Morgunblaðið - 16.06.1999, Qupperneq 46

46 MIÐVIKUDAGUR 16. JÚNÍ 1999
MINNINGAR
MORGUNB LAÐIÐ
JÓN HJALTALÍN
GRÍMSSON
+ Jón Hjaltalfn
Grímsson vél-
stjóri fæddist á
Melum í Melasveit
29. jiili 1907. Hann
lést á Hrafnistu í
Reykjavík hinn 7.
júni síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Grímur Þórð-
arson, f. 3. júlí 1878
í Brekkukoti í
Reykholtsdal, d.
26. ágúst 1968, og
Guðrún Arnórs-
dóttir, f. á Minna-
Mosfelli í Grímsnesi 29. ágúst
1867, d. 22. janúar 1955.
Systkini Jóns voru: Guð-
björg, Ingólfur, Magnús og
Kristín. Þau eru öll látin. Árið
1934 kvæntist Jón Ingibjörgu
Magnúsdóttur, f. í Saurbæ í
Dalasýslu 16. september 1909,
d. 14. nóvember
1984. Börn Jóns og
Ingibjargar eru:
Ragnheiður, f.
1932, d. 1977; Kol-
brún, f. 1935;
Magnús, f. 1937, d.
1988; Valgerður, f.
1939; Jón, f. 1944;
og Karl, f. 1949.
Jón hóf snemma
sjósókn. í upphafi á
opnum mótorbát-
um en síðar vél-
stjóri á sfldar- og
vertíðarbátum,
togurum og lengst af á skipum
Hafrannsóknastofnunar.
Jón fluttist á Hrafnistu fljót-
lega eftir að Ingibjörg dó og
bjó þar uns yfir lauk. Útför
Jóns fer fram frá Áskirkju í
dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Sfldarævintýrið var í algleym-
ingi. Vorið 1965 fékk Hafrann-
sóknastofnunin vélskipið Hafþór
frá Norðfirði til umráða og var
skipið einkum notað í sfldarleit
' fyrstu árin. Haustið 1965 var bætt
um betur því að þá samþykktu út-
vegsmenn og sjómenn að óska eftir
sérstökum skatti á sfldarafurðir svo
unnt væri að smíða nýtt sfldarrann-
sóknaskip. Samningar voru undir-
ritaðir vorið 1966 og fljótlega eftir
það þurfti að huga að væntanlegum
vélstjóra á hið nýja skip sem einnig
myndi annast eftirlit með smíði
skipsins. Ekki reyndist erfitt að
finna manninn, öllum þótti sjálfsagt
að yfirvélstjórinn á Hafþóri yrði
> fyrir valinu en hann var enginn
annar en Jón Grímsson. Smíðin
hófst síðla árs 1966 og fljótlega eft-
ir það fór Jón Grímsson til skipa-
smíðastöðvarinnar í Lowestoft í
Englandi og var helsti eftirlitsmað-
ur Hafrannsóknastofnunarinnar við
smíði skipsins.
Við Jón unnum saman í
Lowestoft þrjá síðustu mánuði
smíðarinnar, sem lauk í september
1967. Þarna var Jón augljóslega
réttur maður á réttum stað. Hann
var afburða glöggur og útsjónar-
samur enda byggði hann á mjög
langri reynslu vélstjóra á langri
sjómannsævi. Hann átti því mikinn
þátt í því hve vel tókst til um smíði
fyrsta rannsóknaskips Islendinga,
Ama Friðrikssonar. Enda þótt
skipasmíðastöðin legði kapp á að
vanda sem mest til verksins kom
+
Ástkær sonur okkar, bróðir, barnabarn og
frændi,
RAFN KRISTINSSON,
er lést þriðjudaginn 8. júní síðastliðinn, verður
jarðsunginn frá Vídalínskirkju, Garðabæ, föstu-
daginn 18. júní kl. 13.30.
Kristinn Rafnsson, Sólborg Tryggvadóttir,
Valur Kristinsson, Birna Kristinsdóttir,
Rafn Magnússon, Eva Guðmundsdóttir,
Birna Jónsdóttir
og aðrir ástvinir.
+
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar og afa,
SIGURÐAR ÁRNASONAR.
Guðrún Kolbrún Jónsdóttir,
Árni B. Sigurðsson,
Sigurður Þór Sigurðsson,
Þóra K. Sigurðardóttir,
Rut Sigurðardóttir,
Sturla Sigurðsson,
Álfheiður Erla Sigurðardóttir
og aðrir aðstandendur.
+
Hjartans þakkir fyrir hlýhug og vináttu við
andlát og útför föður míns,
BJARNA KONRÁÐSSONAR
læknis.
Sigríður Bjarnadóttir
og aðstandendur.
KIRKJUSTARF
fljótlega í ljós að pípulagningar-
menn stöðvarinnar reyndust varla
hlutverki sínu vaxnir. Röralagnir
voru óhentugar og þetta mislíkaði
Jóni en niðurstaðan var sú að láta
kyrrt liggja að sinni en endurskoða
þessi verk þegar heim væri komið.
Enda fór það svo að á næstu vikum
og mánuðum eftir heimkomuna
haustið 1967 endurskipulagði Jón
meginhluta af röralögnum í vélar-
rúminu enda lét hann mönnum til
mikillar undrunar hífa í land mörg
hundruð kfló af rörum í hvert skipti
sem skipið kom í höfn.
Nú vUdi svo til að af hagkvæmis-
ástæðum var ákveðið að kaupa
samskonar dísilvélar í Árna Frið-
riksson eins og pantaðar höfðu ver-
ið í Bjarna Sæmundsson en þar
voru keyptar þrjár 600 hestafla vél-
ar en tvær slíkar skyldi kaupa í
Árna Friðriksson, enda var hann
mun minna skip en Bjarni Sæ-
mundsson. Um þessar mundir hafði
Jón einungis þúsund hestafla rétt-
indi sem að sjálfsögðu nægðu ekki.
Það hvarflaði aldrei að neinum að
fá annan yfirvélstjóra en Jón á
þetta nýja rannsóknaskip. I stað
þess var sett innsigli á vélarnar
þannig að samtals áttu þær að skila
998 hestöflum í stað 1.200. Þegar
réttindi Jóns hæfðu ekki vélunum
voru vélarnar látnar hæfa réttind-
unum. Eg held að fátt sýni betur
það mikla traust sem tU hans var
borið. Hitt er svo annað mál að
okkur fannst alltaf að þessi 998
hestöfl nægðu orkuþörf skipsins
ótrúlega vel í höndum Jóns. Og enn
snúast þessar vélar með góðum ár-
angri 32 árum eftir heimkomuna.
Skömmu eftir að þetta nýja síld-
arrannsóknaskip kom til landsins
lirundi sfldarstofninn og sfldveiðar
út af Norður- og Austurlandi lögð-
ust niður. I stað þess hófu íslensk
sfldveiðiskip veiðar í Norðursjó og
á miðunum vestan Hjaltlands. Ekki
leið á löngu áður en nýja rann-
sóknaskipið var sent til rannsókna
á þessi nýju mið auk þess sem það
veitti íslenska sfldveiðiflotanum í
Norðursjó alla nauðsynlega aðstoð.
Mér er sérstaklega minnisstætt að
á einum góðviðrisdegi - þegar við
vorum við að taka sfldarsýni með
sfldarflotvörpu - snarstoppa vél-
arnar í Árna Friðrikssyni. Við nán-
ari athugun kom í ljós að dráttar-
vírar við flotvörpuna höfðu farið í
skrúfuna og undist mjög hastarlega
utan um bæði skrúfuna sjálfa og
aftasta hluta skrúfuássins. Um
borð hjá okkur var ágætur kafari,
Halldór Dagsson, og reyndi hann
að losa vafningana en tókst ekki
þar sem vírkaðallinn hafði undist
mjög þétt utan um skrúfuna. Á
hann bitu engar sveðjur né þau tól
sem Halldóri voru tiltæk. Nú voru
góð ráð dýr. Við sáum fram á að við
yrðum að láta draga Árna Friðriks-
son til hafnar í Bretlandi og hugs-
anlega þyrfti að taka hann í slipp
með ærnum kostnaði til að ná þess-
um ósköpum úr skrúfunni. Þá verð-
+ Sigurður Magnússon fædd-
ist í Reykjavík 28. júlí 1950.
Hann lést á gjörgæsludeild
Sjúkrahúss Reykjavíkur 31. maí
síðastliðinn og fór útför hans
fram frá Fossvogskirkju 8. júní.
Mig langar til að minnast vinar
míns Sigurðar Magnússonar í örfá-
um orðum. Þegar litið er til baka er
margs að minnast, við Siggi vorum
vinir og skólafélagar.
Hann átti heima í Sólheimum en
ég á Langholtsvegi, við lékum okk-
ur mikið saman.
Ég minnist þess oft þegar við
Siggi vorum 10 ára þá smíðuðum við
sleða með skíðum undir og vorum
við marga daga að slípa skíðin með
kertum til að sleðin rynni betur.
Þegar við vorum að ljúka verkinu
sem við vorum mjög stoltir af komu
vinir og vildu ólmir fá að reyna sleð-
ann, við létum það eftir þeim, en
ur vart við það að yfirvélstjórinn
Jón Grímsson er að smíða eitthvert
galdratól niðri í vélarrúmi. Jón
hafði tekið gríðarlega stóra stálþjöl,
hitað hana og hamrað þangað til
hún myndaði krók með egghvassri
innri brún sem endaði í hárbeittum
oddi. Þennan undarlega krók kom
Jón svo með upp á þiljur. Hann var
festur í öflugan vír og síðan fór kaf-
arinn með krókinn niður og vegna
þess hve hann var snilldarlega
smíðaður gat hann komið honum
undir ystu vafningana og síðan gaf
hann merki um að hífa í vírinn og
þá skar galdragripurinn einn og
einn af ystu vafningunum frá og svo
var haldið áfram inn eftir flækjunni
uns hreinsað hafði verið úr skrúf-
unni og tók þetta allt um 20 klukku-
stundir. Þetta er aðeins ein saga af
fjölmörgum sem segja mætti um
ráðsnilld Jóns við störf sín á hafi
útL
Áður en Jón réðst til starfa hjá
Hafrannsóknastofnuninni hafði
hann verið vélstjóri á ýmsum fiski-
skipum og þar á meðal togurum í
mörg ár. Hann var t.d. 2. vélstjóri
á togaranum Þormóði goða þegar
hann lenti í ofviðrinu mikla á
Nýfundnalandsmiðum í febrúar-
mánuði 1958. Þá börðust skip-
verjarnir á Þormóði goða hetju-
legri baráttu við stórhættulega ís-
ingu og unnu með ráðsnilld og
harðfengi sigur á þessum náttúru-
öflum. I þeirri baráttu hefur Jón
örugglega ekki látið sitt eftir
liggja og átt drjúgan hlut í því að
sigur vannst. Hann hældi sér hins
vegar aldrei af frammistöðu sinni í
þessu ofviðri og vildi sem minnst
um það tala. Jón var ekki aðeins
afburðamaður í sínu starfi heldur
var hann ákaflega góður félagi
hvort heldur unnið var á landi eða
sjó. Þetta kom meðal annars
glöggt fram þegar við unnum sam-
an þrjá mánuði að eftirliti við smíði
Árna Friðrikssonar í Lowestoft í
Englandi sumarið 1967. Ég var
þar með eiginkonu mína og þrjú
ung börn og kom þá í ljós að Jón
varð bæði barngóður og skemmti-
legur fjölskylduvinur sem við nut-
um mjög að hafa samvistir við í
þeim fáu frístundum sem gáfust
frá eftirlitsstörfunum. Jón var sex-
tugur um það leyti sem smíði Árna
Friðrikssonar lauk og hann var yf-
irvélstjóri næstu tíu árin eða þang-
að til hann lét af störfum fyrir ald-
urs sakir tæplega sjötugur að
aldri. Fyrir tveimur árum voru lið-
in 30 ár frá komu skipsins og var
þá efnt til nokkurrar hátíðar með
þeim sem sigldu skipinu heim og
þar var Jón að sjálfsögðu hrókur
alls fagnaðar enda heilsan þá enn-
þá góð.
Við hafrannsóknamenn kveðjum
Jón Grímsson með miklu þakklæti
fyrir samveruna og forsjóninni
þökkum við fyrir þá gæfu að hafa
kynnst góðum dreng í bestu merk-
ingu þess orðs.
Jakob Jakobsson.
það varð fyrsta og eina ferð hans,
það var sorglegt fyrir okkur Sigga.
Svo liðu árin og Siggi fékk bflpróf
og keypti sér Volkswagen bjöllu það
var mikil gleði á þeim tíma.
Siggi fluttist til Bolungarvíkur
ásamt fyrrverandi sambýliskonu
sinni, Auði Georgsdóttur, þar sem
hann var með útgerð í nokkur ár.
Siggi og Auður eignuðust eina
dóttur saman sem skírð var María í
höfuðið á móður Sigga. Nú er Sig-
urður Magnússon horfinn frá okkur
inn í annan heim, síðustu árin hafði
heilsu hans hrakað og þrekið dvín-
að. Siggi minn, þó að leiðir okkar
hafi skilið fékk ég fréttir af þér í
gegnum vin okkar beggja, Sigga
Jón.
Kæri vinur, ég kveð þig og bið
Guð að geyma þig, einnig bið ég
Guð að styrkja dóttur þína í sorg
hennar.
ívar Magnússon.
Safnaðarstarf
Dómkirkjan. Hádegisbænir kl.
12.10 í safnaðarheimilinu. Orgelleik-
ur á undan. Léttur málsverður á
eftir.
Hallgrímskirkja. Opið hús fyrir for-
eldra ungra barna kl. 10-12.
Háteigskirkja. Kvöldbænir og fyr-
irbænir kl. 18.
Seltjarnarneskirkja. Kyrrðarstund
kl. 12. Söngur, altarisganga, fyrir-
bænir. Léttur hádegisverður í safn-
aðarheimilinu.
Breiðholtskirkja. Kyrrðarstund kl.
12.10. Tónlist, altarisganga, fyrir-
bænir. Léttur málsverður í safnað-
arheimilinu á eftir. Guðsþjónusta á
vegum Ellimálaráðs Reykjavíkur-
prófastsdæma kl. 14. Salóme Þor-
kelsdóttir ív. alþingismaður prédik-
ar. Kaffiveitingar í boði Breiðholts-
sóknar eftir guðsþjónustuna.
Fella- og Hólakirkja. Heigistund í
Gerðubergi á fimmtudögum kl.
10.30.
Seljakirkja. Fyrirbænir og íhugun
kl. 18. Beðið fyrir sjúkum, allir vel-
komnir. Tekið á móti fyrirbænaefn-
um í kirkjunni og í síma 567 0110.
Vídalínskirkja. Foreldramorgunn
kl. 10-12.
Hafnarfjarðarkirkja. Kyrrðarstund
í hádegi í kirkjunni kl. 12-12.30.
Æskulýðsstarf, eldri deild kl. 20-22
í minni Hásölum. Kl. 20-21.30 íhug-
un og samræður í safnaðarheimilinu
í Hafnarfjarðarkirkju. Leiðbeinend-
ur Ragnhild Hansen og sr. Gunnþór
Ingason.
Hvítasunnukirkjan Ffladelfía. Bibl-
íulestur kl. 20. Allir hjartanlega vel-
komnir.
Kletturinn, kristið samfélag.
Bænastund kl. 20. Allir velkomnir.
Hdlaneskirkja, Skagaströnd.
Mömmumorgunn í Fellsborg kl. 10.
Afmælis-
og minn-
ingar-
greinar
MIKILL fjöldi minningargreina
birtist daglega í Morgunblaðinu.
Til leiðbeiningar fyrir greinahöf-
unda skal eftirfarandi tekið fram
um lengd greina, frágang og
skilatíma:
Lengd greina
Um hvem einstakling birtist
ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd á útfarardegi, en aðrar
minningargreinar um sama ein-
stakling takmarkast við eina örk,
A-4, miðað við meðallínubil og
hæfilega línulengd, - eða 2200
slög (um 25 dálksentimetrar í
blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða
Ijóð takmarkast við eitt til þrjú
erindi.
Formáli
Æskilegt er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka, og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum.
Undirskrift
Greinarhöfundar eru beðnir
að hafa skírnamöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Frágangur og móttaka
Mikil áherzla er lögð á að
handrit séu vel frá gengin, vélrit-
uð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt að diskling-
ur fylgi útprentuninni. Það eykur
öiyggi í textamenferð og kemur í
veg fyrir tvíverknað. Þá er
ennfremur unnt að senda greinar
í símbréfi - 569 1115 - og í tölvu-
pósti (minning@mbl.is). Vinsam-
legast sendið greinina inni í bréf-
inu, ekki sem viðhengi.
SIGURÐUR
MAGNÚSSON