Morgunblaðið - 03.06.1999, Qupperneq 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 3. JÚNÍ 1999 45 >

m
J
I
I
ganginn. Þeir hugga sig við ljúfar
minningar.
Hver er vinur þinn? í hverju
felst vinátta? Attu marga vini?
Þeir eru færri en margur heldur;
öfund og illmælgi sjá til þess. Eg á
fáa vini, en marga góða kunningja.
Fjöldinn er tilbúinn til að róa með
þegar vel gengur, en þegar gefur
á bátinn hlaupa flestir undan ár-
um. Vinirnir verða eftir. Ekki
margir, en þeir eru gulli betri.
Þess vegna bregður manni þegar
einn þeirra fellur. Þannig varð
mér við, þegr ég frétti andlát
æskuvinar míns, Sigurðar Þor-
steins Guðmundssonar, sem við
norðanmenn kölluðum ekki annað
en „Sigga Jör“.
Við kynntumst strákar á Ytri-
Brekkunni á Akureyri, hann í
Helgamagrastrætinu, en ég í
Oddeyrargötunni. Við vorum nær
jafn gamlir, hann árinu yngri.
Báðir örlitlir galfírar. Þau voru
því mörg strákapörin okkar Sigga
og þegar árin liðu nutum við þess
í botn að mannast. Já, hvort við
gerðum, en allar þessar minning-
ar eigum við fyrir okkur. Stund-
um sló í brýnu, eins og gengur, en
við vorum menn til að leysa
ágreiningsmál og þau eru löngu
gleymd. Það góða er geymt, það
græðir sárin.
Síðar flutti Siggi suður með for-
eldrum sínum, en samband okkar
slitnaði ekki. Það gat liðið langt
milli samfunda, en þráðurinn
slitnaði aldrei, hvað sem á gekk.
Við vorum tengdir vinabandi, sem
gat ekki slitnað, þó vík væri milli
vina. Síðast sló Siggi á þráðinn til
mín örfáum dögum áður en hann
dó. Eg hafði ekki heyrt í honum
lengi. Hann bara fékk þá hug-
dettu, að heyra hljóðið í æskuvini.
Hann var hress, lét vel af sér, var
nýkominn úr sólarlandaferð, sæll
með lífið og tilveruna. Sagði mér
frá íbúð sem hann var nýbúinn að
kaupa og þyrfti að lagfæra svolítið
áður en hann flytti inn. Við hugð-
um á samfundi innan tíðar, en úr
því verður ekki í þessum heimi.
Tveimur dögum síðar var Siggi
vinur minn allur. Hann hafði
kennt sér meins, en læknar töldu
það ekki hættulegt. Hann gekk til
hvíldar að kveldi, en hans sól reis
ekki að morgni.
Góður vinur er genginn, sannur
vinur, sem ég á oft eftir að minnast
fyrir drenglyndi og hlýtt hjarta.
Guð gefi dánum ró, en hinum líkn
sem lifa.
Kæri vinur, þakka þér samver-
una og traustið.
Sverrir Leósson.
þá og aldrei kvartaðir þú yfir
neinu.
Eitt af því allra síðasta sem ég
sagði við þig, elsku amma, í hádeg-
inu var að þú yrðir fljótlega farin að
hlaupa ganginn á spítalanum og þú
sagðist ætla að reyna að gera það
og hlóst. Ekki átti ég nú von á því
að þú yrðir látin þegar ég kom svo
aftur um kvöldið með mömmu
þennan sama dag. Eina huggun
mín nú er sú að þú dóst fyllilega
södd lífdaga og ég fann það hversu
sátt þú varst orðin að yfirgefa þetta
jarðríki á vit nýrra heima. Eg veit
það að góður Guð og allir englamir
á himnum tóku vel á móti þér. Þú
áttir það svo sannarlega skilið.
Amma, svo margs er að minnast
frá þér og ég geymi og varðveiti
þær minningar vel og vandlega um
alla framtíð. Eg kveð þig í hinsta
sinn, elsku hjartans amma mín. Eg
veit að þú ert og verður alltaf hjá
mér. Hvíl þú í friði og megi algóður
Guð varðveita þig og umlykja.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Það er svo margs að minnast,
Svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Þín
Guðrún Sigurbjörg.
SIGURÐUR
ÁRNASON
+ Sigurður Árna-
son fæddist á
Akranesi 24. júh'
1924. Hann lést 14.
mai síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Árni B. Sig-
urðsson rakara-
meistari og Þóra
Einarsdóttir Möller.
Sigurður var
næstelstur ellefu
systkina: Einar f.
1921; Þuríður f.
1925, d. 1989; Geir-
laugur Kristján
f.1926, d. 1981;
Árni Þór f. 1930; Hreinn f.
1931; Hallgrímur Viðar f. 1936;
Rut f. 1936. Seinni kona Árna
B. Sigurðssonar var Viktoría
Markúsdóttir. Börn þeirra
voru: Margrét Ósk f. 1944;
Svanhvít f. 1947 og Fjóla f.
1956.
Sigurður ólst upp á Akra-
nesi. Nam vélvirkjun þar. Flutt-
ist til Reykjavíkur og fór í Vél-
stjóraskóla íslands.
Eftirlifandi eigin-
kona hans er Guð-
rún Kolbrún Jóns-
dóttir frá Vest-
mannaeyjum.
Þeiira böm em: 1)
Ámi Benóný, f.
1950, og á hann þijú
börn. 2) Sigurður
Þór, f. 1952, og á
hann þijú börn. 3)
Þóra Kolbrún, f.
1954, og á hún þrjú
börn. 4) Snorri, f.
1972, d. 1973. 5) St-
urla, f. 1972. Sig-
urður átti áður Álfheiði Erlu, f.
1950, og á hún þijú böm. Móðir
hennar er Ragna Leifsdóttir.
Sigurður rak verslunina Teppi
hf. til ársins 1979. Fluttist þá til
Mazatlan í Mexíkó og andaðist
þar.
títför Sigurðar fer fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavik í dag
og hefst athöfnin klukkan
13.30.
í minningu elsku hjartans
pabba míns. Það kemur yfir mig
heilagleiki og hamingja við að
hugsa um þig núna. Hvað ég er
heppin að hafa átt þig að föður. í
minningu um þig er það mikill
heiður fyrir mig að vera dóttir þín.
Frá þriggja ára aldri man ég eftir
þér. Þú varst fallegasti og besti
maður/pabbi í öllum heiminum. Al-
gjör hetja - vissir allt og gast allt.
Eg á ykkur foreldrum mínum báð-
um að þakka yndislega bamæsku,
vemdað og gott heimili og uppeldi.
Það var alltaf mikið að gera hjá
þér en þú gast samt alltaf haft
okkur bömin með. Það var mikil
gleði í gangi hjá okkur, við fómm
vítt og breitt um landið í veiðitúra
og skoðunarferðir. Það þurfti ekki
að biðja pabba um að stoppa í
sjoppu! Það gerði hann alltaf af
sjálfsdáðum. Þær voru ófáar ferð-
irnar upp á Akranes sem þér þótti
svo vænt um. Svo ferðuðumst við
með þér um alla Evrópu sem eru
ógleymanlegar minningar. Þegar
ég hugsaði um hvað þið mamma
vomð ástfangin og alltaf ánægð,
og hvað þið vomð samhent í öllu
sem þið gerðuð, óskaði ég mér
alltaf að eignast svona gott hjóna-
band. Svo get ég ekki annað en
minnst á stóra drauminn ykkar
mömmu sem rættist fyrr en
nokkurn gmnaði. Þið fluttust í
betra loftslag til Mazatlan í
Mexíkó sem var þín paradís á
þessari jörð. Þegar ég hugsa um
þig og góðvild þína, pabbi, er mér
minnisstætt að þú máttir aldrei
neitt aumt sjá. Það gladdi mig svo
þegar við sátum á ströndinni. Þá
varstu nýbúinn að segja mér að
gefa ekki betlumm á götunni pen-
inga því þeir væm í vinnu við
þetta. En svo kom Mexíkói og þið
töluðuð saman dálitla stund. Síðan
réttirðu honum seðil úr peninga-
veskinu þínu, horfðir á mig tárvot-
um augum og sagðir að þú gætir
ekki horft upp á mann sem gæti
ekki gefið börnum sínum brauð.
Ég get ekki lýst þakklæti mínu
fyrir stuðning þinn í veikindum
mínum. Þú misstir ekki trú á mér.
Komst á hverjum degi, stundum
tvisvar á dag, og baðst guð um
hjálp fyrir mig. Það er mér hugg-
un að vita að þú hefur sameinast
guði okkar allra. Ég finn í hjarta
mínu svo innilega elsku til þín, fyr-
ir allt okkar líf, elsku pabbi minn.
Faðir sem hvetur barnið sitt
svona, eins og þú, og segir því
hversu stoltur hann er af því, er
besti faðir í heimi.
Þakka þér íyrir, þín dóttir,
Þóra Kolbrún.
Elsku afi, nú ert þú horfinn frá
okkur. Það var erfitt að átta sig á
því í fyrstm .Ég þurfti smá tíma til
að setjast niður og rifja upp.
Margar góðar minningar áttum
við saman frá þeim skiptum er ég
kom og heimsótti ykkur í landi
sólarinnar. Nú er ég staddur í
öðru landi sólarinnar, á Spáni, og
skrifa þessar línur þaðan. Kolla
amma sagði mér að þér hefði farið
aftur undanfarið og að
gönguferðirnar á ströndinni hefðu
orðið færri tvö síðustu árin. I
mínum huga ertu enn einsog þú
varst í þau skiptin sem við komum
og heimsóttum ykkur, hress og
sprækur. Ekki misstir þú úr
gönguferð á ströndinni og oft
varst þú búinn að rölta er ég
vaknaði á morgnana. En þeirra
skipta sem við fórum saman
minnist ég vel, það var góð
tilfinning að rölta með þér og
spjalla um heima og geima. Þú
hafðir frá svo mörgu að segja. Ég
man einnig vel er við fórum saman
til E1 Cid til að dytta að og gera
við, og er við sátum saman á
Marcos Suites á kvöldin og
tefldum, þú rúllaðir mér alltaf
upp. Ég fæ seint þakkað þær
yndislegu stundir sem við áttum
hjá ykkur Kollu ömmu, þá hlýju
og það góða viðmót sem okkur
Ástu var sýnt. Ég sendi þér, Kolla
mín, og allri fjölskyldunni mínar
innilegustu samúðarkveðjur og
bið guð að vera með ykkur.
Sigurður Freyr.
Lækkar lífdagasól,
löng er orðin mín ferð.
Fauk í faranda skjól,
fegin hvíldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu og blessaðu þá,
semaðlögðumérlið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(H. Andrésd.)
Þessi fallegi sálmur kemur mér í
hug er ég minnist Sigurðar bróður
míns. Hann var næstelstur átta
systkina og aðeins sextán ára þeg-
ar móðir okkar féll frá. Hann lof-
aði móður sinni því að annast
systkin sín. Ég var þá þriggja ára
og hann stóð vel við það loforð
hvað mig varðar. Hann og Kolbrún
kona hans voru mér sem foreldrar
H
H
H
xxii iimimiz
Erfisdrykkjur
P E R L A N
Símj 562 0200
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H

ixxiiiiiiiiiiixx!
alla tíð. Sigurður var stór og glæsi-
legur maður, duglegur og elsku-
legur bróðir. Með honum var gam-
an að vera og margar ógleyman-
legar veiðiferðir fórum við saman
vestur í Dali. Hann var frábær
fluguveiðimaður og hrókur alls
fagnaðar.
Kæra Kolbrún, böm og barna-
böm, ykkar missir er mikill. Guð
styrki ykkkur á sorgarstundu.
Hallgrímur.
Elsku afi, ég trúi því ekki að þú
sért farinn frá okkur, þú fórst svo
skyndilega og við gátum ekki einu
sinni fengið að kveðja þig. Svo varst
þú svo langt í burtu frá okkur. Ég
man vel eftir því, þegar þú varst hér
síðast, það er nú ekki svo langt síð-
an. Þú og Kolla amma komuð til
okkar, mér fannst alltaf svo gott
þegar þið komuð í heimsókn, það
var alltaf frá svo mörgu að segja.
Hvað væri að gerast í Mazatlán, afi
þú sagðir alltaf svo skemmtilega frá
öllu, þú varst líka svo oft með heim-
spekilegar umræður við okkur.
Þegar við Siggi vorum í heimsókn
hjá ykkur, þá var verið að byggja
svo mikið og allan tímann sem við
vomm fannst manni ekkert ganga
en svo sagðir þú okkur frá því að
allt væri tilbúið, þá langaði okkur til
að koma aftur til ykkar. Mér þótti
tíminn í Mexíkó hjá ykkur alveg
yndislegur og mun aldrei gleyma
honum. Þegar við komum með St-
ulla með okkur og áttum yndislegan
tíma hjá ykkur. Svo man ég það að
þú vildir lítið tala spænsku þó að þú
kynnir hana alveg, þetta þótti mér
alltaf dálítið fyndið og sætt, alveg
einsog minningin sem ég á um þig.
Eftir þetta ferðalag til ykkar fannst
mér ég kynnast þér miklu betur og
ég mun aldrei gleyma þessum
stundum okkar saman. Við munum
alltaf sakna þín, elsku afi. Elsku
Kolla amma, megi góður guð vera
með þér.
Ásta Guðrún.
Nú ertu farinn, elsku afi minn,
og við sitjum hér saman öll systk-
inin og pabbi og minnumst allra
þeirra góðu stunda sem við áttum
saman með þér. Við ákváðum að
ég, alnafni þinn, skrifaði fáeinar
línur um nokkur þau atvik sem við
höfum verið að ræða saman um
minningu þína.
Pabbi minntist sérstaklega
þeirrar stundar þegar þið voruð
saman í Norðurá forðum þegar þú
kenndir honum að kasta flugu og
hann fékk sinn fyrsta flugulax, níu
punda hryggnu. Þetta er ein af
þeim mörgu gleðistundum sem þið
áttuð saman á ferðalögum og í
ýmsum ám.
Kolla minntist á þá góðu tíma og
þær ómetanlegu viðræður sem þið
áttuð saman í labbitúrum á strönd- _
inni í Mazatlan í Mexíkó. Hún segir
að þetta hafi verið ómetanlegar
stundir.
Rut minnist þess mest þegar
hún kom síðast til Mazatlan og
fékk að eyða þremur ógleymanleg-
um mánuðum með þér og ömmu.
Ein sú stund var þegar þú bauðst
okkur ömmu í bæinn sem endaði á
kaffihúsi þar sem margt var rætt
og gleði mikil. Hún minnist þess
einnig hversu yndislegt það var að
koma til ykkar þar sem þið höfðuð
innréttað herbergi bara fyrir hana,
með nýju rúmi og hillum. En aðal r
tilfmningin var rósin sem fylgdi
herberginu.
En kæri alnafni, ég vona að ég
eigir eftir að bera þá gæfu sem
þínu nafni hefur fylgt. Eg minnist
þeirrar stundar mest er þú settist
niður með mér og gafst mér þína
persónulegu hluti sem merktir
voru okkar nafni. Ég mun geyma
og varðveita þessa hluti og vona að
ég geti gefið alnafna okkar þá og
hann beri sömu tilfinningar til okk-
ar þegar hann fær þessa gjöf.
Elsku afi minn, við kveðjum þig
öll með söknuði.
Sigurður Árnason, Árni Ben-
óný Sigurðsson, Kolbrún Heba 'W
Árnadóttir, Rut Árnadóttir.
Elsku afi okkar, þegar við sitj-
um hér og hugsum aftur í tímann
kemur upp fullt af frábærum
minningum. Þær minningar sem
standa upp úr eru frá öllum sumr-
unum úti í Mexíkó hjá þér og
ömmu. Við munum báðar eftir því
þegar við fórum með þér út á bátn-
um (sem þú elskaðir) og hann bil-
aði úti á sjó og við urðum báðar
skelfingu lostnar. Þá komst þú og
lagaðir allt eins og þú varst vanur
að gera. Eins með það þegar við
fórum með þér niður á strönd að
veiða og þú leyfðir okkur að tína
krabba í beitu fyrir þig. Það var
okkur svo mikils virði að geta
hjálpað þér. Við fylltumst alltaf
stolti þegar minnst var á þig (þú
varst afi okkar). Okkur fannst
alltaf eins og þú værir úr stáli og
ekkert gæti hreyft við þér. Og nú
ertu farinn, svo óvænt og það eina
sem hægt er að halda í eru minn-
ingarnar um okkar tíma saman.
Við getum huggað okkur við það
að þú fórst eins og þú vildir fara.
Áfi, við elskum þig og vitum að ’ -
þú verður alltaf hjá okkur.
Guðbjörg Helgadóttir,
Árný Helgadóttir.
Skilafrestur
minningargreina
EIGI minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði ef
útfór er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: í sunnudags- og
þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á fóstudag. í miðviku-
dags-, fimmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þarf greinin að berast
fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrir birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn eða eftir að útför hefur farið fram, er ekki
unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist innan hins tiltekna
skilafrests.
A
LEGSTEIN A R
I rúmgóðum sýningarsölum okkar
eigum við ávallt fyrirliggjandi margar
gerðir legsteina og minnisvarða úr
íslenskum og erlendum steintegundum
Verið velkomin til okkar eða
hafið samband og fáið myndalist;
S.HELGAS0N HF
STEINSMIÐJA4
SKEMMUVEGI 48, 200 KÓP. SÍMI 557 6677 / FAX 557 8410
*