Morgunblaðið - 11.05.1999, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 11. MAÍ 1999 55
naut svo sannarlega gestrisni for-
eldra Hebbu því oft var mér boðið í
mat eða kaffi á Kirkjubæ.
Við Hebba vorum ákaflega sam-
rýndar og vildum helst vera sem lík-
astar í öllu eins og títt er um vinkon-
ur á þessum aldri. Við gengum í eins
fótum og við héldum upp á sömu
leikara og hljómsveitir, svo sem
Bítlana og Hljóma frá Keflavík. Það
jaðraði við að við værum taldar hálf-
i gerðir föðurlandssvikarar fyrir að
| halda meira upp á Hljóma en Loga
frá Vestmannaeyjum, en þeir voru
næstbestir að okkar áliti. Lenti
Hebba oft í rökræðum við aðra sem
ekki voru á sömu skoðun og hún.
Hebba var mjög vel gefin enda
var hún næstum alltaf hæst eða
næsthæst í bekknum. Hún var sér-
staklega góð í stærðfræði og er mér
minnisstætt er hún lenti í deilum
1 við stærðfræðikennarann okkar
j vegna reiknidæmis sem kom á prófi
í Gagnfræðaskólanum. Enginn
' hafði leyst dæmið rétt, að mati
kennarans, en Hebba var ekki sátt
við það því hún taldi sig hafa leyst
dæmið. Hún hugsaði mikið um
þetta og gaf sig ekki enda kom í
ljós að hún hafði rétt fyrir sér.
Hebba var strax frá barnsaldri
mjög heimspekilega sinnuð. Hún
velti öllu fyrir sér; lífinu og tilver-
unni. Eitt sinn komst hún yfir tvær
| bækur um heimspeki og sálarfræði
| sem mágkona hennar hafði lesið í
? Háskólanum. Hebba lá í þessum
bókum og pældi m.a. í barnasál-
fræði og því hvernig menn röðuðu
niður hugsunum sínum. Einu sinni
þegar við vorum að lesa undir próf
veltum við því fyrir okkur hvort
ekki væri sniðugt að lesa spurning-
ar og svör í dýrafræði inn á segul-
band, fara svo bara að sofa en láta
segulbandið ganga á meðan við
íl svæfum. Okkur datt í hug að
< þannig hlyti eitthvað að síast inn í
* undirmeðvitundina. Þetta voru
áhrif frá sálfræðipælingunum.
Reyndar framkvæmdum við aldrei
þessa tilraun. Eitt sinn ákváðum
við að vaka heila nótt til þess að at-
huga hvaða áhrif það hefði á heila-
starfsemina. Gekk það ágætiega
þar til klukkan var farin að ganga
þrjú um nóttina en þá vorum við
orðnar ákaflega syfjaðar - höfðum
reyndar aldrei orðið jafn syfjaðar á
Iævinni - svo við gáfumst upp, fór-
um að sofa og tilraunin fór út um
þúfur. Seinna tókst okkur þó að
vaka heila nótt - það var á þjóðhá-
tíð.
Þótt langt væri stundum á milli
okkar - ég í Svíþjóð og hún í Þýska-
landi - héldum við ávallt sambandi
með bréfaskriftum og símhringing-
um, einnig sendum við hvor annarri
segulbandsspólur með fréttum af
sjálfum okkur. Eftir að við fluttum
Sheim frá útlöndum hittumst við og
fjölskyldur okkar eins oft og tæki-
færi gáfust. Hebba hafði einstaka
kímnigáfu og var fljót að sjá
skemmtilegar hliðar á öllum málum
og alltaf kom hún vel fyrir sig orði.
Það var ætíð gott að koma að Mel-
stað til Hebbu og Guðna og mikið
gátum við spjallað og hlegið, oftast
fram á rauðanótt.
Hebba var afskaplega vandvirk
og gerði allt vel sem hún tók sér fyr-
gir hendur hvort sem um var að ræða
smáatriði eins og að raða í upp-
þvottavélina, skrifa á jólakort eða
mikilvægari mál eins og uppeldið á
börnunum. Hebba tók yfirleitt
ákveðna afstöðu í öllum málum eftir
að hafa vegið þau og metið. Alltaf
talaði hún við börnin sín eins og
jafningja og var vinur þeirra og fé-
lagi. Þau tóku frá unga aldri þátt í
umræðum með fullorðna fólkinu og
hlustaði Hebba vel á þeirra rök-
Bsemdafærslur, kom oft með rök á
móti og kenndi þeim þannig að móta
sér skoðanir á hlutunum og standa
fyrir máli sínu. Hebba og Guðni
voru einstaklega samhent hjón og
óhætt er að segja að uppeldið hafi
tekist vel hjá þeim því börn þeirra
eru öll sérstaklega vel gerð, aðlað-
andi, frjálsleg í fasi, skemmtileg og
það sem mestu varðar - góðar
manneskjur. Þau hafa áreiðanlega
i fengið gott veganesti með sér til að
takast á við lífið og tilveruna.
Nú þegar ég kveð Herbjörtu er
mér efst í huga þakklæti fyrir að
hafa fengið að eiga svo trygga og
góða vinkonu. Ég votta Guðna Þór,
börnum og öðrum ástvinum Her-
bjartar mína dýpstu samúð.
Blessuð sé minning hennar.
Ásdís B. Stefánsdóttir.
Ég heyrði um lát Herbjartar í út-
varpinu og vildi ekki trúa því sem ég
þóttist heyra. Það eru þó ekki marg-
ar, ef nokkrar, nöfnur hennar.
Við Hebba á Kirkjubæ vorum
bekkjarsystm- frá barnaskóla og
upp í gagnfræðaskóla. Reyndar ól-
umst við upp hvor í sínum enda bæj-
arins. Fyrir ókunnuga virðist það
ekki mikil fjarlægð, en krakkar í
Eyjum á þessum tíma höfðu svo
marga leikfélaga að stundum náði
hópurinn ekki lengra en tvær götur.
En í skólanum sáumst við og Hebba
var þannig gerð að hún gleymist
ekki.
Sterkur persónuleiki og sam-
viskusemin uppmáluð alla tíð. Eftir
skólagöngu í Eyjum sá ég hana að-
eins á fermingarmótum, en þá var
glatt á hjalla. Meðal annars fékk ég
þann heiður að veita Hebbu „frjó-
semis-orðu“ þar sem hún átti fimm
börn. Einnig hlógum við Hebba dátt
að þvi, þegar ég álpaðist til að fá
verðlaun í gaggó og var ekki einu
sinni að hlusta á skólastjórann lesa
upp nöfnin því að Hebba var svo að
segja „fastur áskrifandi" að verð-
launum í skólanum.
Ekki var ég vitund hissa, þegar
ég frétti að Hebba væri prestsfrú,
mér fannst það einmitt vera eitthvað
sem hún færi svo vel með. Mér
auðnaðist ekki að sjá hana á Melstað
og verða vitni að myndarskapnum,
sem ég er fullviss um að var þar hjá
henni. Nú er það of seint og kveð ég
kæra skólasystur sem hverfur frá
þessu lífi, allt, alltof snemma.
Inga Jóhannsdóttir.
Það er ótrúlegt en satt að upp er
vaxin heil kynslóð Eyjamanna sem
aldrei fékk að sjá austurhluta
Heimaeyjar eins og hann var fyrir
gos. Heil kynslóð er komin til manns
sem sá ekki Vilborgarstaði, Vilpuna,
Búastaði og Kirkjubæina, sveitina
sem þar var enn að finna. Þarna
austast á eynni örskammt þaðan
sem jörðin rifnaði árið 1973, var ríki
Herbjartar Pétursdóttur, skólasyst-
ur okkar, sem nú kveður okkur eftir
erfið veikindi.
Herbjört átti heima á einum
Kirkjubæjanna. Það var ekki nóg
með að hún hefði kýr og kindur
frænda sinna og nágranna í hlað-
varpanum, nokkuð sem var okkur
vesturbæingum afar framandi, held-
ur bjó hún á sögustað. Rétt við húsið
hennar stóð minnisvarði um séra
Jón Þorsteinsson píslarvott sem var
drepinn í Tyrkjaráninu 1627, en
Kirkjubær var þá prestsetur. Her-
björt ólst því upp á gömlu prest-
setri. Ekki vitum við hvort einhver
tengsl eru þar á milli, en það urðu
örlög hennar að verða prest-
maddama norður í landi um árabil.
Við sem bjuggum í vesturbænum
höfðum yndi af því að fara í göngur
austur á bæi, ekki síst eftir að við
kynntumst Hebbu eins og við köll-
uðum hana. Hún var yngst systkina
sinna, en þau voru mörg og bjuggu
flest á Kirkjubæjartorfunni. A þeim
árum unnu húsmæður heima enda
nóg að gera á stórum heimilum.
Okkur er sérlega minnisstætt hve
Lilja, móðir Hebbu, tók okkur alltaf
vel þegar við komum askvaðandi úr
einhverjum leiðangrinum og stóð
ekki á kökum og mjólk, ábyggilega
úr fjósinu hans Tobba á Kirkjubæ.
Herbjört vissi allt um umhverfi
sitt meðal annnars hafði hún af vís-
indalegri nákvæmni fundið út
hvernig átti að finna Rauðhelli. Það
var hellirinn þar sem Jón píslarvott-
ur faldi sig forðum íyrir Tyrkjum,
en hann vai- vandfundinn. Hebba
hafði áttað sig á því að þegar skor-
steininn á húsinu hennar bar við
Blátind þá var bein lína að hellinum.
Þessi snilld bar þess vott að þarna
var góður námsmaður á ferð. Við
áttum samleið gegnum barna- og
gagnfræðaskóla þar til leiðir skildu
eftir landspróf. Hebba var alltaf
meðal þeirra bestu. Hún var mjög
einlæg, hrein og bein og átti gott
með að skrifa, enda voru ritgerðir
hennar oft.lesnar upp í tímum. Þrátt
fyrir að hún stundaði námið af al-
vöru hafði hún tíma fyrir ýmislegt
annað. Á gagnfræðaskólaárum okk-
ar voru byltingartímar í tónlist.
Sumir urðu miklir aðdáendur Bítl-
anna, aðrii- dýrkuðu Rolling Stones.
Hebba varð sérfræðingur í Hljóm-
um úr Keflavík og sýndi hollustu
sína meðal annars með því að láta
prjóna fyrir sig trefil sem á stóð
Hljómar á báðum endum. Sá trefill
mjmdi sóma sér vel á poppsafninu í
Keflavík sé hann enn þá til.
Leiðir skildu og við héldum út í
lífið hvert með sínum hætti. Her-
björt fór fyrst í Menntaskólann á
Laugarvatni en flutti sig síðan í MH
þaðan sem hún útskrifaðist. Síðan lá
leiðin í Háskólann og hjónabandið
sem bar hana norður að Melstað í
Miðfírði. Þegar árgangurinn okkar
hittist í Eyjum, 20 árum eftir að við
fermdust, kom í ljós að Herbjört bjó
við mest barnalán og var því veitt
frjósemisorðan. Við það tækifæri
sagði hún að óskabörnin fimm væru
komin, en slysabörnin eftir. Hún
eignaðist ekki fleiri böm og því eru
öll hennar böm óskaböm.
Eitt sinn skal hver deyja, var ort í
lok Örlygsstaðabardaga. Þessa stað-
reynd verða allir menn að horfast í
augu við, en stundum kemur dauð-
inn svo óvænt og allt of snemma.
Þegar við nú kveðjum hana Hebbu
okkar er okkur efst í huga tryggðin
og vináttan frá æskuárunum í Eyj-
um sem batt okkur ávallt saman
þótt stundum væri langt á milli
funda. Glettnin, hláturinn og brosið
sem dró fram djúpu spékoppana
munu lifa í minningu okkar, þótt
erfitt sé að horfast í augu við að
dauðinn hefur höggvið enn eitt
skarðið í árganginn okkar. Sárast er
þó fyrir Guðna Þór og bömin fimm
að horfa á eftir eiginkonu og móður
svo langt fyrir aldur fram. Fyrir
hönd skólasystkina fi-á Vestmanna-
eyjum sendum við fjölskyldu Her-
bjartar okkar dýpstu samúðarkveðj-
Hildur Oddgeirsdóttir
og Kristin Astgeirsddttir.
Blótnaböðin
öa^Sskom
v/ Possvo0ski»*kjuga^
Sími: 554 0500
Útfararstofa fslands sér um:
Útfararstjóri tekur að sér umsjón útfarar
í samráði við prest og aðstandendur.
- Flytja hinn látna af dánarstaö í líkhús.
- Aðstoða við val á kistu og líkklæðum.
- Undirbúa lík hins látna í kistu og
snyrta ef meö þarf.
Útfararstofa íslands útvegar:
- Prest.
- Dánarvottorö.
- Stað og stund fyrir kistulagningu
og útför.
- Legstaö 1 kirkjugarði.
- Organista, sönghópa, einsöngvara,
einleikara og/eða annað iistafólk.
- Kistuskreytingu og fána.
- Blóm og kransa.
- Sálmaskrá og aðstoðar við val á
sálmum.
- Líkbrennsluheimild.
- Duftker ef llkbrennsla á sér stað.
- Sal fyrir erfidrykkju.
- Kross og skllti á leiði.
- Legstein.
- Flutning á kistu út á land eða utan af
tandl.
- Flutning á kistu til landslns og frá
landinu.
Sverrir Einarsson, Sverrir Olsen,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa Islands - Suðurhllð 35
- 105 Fteykjavfk. Sími 581 3300 -
allan sólarhringinn.
Okkar ástkæra
ESTER SVEINSDÓTTIR,
lést á Landakotsspítala miðvikudaginn 5. maí sl.
Útförin hefur farið fram.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á
minningarsjóð FAAS, félag aðstandenda Alz-
heimers-sjúklinga og annarra minnissjúkra í
síma 587 8388.
Fyrir hönd vandamanna,
Kristín og Örn Harðarson.
t
Elskuleg frænka okkar,
INGUNN KRiSTJANA ÞORKELSDÓTTIR,
Seljavegi 7,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Áskirkju á morgun,
miðvikudaginn 12. maí, kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ásta Þórsdóttir,
Stella Stefánsdóttir.
+
Af alhug þökkum við auðsýnda samúð og vin-
arhug vegna andláts ástkærs sonar okkar,
bróður og barnabarns,
VILHJÁLMS GÍSLASONAR,
Súlunesi 25,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki vistheim-
ilisins í Árlandi 9, starfsfólki Lyngáss, kenn-
urum Safamýrarskóla svo og starfsfólki barna-
deildar 12E og gjörgæslu Landspítalans fyrir einstaka umönnun hans og
hlýhug.
Kristín Jónsdóttir, Gísli Vilhjálmsson,
Anna Ýr Gisiadóttir,
Sindri Freyr Gíslason,
Stefanía Sigurjónsdóttir, Jón Guðnason,
Nanna Gunnarsdóttir, Vilhjálmur Gíslason.
+
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og vináttu við
andlát
LOFTS JÓNSSONAR
forstjóra,
Blikanesi 19,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir færum við heimahjúkrun
Garðabæjar og starfsfólki Landspítalans,
deildum 14G og 32A, fyrir góða umönnun.
Fyrir hönd barna og annarra vandamanna,
Ásta Margrét Hávarðardóttir,
+
Þökkum innilega öllum þeim sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför
sonar okkar,
JÓNS STEFÁNSSONAR,
Tindum 1,
Kjalarnesi,
sem lést af slysförum laugardaginn 3. aprtl sl.
Sérstakar þakkir til Árneshreppsbúa, Þyrlu-
þjónustunnar, Halldórs Gislasonar og allra sem að leitinni komu.
Stefán Jónsson, Sigríður Sveinsdóttir.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför elskulegrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR PÉTURSDÓTTUR
frá Merkisteini, Höfnum,
Hverfisgötu 101,
Reykjavík.
Börn, tengdabörn, barnabörn
og langömmubörn.