Morgunblaðið - 21.06.2000, Blaðsíða 44

44 MIÐVIKUDAGUR 21. JÚNÍ 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
OTTÓ A. MICHELSEN
sonar „hægri handar" sinnar og Sig-
-tsrðar Eiríkssonar skrifstofustjóra.
Eg gleymi aldrei svarinu: „Örn, ég
segi 80 prósent já. Komdu aftur eftir
viku.“ Eg kom aftur eftir vikuna og
var þá ráðinn með þessum orðum:
„Sigurður er hamhleypa til verka og
Jón Óttar vinnur á við fjóra“. Ottó
var að byggja upp fyrirtæki sitt með
góðum mönnum og byrjandanum var
straxt gert ljóst að hér brettu menn
upp ermar.
Kynni mín af Ottó hófust árið 1950
þegar ég bjó hjá Hólmfríði Bene-
diktsdóttur og Þorgils Bjamasyni á
Smiðjustígnum. Ottó var með verk-
idtæði í sama húsi að Laugavegi 11 og
þeir félagar voru í mat hjá Fríðu.
Þegar ég fór að heimsækja Ottó á
verkstæðið þá brást það ekki að mér
var fagnað með „komdu blessaður
vinur, gerðu svo vel að koma inn“ og
síðan var mér fengin rit- eða reikni-
vél sem ég mátti fíkta í að vild.
Nokkrum árum síðar var ég farinn
að sendast með litabönd og aðrar
rekstrarvörur fyrir Ottó. Ekki man
ég eftir honum öðruvísi en glöðum og
reifum á þessum árum.
Árið 1963 rak Ottó þjónustufyrir-
tæki er nefndist Skýrsluvinnslan.
Þar var myndarleg samstæða
skýrslugerðarvéla þar sem við
keyrðum bókhald, statistik og reikn-
__mgsútskrift fyrir ýmis fyrirtæki.
áama ár átti að senda vél af gerðinni
IBM 1620 frá Kanada til Finnlands.
Þetta var svokallaður rafeindaheili
eða rafreiknir, eins og vélin hét þá,
en farið var að kalla þessar vélar
tölvur nokkrum árum síðar. Ottó
fékk því framgengt hjá IBM að vélin
kæmi við á Islandi og varð þannig
fyrstur manna til að flytja tölvu til
landsins. Skömmu síðar fékk Há-
skólinn sína eigin IBM 1620 tölvu og
Skýrsluvélar ríkisins og Reykjavík-
urborgar keyptu IBM 1401 tölvu.
Hjá Ottó stóð alltaf allt eins og
stafur í bók, þýska „punktlichkeit"
hafði hann tamið sér á námsárunum.
Margt mátti af Ottó læra, til þess
voru mýmörg tækifæri á löngum
ferli. Ekki var alltaf jafnauðvelt fyrir
lærlinginn að tileinka sér vinnubrögð
meistarans, ávallt þurfti að gera rétt-
ar ráðstafanir og vera vakandi og
ábyrgur orða sinna og gerða.
IBM á íslandi gerði vel við starfs-
menn sína og eitt af því sem Ottó
fékk framgengt var að á fimm ára
fresti fengu starfsmenn ferðastyrk
sem samsvaraði ferð fyrir tvo til
Madrid og tilbaka. Styrk þessum gat
maður ráðstafað að vild og margar
eru minningarnar um dásamlegar
ferðir til útlanda með fjölskyldunni,
þökk sé framtaki Ottós. Um 1971
man ég að allir starfsmenn IBM voru
sendir til Hjartavemdar í gagngera
skoðun. í framhaldi af því gátum við
stundað líkamsæfingar að vild við
„Heilsuræktina", Armúla.
Morgunhani var Ottó og í mörg ár
stundaði hann sund daglega í sund-
laug Laugardals. Þar var hann
mættur fyrir kl. sjö á morgnana og
stóð á sínum stað í biðröðinni við
dymar og beið þess að yrði opnað.
Alltaf hafði hann skáp númer sjö
+
Ástkær móðir okkar,
I JÓNA Ó. ÞORFINNSDÓTTIR,
Dalbraut 27,
Reykjavík,
áður til heimilis á
Skeljagranda 5,
lést á heimili sínu mánudaginn 19. júní.
Jarðarförin auglýst síðar.
Guðbjörg H. Friðriksdóttir,
Hólmfríður Friðriksdóttir,
Sigurður Friðriksson.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
KOLBEINN FRIÐBJARNARSON,
Hvanneyrarbraut 2,
Siglufirði,
sem lést á heimili sínu hvítasunnudaginn
11. júní, verður jarðsettur frá Siglufjarðarkirkju
laugardaginn 24. júní kl. 14.00.
Guðný Þorvaldsdóttir,
Hafdís Ósk Kolbeinsdóttir, Halldór Ingi Andrésson,
Líney Kolbeinsdóttir,
Hafþór Kolbeinsson, Ríkey Sigurbjörnsdóttir,
Sigríður Kolbeinsdóttir Leslie, John Leslie,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
BJARNI VIÐAR MAGNÚSSON,
Ægisíðu 46,
Reykjavík,
lést aðfaranótt 17. júní.
Útför hans fer fram frá Hallgrímskirkju
mánudaginn 26. júní kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem vilja
minnast hans, er bent á Minningarkort Landgræðslusjóðs
Stefanía Þ. Árnadóttir,
Guðrún Inga Bjarnadóttir,
Árni Þór Bjarnason,
Gunnar Viðar Bjarnason,
Birgir Sveinn Bjarnason,
Stefán Bragi Bjarnason,
Ásdís A. Þorsteinsdóttir,
María Elíasdóttir,
Kristfn Porter,
Iðunn Bragadóttir
og barnabörn.
(sem var uppáhaldstalan hans) og
helst alltaf sömu sturtuna. I heitu
pottunum var skipst á skoðunum við
pottfélagana áður en daglegt amstur
hófst í vinnunni þann daginn.
Ottó var góður ferðafélagi og fróð-
ur um staði og staðhætti. Stálminn-
ugur var hann og glöggur á nöfn og
andlit enda þekkti hann fjölda manna
bæði hérlendis og erlendis. Yið urð-
um samferða í ýmsum borgum s.s.
Kaupmannahöfn, Hannover, Par-
ís, Róm og Taormínu, svo að nokkrar
séu nefndar. Alls staðar átti hann
einhver sambönd og mér varð ljóst
að hann hafði ferðast mikið um æv-
ina. Fáir íslendingar trúi ég að hafi
verið jafnþaulsætnir í flugvélum til
ogfrálandinu.
Fræknum læriföður er þökkuð
löng og lærdómsrík samleið með fá-
tæklegum orðum. Minningarnar
flæða fram en hér verður látið staðar
numið. Látum Hávamál eiga síðasta
orðið.
Deyrfé,
deyjafrændr
deyrsjalfritsama.
En orðstírr
deyr aldrigi
hveimssérgóðangetr.
Ég
mína.
votta aðstandendum samúð
Örn Kaldalóns.
Látinn er frændi minn, Ottó A.
Michelsen. Segja má að Ottó hafi
verið á sinn hátt faðir og frumkvöðull
hins nýja hagkerfis á Islandi sem Is-
lendingar njóta um þessar mundir.
Sú tæknibylting sem leitt hefur af
tölvum og notkun þeirra hefur gjör-
breytt öllum vinnubrögðum og
starfsumhverfi bæði á skrifstofum
svo og í samfélaginu öllu. Hefur í því
sambandi verið talað um tæknibylt-
inguna sem hið nýja hagkerfi.
Það hefur vafalaust verið erfitt að
sannfæra Islendinga um ágæti þess
að taka upp og nýta sér tölvutækn-
ina. En með þrautseigju, ákveðni, ög-
uðum vinnubrögðum og nákvæmni
tókst Ottó smátt og smátt að vinna
tölvunum sess í samfélaginu.
Á mínum námsárum og einnig að
námi loknu átti ég því láni að fagna
að eiga nokkur samskipti við Ottó
umfram það sem gerist almennt milli
frænda. Bæði starfaði ég nokkuð fyr-
ir hann og einnig var hann ætíð til-
búinn að taka á móti mér á skrifstofu
sinni eða heimili. Þessar stundir með
honum hafa reynst mér afar dýr-
mætar. Það var alveg sama hvert
umræðuefnið var, aldrei kom ég að
tómum kofanum hjá Ottó. Ottó bjó að
áralangri reynslu sem hann var
óspar á að miðla til mín. Samskipti
okkar hafa reynst mér mikilvæg og
ekki síður alíar þær ráðleggingar
sem hann lagði mér til. Hafðu kæra
þökk fyrir.
Sigurbjörn Sigurbjörnsson.
Legsteinar
í Lundi
5ÖLSTE1NAR við Nýbýlaveg, Kópavogi
Sími 564 4566
^ ^ R Á >
OSWALDS
sími 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓLARHRINGINN
ADAI.S I R/l- i I íli • 101 RF.VKJAVÍK
i W\
l)/ii’í<)
l hfnmrstj.
á

lugev ÖLtjhr
l!tj'itnnstj. I Ttfnr/irstj.
LIKKlSnJVlNNlJSTOFA
EYVINDAR ÁRNASONAR
1899
ANNA ÓLÖF
KRISTJÁNSDÓTTIR
+ Anna Ólöf Krist-
jánsdóttir hús-
möðir fæddist í
Fremrihúsum í Arn-
ardal 1. maí 1934.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Akraness 12.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Kristján Her-
mannsson, f. 27. jan.
1914, d. 4. maí 1938,
og Þórdís Katarínus-
dóttir, f. 14. mars
1915.
Hinn 25. des. 1957
giftist Anna Eðvarði
Lárusi Árnasyni, f. 8. des. 1936.
Börn: 1) Með Arnfinni Arnfinns-
syni, f. 12. maí 1929; Þórdís Ás-
gerður Arnfinnsdóttir, f. 20. mars
1955, gift Gylfa Jónssyni bónda, f.
29. ágúst 1941. Börn: Einar
Ágúst, f. 11. okt. 1986, og Ólafur
Lárus, f. 18. júlí 1982. Barn Þór-
disar með Hallgrími Jónssyni, f.
30. júní 1954; Sólveig Katrín, f.
21. júní 1977. Barn Sólveigar Kat-
rínar: Sölvi Jón, f. 8. okt. 1997. 2)
Árni Eyþór Eðvarðsson, f. 8. maí
1956, d. 29. júlí 1956. 3) Kristján
Arndal Eðvarðsson, f. 19. maí
1957, d. 23. mars 1997. Maki
Kristín Finndís Jónsdóttir, f. 19.
ágúst 1960. Börn: Ómar Arndal, f.
19. aprfl 1978, Ing-
var Arndal, f. 19.
ajjríl 1978, og Anna
Olöf, f. 16.1. 1983. 4)
Eyþór Eðvarðsson,
f. 25. maí 1961. Maki
Rannveig Harðar-
dóttir, f. 28. mars
1966. Börn: Díana
Björk, f. 18. sept.
1984, og Eiður, f. 6.
apríl 1992. Barn
með Kristínu J. Sig-
urbjörnsdóttur, f. 9.
apríl 1965: Guðlaug
Osk, f. 3. júní 1988.
5) Guðni Eðvarðs-
son, f. 22. okt. 1962. Maki Guðrún
Kristjánsdóttir, f. 11. maí 1965.
Börn: Örn Ingi, f. 24. maí 1990, og
Haukur, f. 6. maí 1994. 6) Anna
Lára Eðvarðsdóttir, f. 22. des.
1965. Maki Ivar Guðmundsson, f.
15. febr. 1966. Börn: Ingunn
Lára, f. 23. mars 1988, Hannes
Örn, f. 22. mars 1991, og Kristján
Árni, f. 15. júlí 1996. 7) Örn Arn-
dal Eðvarðsson, f. 21. febr. 1968,
d. 14. júlí 1990. Anna og Eðvarð
slitu samvistir. Anna giftist hinn
19. maí 1997 Jóni Bjarna Ólafs-
syni, f. 29. nóv. 1930.
Útför Önnu Ólafar verður gerð
frá Borgarneskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Eitt sinn verður hver að deyja.
Okkur er eðlilegt að velta fyrir okk-
ur hvenær, við spyrjum okkur hvort
við eigum víst gott líf og heilsu eða
er þetta kannski bara allt tilviljana-
kennd hrynjandi? Eitt er víst að
foreldrana viljum við eiga og aldrei
missa. Foreldrarnir eru í raun
burðarásar okkar gegnum tilver-
una, til þeirra sækjum við reynslu
og tilsögn. Það var alltaf trú okkar
að móðir okkar ætti fyrir höndum
langt og gott líf. Hún átti það svo
sannarlega skilið. Einhvern veginn
fannst okkur að þar sem hennar
móðir er komin hátt á níræðisaldur
eftir að hafa komið upp sjö dætrum
hlyti mamma að ná háum aldri. En
svona má kannski ekki hugsa. Yið
verðum að taka því sem skaparinn
ætlar okkur, hversu réttlátt eða
óréttlátt sem okkur þykir það.
Mamma fæddist að Fremri-Hús-
um í Arnardal þann 1. maí árið
1934. Þar bjó móðir hennar í for-
eldrahúsum. Hún hændist fljótt að
afa sínum, sem þótti barngóður með
afbrigðum. Er fyrsti snjórinn féll á
ævi hennar bað afi um að fá barnið
lánað út á hlað. Þar lét hann stúlk-
una stíga sín fyrstu spor í snjóinn.
Hafði hann gaman af sporum þess-
arar smáfættu léttstígu manneskju.
Tveggja ára fór hún sitt fyrsta
ferðalag með móður sinni að Svarf-
hóli í Stafholtstungum þar sem
móðir hennar tók að sér vinnukonu-
störf. Þar voru þær um tveggja ára
skeið eða þar til
faðir hennar lést úr berklum að-
eins 24 ára. Lá þá leið þeirra
mæðgna aftur vestur. Veturinn
1952-1953 gekk hún í Húsmæðra-
skólann að Varmalandi þar sem hún
var einn vetur. Minningar hennar
þaðan voru henni alla tíð mjög kær-
ar. Þar bast hún vinarböndum við
skólasystur sínar er varað hafa æ
síðan. Vestur á fjörðum, m.a. í
Hnífsdal bjó hún fram undir tví-
tugt, er móðir hennar fluttist bú-
ferlum á Akranes. Þar kynnist hún
Eðvarði Lárusi Árnasyni, er gekk
þá í föðurstað Þórdísi Ásgerði,
barni er hún þá átti með Arnfinni
Arnfinnssyni. Hún giftist Eðvarði á
jóladag árið 1957. Eignuðust þau
soninn Árna Eyþór, fæddan 1956,
er lézt í frumbernsku. Árið 1957
fæðist þeim svo sonurinn Kristján
Arndal. Árið 1963 flyzt fjölskyldan í
Kópavog. í hópinn höfðu bæst Ey-
þór, fæddur 1961, og Guðni, fæddur
1962. Fjölskyldan byrjaði búskap
sinn á mölinni í Bröttubrekku 7a,
sumarhúsi er gekk undir nafninu
Sunnuhlíð. Þar fæddist Anna Lára
1965. Þótt húsið væri smátt var
mamma fljót að gera þetta heimili
vistlegt. Kyndingin var einungis frá
eldavélinni sem kynt var með olíu.
En þetta heimili var sem önnur
heimili hennar, alltaf hreint og fínt,
þótt ekki væri það auðvelt, bæði lít-
ið og fjölmennt. Fjölskyldan bjó í
Sunnuhlíð fram til ársins 1967 er
hún fluttist að Hrauntungu 119. Þar
fæddist yngsta barn þeirra, Örn
Arndal, árið 1968. Því næst fluttist
fjölskyldan að Þinghólsbraut 42,
þar sem hún bjó árin 1969-1971,
þegar hún fluttist að Digranesvegi
38. Þar bjuggu þau til ársins 1981,
er hún flutti í nýbyggt hús að
Hegranesi 23 í Garðabæ.
Þrátt fyrir að halda stórt heimili
tók mamma að sér að gæta barna.
Ávann hún sér traust í þeim
störfum. Mamma var mikil húsmóð-
ir. Alla tíð hélt hún heimili fjöl-
skyldu sinni er hún hugsaði um af
mikilli alúð og smekkvísi. Hún hafði
gott auga fyrir fallegum munum er
hún prýddi heimili sitt. Gilti þá einu
hvort um væri að ræða muni keypta
í fínni verslun, úr gamalli kompu
eða gerðir af náttúrunnar hendi.
Börnum sínum var hún góð móðir.
Minnast þau þess, hversu öruggt
skjól hún var, hún var ávallt til
staðar. Mamma hafði mikið yndi af
ferðalögum. Ferðuðust foreldrar
okkar til ýmissa landa auk þess sem
þau áttu í mörg ár hjólhýsi sem
mikið var notað til ferðalaga innan-
lands. í Hegranesi bjuggu þau til
ársins 1982 er þau flytjast aftur til
Akraness. Á Akranesi vann hún við
Sjúkrahús Akraness. Áttu þau
heimili að Vesturgötu 65 til ársins
1986 er þau flytjast í Stykkishólm.
Hóf hún fljótlega störf við Sjúkra-
hús Franziskusystra. Vann hún þar
meðan hún bjó í Stykkishólmi eða
til ársins 1990 er yngsta barn henn-
ar, Orn, lést. Varð það henni mikið
áfall. Náði hún aldrei að yfirvinna
þá sorg. Sama ár skilja leiðir henn-
ar og Eðvarðs. Flyst hún þá suður
að nýju og hefur störf við aðhlynn-
ingu aldraðra að Kumbaravogi og
síðar að Blesastöðum. Þar bjó hún
sér fallegt heimili og undi sér vel
enda góður vinskapur milli hennar
og Ingibjargar á BÍesastöðum. Þó
að hún væri þar meðal vina er víst
að stundirnar þar hafa eflaust ekki
verið auðveldar manneskju sem
ætíð var vön að hafa fjölskyldu sína
kringum sig auk þess sem Kristján,
elsti sonur hennar sem búsettur var
í Borgarnesi, hafði átt í erfiðum
veikindum sökum krabbameins.
Var hugur hennar ætíð hjá honum.
Til að geta verið honum til staðar
fluttist hún í Borgarnes. Vann hún
þar við heimilishjálp og aðhlynn-
ingu fólks. Enn sem áður bast hún