Morgunblaðið - 25.06.1999, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 25. JÚNÍ 1999 43**
KRISTIN
GUÐMUNDSDÓTTIR
+ Kristín Guð-
mundsdóttir
fæddist á Þórkötlu-
stöðum í Grindavík
9. október 1924.
Hún lést á heimili
sínu 20. júní síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar vora Sigríð-
ur Ólafsdóttir og
Guðmundur Benón-
ýsson frá Þórkötlu-
stöðum í Grindavík.
Kristín átti fjögur
systkini. 1) Benóný,
f. 1915, látinn. 2)
Ólaf, f. 1920. 3)
Huldu, f. 1927. 4) Ólaf Benóný,
f. 1931, látinn.
Kristín giftist Kristjáni Sig-
mundssyni frá Fíflholti á Mýrum
19. apríl 1943. Hann lést 18. jan.
1993. Þau áttu fjögur börn. Þau
eru: 1) Eygló, maki Preben Willý
Nielsen. Þau eiga
sex börn: a) Baldvin,
hann á Qögur börn.
b) Kristínu, maki
Sveinn. Þau eiga tvö
börn. c) Kristján,
maki Sigurborg.
Þau eiga þijú börn.
d) Elínu Maríu, maki
Oðinn Freyr. Þau
eiga þrjú börn. e)
Willý Henry, maki
Jóhanna. Þau eiga
tvö börn. f) Eygló
Rós, maki Sigurður.
Þau eiga eitt barn.
Þau skildu. 2) Soffía,
maki Reynir Pálsson. Þau eiga
tvö börn; Selmu Björk og Lindu
Rós. 3) Olafur Benóný. 4) Bragi,
maki Kolbrún.
Útför Kristínar fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Elsku mamma mín. Það var erfíð
heimkoma á sunnudaginn eftir mjög
ánægjulegt ferðalag norður á Str-
andir og ég var að segja við Ingu
frænku að mig hefði alltaf langað til
að fara með þig norður í Bjarnai'-
fjörð og lofa þér að sjá hvar Njóla
vinkona þín hefði átt heima og
margt fleira fólk sem þú kannaðist
við sem fluttist suður í Keflavík af
Ströndum, sem voru svo langt í
burtu í þínum huga.
Þú ferðaðist bara með ferða-
handbókinni og ég hugsaði með
mér að það gæti kannski orðið þeg-
ar þú ættir afmæli, yrðir 75 ára
gömul, en þegar ég stíg út úr bíln-
um heima fæ ég þær fréttir að þú
sért dáin. Eg kvaddi þig hressa og
káta, þó að þú værir orðin mjög
slæm í fótunum, elsku mamma
mín.
Þakka þér og pabba fyrir allt sem
þú gerðir fyrir mig og börnin mín
sex og barnabörnin mín 14, sem þér
þótti svo gaman að fara í afmæli til,
því það var alltaf afmæli einhvers
staðar.
Eg vona að þér líði vel núna og
pabbi hafí tekið á móti þér. Ég
sakna ykkar.
Mig og Elvu Maríu litlu langar að
þakka þér stundirnar saman. Þegar
við vorum að hjóla saman þá sagði
Elva María alltaf á sínum hraða:
„Komdu til langömmu að fá ís,“ og
við hringdum á bjöllunni og mamma
kom í dyrasímann eftir svolitla bið
og sagði „halló“ og ég ansaði:
„Eygló“ og þá var opnað og Elva
María mín á hundraðinu sínu, og þá
var mamma eitt sólskinsbros. „Nú
ert þetta þú, Elva Main'a mín?“ og
hin svaraði að bragði: „Átt þú ekki
ís?“ og náði í hækjuna handa
langömmu sinni og hljóp að bíl-
skúrsdyrunum og beið og sagði oft
„Langamma, kannt þú ekki að
hlaupa?“
Þín dóttir,
Eygló.
Elsku amma, mig langar að
kveðja þig með nokknim orðum.
Ég minnist þess í æsku þegar þú
varst að sauma jólakjólinn á mig. Én
þú varst með verk í hendinni. Þú
baðst mig að biðja guð um að láta
þér batna. Næsta dag sagðir þú að
guð hefði bænheyrt mig. Næsta
kvöld á eftir þakkaði ég guði inni-
lega fyrir. Þær urðu margar ílíkurn-
ar sem þú saumaðir á mig og aðra
fjölskyldumeðlimi, stóra og smáa.
Allt sem þú tókst þér fyrir hendur,
fatasaum, matargerð, kökugerð og
fleira, var gert af natni og tilfinn-
ingu.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Farþúífriði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Þín
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Kristín.
Elsku amma mín. Ég á eftir að
sakna þín. Ég mun alltaf hugsa til
þín, elsku amma mín.
Þín
Davíð Þór og Elísa.
Elsku amma.
Það eru ekki mörg orð sem koma í
hugann á þessari stundu, þú fórst
svo snöggt í burtu frá okkur. Að
hugsa sér að síðasta daginn sem ég
sá þig varstu svo hress og kát og
varst að segja mér frá hverjir allir
voru á myndunum sem teknar voru í
fermingarafmælinu hjá mömmu. Þú
varst alltaf svo hress og kát og gott
að koma til þín, elsku amma mín. En
heimsóknunum fækkaði nú þegar
hún Elva mín fæddist. Eins og þú
veist er hún svo fyrirferðarmikil að
ég var hrædd um að hún myndi
skemma eitthvað hjá þér, en hún
mamma var dugleg að koma með
hana til þín og ég er henni mjög
þakklát. Um jólin var svo gott og
gaman að geta öll komið til þín og
séð þig og alla hina sem til þín komu
til að gleðjast um jólin. Henni Elvu á
nú eftir að finnast skrýtið að nú er
engin langamma að fara til ef dúkk-
an hennar rifnar. Hún segir alltaf:
„Mamma, ekki taka dúkkuna upp á
hendinni, þá þarf amma að laga
hana aftur,“ og hún á oft eftir að
spyrja um þig. En ég get sagt við
hana að þú sért á góðum stað.
Elsku amma mín, ég kveð þig nú
og ég mun alltaf hugsa til þín.
Þín
Eygló Rós og Elva María.
Elsku amma.
Á kertinu mínu ég kveiki í dag
við krossmarkið helgi og friðar,
því tíminn mér virðist nú standa í stað,
en stöðugt þó fram honum miðar.
Eg fmn það og veit að við erum ei ein,
að almættið vakir oss yfir,
því ljósið á kertinu lifir.
Við flöktandi logana falla nú tár,
það flýr enginn sorgina lengi.
Hún braut allar vonir, hún braut allar þrár
hún brýtur þá viðkvæmu strengi,
er blunda í hjarta’ og í brjósti hvers manns.
Nú birtir, og friður er yfir,
því ljósið á kertinu lifir.
Sá einn þekkir gleðinnar gáska og fjör
sem gist hefur þjáning og pínu.
Sá einn getur sigrast á ótta og kvöl,
sem eygir í hugskoti sínu,
að sorgina við getum virkjað til góðs,
í vanmætti sem er oss yfir,
ef ljósið á kertinu liíir.
(Kristján Stefánsson frá Gilhaga.)
Takk fyrir allt, elsku amma.
Selma Björk og Linda Rós.
Elsku amma, íyrir nokkrum dög-
um var ég með strákana mína og
Lindu Rós frænku í heimsókn hjá
þér. Þú varst að laga fyrir mig buxur.
Þú lést mig máta þær nokkrum sinn-
um þangað til þú varst ánægð með
þær. Þú varst alltaf svo vandvirk og
dugleg að sauma. I gegnum tíðina
hefur þú saumað margar flíkur á mig.
Ef ég sá eitthvað sem mig langaði að
láta sauma á mig varst þú alltaf tilbú-
in að sauma það. Það var alveg sama
hvað það var, þú gast saumað allt.
Það var alltaf svo gott að koma til
þín. Þú hafðir alltaf svo margt að
segja. Svo varst þú alltaf svo dugleg
að baka. Það kom aldrei fyrir að það
væri ekki eitthvað nýbakað þegar ég
kom í heimsókn til þín.
Þú hafðir alltaf gaman af að vera í
garðinum þínum þó að þú ættir
erfítt með það seinni árin því þú
varst orðin svo slæm í fótunum, en
þú reyndir samt alltaf að gera eitt-
hvað. Þú varst svo dugleg og kvart-
aðir aldrei.
Elsku amma mín, þakka þér fyrir
allai- samverustundir okkar. Við eig-
um eftir að sakna þín mikið.
Elín, Óðinn, Örn og Yngvi.

Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför móður minnar,
tengdamóður, fósturmóður, ömmu og
langömmu,
HÓLMFRÍÐAR JÓHÖNNU
ÞORBJÖRNSDÓTTUR,
Lyngbrekku 7,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á sam-
býlinu Gullsmára 11, B-7 Sjúkrahúsi Reykjavíkur og L-1 á Landakoti fyrir
góða umönnun í veikindum hennar.
Ólöf H. Sveinsdóttir, Stefán Stefánsson,
Jófríður Ragnarsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
t
Innilegar þakkir fyrir vinsemd og hlýhug við
andlát og útför
NIKOLAJ MARTIN BRÚSCH.
Aðstandendur.
INGIBJÖRG
EINARSDÓTTIR
+ Ingibjörg Ein-
arsdóttir fædd-
ist á Eyrarlandi í
Eyjaíjarðarsveit 5.
nóvember 1918.
Hún var yngsta
dóttir hjónanna
Margrétar Eiríks-
dóttur húsfreyju og
Einars Arnasonar
alþingismanns, sem
þar bjuggu.
Systkini hennar
voru Sigríður, Að-
alsteinn, Laufey,
sem öll eru látin, og
Hulda sem býr á Eyrarlandi.
Hinn 3. júní 1945 giftist hún
Jóhanni Bene-
diktssyni og
bjuggu þau allan
sinn búskap á Eyr-
arlandi. Þau eign-
uðust tvö börn,
Sólveigu f. 25.5.
1947 og Einar
Grétar f. 18.1.
1955. Þau eru bæði
búsett á Eyrar-
landi. Barnabörnin
eru fjögur og eitt
langömmubarn.
Utfor hennar fer
fram frá Kaupangs-
kirkju í dag, föstudaginn 25.
júní, klukkan 13.30.
Það var að morgni 16. júní sem
Lára hringdi og sagði mér að Ingi-
björg væri dáin. Það kom í sjálfu
sér ekki á óvart, þar sem hún hafði
um langt árabil barist við heilsu-
leysi. Að vissu leyti er þetta því góð
ráðstöfun hjá almættinu og við sem
þekktum hana og vorum henni sam-
ferða um áratuga skeið erum ekki
ósátt við þessa ráðstöfun. En við
minnumst áranna með henni sem
voru mjög góð og gefandi því hún
var alltaf að gefa okkur eitthvað
gott, ekki endilega innpakkað í
pappír, heldur með sínu hlýja og
góða viðmóti. Hver minnist ekki
Ingibjargar þegar setið var við eld-
húsborðið á Eyrarlandi, skrafað og
notið gestrisni hennar, þegar hún
allt í einu stóð við hliðina á ein-
hverju okkar, því hún hafði svo lít-
inn raddstyrk, lagði sína nettu hönd
á öxl og spurðist fyrir um heilsu og
hvíslaði einhverju góðu í eyra.
Skapið var gott og hún hafði góðan
húmor fyrir gamanmálum. Ég furð-
aði mig oft á því að hún virtist aldrei
skipta skapi, hún var í mesta lagi al-
vörugefin ef illa gekk. Þessi kona,
sem farið hafði á mis við svo margt
vegna fötlunar og heilsuleysis, var
svo ótrúlega veraldarvön og vitur.
Margir leituðu hjá henni slqóls og
ráða ef eitthvað bjátaði á og fengu
alltaf sömu móttökurnar: hlýju,
kyrrð og ró sem er það besta meðal
sem fáanlegt er við erfiðleikum lífs-
ins. Hún var alltaf á sínum stað, á
Eyrarlandi, það vissum við öll. Ingi-
björg hafði skoðanir á öllu, bæði í
mannlífi og þjóðlífi og lét þær í ljós
á jákvæðan hátt því hún vildi ekki
særa sitt fólk ef málið skipti það.
Vilja og venjur hafði hún. Engum
datt í hug að gera þvert á vilja
hennar, ef hún vildi eitthvað, þá var
tekið fullt tillit til þess. Mömmu
langar til, Ingibjörg bað um, sagði
fólkið hennar, og þá var sjálfsagt að
það yrði þannig, ekki af ótta við óá-
nægju með annað, heldur af virð-
ingu fyrir henni og hennar óskum,
þær voru heldur ekki svo margar.
Oft gat maður ekki annað en brosað
þegar Jói, þessi hávaðasami ákafa-^*
maður, sem er þó umfram allt
hjartahlýr og góður við okkur öll,
lét móðan mása, svo henni þótti nóg
um. Þá þurfti ekki annað en hún
kæmi við öxlina á honum og segði
jafnvel ekki neitt; þá var eins og
hann hefði fengið róandi, slík áhrif
koma ekki frá öllum, en svona var
Ingibjörg.
Síðustu tvö árin var hún mikið á
sjúkrahúsinu, því miður lítið ánægð
og síðasta mánuðinn í Kristnesi enn
minna ánægð. Hugurinn var heimsr*—
og þar var fólkið hennar og allt það
sem hún unni og hafði alltaf verið
við. Eftir að hún er farin þaðan alfar-
in verður hennar sárt saknað af okk-
ur öllum sem þangað koma hér eftir
sem hingað til. Hún var að vísu sjald-
an heima í seinni tíð en kom þegar
hún gat, svo það gat verið að við hitt-
um hana þegar við komum í Eyrar-
land, en hér eftir verður hún okkur
ekki sýnileg við borðið né annars
staðar á sínu kæra heimili. Þakklæti
okkar til hennar að lokinni samveru
er óendanlegt fyrir allar góðu stund-
imar og ástríkið í okkar garð, þegar
við komum og þegar við fórum aftur.
Megi góður Guð vera með henni
og hennar fólki. Blessuð sé minning*'--.
hennar.
Sólveig Adamsdóttir.
+
Ástkær systir okkar,
ÁSTRÍÐUR MAGNÚSDÓTTIR BULTO,
lést miðvikudaginn 23. júní á sjúkrahúsi í San Fransisco.
Systkini hinnar látnu.

+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐJÓN BÁRÐARSON
frá Hemru,
Fossheiði 48,
Selfossi,
sem lést á heimili sínu fimmtudaginn 17. júní,
verður jarðsunginn frá Grafarkirkju í Skaftár-
tungu, laugardaginn 26. júní kl. 14.00.
Sætaferð verður frá Umferðarmiðstöðinni í Reykjavík sama dag kl. 9.30
og frá Fossnesti á Selfossi kl. 10.30.
Björg Jónína Kristjánsdóttir,
Brynrún Bára Guðjónsdóttir,
Katrín Sigrún Guðjónsdóttir,
Kristín Guðjónsdóttir, Rúnar Viktorsson,
Þórir Páll Guðjónsson, Helga Karlsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.