á
söngsviðinu er mikið og jafnvel
merkilegast að gerast þessa dag-
ana.
Björk Jónsdóttir og Svana Vík-
ingsdóttir héldu tónleika í Salnum,
sl. sunnudag og hófu tónleikana á
svonefndum Jónasar-lögum, eftir
Atla Heimi Sveinsson, sem eru lið-
lega samin sönglög við alkunn
kvæði, eins og Snemma lóan litla í
og Stóð ég úti, í tunglsljósi. Björk
söng lögin mjög vel og einnig var
leikur Svönu ágætur, í skemmti-
legu undirspilinu hjá Atla. Eftir
undirritaðan söng Björk Hjá
lygnri móðu og Vor hinsti dagur
en skemmtilegasti viðburður tón-
leikanna var frumflutningur fjög-
urra laga eftir Olaf Axelsson, við
eigin texta. I efnisskrá er þess get-
ið, að um sé að ræða hluta af laga-
flokki, er ber vinnuheitið „Hvers-
dagslegir söngvar um tímann“.
Lögin em vel gerð og leikræn,
með alls konar uppátækjum, sem
falla mjög vel að texta söngvanna.
Lögin heita I Hvalfirði, Islenkur
sunnudagur, Konan á skrifstofunni
og Utanlandsferð, en texti síðast-
nefnda lagsins er hálfgerð hroll-
vekjugamansemi, þar sem „ungfrú
klukka" er í aðalhlutverkinu. Tón-
mál laganna er sambland af tón-
tegundabundnu tónferli, undirleik-
urinn hljómfylltur með ómstreyt-
um og jafnvel „miniinaliskur" á
köflum en öllu haganlega fyrir-
komið. Það er næsta víst að þessi
lög eiga eftir að njóta vinsælda,
sérstaklega fyrir gamansemina og
samspil leikrænnar útfærslu söngs
og undirleiks.
Sænsku tónskáldin Stenhammar
og Peterson-Berger áttu næstu
viðfangsefni, sem voru mjög vel
flutt en eftir hlé voru flutt fjögur
lög eftir Korngold, tvö eftir
R.Strauss og þrjú eftir Schönberg.
Korngold (197-1957) var Austur-
ríkismaður, undrabam, sem 13 ára
að aldri vakti athygh sem tónskáld
með „pantomime“-verkinu Snjó-
maðurinn. 22 ára er hann ráðinn
hljómsveitarstjóri óperunnar í
Hamborg og naut mikilla vinsælda
sem tónskáld. 1935 flyst hann til
Bandan'kjanna og starfaði þar að-
allega við kvikmyndir. Sagt er að
hann hafi ekki breytt stíl sínum og
tónlist hans hafi haldið sínu síð-
rómantíska svipmóti, er skipi hon-
um með R. Strauss og Mahler.
Lögin Kein Sonnenglanz in Auge,
Alt-Spanisch, Alt-Engisch og
Glúckwúnsch era hljómfalleg verk
en daufleg og viðburðasnauð, hvað
snertir tónmál og hljómskipan og
þrátt fyrir að vera að mörgu leyti
fallega flutt, náðu þau ekki að lifna
virkilega. Þarna vantaði aðeins
punktinn yfir i-ið.
Allerseelen og Wie sollten wii'
geheim Sie halten, eftir R. Strauss
era bæði lagskýr og og áhugaverð
í hljómskipan, enda er Allerseelen
eitt af perlum rómantískrar tón-
listar, sem í flutningi Bjarkar og
Svönu var einum of hægt flutt. Það
munar svo sem ekki miklu en líf-
lína þessa lags er ákaflega við-
kvæm, svo að Alleseelen var að-
eins vel sungið, en ekki meir.
Seinna Strauss-lagið var allt of
flausturslega flutt.
Tónleikunum lauk með þremur
lögum eftir Schönberg, sem era úr
svonefndum Kabarett-söngvum
frá því um aldamótin en Schön-
berg þurfti að vinna fyrir sér með
því að semja kabarett-tónlist og
útsetja söngleiki. R. Strauss bjarg-
aði honum frá þessari leiðindaiðju
með því að koma því til leiðar að
Schönberg fékk Liszt-styrkinn og
stöðu við Stern-tónlistarskólann,
svo að hann gat lokið við Pelleas
und Melisande, Gurrelieder og
fleiri verk. Björk söng þessi
skemmtilegu lög mjög vel en tvö
þau fyrri era um gleðikonurnar
Galatheu og Gigerlette og það síð-
asta var við kátlegan texta eftir
Schichaneder. Björk náði að túlka
kabarett-blæbrigði laganna nokk-
uð vel, þótt þau hafi ekki verið alls
kostar í anda „Úberbrettl“-leik-
hússins, þar sem meiri áhersla var
lögð á tal og túlkun textans en
söng.
Svana Víkingsdóttir lék af ör-
yggi og fylgdi söngkonunni mjög
vel, svo að í heild vora þetta góðir
tónleikar. Björk hefur fallega og
hljómmikla rödd, fer vel með, þó á
köflum vanti háskanna í túlkunina
og hún haldi oft hraðanum innan
við markalínuna, svo að þau ná
ekki að blómstra. Best fluttu verk-
in voru gamansöngvar Ólafs Ax-
elssonar og verður gaman að
heyra þennan lagaflokk fullgerð-
an.
Jón Ásgeirsson
Dauft og fámennt
TQ]\LIST
Norræna húsið
KAMMERTÓNLEIKAR
Sónötur fyrir fiðlu og píanó eftir
Beethoven (D Op. 12,1), Brahms
(nr. 3. d Op. 108), Handel (A Op. 1,3
HWV 361) og Fauré (nr. 1. A Op.
13). Berent Korfker, fiðla; Kana
Yainaguchi, piand. Sunnudaginn
14. marz kl. 17.
SUNNUDAGSSÍÐDEGI era
greinilega ekki lengur jafn að-
sóknarvæn og var fyrir nokkram
áratugum, eftir að tónlistarfram-
boð tók verulega að aukast hér á
suðvesturhominu. A sunnudag-
inn var kváðu þannig fernir tón-
leikar hafa verið um svipað leyti í
höfuðborgarlandinu. Þar við
bættist svo ákjósanlegt útivistar-
veður og fyrirtaks skíðafæri í
fjöllum. Ekki einu sinni tilkynn-
ing um að leikið yrði á Stradi-
variusai'fiðlu frá 1704 (sem var
svo reyndar borin til baka af hol-
lenzka fiðluleikaranum á staðn-
um; fiðlan sú væri því miður í
tímabundnu farbanni tollayfir-
valda) gat ginnt fleiri en 12
áheyrendur á tónleikana á veg-
um Arsis-hljómplötuútgáfunnar í
Norræna húsinu á sunnudaginn
var, og er það með minnstu að-
sókn sem undirritaður man eftir
þar um slóðir. Sannar það enn
sem oftar, að ef draga skal að
fjölmenni, þegar lítt kunnir er-
lendir listamenn eiga í hlut á
þessum tíma viku, þarf að hræra
auglýsingabumbur svo um mun-
ar.
Unga hljómlistai-fólkið frá
Niðurlöndum átti fjölmennari
viðtökur skildar en raun bar
vitni, því flutningurinn var að
mörgu leyti hinn frambærileg-
asti. Tónleikamir hófust ekki
fyrr en 10 mín. yfir auglýstan
tíma - e.t.v. í von um fleiri áheyr-
endur - og var ekki byrjað á
barokkverkinu eins og vænta
mátti, heldur fyi-stu fiðlusónötu
Beethovens úr þrennunni frá
1796 tileinkaðri Haydn; líflegu
„Hausmusik“-stykki sem var
ágætlega leikið og með eðlilegu
hraðavali, en ekki ýkja persónu-
lega túlkað, auk þess sem píanóið
var hér sem oftar ívið of aftar-
lega í jafnvægi við fiðluna.
„Thuner“-sónatan frá 1888, sú
síðasta af þremur fiðlusónötum
Brahms, kom næst; verk frá full-
þroskaáram meistarans, en engu
að síður gegnsósa af ljóðrænni
ást til náttúrunnar, eins og menn
þekkja t.d. frá Fiðlukonsertnum.
Leikið var af öryggi, sérstaklega
á píanóið, þar sem japanskættaði
píanistinn afhjúpaði mýkt og
tækni er gat minnt svolítið á
landa hennar Mitsuko Uchida,
einkum í hinum merlandi fjöraga
III. þætti, en hefði að ósekju
mátt sýna meira skap í lokaþætt-
inum (IV., Presto agitato) til
samvægis við fiðluleik Korfkers,
er hóf sig þar upp íyrir þann
snert af daufleika er hvíldi yfir
upphafsþáttunum.
Hándel-sónatan eftir hlé bætti
litlu við, og var eins og hinn of-
urlagi-æni barokkmeistari segði
hvorki flytjendum né áheyrend-
um neitt sérstakt frá hjartanu,
þrátt fyrir víðast hvar öruggan
leik, burtséð frá nokkram hæstu
legum fiðlunnar í hægu þáttun-
um, þar sem tónninn varð svolít-
ið óstöðugur og vottaði fyrir
óhreinleika. Öðru máli gegndi
um Sónötu Gabriels Fauré nr. 1
í A dúr Op. 13 frá árinu 1876,
sem þrátt fyrir allmiklar tækni-
kröfur kemur fyrir sem e.k.
fluguviktarútgáfa af Brahms.
Léku þar tvímenningarnir af
sópandi fimi og þrótti. Þéttriðinn
píanópartur Allegro molto-þátt-
arins (I.) flaug áfram í öraggum
höndum Yamaguchis, og fiðlan
átti marga góða spretti, sérstak-
lega í syngjandi Andante- þætt-
inum (II.) og í kraftmiklu útþátt-
unum. Andagift Faurés helzt að
vísu ekki alveg til enda; loka-
þátturinn (IV.) nær t.a.m. ekki
innblæstri upphafsins - en sam-
leikur Korfkers og Yamaguchis
var hér sem fyrr mjög vel sam-
hæfður, og tókst þeim félögum
að setja bjartan endapunkt á
fremur daufa tónleika, sem ef-
laust hefðu náð hærra flugi við
meiri aðsókn.
Ríkarður Ö. Pálsson