Morgunblaðið - 23.01.2000, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 23. JANÚAR 2000 39
BJARNI
GÍSLASON
+ Bjarni Gíslason
fæddist á Kálfa-
felli í Suðursveit 22.
janúar 1911. Hann
lést á hjúkrunar-
hcimilinu Skjólgarði
17. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar
Bjarna voru þau Sig-
urrós Bjarnadóttir
og Gísli Friðrik
Jónsson. Bjarni
fluttist með foreldr-
um sfnum að Smyrla-
björgum í Suður-
sveit átta ára gamall
en dvaldi langdvöl-
um hjá afa sínum og ömmu á
Kálfafelli, þeim Steinunni Jóns-
dóttur og Bjarna Runólfssyni.
Systkini Bjarna eru: Pálína, f.
1912, hennar maður er Jón Gísla-
son, bóndi á Skálafelli, og Sigur-
jón, f. 1918, d. 1965.
Bjarni kvæntist Þóru Gísla-
dóttur frá Uppsölum í Suðurs-
veit, f. 17. ágúst 1908, d. 5. júlí
1984. Þau hjón bjuggu í Mörk á
Höfn í Hornafirði til 1984. Eftir
það bjó Bjarni
lengstum á hjúkrun-
arheimilinu Skjól-
garði. Bjarni og
Þóra eignuðust einn
son, Braga Friðrik,
f. 1939. Kona hans
er Aðalheiður Aðal-
steinsdóttir, f. 1945,
og eiga þau þrjú
börn: 1) Ómar Ingi,
f. 1967, eiginkona
hans er Guðrún
Jóna Guðlaugsdótt-
ir og eiga þau tvo
syni, Orra og Braga.
2) Ingunn Sigurrós,
f. 1969, sambýlismaður hennar er
Magnús R. Kristjánsson og eiga
þau tvo syni, Fannar Frey og Ægi
Má. 3) Bjarni Friðrik, f. 1973.
Bjarni stundaði frá 15 ára aldri
sjómennsku og ýmis störf henni
tengd. Bjarni var einn þriggja
sem komust lífs af úr Borgeyjar-
slysinu 1946.
Utför Bjarna fer fram frá
Hafnarkirkju 24. janúar og hefst
athöfnin klukkan 14.
Hinn 17. janúar síðastliðinn and-
aðist afi minn, Bjarni Gíslason, á
hjúkrunarheimilinu Skjólgarði á
Höfn í Hornafírði, rétt tæplega 89
ára gamall.
Afi fæddist hinn 22. janúar 1911 á
Kálfafelli í Suðursveit en flutti ungur
að Smyrlabjörgum með foreldrum
sínum. Hann ólst þó að töluverðu
leyti upp hjá afa sínum og ömmu,
þeim Bjarna Runólfssyni og Stein-
unni Jónsdóttur, sem bæði voru ætt-
uð úr vestursýslunni. Afi giftist
ömmu, Þóni Gísladóttur, þegar hann
var 23 ára eða árið 1934. Hann var
bóndi í nokkur ár á Smyrlabjörgum
en byggði sér hús ásamt ömmu á
Höfn. Húsið skýrðu þau hjón Mörk
en það nafn drógu þau af því svæði
sem þau komu bæði frá, Merkurbæj-
unum í Suðursveit. Afi og amma
bjuggu í Mörk alla tíð þar til að
amma féll frá árið 1984. Eftir það bjó
afi um tíma heima hjá mömmu og
pabba en eftir það bjó hann á hjúkr-
unarheimilinu Skjólgarði. Hann
þreyttist ekki á að segja mér hversu
ánægður hann væri með vistina þar.
Afi vann við ýmislegt um ævina.
Hann vann nokkur sumur við vega-
lagningu á Austur- og Suðurlandi og
minntist þess tíma með miklum æv-
intýraljóma. Hann sagði mér oft sög-
ur úr vegavinnunni og tímanum sem
hann átti á Seyðisfirði. Hann var
bóndi í nokkur ár á Smyrlabjörgum
en sagðist hafa verið frekar slakur
bóndi og hafa séð sína sæng upp-
reidda í því starfi þegar heyforðann
þraut snemma vors eitt árið. Afi
seldi því jörðina og flutti til Hafnar
ásamt ömmu og syni þeirra.
Á Höfn stundaði afi sjómennsku
og ýmis störf henni tengd þar til
starfsævinni lauk. Sjómennskan
varð bæði áhugamál og starf sem
hentaði honum vel því hann þótti
hraustur og duglegur og allra karla
jafnoki í vosbúð og slarki. En sjó-
mennskan skildi líka eftir ör á sál-
inni. Afi var einn þriggja sem björg-
uðust þegar Borgeyjan sökk rétt
utan við Ósinn árið 1946. Það að
horfa upp á skipsfélaga sína og far-
þega Borgeyjarinnar hverfa í faðm
Ægis á stuttum tíma var mikið áfall
enda vildi hann sjaldan ræða þann
atburð. Miklu frekar vildi hann svai'a
mér til um sannleiksgildi sögunnar
um að hann í þoku og nokkurra daga
hafvillu á einhverjum báti hafi sagst
frekar vilja svelta en borða þorsk.
Áhuginn á sjónum hélst alla tíð með
afa og allt fram á síðustu daga fylgd-
ist hann með því hvað væri að gerast
á bryggjunni, hverjir væru á sjó,
hvað þeir væru að fiska og hvemig
veðurspáin væri næstu daga.
Það var gott að heimsækja afa.
Hann var ákafur stuðningsmaður
þess að við bamabörnin gengjum
menntaveginn og færum sem lengst
á þeirri braut. í skápnum hans vom
líka eftirsóknarverðir hlutir og alltaf
var hægt að tala um aflabrögð,
stjómmál eða gæsaveiðitúrinn okkar
á Lödunni þar sem sá gamli sat aftur
í meðan sá litli keyrði og ég skaut.
Það vom aðeins fáir hlutir sem við
afi áttum eftir að klára. Hann átti
eftir að kenna mér að sjóða góðan
Merkurlanda og ég átti eftir að
kenna honum að bakka bíl og taka af
stað í brekku. Þetta geymum við
bara til betri tíma enda eru þetta
smáhlutir miðað við það sem við náð-
um að ljúka við.
Nú er afi búin að fá hvíldina eftir
langvinn veikindi. Eg veit að þar sem
hann er núna þá er hann jafn brattur
og hann var í þessu lífi. Ég veit líka
að hann var þakklátur þeim sem
önnuðust hann síðustu æviárin, sér-
staklega starfsfólkinu á Skjólgarði
ogmömmu.
Ég geymi minningarnar með mér.
Vertu sæll afi og þakka þér fyrir svo
margt.
Ómar Ingi.
Ég vil minnast Bjarna frænda
míns sem kvaddi þennan heim að-
faranótt 17. janúar sl. Hann var
fæddur hinn 22. janúar 1911 og hefði
því orðið 89 ára í gær.
Bjarni var elstur þriggja systkina,
næst kom Pálína Guðrún, móðir mín,
sem lifir bróður sinn, og yngstur Sig-
urjón, sem lést árið 1965. Bjarni
fæddist og sleit bamsskónum hér í
Suðursveit. Hann fór ungur að vinna
utan heimilis og létta undir með
heimilinu. Bjami kvæntist Þóru föð-
ursystur minni og þau hófu búskap á
Smyrlabjörgum. Bjarni vann jafn-
framt á Höfn og víðar með heimilinu.
1944 fluttist fjölskyldan á Höfn, þar
reistu þau hús er þau nefndu Mörk,
en það heiti ber það byggðarhverfi
sem þau fluttu frá hér í Suðursveit.
Bjarni sagði mér sjálfur að hugur
sinn hefði ekki hneigst til búskapar,
það var sjórinn sem heillaði hann, og
líf hans tengdist honum ævilangt.
Ekki fór hann varhluta af ægisveld-
inu, hann komst af er Borgey fórst
við Hornafjarðarós. Það slys fékk
mikið á hann að sögn móður minnar,
einnig var hann á bátnum Þristti
sem saknað var og leitað í þrjá sólar-
hringa út af Austfjörðum. Báturinn
var vélarvana enn komst að landi af
eigin rammleik. Sjórinn hefur tekið
marga af ættingjum hans og vinum,
en Bjami æðraðist ekki og bar ekki
tilfinningar sínar á torg.
Hann var sú manngerð sem lifir
með manni í gleði, ævinlega hress og
kátur, gat verið stríðinn og hló svo að
öllu saman ef tilganginum var náð að
hleypa manni aðeins upp.
I bamsminningunni var heimilið á
Mörk ákaflega fallegt, ég dvaldi þar
sem bam þegar ég var send að læra
sund á Höfn, mér finnst að alltaf hafi
verið renningur af fólki út og inn.
Gestrisni var mikil og heimilið var
alltaf opið öllum þeim er þangað leit-
uðu. Þær væm margar gistinæturn-
ar og fæðisdagarnir ef talið væri eins
og nú er gert.
Minningarnar hrannast upp. Við
hjónin nutum velvildar þeirra
Bjama og Þóra sem endranær er við
dvöldum á heimili þeirra seinnihluta
vetrar ’73 og aftur að hausti sama ár.
Heilsu Bjarna var þá aðeins farið að
hraka, en hann vann þá fulla vinnu í
landi og kom heim í matar- og kaffi-
tímum. Þóra vann sín störf þannig að
maður varð ekki var við, en veiting-
arnar komnar á borðið á réttum
tíma. Ævinlega hlustaði Bjami á
fréttatímana í útvarpinu og hlustaði
á talstöðvarsamband bátanna, hvort
þeir væra að fiska. I matartímunum
kíktu nágrannarnir gjarnan inn. Mér
era minnisstæðir þeir Þorbjörn,
Sæli, Hlöddi, Litli, Kalli, Kúddi,
Eymundur og margir fleiri. Mikið
var oft gasprað satt og logið, lands-
málin krafin og pólitíkin, gert grín
að sjálfum sér og öðram og mikið
hlegið. Hún gæti mikið sagt litla
stofan á Mörk mætti hún mæla.
Bjami átti við vanheilsu að stríða
síðustu ár, en alltaf lét hann samt vel
af sér og var yfirleitt heldur skárri
en i gær, þá fylgdist hann vel með
öllu bæði til sjávar og sveita allt til
síðasta dags. Ég veit að lífið fór ekki
alltaf mjúkum höndum um Bjarna en
hann var þrautgóður, og farsælli ævi
er nú lokið. Með honum er genginn
einn af þeim sem settu svip á öldina,
og stuðluðu að vexti og uppbyggingu
Hafnar. Bjarni varð þeirra gæfu að-
njótandi að búa í nálægð Braga son-
ar síns og Aðalheiðar konu hans,
hann naut ástríkis þeirra og bama-
barnanna, Ómars Inga, Ingu Rósu
og Bjama Friðriks. Eg veit að hann
var góður faðir og afi og vinur sam-
ferðafólks síns.
Ég og fjölskylda mín minnumst
hans með virðingu og þakklæti þar
sem hann var alltaf veitandinn í okk-
as samskiptum. Hafi hann þökk fyrir
allt.
Þóra Viíborg Jónsdóttir.
Skilafrestur
minningar-
greina
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þui’ft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna skilafrests.
ÞSj'tU' toJléi baf tlú hlíiillSBl
Útfararstofan annast meginhluta allra útfara á höfuðborgarsvæðinu.
Þar starfa nú 15 manns við útfararþjónustu og kistuframleiðslu.
Alútleg þjónusta sem byggir á langri reynslu

Útfararstofa Kirkjugarðanna ehf. ^
Vesturhlíð 2-Fossvogi-Sími 551 1266-www.utfarastofa.com ^

^GAI
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
AUÐBJÖRG BRYNJÓLFSDÓTTIR,
Stekkjarflöt 15,
Garðabæ,
sem lést mánudaginn 17. janúar, verður
jarðsungin frá Fríkirkjunni í Reykjavík miðviku-
daginn 26. janúar kl. 13.30.
Gunnar H. Kristinsson,
Gunnar I. Birgisson, Vigdís Karlsdóttir,
Þórarinn Sigurðsson, María Sif Sveinsdóttir,
Kristinn H. Gunnarsson, Elsa Friðfinnsdóttir,
Sigrún B. Gunnarsdóttir, Hjörleifur Ingólfsson,
Karl Á. Gunnarsson, Guðlaug Bernódusdóttir,
Guðrún J. Gunnarsdóttir,
Katrín Gunnarsdóttir,
Hafsteinn H. Gunnarsson,
Auðbjörg B. Bjarnadóttir, Bjarki V. Guðnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, dóttir, systir og mágkona,
GUÐRÚN ÞORBJÖRG SVANSDÓTTIR,
sem lést mánudaginn 17. janúar, verður
jarðsungin frá Laugameskirkju þriðjudaginn
25. janúar kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á líknar-
deild Landspítalans.
Daníel Árnason,
Árni Svanur Daníelsson, Guðrún Harðardóttir,
Davíð Már Daníelsson, Tinna María Emilsdóttir,
Álfhildur Kristjánsdóttir, Svanur Kristjánsson,
Inga Rósa Sigursteinsdóttir, Þorvarður Elíasson,
Kristján Rúnar Svansson, Edda Bachmann,
Skarphéðinn Sigursteinsson, Ragnheiður Hinriksdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hávallagötu 34,
Reykjavík,
lést á Landakoti þriðjudaginn 18. janúar.
Jarðarförin fer fram frá Dómkirkjunni fimmtu-
daginn 27. janúar kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
hennar, er bent á líknarstofnanir.
Þórður Þorvarðsson, Halla Nikulásdóttir,
Guðrún Þorvarðardóttir, Hermann Pálsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
þeim, sem viija minnast
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GESTUR O. LOFTSSON,
Hlif I,
ísafirði,
andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á Isafirði
föstudaginn 21. janúar.
Jarðsett verður frá (safjarðarkirkju laugar-
daginn 29. janúar kl. 14.00.
Jóna Bjarnadóttir,
Bjarni L. Gestsson, Ágústa Benediktsdóttir,
Sævar Kr. Gestsson, Ragna Arnaldsdóttir,
barnabörn og langafabörn.
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegs
sambýlismanns míns, föður okkar, tengda-
föður og afa,
ÓSKARS GUÐBJÖRNSSONAR
frá Máskeldu í Dalasýslu,
síðast til heimilis
i Spóahólum 2, Reykjavík.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sérstakar þakkir eru til lækna og starfsfólks Vífilsstaðasþítala.
Kristín Ólafsdóttir,
Jón Helgi Óskarsson, Sveinbjörg Fjóla Pálmadóttir,
Feldís Lilja Óskarsdóttir, Magnús Gunnarsson
og barnabörn.