Morgunblaðið - 06.05.2000, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 6. MAÍ 2000 49
Þessi vinátta sem byrjaði þegar við
vorum börn helst enn. Það er alltaf
eitthvað sérstakt við vináttu sem
byrjar í bamæsku. Ég hefi alltaf litið
á Hjört sem einskonar bróður minn.
Hann lánaði mér skautana sína þegar
hann fór inn á kvöldin, á sumrin hjólið
sitt. Allt sem hann átti var okkur
systkinunum falt. Hann var alltaf
kallaður tU þegar eitthvað þurfti að
gera, eins og á haustin að moka kol-
um inn í kolastíuna, sem var ekkert
skemmtiverk.
Ég minnist gönguferða okkar
systkinanna á vorin um bryggjumar,
þegar allsstaðar var snjór nema á
þeim, þær urðu íyrst auðar, sigling-
anna um fjörðinn á trillunni Vil-
hjálms, sem Óli bróðir hafði á sunnu-
dögum, og á kvöldin gegn því að
passa vélina, útUeganna í Kambalá-
um og Skátaskála, sjóferðar sem við
Hjörtur fómm á árabát út að bauju til
að fiska í soðið en hann varð svo sjó-
veikur að ég varð að fara með hann í
land, við Dísa að kenna bræðmm
okkar að dansa í suðurstofunni heima
hjá þeim. Ekki varð nú lífið leiðin-
legi’a efth að F 103 kom til sögunnar.
Margar ferðirnar vom farnar á hon-
um og alltaf var Hjörtur boðinn og
búinn til að keyra mann hvert sem
maður þurfti að fara.
Að lokum, kæri vinur, þakka ég
þér fyrir að líta alltaf til mömmu og
hjálpa henni eftir að við systkinin
vomm farin að heiman og aldrei
gleymi ég því þegar þið bræður kom-
uð að jarðarför Ola og með ykkur var
Gerhard Schmidt, sem lék á trompet-
ið „Blessuð sértu sveitin mín“. Það
lýsti best væntumþykju ykkar til
hans.
Elsku Greta, Sveinn, íris Eva,
Dísa, Gulli, ættingjar og vinir. Ég og
fjölskylda mín sendum ykkur okkar
innilegustu samúðarkveðjur. Megi
minningin um góðan dreng lifa.
Þín vinkona,
Helga Torfadóttir.
Fregnin um andlát Hjartar, fyrr-
verandi vinnufélaga okkar, kom ekki
alveg á óvart, við vissum að hann var
búinn að vera mikið veikur um tíma
og að við öllu mátti búast, en einhvem
veginn er það nú alltaf svo að við slík-
ar fregnir setur okkur hljóð og minn-
ingamar sem tengjast hinum látna
streyma fram í hugskotið. Hjörtur
var búinn að vinna hjá Landssíma ís-
lands á Loftskeytastöðinni í Siglu-
firði í um 50 ár þegar hann lét af
störfum fyrir aldurs sakir. Við félag-
arnir urðum þeirrar gæfu aðnjótandi
að lúta handleiðslu hans þegar við
hófum störf á sama stað upp úr 1970.
Að njóta tilsagnar hans á þessum
tíma var okkar lán því hann hafði alla
tíð tamið sér mjög nákvæm og öragg
vinnubrögð við fjarskiptastörfin og
höfum við notið góðs af leiðsögn hans
æ síðan við okkar störf.
Þegar við lítum til baka koma upp
minningar bæði í starfi og leik, minn-
ingar um ferðalögin um landið með
starfsfélögunum á símstöðinni sem
áður var frekar stór vinnustaður á
mælikvarða bæjarins þá. Þá var oft
glatt á hjalla og símasögurnar og
brandararnir fengu líf í frásögn á
milli vinnufélaganna. Hjörtur var af-
skaplega dagfarsprúður og rólegur
maður í öllu fasi en gat verið hrókur
alls fagnaðar ef svo stóð á, og í þess-
um ferðum okkar starfsfélaganna
kom sú hliðin gjaman upp. Hjörtur
var mjög víðlesinn maður og fróður
um sögu okkar bæði til sjávar og
sveita, hann gjörþekkti útgerðarsögu
Norðlendinga og kom það okkur hin-
um mjög oft til góða við störf okkar á
loftskeytastöðinni. Það gefur auga-
leið að á svo löngum starfsferli sem
Hjartar hafa komið upp margskonar
tilvik, gleðileg sem raunaleg, og kom
þá oft berlega í ljós að hann var til-
finningaríkur maður, þó að hann bæri
það ekki á torg. Þegar á þurfti að
halda var alltaf hægt að reiða sig á að
Hjörtur var til staðar til halds og
trausts, til að miðla til okkar úr sínum
mikla reynslubanka.
Við leiðarlok er okkur efst í huga
þakklæti fyrir stuðning, leiðsögn og
samveru á liðnum áram. Við biðjum
algóðan Guð að blessa minningu góðs
drengs og kærs vinar og sendum
okkar innilegustu samúðarkveðjur til
Margrétai', Sveins og írisar.
Bjarni, Þórhallur og Bergþór.
SVAVAR
KRISTINSSON
+ Svavar Kristins-
son fæddist í
Reykjavík 29. febr-
úar 1936. Hann lést í
Sjúkrahúsi Suður-
lands 26. apríl síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Jóna Ein-
arsdóttir, f. 13. jan-
úar 1907, d. 19.
ágúst 1962, og
Kristinn Jónsson, f.
19. júní 1903, d. 27.
október 1997. Systk-
ini Svavars voru: 1)
Einar, f. 12.12.1938.
Kona hans Þórunn
Ólafsdóttir, f. 19.9. 1939, d. 4.9.
1990. Þau eiga eina dóttur. 2)
Anna Helga, f. 11.8. 1944 gift
Knúti Scheving, f. 14.6. 1945.
Þau eiga þrjú börn.
Svavar kvæntist 23.6. 1961
Jónu Helgadóttur frá Árbæ í
Holtum, f. 19.9. 1942. Fósturfor-
Það er margt sem flýgur upp í
hugann þegar kveðja þarf mann eins
og Svavar Kristinsson.
Mér finnst eins og ég hafi alltaf
þekkt hann. Mín fyrsta minning um
Svavar var þegar ég var lítil stelpa
og var að alast upp í Landeyjum og
kom í gamla kaupfélagið sem kallað
er, en þar starfaði hann innanbúðar
hjá kaupfélaginu Þór ásamt eigin-
konu sinni Jónu Helgadóttur. Svo
Uðu árin og ég fullorðnaðist og þá
hagaði því þannig til að ég fluttist að
Hellu 1985 og hóf störf við verslun
Kf. Þór. Þá starfaði Svavar á skrif-
stofunni og Jóna í versluninni sem
hún og gerir enn undh nafni KÁ.
Svavar var hægur maður í eðli sínu,
dagfarsprúður, trúr og traustur öll-
um þeim sem að honum stóðu, nota-
legur en ákaflega fastur fyrir ef eitt-
hvað var. Það var svo gott að hafa
hann nálægt sér. Svavar var fyrst og
fremst fjölskyldumaður en hana bar
hann allra mest fyrir brjósti, að hlúa
að henni sem best sem hann gat gaf
honum mest. Þetta fann ég mjög
fljótt eftir að við Þórhallur sonur
hans hófum búskap saman, betri
tengdaföður var ekki hægt að eiga.
Svavar var mikill áhugamaður um
garðrækt enda bar garðurinn hans
þess merki, alltaf vel snyrtur og fínn
svo eftir því var tekið. Mér fannst
það lýsa honum vel nú um páska-
helgina þegar hann hafði orð á því við
Jónu að hann vonaðist til að veðrið
færi að verða betra svo að hann gæti
komist út og á páskadag komst hann
stundarkom út með klippurnar og
gat byrjað. Þar með vora vorverkin
hafin og það hefur honum liðið vel
með. Bókabúð rak Svavar undir sínu
nafni í rúman áratug enda bók-
hneigður mjög og undi sér vel við
lestur góðra bóka. Hann var vel að
sér um menn, málefni og sögu. Mað-
ur kom aldrei að tómum kofanum hjá
honum þegar spurt var um eitthvað.
Síðustu þijú æviárin starfaði Svavar
hjá Reykjagarði og varð ég þess að-
njótandi að vinna með honum þar.
Þar vai’ oft verið að glettast og gant-
ast og sá ég oft bros lýsa upp andlitið
enda var hann með létt skap og sá
broslegu hliðarnar á hlutunum.
Svavar var baráttumaður mikill. Það
sá ég hvað best þegar hann veiktist
fyrir tveimur áram. Það var ekkert
gefið eftir og enginn vafi var á því að
hann ætlaði sér að sigrast á veikind-
um sínum og hafa betur en lífsbók
hans hefur verið orðin fullskrifuð.
Það er stórt skarð sem myndast í
okkar litlu fjölskyldu þegar við þurf-
um að sjá á eftir Svavari, einkum hjá
Sigurveigu sonardóttur hans sem
þótti svo afar vænt um afa sinn og
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskiiegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar
til blaðsins í bréfasíma 569 1115, eða á net-
fang þess (minning@mb!.is). Nauðsynlegt
er, að símanúmer höfundar/sendanda fylgi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tiimæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfiiega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
eldrar hennar voru
Þórhildur Sigurðar-
dóttir, f. 17.7. 1901,
d. 10.7. 1972, og Jón
Jónsson, f. 6.6.
1901, d. 16.9. 1978.
Sonur Jónu og
Svavars er Þórhall-
ur Jón, f. 13.12.
1960, kvæntur Agn-
esi Ólöfu Thoraren-
sen, f. 5.10. 1966,
dóttir hennar er
Vigdís Finnboga-
dóttir, f. 17.6. 1983,
fyrir á Þórhallur
dótturina Sigur-
veigu, f. 18.6. 1986, móðir henn-
ar er Ásta Pótursdóttir, f. 10.4.
1967.
Svavar starfaði lengst af sem
verslunarmaður.
Útfór Svavars fer fram frá
Oddakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
hann bar hag hennar og veiferð svo
mjög fyrir brjósti.
Kæra Jóna, missir þinn er mikill,
megi Guð styrkja þig í sorg þinni og
söknuði. Elsku tengdapabbi, hafðu
hjartans þakkir fyrir allt og megi
Guðs blessun hvíla yfir þér.
Vertu hér yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring,
sænginniyfirminni.
Þín tengdadóttir
Lóa.
Afi minn Svavar er farinn í ferðina
sem við förum öll í að lokum. Mér
finnst það skrítin tilhugsun að afi sé
ekki lengur til staðar. Hann var alltaf
svo traustur, hógvær og góður. Ver-
öldin hefur sannarlega breyst við
fráfall hans. Ég minnist margra
ferða okkar saman um Suðurland og
nágrenni Hellu þar sem afi minn átti
heima. Sérstakar vora veiðiferðirnar
og ferðhnar austur til eggjatínslu.
Þá vora jafnan bæði amma og Siggi
með í för. Á haustin var farið til berja
og þá gat það hent að afi minn
gleymdi sér í unaði náttúrunnar og
reikaði eitthvað út í móa í burtu frá
ferðafélögum sínum. Stundum þurfti
jafnvel að fara að leita hans en þá
birtist hann ávallt og hafði gaman af
þvarginu í okkur hinum. Ég held að
þessar ferðir hafi einnig verið afa
mínum mikils virði því sjaldan sindr-
uðu augu hans jafn fallega og þegar
hann var úti í náttúranni og naut
hennar með ástvinum sínum. En nú
er afi minn farinn í sína hinstu för og
við eigum öll eftir að sakna hans en
enginn hefur misst eins mikið og
amma sem hefur deilt kjöram með
honum í svo mörg ár. Elsku amma
mín! Guð styrki þig í sorg þinni.
Sigurveig Þórhallsdóttir.
í dag verður jarðsunginn frá
Oddakirkju á Rangárvöllum, mágur
minn, Svavar Kristinsson, Þrúðvangi
24 Hellu. Hann var fæddur í Reykja-
vík, 29. febrúar 1936.
Svavari kynntist ég fyrst, er ég
flutti að Hellu 1963 og hóf störf hjá
Kaupfélaginu Þór, en Svavar var þar
starfsmaður. Fljótt komu eiginleikar
hans í ljós en hann var dagfarsprúð-
ur maður, rólegur í fasi og traustur
félagi sem einnig gat verið með
gamansemi á lofti. Þessa eiginleika
kunnu viðskiptavinir kaupfélagsins
vel að meta, enda var Svavar vel lið-
inn í starfi hjá kaupfélaginu og síðar
arftaka þess.
Samskipti við Svavar urðu rneiri
eftir að ég kynntist systur hans, en
góður samgangur er á milli heimil-
anna og komu þá fleiri góðir eigin-
leikar hans í Ijós. Hann hafði gaman
af lestri góðra bóka af ýmsu tagi auk
þess sem hann fylgdist með fréttum
og frásögnum í blöðum eða Ijósvaka-
íjölmiðlum. Ferðalög innanlands,
stutt eða löng, með fjölskyldu sinni
og/eða vinum vora honum hin besta
skemmtun. Svavar var minnugur á
menn og málefni er vora í brenni-
depli líðandi stundar og hafði ríka
frásagnagáfu. Það kom sér vel fyrir
þá sem ferðuðust með honum eða þar
sem leiðir lágu saman. Svavai' þekkti
vel örnefni og staðarheiti og gat
miðlað af þeirri þekkingu sinni til
þeirra sem ekki vissu. Oft á tíðum
gat hann komið með sögur og sagnir
tengdar stöðum sem ekið var hjá eða
þar sem áð var. Áhugamál Svavars
vora mörg. Hann hafði gaman af
dýram, var í hestamennsku á árum
áður, auk þess sem hann átti nokkrar
kindur sér til gamans í mörg ár. Um-
hirða kringum skepnurnar skapaði
útiveru og heyskap sem hann naut
vel.
Hann var einn af stofnfélögum
Lionsklúbbsins Skyggnis á Hellu þar
sem hann var virkur félagi um árabil.
Þá hafði hann gaman af að spila
bridge og var einn af þeim sem létu
það áhugamál sitt ekki hopa fyrir
nýjum áhugamálum sem hent hefur
marga. Það var einmitt í ferðalagi er-
lendis þar sem Svavar var með spila-
félögum sínum í skemmti- og keppn-
isferð að hann kenndi sér fyrst þess
meins er hann lést úr 26. apríl sl.
Þá hafði hann gaman af að dunda
við garðrækt en garðurinn við heim-
ili hans ber þess glöggt merki. Eins
og áður sagði hafði Svavar gaman af
bókum og þegar verslun staðarins
hætti bókasölu setti hann á fót bóka-
búð sem hann rak til dánardægurs
með aðalstarfi sínu hjá Reykjagarði
þar sem hann starfaði síðustu árin.
Svavar unni fjölskyldu sinni, með
hana sér við hlið kunni hann best við
sig. Þar átti hann góða bakhjarla
sem studdu hann og styrktu í veik-
indum hans.
Með þessum fátæklegu orðum,
þakka ég og fjölskylda mín Svavari
fyrir samfylgdina og allar góðar
stundir og kveðjum hann hinstu
kveðju. Elsku Jóna, Sigurveig, Þór-
hallur og Lóa, missir ykkar er mikill.
Megi algóður Guð gefa ykkur styrk
tO framtíðar.
Blessuð sé minning hans.
Af eilífðar Ijósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir,
vort líf sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir,
ogupphiminnfegri,
enaugasér,
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Ben.)
Knútur Scheving og fjölskylda.
Um páskana bragðum við Sólveig
konan mín okkur austur í Rangár-
þing. Það var í nógu að snúast en
þrátt fyrir það gáfum við okkur tíma
til að líta við hjá Svavari og Jónu á
Hellu.
Okkm- var boðið upp á kaffi og
gómsætar heimatilbúnar kökur. Þau
hjón vora hress og glöð að vanda og
ég lét mér ekki detta í hug að þetta
væri síðasta skiptið sem við Svavar
töluðum saman. Hann hafði að vísu
Skilafrestur
minningargreina
EIGI minningargrein að birtast tveimur virkum dögum
á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn eða
eftir að útför hefur farið fram,
er ekki unnt að lofa ákveðnum
birtingardegi. Þar sem pláss er
takmarkað getur þurft að fresta
birtingu greina, enda þótt þær
berist innan hins tiltekna skila-
frests.
átt við slæman sjúkdóm að stríða en
leit vel út þannig að fráfall hans kom
mér á óvart.
Það mun hafa verið árið 1946 þeg-
ar við Svavar hittumst fyrst. Faðir
hans Kristinn Jónsson, í daglegu tali,-
nefndur Kristinn á Brúarlandi, flutti ~
búslóð föður míns frá Litlu-Tungu að
Heiðarbrún. Notaði hann til þess
vörabíl sinn og fór tvær eða þrjár
ferðir.
Síðar kynntumst við Svavar nánar
þegar við stunduðum nám á Héraðs-
skólanum á Skógum undir Eyjafjöll-
um. Ekki var mikil fyrirferð í Svav-
ari en hann stundaði nám sitt vel og
betur en margh aðrir.
Vorið 1956 tókum við Svavar bíl-
próf á Hvolsvelli. Ég mætti til prófs-
ins nokkuð óstyrkur enda hafði ég
haft hundleiðinlegan ökukennara •—
sem skammaði mig meir en ástæða
var til. Svavar hughreysti mig og
sagði að bílaeftirlitsmaðurinn sem
raunverulega var prófdómari væri
ljúfmenni og allt mundi ganga vel.
Nokkra eftir þetta eignaðist Svav-
ar sinn fyrsta bíl sem var grænn
Skóda fólksbíll. Ég átti þá eftir að sjá
hann á akstri á Árbæjarbrautinni
fram hjá Heiðarbrún. I eitt skipti
stansaði hann og sagði glettnislega:
„Það er bara andskoti mikið af fal-
legum og skemmtilegum stelpum
uppi í Árbæjarhverfi.“ Jú, það var
rétt. Hann átti í framhaldi af því eftir
að kynnast stúlku þarna, Jónu Matt-
hildi Helgadóttir, sem síðar varð
kona hans.
Við Svavai' unnum á tímabili sam-'
an í byggingai-vinnu á Hellu. Þá var
verið að reisa nýtt verslunarhús hjá
Kaupfélaginu Þór í stað húss sem
hafði brannið. Nýja húsið varð síðan
vinnustaður hans í fleiri ár. Hann
starfaði þar fyrst sem lagermaður en
síðar verslunarstjóri. Þegar rekstri
var hætt þai-na vann hann hjá versl-
uninni Þríhyrningi við skrifstofu-
störf. Síðustu misserin vann hann
hjá sláturhúsi Reykjagarðs. Svavar
rak einnig á tímabili bókabúð þannig
að hann hafði í mörgu að snúast. ■*
Hann var víðlesinn og fróður um
marga hluti, einkum er snertu
stjórnmál. Við hann var þá gaman að
spjalla og gilti þá einu hvort um-
ræðuefnið var stjórnsýsla á lands-
vísu eða bara sveitarstjórnarmál í
Rangárvallahreppi. Hann var maður
hógvær í orðum en gat vel svarað
fyrir sig með sterkum rökum og líkt-
ist þá nokkuð Kristni föður sínum og
frænda Ingólfi Jónssyni.
Gegnum tíðina kom ég oft til
þeirra Svavars og Jónu. Þar var tölu-
verður gestagangur enda gestum vel
tekið og oft viðhöfð gamanyrði og
glens.
Stundum fékk ég gistingu hjá
þeim þegar varla hefði verið hægt að,_
fá húsaskjól annars staðar. Hafði eitt
sinn orð á því að nú væri ég búinn að
koma þar æði oft. Svavar leit þá upp
frá kaffibollanum og sagði: „Þú ert
alltaf velkominn til okkar, Éyjólfur
minn.“
Með kveðju til aðstandenda,
Eyjólfur Guðmundsson
frá Heiðarbrún.