Morgunblaðið - 11.05.1999, Blaðsíða 72

72 ÞRIÐJUDAGUR 11. MAÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ

.)
i
AÐALPÓSTHÚS Reykjavíkur frá 1915 til 1984.
• •
Orlög íslenzkra
frímerkja í einka
væðingunni
FRIMERKl
SVÖR MEÐ OG MÓTI
í SÍÐASTA þætti var rætt um
viðbrögð forstjóra íslandspósts
hf. við spurningu DV um það,
hvers vegna Pósturinn sjálfur
hættir að nota frímerki. Rúmsins
vegna var ekki unnt að birta um
leið viðbrögð Magna R. Magnús-
sonar. Nú skal hins vegar litið á
ýmislegt í mótmælum hans og
viðbrögðum við þessari óheilla-
stefnu Póstsins gagnvart frí-
merkjasöfnun almennt.
Magna finnst þessi ákvörðun
Islandspósts hf. „í meira lagi
undarleg". Hann bendir réttilega
á, að „Islandspóstur selur frí-
merkjasölum, bæði hérlendis og
erlendis, frímerki fyrir tugi millj-
óna á ári hverju“. Þá bendir
Magni á, að yfirmaður Islands-
pósts hf. hafi komið fram í út-
varpi og sagt, „að 12 þúsund
safnarar ættu von á bréfi vegna
nýrrar frímerkjaútgáfu“. Magni
tekur eðlilega undir þann tví-
skinnung í frímerkjasteftiu
Póstsins, sem bent hefur verið á,
og segir orðrétt: „Það er nánast
óskiljanlegt að á sama tíma
hyggst fyrirtækið hætta að frí-
merkja sinn póst og nota stimpla
í staðinn. Á sama tíma telur ís-
landspóstur að það sé bæði
þroskandi og skemmtilegt að
safna frímerkjum, sem það og
er.“ Er nema von menn undrist
þessa stefnu?
Já, „frímerkið er einungis
burðargjald fyrir okkur“, segir
forstjórinn. Víst var frímerkið í
upphafi fundið upp sem kvittun
póststjóma fyrir greitt burðar-
gjald. En menn fóru fljótlega að
safna þessum „kvittunum", sem
nefndust frímerki, og þannig
hófst frímerkjasöfnunin. Hafa
menn nú í næstum 160 ár haldið
frímerkjum til haga og þau oft
veitt þeim ómælda ánægju og
gleði, ekki sízt á löngum vetrar-
kvöldum áður fyrr, þegar engir
fjölmiðlar nema fáein blöð og hóf-
legur fjöldi bóka var til að stytta
mönnum stundir. Nú er öldin
vissulega önnur, enda á frí-
merkjasöfnun víða í vök að verj-
ast, jafnt meðal ungra sem gam-
alla, sem eiga völ á alls konar af-
þreyingarefni, sem þeir meta
meir en sitja yfir frímerkjum.
Þess vegna er þeim mun brýnni
ástæða til að hlúa að vexti hennar
en beint og óbeint kyrkja hana.
Frímerkið hefur gegnt ákveðnu
hlutverki í lífi margra kynslóða
sem afþreyingar- og skemmti-
efni. Þetta skyldi forstjóri Pósts-
ins íhuga, þegar hann segir með
nokkru steigurlæti, að frímerkið
sé einungis burðargjald fyrir
póstinn og verkfæri hans. Það er
nefnilega ekki nema hálfur sann-
leikurinn og tæplega það, því að
það er um leið og ekki síður safn-
gripur og skemmtiefni fyrir safn-
arana. Hér talar því maður, sem
virðist ekkert skynbragð hafa á
frímerkinu nema sem kvittun fyr-
ir burðargjaldi til fyrirtækis síns.
Segja má, að hér sé einkavæðing-
in í algleymingi og fremur leiðin-
legri mynd. Hugsunin er einungis
að græða sem mest og á sem
ódýrastan hátt á viðskiptavinum
Póstsins. Áhugi þeirra á „verk-
færurn" Póstsins skiptir stjórn-
endur hans í raun og veru engu
öðru máli en selja þjónustu sína á
sem ódýrastan hátt fyrir stofnun-
ina. Því er ekki nema eðlilegt, að
forstjórinn stæri sig af því, að
honum hefur tekizt að skila hús-
bændum sínum í Stjómarráðinu
36 milljón króna hreinum hagn-
aði á liðnu ári og þannig tekizt
„að snúa áralöngum taprekstri
póstþjónustunnar á íslandi", eins
og lesa má á vefsíðu Póstsins. Því
ber að sjálfsögðu að fagna, en
trúlega eru þeir peningar, sem
þeir fá frá frímerkjasöfnurum án
þess að þurfa að láta í té aðra
þjónustu til þeirra en afhenda frí-
merkin „yfir diskinn“ í nýju
verzluninni á Vesturgötunni - að-
eins lítilræði í allri veltunni. Er
nema von, að forstjórinn líti
fremur smáum augum á tóm-
stundaiðju okkar og fínnist hún
ekki veigamikil, þegar öllu er á
botninn hvolft?
I þeim umræðum, sem orðið
hafa meðal frímerkjasafnara í
sambandi við frímerkjastefnu
Póstsins og þá óánægju, sem
þeir hafa látið í ljós við mig og
fleiri, undrar mig mjög, að
stjórnir Landssambands ís-
lenzkra frímerkjasafnara og Fé-
lags frímerkjasafnara hafa ekki
enn séð ástæðu til að minnast
opinberlega á þetta grafalvar-
lega mál fyrir frímerkjasöfnun í
landinu. Á næstu dögum heldur
LIF landsþing sitt. Á ég ekki
von á öðru en stjórn sambands-
ins geri þar grein fyrir afstöðu
sinni í þessu veigamikla máli fyr-
ir frímerkjasöfnun okkar. Vissu-
lega er þakkarvert, eins og fram
hefur komið, að Pósturinn skuli
vilja nota lítinn hluta af gróða
einkavæðingarinnar til þess að
styrkja samtök frímerkjasafnara
við að endurreisa blaðaútgáfu
þeirra, sem hefur allt of lengi
legið í dái. Hins vegar má það
aldrei verða til þess, að menn
hliðri sér e.t.v. hjá að láta uppi
aðrar skoðanir en forráðamenn
Póstsins hafa í frímerkjamálum
okkar. Ekki get ég svo að því
gert, að mér finnst heldur mikill
holhljómur í rödd Póstsins í
þessum málum öllum, þegar
stefna hans er höfð í huga, svo
sem greint hefur verið frá í þátt-
um mínum og blasir við öllum
þeim, sem láta sig málið eitthvað
varða.
Jón Aðalsteinn Jónsson
í DAG
VELVAKAJ\DI
Svarað í síma 569 1100 frá 10-12 og 13-15
frá mánudegi til föstudags
Um samgöngur
ogjarðgöng
LENGI hafa verið hug-
myndir um gerð hafnar við
hina löngu, sendnu og hafn-
lausu strönd Suðurlands,
en svo verið talið illmögu-
iegt vegna breytinga á
ströndinni til og frá, og
einnig vegna gífurlega
kostnaðar. Skammt undan
ströndinni eða um 10-12
kílómetra er góð, örugg og
fullkomin höfn og hefur jú
verið um langa tíð, en nú er
sá möguleiki fyrir hendi að
hægt er að tengja þessa
höfn við meginlandið með
jarðgöngum og þá er vand-
inn leystur með höfn úti
fyrir suðurströndinni.
Það sýndi sig núna síðast
með göngin undir Hval-
fjörð að þau fóru fram úr
björtustu vonum manna
hvað varðaði tímasetningu
og gerð, það er að segja
skemmri tíma en áætlað
var og góðan framgang að
öllu leyti, en nú er í könnun
botnlagið milli lands og
Eyja. Mikið er rætt um
flutninga fólks utan af landi
til suðvesturhoms landsins
og hvaða ráð sé til að snúa
þeirri þróun við. Þar vanti
land undir byggð og sterk-
ar raddir eru uppi um að
taka flugvöllinn undir hús-
byggingar.
Við tengingu Vestmanna-
eyjahafnar myndi myndast
byggðakjarni meginlands-
megin og stuðla þannig að
jafnvægi í byggð landsins.
Þar er nóg landrými og gott
fyrir hinar blómlegu sveitir
þar að fá góða út- og inn-
flutningshöfn, en það virðist
yfirleitt vera nauðsyn til
þess að byggð dafni. Auk
þess sem farið hefur verið
inn á er rétt að nefna
hversu mikil hagræðing
þetta yrði fyrir Vestmanna-
eyjakaupstað. Þá yrðu
Herjólfsferðir lagðar niður
eins og gert var við Akra-
borgina þegar Hvalfgjarð-
argöngin komu. Svo mætti
einnig nefna að þetta myndi
auka tekjur af ferðafólki því
skemmtiferðaskip kæmu
hér oftar við og um 10 mín-
útur tekur að keyra upp á
meginland gegnum göngin.
Fólk spyr hver á að borga
(sérstaklega hefur maður
orðið var við það ef eitthvað
er viðvikjandi Vestmanna-
eyjum), en nær væri að
spyrja: Mun þetta borga sig
og hversu fijótt mun það
skapa hagvöxt og auka á
hagsæld í landinu? Allir vita
að ávallt er tekið lán fyrir
stórframkvæmdum og væri
það ekkert nýtt með þetta.
Eru nú í athugun jarðlögin
milii lands og Eyja sem er
undanfari og nauðsyn þess
að framkvæmdir geti hafist.
Hilmar Sigurðsson,
Boðaslóð 21, Vestm.
Vel lesnir Passíu-
sálmar
SIGRÍÐUR hafði samband
við Velvakanda og vildi hún
koma á framfæri þakkiæti
sínu til Þorsteins frá Hamri
fyrir einstaklega vel lesna
Passíusálma í Útvarpinu.
Segir hún að þeir hafi aldrei
verið svona vel lesnir.
Hunang í Salnum
Tónlistarunnendur! Á
þriðjudagskvöld 11. maí
verður semi-óperan
Arthúr konungur flutt í
síðara sinni í Salnum í
Kópavogi. Frumflutningur
óperunnar hérlendis 8.1.
sunnudagskvöld var sann-
kölluð tónlistarveisla, ljúf,
lífleg og m.a.s. húmorísk
barokktónlist eins og best
gerist undir agaðri stjórn
Gunnsteins Ólafssonar
sem tekst ákaflega vel að
draga fram sérstaka
hrynjandi þessarar tónlist-
ar. Áð öðrum ólöstuðum
stendur söngur Mörtu
uppúr og reyndar situr
flutningur hennar á „Song
Tune“ eftir í kollinum og
vill ekki burt. Þetta lag
hefði farið inn á hvaða topp
tíu lista í dag ef Purcell
hefði verið á róli 300 árum
síðar.
„Æðislegt" og „frábærir
tónleikar" var meðal þess
sem heyrðist þegar fólk
gekk út úr salnum. Fyrir
mér var þetta einfaldlega
algjört hunang.
Jón Baldur
Þorbjörnsson,
Fögrubrekku
v/ Vatnsenda.
SKAK
[Jmsjón Margeir
Pétursson
STAÐAN kom upp á
móti í Cutro á Ítalíu sem
nú stendur
yfir. Heima-
maðurinn Pi-
etro Pegor-
ari (2.385)
hafði hvítt og
átti leik gegn
búlgarska
stórmeistar-
anum Krum
Georgiev
(2.490).
29. Hxh7! -
Dxe3+
(Svartur hef-
ur treyst á
að þessi vörn
myndi duga,
því 29. Kxh7 gengur aug-
ljóslega ekki vegna 30.
Hh4+ - Kh8 31. Hh8 mát)
30. Dxe3 - Hxe3 31.
Hfh4! og svartur gafst
upp, því hann á ekki við-
unandi vörn við máthótun
hvíts.
og vinnur.
HVÍTUR leikur
HÖGNI HREKKVÍSI
ý Fyrót& ðinn sem ’eq kern £ suona- útkcxLL!'
Víkverji skrifar...
ALÞINGISKOSNINGAR eru
afstaðnar og er eflaust mörg-
um létt, ekki síst frambjóðendum
sem hafa undanfamar vikur unnið
þrotlaust að framgangi síns fram-
boðs. Að sjálfsögðu eru menn misá-
nægðir með úrslit kosninganna en
fátt kom á óvart þegar búið var að
telja upp úr kjörkössunum.
Fjölmiðlar hafa birt niðurstöður
skoðanakannana á hverjum degi
undanfama viku og em úrslit kosn-
inganna mjög í samræmi við þær
fyrir utan gengi Frjálslynda
flokksins sem var mun betra held-
ur en niðurstöður skoðanakannana
bentu til.
Víkverji hefur gmn um að fleiri
en frambjóðendur séu fegnir að
kosningum sé lokið. Undanfarið
hefur efni fjölmiðla markast mjög
mikið af kosningunum og eflaust
margir orðnir þreyttir á að hlusta á
og lesa um öll loforðin sem fram-
boðin ætla að efna að loknum kosn-
ingum ef þau hljóta kosningu.
Fróðlegt verður að fylgjast með
hvemig gengur að efna allt það
sem lofað hefur verið að undan-
fömu.
x x x
VIVERJI mælir með því að sem
flestir sjái írsku kvikmyndina
Waking Ned sem nú er sýnd í einu
kvikmyndahúsa borgarinnar.
Myndin er óborganlega fyndin og
ólflc flestum þeim gamanmyndum
sem hingað berast enda er þeim
flestum ætlað að höfða til Banda-
ríkjamanna.
I myndinni er fjallað um lítið
sveitaþorp á Irlandi og hvaða áhrif
það hefur á líf fólks þar þegar tæp-
lega 7 milljónir írskra punda, um
700 milljónir íslenskra króna, lottó-
vinningur fellur einum íbúanum í
skaut.
XXX
FLESTIR hafa mjög gaman af
því að fara út að borða og er
Víkverji þar engin undantekning.
Nýverið var hann beðinn um að
veita tólf manna hóp aðstoð við að
finna góðan veitingastað í höfuð-
borginni sem gæti auðveldlega
tekið á móti gestum í hjólastól.
Eins var gert að skilyrði að ekki
væri um mjög dýran stað að
ræða. Eftir að hafa rennt í hug-
anum yfir veitingahúsaflóru
borgarinnar varð fátt um svör og
voru þeir staðir sem komu til
greina teljandi á fingrum annarr-
ar handar sem ekki voru of dýrir,
voru á jarðhæð án þess að þurfa
að klifra upp margar tröppur og
að tólf manna hópur gæti farið út
saman án þess að skipta liði milli
borða.
Niðurstaðan varð sú að hópurinn
ákvað að borða frekar í heimahúsi
og panta mat frá veitingahúsi. Með
því væri tryggt að reikningurinn
yrði ekki of hár og vel færi um alla
gestina sama hvort þeir væru í
hjólastól eða ekki.