Morgunblaðið - 08.10.1999, Blaðsíða 46

Morgunblaðið - 08.10.1999, Blaðsíða 46
■3*16 FÖSTUDAGUR 8. OKTÓBER 1999 MORGUNBLAÐIÐ + Birgir Þór Högnason fœdd- ist í Reykjavík 18. febrúar 1974. Hann lést 3. október síð- astliðinn. Foreldrar hans eru Hadda Halldórsdóttir, f. 10. júní 1947, og Högni Björn Jóns- son, f. 4. ágúst 1942. Systur Birgis eru 1) Esther Gerður, f. 13. ágúst 1966, gift Marteini Karlssyni og eiga þau tvær dætur, Höddu Rak- el og Magneu Rut. 2) Þórunn, f. 10. apríl 1971, sambýlismaður hennar er Brandur Gunnarsson og eiga þau einn son, Tristan Þór. Þórunn átti fyrir Aron Högna. Birgir starfaði á bifreiða- verkstæði föður síns til hinsta dags. Utför Birgis fer fram frá Bú- staðakirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 13.30. Ég hef augu mín til fjallanna: Hvaðan kemur mér hjálp? Hjálp mín kemur frá Drottni, skapara himins og jarðar. (Sál. 121:1-2) Við vöknum á óvenjulega fögr- um haustdegi og víðs fjarri er hugsun um að eitthvað geti komið fyrir hjá þeim sem okkur þykir vænt um. En aldrei getum við verið viss um að okkar nánustu séu með okkur að kvöldi hvers dags. Það er eins og allir litir ýþaustsins hverfi og við neitum að trúa. „Ó, góði Guð, láttu þetta ekki vera satt.“ En við verðum að sætta okkur við orð- inn hlut. Nú hefur sorgin barið að dyr- um hjá elsku systur minni og fjölskyldu, hann Biggi er dáinn. Minningarnar streyma fram. Ég man febrúardaginn sem hann fæddist. Ég hélt kannski að ég fengi hann í afmælis- gjöf, það munaði að- eins tveimur dögum. Og hamingjan var svo mikil hjá foreldrum hans og systrum að fá þennan litla bróður og svo sann- aralega var hann umvafinn ást þeirra og umhyggju alla tíð. Ég man alltaf athyglina sem Hadda systir mín vakti með börnin sín þrjú: Esther Gerði með svarta hárið, Þórunni með ljósa hárið og Birgi með rauða hárið sitt. Ég man hann með pabba sínum, endalaust voru þeir að gera eitt- hvað skemmtilegt saman. Ég man þegar þeir smíðuðu saman flotta kassabílinn austur á Hörgslandi og þeir voru stoltir feðgarnir þeg- ar hann var prufukeyrður. Saman unnu þeir á bílaverkstæðinu hjá Högna frá því Birgir var ungling- ur enda áhugamál hans að finna þar. Einstakt samband var alltaf á milli þeirra feðga. Nú eiga þau aðeins eftir minningarnar um hann og öll skemmtilegu tilsvörin sem hann notaði svo oft. Nú er elsku Biggi okkar farinn, hann fékk aðeins 25 ár með okkur. Elsku Hadda mín, Högni, Esther Gerður, Þórunn og fjölskyldur. Megi góður Guð vernda ykkur öll og styrkja í þessari miklu sorg. MINNINGAR Við Berti samhryggjumst ykkur af öllu hjarta og vonum að minn- ingin um Bigga ykkar verði alltaf ljósið í lífi ykkar. Þið sem hafíð góðvin grátið góðu vinir! huggast látið: skoðið lífsins lögmál rétt.- hæfileikar líf og gengi lánað er en - hversu lengi? fram gat enginn samning sett. Drúpum höfði í hljóðri lotning hér er reynslan orðin Drottning. Drottinn fylltu skaðans skarð kólga böls þótt klofni í stafni kveð ég vin í Jesú nafni,- Trúin gefur glæstan arð. (J.H.) Erla. Elskulegur frændi minn, Birgir Þór Högnason, hefur verið kallað- ur frá okkur svo allt, allt of fljótt. Hvers vegna? spyrjum við en fá- um víst engin svör. Hvernig eig- um við að skilja þegar ungur mað- ur sem á alla framtíðina fyrir sér er tekinn frá okkur í blóma lífs- ins? Við höfum engin svör, við getum ekki skilið það. Ég og Biggi vorum systrabörn og aðeins ár og einn dagur á milli okkar, þannig að við urðum bestu vinir þegar við vorum börn. Okk- ur fannst alltaf rosalega merki- legt að svona stutt væri á milli af- mælisdaganna okkar, ég 17. febr- úar og hann 18., sem þýddi það að við vorum jafn gömul í einn dag. Ég og Biggi brölluðum ýmislegt á okkar yngri árum og ýmislegt hefði mæðrum okkar ekki litist á ef þær hefðu vitað af því. Biggi var eldri og hugrakkari, en alltaf tókst honum að mana mig áfram hvort sem það var að hoppa niður af húsþökum eða setjast fram á ystu brún þegar við höfðum klifrað upp á fjallið á Hörgslandi. En hann passaði nú líka upp á mig og hjálpaði mér ef ég gat ekki leikið listir hans eftir. Margar góðar minningar eru frá Hörgs- landi þar sem við gátum leikið okkur frjáls með dýrin allt í kringum okkur. Ég get ekki ann- að en brosað þegar ég minnist þess þegar við vorum að gera okkar framtíðaráform þar. Við ætluðum að búa tvö saman á Hörgslandi og hafa fullt af dýrum, sérstaklega hunda og hesta, því þá þurftum við til að ná í meira Cocoa-Puffs í kaupfélagið. Lífið var svo einfalt og gott. Þegar tími var kominn til að fara heim úr sveitinni gengum við tárvot á milli dýranna og kvöddum hvert og eitt. Skemmtilegt þótti okkur líka að fá að labba frá Keldulandinu yfir Fossvogsdalinn yfir til Ömmu í Kópí og helst að fá að sofa eins og eina nótt. Amma tók alltaf vel á móti okkur og átti alltaf eitthvað gott til að gauka að okkur. Ég veit að hún bíður og tekur vel á móti Bigga frænda. Þó að samband okkar Bigga hafi minnkað á unglingsárunum hittumst við alltaf öðru hvoru, hvort sem það var niðri á verk- stæði, í fjölskylduboðum eða bara á förnum vegi og spjölluðum þá saman um það sem við vorum að gera og hvað við værum að velta fyrir okkur um framtíðina. Við hittumst síðast á Hörgslandi um verslunarmannahelgina síðustu og ég er mjög þakklát fyrir að hafa fengið að spjalla við þig þar. Sú minning lifir ásamt öðrum í hjarta mínu, ég bjóst bara aldrei við að það yrði sú síðasta sem ég myndi eignast um þig. Elsku Hadda, Högni, Esther, Þórunn og fjölskyldur, missir ykkar er mikill og ég bið Guð að styrkja ykkur á þessum erfiðu tímum. Hvíl í friði elsku frændi. BIRGIR ÞÓR HÖGNASON Þín frænka Bylgja Hrönn. Yndislegur frændi okkar er lát- inn langt fyrir aldur fram. Það eru fá orð sem er hægt að segja á svona stundu. Elsku Biggi okkar, takk fyrir að vera alltaf til staðar ef eitthvað þurfti að gera við bíl- ana okkar eða annað þess háttar. Við vitum að amma í Kópí og afi taka vel á móti þér og taka þig í faðm sér. Við verðum að trúa því að englar himinsins hafi þurft á fagmanni eins og þér að halda. Elsku Hadda, Högni, Esther, Þórunn og fjölskyldur, við biðjum góðan Guð að styrkja ykkur og vernda í þessari miklu sorg. Við andlátsfregn þína, allt stöðvast í tímans ranni. Og sorgin mig grípur, en segja ég vil með sanni, að ósk mín um bata þinn tjáð var í bænunum mínum, en Guð vildi fá þig, og hafa með englunum sínum. Við getum ei breytt því sem frelsarinn hefur að segja. Um hver fær að lifa, og hver á svo næstur að deyja. Þau örlög sem við höfum hlotið, það verður að skilja. Svo auðmjúk og hljóð, við lútum að frelsarans vilja. Þó sorgin sé sár, og erfitt er við hana að una. Við verðum að skilja, og alltaf við verðum að muna, að Guð hann er góður, og veit hvað er best fyrir sína. Því treysti ég nú að hann geymi vel sálina þína. Þótt farin þú sért, og horfin ert burt þessum heimi. Ég minningu þína, þá ávallt i hjarta mér geymi. Astvini þína, ég bið síðan JÓHANNES BENEDIKTSSON + Jóhannes Bene- diktsson fæddist á Saurum í Dala- sýslu 6. mars 1950. Hann lést hinn 18. september síðastlið- inn og fór útför w hans fram í Dalabúð í Búðardal 1. októ- ber. Elsku Jói Ben., nú vona ég að þér líði bet- ur en mér, en ég ætla að rífa mig upp úr þungbærum hugsun- um liðinna daga og minnast þín og samstarfs okkar og stofnunar fyrirtækisins Tak sf. sem síðar varð hf. Skrifin ætla ég að hafa í þeim anda sem einkenndi samskipti okkar á hinum mörgu góðu samverustundum. Ég man vel þegar við fórum snemma árs 1977 ásamt Wagni Guðmundssyni frá - >Ljárskógum á vörubflnum þínum suður í Innri-Akraneshrepp og keyptum þrír saman JCB traktors- gröfu, settum hana á pallinn og svo ók Wagn heim í Búðardal, ég tel rétt að nefna hver ók, vegna þess að á leiðinni vestur þá rakst grafan uppundir símalínu sem slitnaði. Ég held að þetta atvik hafi bara flýtt fyrir því að síminn var lagður í jörð. Svo stofnuðum við fyrirtæki sem mér var falið að skíra, jafnframt var ég eini starfsmaðurinn og stjórnaði því fyrsta árið. Þú sagðir stundum þá sögu af nafni fyrirtækisins að þegar þú varst að panta einhverja hluti sem átti að senda þér í pakka frá Reykjavík, maðurinn í búðinni heyrði aldrei vel hvað þú sagðir þegar þú nefndir nafnið Tak, en til að leggja áherslu á hvernig það væri stafað sagðir þú Tómas, Ari, •*foistján, svo kom pakkinn og á honum stóð Tómas, Ari, Kristján, Vesturbraut 20, Búð- ardal. Ekki voru margar vikur liðnar af ævi Taks sf. þegar aft- ur var farið í inn- kaupaferð, en í þetta skiptið út í Ólafsvík að kaupa steypubfl enda þekktir þú þá alla helstu brotajárns- hauga á norðanverðu nesinu, eftir að hafa ekið þar um til margra ára sem mjólkurbfl- stjóri. Þetta steypu- apparat líktist engum bíl. Það var stór skúffa fyrir aftan steyputunnuna sem var dreginn upp braut, með víraspili tO að koma steypuefninu upp í hana. Oft síðan hef ég velt því fyrir mér hversu mikið ónýtt þetta hefur verið, fyrst við keyptum það ekki. Eftir þetta fyrsta starfsár fór ég til annarra starfa en þú og Wagn voruð báðir hvor með sinn einkarekstur. Niður- staðan varð sú að þú leystir til þín hluti okkar Wagns og rakst áfram þína starfsemi undir nafninu Tak sf. til 1980 en breytir því þá í hluta- félag. Afram liðu árin og starfsemin jókst hröðum skrefum og 1993 kom ég inn í hringiðuna þegar tveir möl- unarflokkar eru í Norðurárdalnum. Þar með hófst þetta vinnubúða- og flökkulíf með langa vinnudaga, sem einkenndu næstu sex árin sem ég vann fyrir þig og með. Það er ótal margs að minnast, en það sem gerði dvölina ógleyman- lega og góða, þrátt fyrir endalaus ferðalög og margt baslið var hve þú lagðir alltaf mikla áherslu á góðan aðbúnað starfsmanna og svo var viðmót þitt hreint út sagt yndislegt. Það var eins og hver og einn af okk- ur starfsmönnunum gætum fellt viðmót þitt að okkar þörfum hverju sinni, enda var starfsandinn alltaf góður, grínið og alvaran léku sér saman á hverju sem gekk. Og ómældir hæfileikar þínir til að komast af við ólíkar manngerðir og leiða saman til samstarfs við þig eða aðra, jafnt keppinauta sem og bláókunnuga, skilaði oft undraverð- um árangri, enda naust þú hvar- vetna virðingar þeirra sem voru svo lánsamir að umgangast þig, og þeir hinir sömu urðu ríkari af mannkær- leika sem einkenndi öll samskipti þín við lága jafnt sem háa. Ég hafði gaman af ýmsum fullyrðingum sem þú hélst á lofti, bæði í gamni og al- vöru, eins og til dæmis sagðir þú oft, að tíminn væri ekki til. Sérstak- lega þótti mér vænt um að rifja þessi orð upp, þegar útlit var fyrir að eitthvert ákveðið verk myndi ekki klárast á réttum tíma, þá minnti ég þig bara á að tíminn væri ekki til. Kannski hefur það átt sinn þátt í því að þú breyttir setningunni og sagðir „tíminn er ekki til en klukkan tifar nú samt“. Þú hélst því líka fram að tilviljanir væru ekki til, þetta væri allt fyrirfram ákveðið, ef ekki af æðri máttarvöldum, þá af okkur sjálfum meðvitað eða ómeð- vitað. Hvað sem þeim fullyrðingum líður, þá er ekki tekist á um tímann í þínum nýju heimkynnum og ekki ertu þangað kominn fyrir tilviljun. Þótt ég hafi átt bestu stundir lífs míns meðan ég starfaði hjá þér, þá upplifði ég einnig þær erfiðustu og þær rifjaðir þú upp þegar þú hringdir í mig og sagðir mér frá þá nýorðnu slysi á Hálfdáni sem eðli- lega varð til þess að endurvekja erfiðu minningarnar þegar Ólafur heitinn Skagfjörð fórst í svipuðu slysi í Gilsfirðinum. Mér var hugsað til þess lengi eftir samtalið hversu gífurlegan sjálfsaga og sálarstyrk þyrfti til að geta borið slík áföll, of- an á það að vera haldinn þeim læ- vísa sjúkdóm sem svo oft hafði án sérstakra ytri aðstæðna hrifsað þig til sín út af leiksviðinu. Lesendum til glöggvunar er ég hér að tala um sjúkdóminn þunglyndi, en ekki þá eiginleika okkar hinna að fara í góða fýlu sem bitnar á öllum nær- stöddum og telst vera alveg heil- brigt. Sjúklegt þunglyndi bitnar á þeim einum verst sem gengur með það, og á þeim verstu stundum er það eina ráðið að loka sig inni, breiða upp fyrir haus, ansa engu og engum, draga bara andann vegna þess að ekki verður hjá því komist, á meðan beðið er batans, en að öðru leyti að óska sér þess að hafa aldrei fæðst í þennan heim, þvílík líðan, en því sem næst á þennan veg hefur Jói Ben. líst fyrir mér þeim erfiðu stundum sem hann hefur þurft að takast á við, með mislöngu millibili á umliðnum árum, þó oft hafi komið langur góður tími á milli. Ég tel það bara skyldu mína við samfélagið eftir þessa miklu fórn að fara nokkrum auðskiljanlegum orðum um vanda þess fjölda fólks sem á við sama eða álíka veikindi að glíma. Ef fólk gæti fengið gifs á þá bresti sem það gengur með á sálar- lífinu, þá ættum við auðvelt með að sjá hvar við gætum komið að liði, en þannig er það nú bara ekki, heldur reynir hver og einn að fela sinn veikleika, jafnvel fyrir sínum nánustu á meðan stætt er. Þess vegna þurfum við hin að vera á verði og hafa það hugfast að í sum- um tilfellum gengur þessi og sam- bærilegir sjúkdómar í erfðir. En þar sem engir tveir einstaklingar eru eins megum við heldur ekki reikna slíkan sjúkdóm í neinn. Er ekki sorglegt tfl þess að vita, að til sé fólk með svo merkilegan sjúk- dóm, að það hafi með skriflegri yf- irlýsingu óskað eftir því að upplýs- ingar um það verði ekki notaðar í gagnagrunn á heilbrigðissviði. Hugsanlega til að vernda sjúkdóm- inn svo að hann geti erfst óskadd- aður til afkomendanna. Svo eru til samtök sem á opinberum vettvangi hafa hvatt fólk til þess að hafna þátttöku í áðurnefndum gagna- grunni. Það er engu líkara en að þar hafi safnast saman í samtök einstaklingar sem ekki hafa fengið skynsemina í arf. Já, elsku Jói, stundum verður maður að segja allt það sem maður hugsar, til að vekja þá sem sofa fastast. Ef ég hefði ekki vitað að þú varst búinn að leita þér lækninga í mörg ár á öllum mögulegum og ómögulegum stöðum og eftir öllum hefðbundnum og óhefðbundnum leiðum, bæði þessa heims og ann- ars, þá hefði ég setið uppi núna með fullt af spurningum en engin svör. I þeirra stað á ég bara þá einu ósk og hún er sú að þú sért sáttur við stærstu ákvörðunina sem þú tókst í þessu lífi. Ég votta mína dýpstu samúð Steinunni, móður þinni, Vilborgu, barnsmóður þinni og besta vini, börnunum fimm, systrum, mágum og þeirra börnum, Olafi Sveinssyni, starfsmönnum fyrr og nú og öllum hinum sem elskuðu þig. Söknuðurinn bítur óvenju fast vegna þess að þú varst, ert og verð- ur áfram þessi yndislega manngerð sem laðar fram ljósið. Þar sem kærleikurinn hefur fastar rætur lætur Guð rósina spretta. Kveðja, þinn vinur, Svavar Garðarsson, Búðardal. Það er ekki oft á lífsleiðinni að maður kynnist manni eins og Jóa Ben. Þegar ég hitti Jóa fyrst vissi ég að þarna færi góður maður. í kringum Jóa Ben var alltaf kátt fólk og mikið hlegið. Ég vil þakka þér fyrir þetta ár vinur minn og megi guð geyma þig. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin stríð. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem.) Þinn Róbert Grúnur Grímsson.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.