Morgunblaðið - 21.05.1999, Qupperneq 54

MORGUNBLAÐIÐ
54 FÖSTUDAGUR 21. MAÍ 1999
MINNINGAR
t
Systir mín og frænka okkar,
BJARGEY KRISTJÁNSDÓTTIR
(Bíbí),
sem andaðist á Héraðssjúkrahúsinu á Blönduósi
föstudaginn 14. maí, verður jarðsungin frá
Blönduóskirkju á morgun, laugardaginn 22. maí,
kl. 14.00.
Þorsteinn Kristjánsson,
Kristjana H. Guðmundsdóttir, Áslaug Gunnsteinsdóttir.
t
BJARNI KONRÁÐSSON
læknir,
Þingholtsstræti 21,
Reykjavík,
lést að morgni fimmtudagsins 20. maí.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju fimmtudaginn
27. maí kl. 13.30.
Sigríður Bjarnadóttir
og aðstandendur.
t
Við þökkum innilega öllum þeim, sem auð-
sýndu okkur vináttu og samúð við andlát og
útför
GUÐRÍÐAR NIKULÁSDÓTTUR.
Sérstaklega þökkum við hjúkrunar- og starfs-
fólki á Droplaugarstöðum.
Stefán Nikulásson,
Guðrún Edda Gunnarsdóttir,
Edda Ingibjörg Eggertsdóttir,
vinir og vandamenn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
JÓNS VALDIMARSSONAR,
Grundartúni 1,
Akranesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss
Akraness og krabbameinsdeildar Landspítalans
fyrir góða umönnun og aðhlynningu.
Sigríður Helgadóttir,
Hjörleifur Jónsson, Guðný Jóhannesdóttir,
Anna Valdís Jónsdóttir, Erlingur Garðarsson,
Helgi Gunnar Jónsson, Elvi Baldursdóttir,
Vignir Jónsson, Dagbjört Lilja Kjartansdóttir,
Sigurlaug Jónsdóttir, Baldur Skjaldarson,
Helga Jónsdóttir, Einar Ásgeirsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Okkar ástkæra
INGIBJÖRG EINARSDÓTTIR
Ijósmóðir
frá Engihlíð,
sem andaðist á dvalarheimilinu Hl(ð sunnu-
daginn 16. maí, verður jarðsungin frá Stærri-
Árskógskirkju þriðjudaginn 25. maí klukkan
14.00.
Ása Marinósdóttir, Sveinn Elías Jónsson,
Þorsteinn Marinósson, Hulda Baldvinsdóttir,
Birgir Marinósson, Anna María Jóhannsdóttir,
Hildur Marinósdóttir, Gylfi Baldvinsson,
Valdimar Óskarsson, Gerður Þorsteinsdóttir,
Karlotta Jóhannsdóttir, Ása Einarsdóttir,
Kjartan Einarsson, afkomendur
og aðrir vandamenn.
Formáli minningargreina
ÆSKILEGT er að minningargreinum fylgi á sérblaði upplýsingar um
hvar og hvenær sá, sem fjallað er um, er fæddur, hvar og hvenær dá-
inn, um foreldra hans, systkini, maka og böm, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram. Ætlast er til að þessar upplýsingar
komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í greinun-
um sjálfum.
+ Svava Eyþórs-
dóttir var fædd
f Reykjavík 2. októ-
ber 1933. Hún lést á
gjörgæsludeild
Sjúkrahúss Reykja-
víkur hinn 14. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Jóhanna Sig-
urðardóttir og Ey-
þór Ármann Jörg-
ensen. Svava átti
fímm systkini sem
eru: Ingibjörg Ey-
þórsdóttir, Rita
Reny, Eiríkur Ey-
þórsson (látinn), Margrét Ey-
þórsdóttir og Sigurður Eyþórs-
son (látinn). Svava giftist Helga
Ottó Carlsen og eignaðist með
honum einn son, Karl Anton
Carlsen, f. 9 júní 1954, d. 7.
febrúar 1979. Karl Anton eign-
Mig langar að skrifa nokkur orð
um ástkæra systur mína sem fór
allt of fljótt frá okkur. Þetta reið-
arslag bar brátt að og ekki grunaði
mig að Svava kæmi ekki aftur
heim.
Ég veit að Svava er komin til
sonar síns, Karls Antons, sem dó
ungur að árum og hún saknaði
ætíð mikið. En hennar styrkur var
að ala upp sonardóttur sína og
nöfnu, Svövu Helgu, og reyndist
hún henni ávallt sem móðir. Finn-
ur, sambýlismaður Svövu, var
Svövu Helgu sem faðir í einu og
öllu og reyndist þeim báðum vel
enda dýrkaði hann þær báðar. Það
var mikill fögnuður er Svava og
Finnur fóru til Svövu Helgu í Am-
eríku í mars og voru í einn mánuð.
Finnur átti afmæli sem og Jóhann
Anton, sonur Svövu og Pauls. Það
var mikil gleði fyrir ömmu og
Finnsa að vera þar stödd þegar
Jóhann Anton átti eins árs afmæli
17. mars síðastliðinn. Svövu þótti
mjög vænt um Paul, eiginmann
Svövu Helgu, og honum þótti
einnig mjög vænt um hana enda
vildi hann helst að „Nana“ væri
alltaf hjá þeim. En Svava systir
mín kom heim því hún þurfti að
fara til vinnu enda samviskusemi
hennar með eindæmum. Því miður
var þetta bara einn vinnudagur
því Svava kom veik heim frá Am-
eríku og veik í vinnu og aðeins
tveim dögum seinna lögð á sjúkra-
húsið þar sem hún vann áður í
aðist eina dóttur
með Sigrúnu Stellu
Karlsdóttur, f. 1.
febrúar 1954; Svövu
Helgu Carlsen, f.
22. janúar 1971, bú-
sett í Bandaríkjun-
um, gift Paul Rene
Dias og eiga þau
einn son, Jóhann
Anton Dias, f. 17.
mars 1998. Svava
Helga var uppeldis-
dóttir Svövu frá því
að faðir hennar lést.
Eftirlifandi sambýl-
ismaður Svövu er
Þórir Finnur Tryggvason frá
Rauðafelli undir Áustur-Eyja-
íjöllum, en þau höfðu búið sam-
an allar götur frá árinu 1980.
Útför Svövu fer fram frá Há-
teigskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
nokkur ár. Svava kvaddi þennan
heim eftir stutta legu. Elsku
Svava mín, í hvern á ég nú að
hringja? Hverjum á ég að treysta?
Svava mín, hvern á ég nú að tala
við ef mér líður illa? Við Svava
vorum mjög samrýndar og sem
tvíburar í einu og öllu. Nú er hún
farin yfir móðuna miklu og Guð
veit að hún fær góðar móttökur
hjá ástvinum okkar sem taka á
móti henni.
Elsku Finnsi, Svava Helga, Jó-
hann Anton og Paul, Guð veri með
ykkur og styrki í þessum mikla
missi.
Þín einlæga systir,
Margrét.
Svava frænka er dáin.
Litla systir hennar mömmu og
stórasystir Möggu frænku. Hún
greindist með alvarlegan sjúkdóm
fyrir rúmu ári og við tók biðtími
sem virtist vera Svövu hliðhollur.
En eins og svo oft, þegar allt virð-
ist ganga í haginn, birtist sláttu-
maðurinn mikli óvænt og lætur ljá-
inn falla.
Við systkinin munum fyrst eftir
Svövu, þegar við vorum lítil í Hæð-
argarðinum. Hún bjó í Blesugróf; í
litlu húsi, gengið inn vinstra meg-
inn þegar komið var að húsinu.
Svava var eins og margar konur í
okkar ætt, dugleg, vann vel og
mikið og hún var með hjartað á
réttum stað.
Toni sonur Svövu var auga-
steinn hennar. Hann fylgdi
mömmu sinni eftir að Svava og
Óttó skildu en það var sennilega
einhvem tímann undir 1960. Okk-
ur fannst svo skrítið að þau skildu
skilja; hann tók bara sængina sína
og gekk út. Það fannst okkur ein-
kennilegt. En Svava og Toni urðu
sennilega tíðari gestir heima hjá
okkur eftir það. Eftir að afi lést,
fluttu þær saman, Jóhanna amma
og Svava, dóttir hennar.
Svava vann í mörg ár á lækn-
ingastofu Björgvins Finnssonar
við Laufásveg, og var honum mikil
hjálparhella. Björgvin var læknir-
inn okkar og fjölskylduvinur svo
að við vorum tíðir gestir á stof-
unni. En oftar litum við inn á
lækningarstofuna til að heimsækja
Svövu frænku en að leita lækn-
inga. Og þá boðið upp á snúð og
kók. Svava vann síðar sem starfs-
stúlka á skurðstofu Landakotsspít-
ala.
Toni frændi, sonur Svövu lést
um tvítugt. Hann dó alltof ungur,
en áður en hann hvarf héðan, hafði
hann eignast stelpu og gefið henni
nafnið Svava. Kringumstæður
höguðu því þannig, að sú stutta
ólst að miklu leyti upp hjá Svövu
ömmu sinni og var augasteininn
hennar æ síðan. Ekki skrítið. Báð-
ar svo góðar og vænar manneskj-
ur.
Síðustu árin sem Svava lifði, bjó
hún með Finni, fjárbónda úr
Rangárvallasyslu. Þau bjuggu
saman í Reykjavík en dvöldu oft
fyrir austan undir Eyjafjöllum,
þar sem Finnur sinnti búskap að
hluta til.
Fyrir fjórum árum gerðist þá
sérstaki atburður, að systumar
Svava, Magga og Imba fundu
fjórðu systur sína sem hafði verið
gefin til Englands til föðurbróður
þeima þegar hún var ungabarn.
Flutningurinn yfir hafið á þriðja
áratugnum varð til þess samband-
ið rofnaði og þær vissu ekki hvar
hún var niðurkomin áratugum
saman.
En nú er Nabba, eins og týnda
systirin er kölluð, komin í leitirnar
á ný. Okkur er það minnistastt
þegar systurnar fjórar hittust á Is-
landi eftir allan þennan tíma. En
allt er í heiminum hverfult og nú
hefur Svava frænka kvatt okkur
og haldið í lengra ferðalag en syst-
ir hennar forðum. Við söknum þín.
Finni, Möggu og Svövu sendum
við samúðarkveðjur.
Systkinin,
Jóhanna, Jónas, Edda
og Maríus Þór.
SVAVA
EYÞÓRSDÓTTIR
KLEMENS RAFN
INGÓLFSSON
+ Klemens Rafn
Ingólfsson
fæddist í Reykjavík
16. mars 1942.
Hann lést á Skógar-
bæ í Reykjavík 16.
mai síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Rakel Lofts-
dóttir, f. 22.3. 1914,
d. 12.8. 1998, og
Ingólfur Jóhannes-
son, f. 14.9. 1907, d.
13.5. 1975. Eftirlif-
andi systkini Klem-
ens eru Örn, Auður,
Kolbrún og Svein-
björg. Klemens Rafn lætur eftir
sig tvö börn: 1) Þorvaldur Krist-
inn Rafnsson, f. 2.6. 1970. 2)
Helena Rafnsdóttir, f. 8.1. 1980.
Útför Klemens fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 10.30.
Elsku pabbi, sá dagur er runn-
inn upp, að ég kveð þig í síðasta
sinn, og um leið langar mig að
þakka þér fyrir þau nítján ár sem
ég hef fengið að eiga með þér.
Elsku pabbi, bara að þú vissir
hversu mikið ég á eft-
ir að sakna þín í fram-
tíðinni, nú þegar ég er
búin að missa þig úr
lífi mínu, er ég búin að
missa mikið. Þú varst
sá maður, sem tókst
utan um mig, og sagð-
ir mér hvað þú elskað-
ir mig, og þú hikaðir
aldrei við að tjá mér
þessar tilfinningar og
þessi orð þín komu
mér alltaf til þess að
líða vel, og ég á eftir
að sakna þeirra mjög
mikið. Og í hvert
skipti sem ég fékk flensu, birtist
þú í dyragættinni með eitthvert
góðgæti í poka. Þú vildir aldrei
skilja við mig fyrr en ég var búin
að ná mér. Þú varst þarna alltaf
þegar ég þurfti á þér að halda. Ég
gleymi aldrei öllum sögunum sem
þú sagðir mér um Siggu litlu, sem
ferðaðist um alla heima og geima,
og á öllum sundfélagsmótum sem
ég keppti á, varst þú mættur, og
studdir mig til dáða. Þú varst
alltaf svo stoltur af mér, þótt ég
ætti það ekki alltaf skilið. Éins og
þegar þú varðst að hjálpa mér við
stærðfræðina. Ég mun aldrei
skilja hvernig þú hafðir þolin-
mæði, vegna þess að ég var alltaf
upptekin við eitthvað allt annað,
en samt gafstu nú aldrei upp á
mér.
Nú þegar leiðir okkar skilja, eru
þessar minningar mér dýrmætari
en allt annað. Og ég veit að þær
munu fylgja mér um ókomna tíð.
Það er svo mikið meira sem mig
langar til að segja, en ég kem ekki
orðum að því. Mig langar að þakka
þér fyrir alla ástina, sem þú gafst
mér, og fyrir öll fallegu orðin þín.
Takk fyrir öll faðmlögin, takk fyrir
allar stundirnar sem við höfum átt
saman, takk fyrir að vera pabbi
minn.
Það er sárt að kveðja þig, en
samt gleður mig að vita til þess að
þú ert laus allra þjáninga, og þú
ert í góðum höndum hjá guði.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þ.S.)
Þín dóttir,
Helena Rafnsdóttir.