Morgunblaðið - 21.06.2000, Side 48

48 MIÐVIKUDAGUR 21. JÚNÍ 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
BRYNJAR BRAGI
STEFÁNSSON
+ Brynjar Bragi
Stcfánsson fædd-
ist í Reykjavík 13.
júlí 1975. Hann lcst á
heimili sínu í Reykja-
vík 4. júní síðastlið-
inn og fór útför hans
fram frá Árbæjar-
kirkju 15. júní.
Elsku Binni minn.
Það er erfitt að kveðja.
„jfcað sem eftir situr eru
dýrmætar minningar
sem aldrei gleymast.
Allar þær gleðistundir
sem aldrei verður með
orðum lýst sitja eftir í hjarta mínu,
þú með prakkaralega brosið þitt og
glitrandi augun, alltaf til í að setjast
niður og spjalla yfir kaffibolla eða
kíkja á kaffihús. Það var gott að tala
við þig og skemmtilegt að hlusta á
frásagnir þínar á öllum mögulegum
hlutum og atburðum. Þú varst svo
sannarlega vinur vina þinna og fjöl-
skylda þín átti allan hug þinn og
hjarta. Það er svo margs að minnast;
útilegan á Laugarvatn, sumarbú-
staðarferðin á Apavatn og allar heim-
sóknirnar til þín þar sem við gátum
"^setið tvö til klukkan fimm á morgn-
ana og talað um alla heima og geima
og gleymt okkur alveg! Þessar
stundir eru ógleymanlegar og ein-
stakar í mínum huga. Þú gast alltaf
fundið tíma þó að þú ynnir mikið og
ættir marga vini og fjölskyldu. Öllu
þessu gast þú sinnt og ræktað af mik-
illi kostgæfni. En núna er þinn tími
kominn á annan stað þar sem bíða
þín önnur mikilvæg verkefni og
þakka ég fyrir allar þær stundir sem
ég átti með þér. Guð blessi þig Binni
minn ogvarðveiti.
Núleggégaugunaftur,
ó, guð, þinn náðarkraftur
mínverivömínótt.
Æ,virstmigaðþértaka,
méryfirláttuvaka
þinn engiþ svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Fjölskyldu og vinum Brynjars
Braga votta ég mína dýpstu samúð
og bið algóðan Guð að styrkja þau í
þessum mikla missi.
Þín vinkona,
Guðbjörg (Gugga).
Þegar ég heyrði að hann Binni
hafði fallið frá var sem allt stöðvaðist,
Hyrstu viðbrögð mín voru vantrú á því
að hann væri farinn. Svo í vantrú
minni síaðist það inn að þessi indæli,
lífsglaði, upptekni drengur væri
Frágangur
afmælis-
ogminning-
argreina
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda
greinamar í símbréfi (5691115)
og í tölvupósti (minning@-
mbl.is). Nauðsynlegt er, að
símanúmer höfundar/sendanda
fylgi-
Um hvem látinn einstakling
birtist formáli, ein uppistöðu-
grein af hæfilegri lengd, en aðr-
ar greinar um sama einstakling
takmarkast við eina örk, A-4,
miðað við meðallínubil og hæfi-
lega línulengd, - eða 2.200 slög
(um 25 dálksentimetra í blað-
inu). Tilvitnanir í sálma eða Ijóð
takmarkast við eitt til þrjú er-
indi. Greinarhöfundar era
beðnir að hafa skímarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
fallinn. Þá ásóttu mig
minningar um þennan
rauðbirkna orkubolta
sem hann hafði að
geyma.
Þegar ég kynntist
Binna fyrst á Staðar-
felli í Dölum likaði mér
strax vel við hann,
geislandi af ákefð og
staðfestu.
Minnist ég allra
kvöldstundanna sem
við sátum og þömbuð-
um kaffi, samtalanna
sem við áttum og stóru
draumanna sem flestir
rættust í tímanna rás þó svo að aðrir
og stærri fylgdu í kjölfarið.
Alltaf hafði hann tíma til að hjálpa
öðram eða bara að spjalla um líðandi
stund, oftar en ekki var það í kring
um matartíma sem Binni mætti í
heimsókn og var alltaf jafnundrandi
ef það var matmálstími og með sinni
stöku snilld var hann ávallt reiðu-
búinn að hjálpa til við að klára af-
ganga.
Aldrei átti hann til að tala illa um
annað fólk og sá ávallt það besta í fari
allra.
Ég veit að hún dóttir mín kemur til
með að sakna Binna og þeirra stunda
sem þau áttu saman yfir bókalestri.
Með miklum söknuði kveð ég þig
elsku Binni og þakka þér fyrir þann
tíma sem ég fékk að njóta með þér.
Mig langar að koma samúðar-
kveðju til fjölskyldu Binna og bið guð
að styrkja þau í sorg sinni.
Hallgrímur Ólafsson.
Elsku Binni. Ekki datt okkur í hug
að við væram að kveða þig í síðasta
sinn á laugardagskvöldið þegar þú
fórst út úr bílnum. Það stóð mikið til
og við hlökkuðum öll til að vera aftur
saman. Veturinn var búinn að vera
langur, við vorum langt í burtu. Þó að
síminn virkaði ágætlega var það
aldrei eins og að vera með þér.
Við biðum eftir nýjasta meðlim
fjölskyldunnar og hlökkuðum til að
eyða fleiri góðum stundum saman.
Þú varst svo stór hluti af lífi okkar,
elsku Binni. Við söknum þín sárt og
vildum gefa svo mikið til að hafa þig
hjá okkur áfram. Við vildum óska
þess að geta snúið tímanum við til að
allar stundimar kæmu aftur. Það
geram við með minningunni um þig
og alla tímana sem við áttum saman.
Með þessum orðum kveðjum við
okkar besta vin. Með söknuð í hjarta
og mikilli sorg, við vitum þó að þú ert
á betri stað.
Takk fyrir allar stundimar sem við
áttum saman og íyrir að vekja vonina
í hjörtum okkar þegar á móti blés.
Sjáumst síðar elsku Binni okkar. Far
vel kæri vinur. Elsku Bylgja,
Gummi, Ásdís Elva ogÁsta Lára,
Guð veri með ykkur öllum á þess-
ari sorgarstundu.
Valdimar, Höbbý
og Melkorka Mist.
Það er með söknuði sem ég sest
niður og skrifa þessi orð, einn góður
félagi er fallinn í valinn. Það var reið-
arslag þegar við heyrðum fréttimar,
að samstarfsfélagi okkar hann Binni
væri látinn. Það sló þögn á hópinn
þegar þessi frétt barst eins eldur í
sinu um verkstæðið þar sem hann
hafði unnið síðastliðin fjögur ár.
En það sem stendur eftir er minn-
ingin um Binna eða „Monsterinn"
eins og hann kallaðist meðal okkar.
Þegar hann byijaði átti þetta aðeins
að vera sumarstarf hjá honum en
fljótlega eftir að hann byrjaði ákvað
hann að skrifa undir nemasamning
við fyrirtækið svo að sumarstarfið
lengdist aðeins og svo fór að lokum
að hann var búinn að vinna hér í fjög-
ur ár með hléum. Hann var alltaf að
spá og spekulera þannig að oft end-
aði það með því að hann fór að vinna
á tveimur stöðum í einu. Eitt sinn
fékk hann frí til þess að hann gæti
skellt sér á sjóinn. Fór hann þá á
loðnuvertíð sem vélstjóri. En þrátt
fyrir að hann væri kannski búinn að
vinna alla helgina langt fram á nótt
þá mætti hann á mánudagsmorgni
alveg eldhress og skælbrosandi alveg
eins og hann hefði verið sofandi alla
helgina. Það var alveg sama á hverju
gekk alltaf hélt hann ró sinni þó að
það gengi illa í einhverju verkinu.
Aldrei brást það að hann mætti
snemma til vinnu, léttur í lund og
ávallt með góða skapið í farteskinu.
Einnig var hann fljótur að rétta fé-
lögunum hjálparhönd ef þeir þurftu
þess með. Hann var alltaf duglegur
til vinnu og þurfti aldrei að skipta sér
mikið af honum enda var hann Ijóm-
andi verkmaður. Hans verður sárt
saknað.
Við viljum votta fjölskyldu hans
okkar dýpstu samúð á þessum erfiðu
tímum.
Samstarfsfélagar á Vélaverkst.
Hjalta.
Elsku Brynjar, tómleiki og sökn-
uður fyllir okkar hjörtu er við hugs-
um til þess að þú sért farinn frá okk-
ur. Hvers vegna? Aðeins Guð og þú
geymið svarið við spurningunni sem
við sem eftir eram fáum aldrei svar
við í þessu lífi. Hversu erfitt sem það
er þá reynum við að skilja og sætta
okkur við fráfall þitt, elsku vinur. Þú
varst nýbúinn að festa kaup á fínni
íbúð í Breiðholtinu og varst svo
ánægður með hana og hafðir yndi af
að fá gesti til þín. Það var alveg sama
hvenær við komum, alltaf var allt svo
hreint, snyrtilegt og alltaf fullar skál-
ar af snakki og sælgæti á boðstóln-
um. Þú hafðir stór framtíðaráform og
ætlaðir að fara utan að læra bifhjóla-
virkjun og þú varst búinn að reikna
allt dæmið til enda og vildir fara út í
haust.
Við eigum eftir að sakna þín og
þeirra stunda sem við áttum saman
hvort sem það var heima hjá þér,
heima hjá okkur, uppí á fjöllum með
jeppana fasta eða þá ófáu tíma sem
við eyddum á American Style! Við
gætum rifjað upp endalausar minn-
ingar um góða tíma öll þessi ár sem
við fengum með þér alveg til síðasta
dagsins í lífi þínu.
Síðasta minning okkar um þig er
þegar þú veifaðir okkur á sunnu-
dagsmorgninum og sagðir; „Sjáumst
á morgun". En örfáum tímum seinna
þennan dag varst þú dáinn. Núna
ertu einn af englum alheimsins, kæri
vinur. Takk fyrir öll árin sem við
fengum með þér. Minningin um góð-
an og traustan vin mun ávallt lifa í
hjörtum okkar. Megi Guð og englar
hans geyma þig, elsku Binni.
Elsku Bylgja, Gummi, Ásdís, Ásta
litla og aðrir ástvinir, Guð gefi ykkur
styrk í þessari miklu sorg ykkar.
Útrétthönd,
faðmlag á erfiðum degi,
lífið lyftir sínum refsivendi.
Ég verð ávallt á þínum vegi.
Aldrei slitna okkarvinabönd,
alltaf þinn vinur þótt ég deyi.
(Höf.óku.)
Þínirviniraðeilífu,
Gunnar Ingi og Freyja.
Elsku Brynjar minn. Ég get ekki
lýst því þegar móðir mín hringdi í
mig mánudaginn 5. júní til að segja
mér að þú værir dáinn, ég algjörlega
lamaðist og grét. En svo ég fór að
hugsa um hvað þú varst vanur að
segja við mig þegar mér leið illa:
„Hrönn mín, hvað er þetta? Það hafa
það margir verra.“ Alítaf tókst þér að
láta allt líta betur út, en nú þegar að
þú ert farinn veit ég ekki hver á að
segja mér að þetta muni allt fara vel.
Elsku Brynjar minn. Þú varst mín
fyrsta ást og tíminn sem að við áttum
saman var yndislegur. Ég rifja upp
svo margt sem við áttum saman og
bytjaði það allt saman í Skorradal,
og hvað Valdi var ánægður hvað við
náðum vel saman. Svo þegar ég hitti
þig þriðjudeginum eftir þessa ferð,
þá var ég inni í bílskúr að gera við bíl-
inn minn, þú leist inn í skúr og sagðir
hæ hæ, ég roðnaði upp fyrir haus og
ekki bætti það að ég var drallug upp
fyrir haus, en þú tókst mér bara eins
og ég er. Én 9. nóvember gerðist það
og við byrjuðum saman. Þegar við
voram búin að vera saman í tvær vik-
ur sagðirðu mér að um kvöldið ætlað-
irðu að kynna mig fyrir Bylgju móð-
ur þinni, ég var svo stressuð að ég
varð að fara að kaupa mér skó við
buxumar mínar. En svo keyrðum við
upp í Brautarás til að hitta hana móð-
ur þína. Enn þá skil ég ekki hvað ég
var stressuð því hún Bylgja er ein af
bestu manneskjum sem að ég hef
kynnst og hvað hún tók mér alveg
strax vel. Svo auðvitað Ásdís og Ásta
Lára, þær vora þitt yndi, enda alveg
yndislegar eins og þú og öll þín fjöl-
skylda.
Jólin voru alveg yndisleg, þú vildir
koma í miðnæturmessu með mér, en
fyrst varð ég að koma heim til þín á
aðfangadagskvöld til að hitta hana
ömmu þína, var hún einnig yndisleg.
En svo varð messan að hefð og hafðu
engar áhyggjur, hefðin mun ekki
hætta. Þú og Ásdís komuð alltaf til
mín um klukkan 22.30 á aðfanga-
dagskvöld. Þú varst alltaf svo sætur í
kirkjunni að reyna að halda þér vak-
andi, enþað var svo mikil ró yfir þér.
Og við Ásdís pikkuðum í þig en það
bar ekki mikinn árangur. Fyrstu jól-
in okkar þegar við byrjuðum á því að
fara í jólaboð til ömmu þinnar kom-
umst við að því að hún mamma þín
þekkti ömmu mína og einnig var hún
mamma þín gömul vinkona hennar
Ingu frænku. Einnig komumst við að
því að Guðmundur lék sér með pabba
og bræðram hans þegar þeir vora
yngri. Ekki nóg með það, hún systir
mín var leikskólakennarinn hennar
Ástu Lára. Var ég þá viss um að við
mundum alltaf vera saman. En þó að
við hættum saman slitnaði vinskap-
urinn aldrei á milli okkar. Alltaf á ég
eftir að minnast þess þegar að við
sátum í eldhúsinu heima hjá Valda og
spjölluðum þú, ég, Valdi og Höbbý og
alhr hinir, en ég veit að næst þegar
ég kem þangað mun eitthvað vanta
við eldhúsborðið og mun einhvem
vanta til að drekka úr hinum fræga
Taz-bolla, en það huggar mig mikið
að ég veit að þú munt vera á meðal
okkar.
Þegar að ég ákvað að fara í flug-
virkjanám studdir þú mig alla leið.
Þegar ég var farin út í nám töluðum
við alltaf reglulega saman og um allt.
Þegar ég flutti til Denver, komst þú í
heimsókn. Þótti okkur stelpunum
það fyndnast af öllu að við átum
hvergi heima þegar þú komst í heim-
sókn, en daginn eftir að þú komst
fundum við íbúð og fluttum. Auðvitað
varðst þú að hjálpa okkur og passaðir
þú alltaf að ég væri ekki að bera of
þungt. En þú lést þér ekki leiðast, við
fóram með þig í verslanamiðstöðina
til að kaupa verkfæri og þú hélst á
þessu út um allt. Svo ákvaðst þú að
skreppa til Las Vegas, eins og þú
sagðir, skreppa, þó að það væri u.þ.b.
12 klst. akstur, en þér fannst gaman
að keyra og stundum of mikið held
ég. En ég hafði svo miklar áhyggjur
af þér, við vorum ekki komnar með
síma og rötuðum varla um héma, en
auðvitað skilaðirðu þér tU baka dag-
inn eftir, skælbrosandi eins og venju-
lega.
Þegar ég kvaddi þig á flugvellin-
um, hvarflaði ekki að mér að þetta
væri síðasta skiptið sem að ég fengi
að sjá þig, kyssa þig og knúsa.
Elsku Brynjar, ég veit að þú ert á
góðum stað hjá afa þínum og ömmu.
Veit ég að þú verður alltaf hjá okkur
tU að vaka yfir okkur og vernda. Ég
veit að við munum hittast aftur en
það verður ekki strax. Ég vil þakka
þér fyrir yndislegan tíma sem við átt-
um saman og sakna ég þín meira en
nokkur orð fá lýst. Brynjar, ég elska
þig og mun alltaf gera. Þú átt yndis-
lega fjölskyldu.
Bylgja, Guðmunda, Ásdís og Ásta
Lára, ég samhryggist ykkur mjög og
vildi að ég gæti verið með ykkur á
svona erfiðum stundum.
Sofðu nú Brynjar minn, þú ert
stóra ástin mín og ég mun alltaf
sakna þín.
Hrönn Eiríksdóttir.
Ég fékk þær hræðilegu fréttir nú
þriðjudaginn 6. júní að mjög góður
vinur okkar væri dáinn. Þetta fékk
ipjög á mig og ég var svo dofin eftir
þessar fréttir. Mér hefði aldrei dottið
í hug að þú ættir ekki eftir að sjá litlu
dóttur okkar Bjöms, við vorum búin
að hlakka svo til að geta sýnt þér
hana. Hún fæddist núna 1. maí og er
rosalega falleg lítil stúlka. Kannski
þú getir séð hana þaðan sem þú ert.
Þetta er svo skrítið með lífið að allt í
einu er einum mjög góðum félaga
manns svipt burt og við hin stöndum
eftir og spyijum: ,Af hveiju?“ Við
voram eitthvað svo upptekin í vetur í
skólanum og svo var von á litlu kríli
og nóg að gera við að undirbúa komu
þess. Við héldum að þó svo við vær-
um svona upptekin í vetur þá mynd-
um við geta bætt okkur upp tíma-
leysið og hitt þig og alla aðra vini
okkar núna þegar skólanum er lokið
og sú stutta komin í heiminn. En þá
ert þú ekki hér lengur og eftir sitjum
við og ásökum okkur fyrir að hafa
ekki haft meira samband við þig og
aðra vini okkar. En það þýðir víst
ekki að spá í það, þú ert farinn og við
getum aðeins minnst allra góðu
stundanna sem við áttum saman í
Vélskólanum og síðar utan hans. Mig
langar að segja þér Binni hvað hún
heitir hún litla dóttir mín og Björns,
hún var skírð Björg Jónína, fallegt
nafn er það ekki bara?
Jæja, elsku besti vinur okkar, það
er komið að kveðjustund hjá okkur,
við munum alltaf hugsa svo blítt til
þín og minnast allra góðu stundanna
sem við áttum saman. Vertu sæll
elsku Binni. Við viljum votta fjöl-
skyldu þinni okkar dýpstu samúð, þið
hafið misst yndislegan dreng.
Þórunn og Björn.
Nú er horfinn allt of fljótt úr þess-
um heimi Brynjar Bragi góðvinur
okkar. Binni, eins og hann var jafnan
kallaður, var alltaf svo hress og glað-
ur í bragði og geislaði hreinlega af
orku sem beið þess að bijótast út við
fyrsta tækifæri. Þessi geysilega lífs-
orka losnaði út í ýmsum myndum. í
starfi var hann á við tvo til þrjá menn
og veigraði sér ekki við að vinna
tvöfaldan vinnudag á fullum afköst-
um. í lyftingunum var það ótrúlegt
keppnisskapið sem ekki var nóg fyrir
hann einan heldur smitaði út frá sér
og fyrr en varði voram við líka famir
að hvetja hver annan jafn ákaft.
Hann var sá besti æfingafélagi sem
hægt var að fá og aldrei skorti skapið.
Binni var höfðingi heim að sækja
og hafði gaman af að fá fólk í heim-
sókn. Honum fannst mjög gott að
borða góðan mat og vildi að aðrir
nytu þess með honum. Því var oftar
en ekki eitthvað vel orkuríkt á borð-
um þegar við komum í heimsókn til
hans í Spóahólana. Við minnumst
þess sérstaklega þegar hann tók sig
til og bakaði vöfflur í engu smá magni
þegar hann vissi að við voram á leið-
inni til hans. Þama braust fram hús-
móðirin í vélsmiðnum á óvæntan hátt.
Vélar og tól vora hans líf og yndi
og ótrúlegt hvað hann var laginn.
Stundum var sem hann færi þó að-
eins fram úr sjálfum sér og vora það
þá ófáir bílamir sem biðu yfirhaln-
ingar úti á plani. Við nutum góðs af
þeirri aðstöðu sem hann hafði komið
sér upp í skúmum og aldrei neitaði
hann að lána verkfæri eða að aðstoða
okkur þegar tækifæri gafst til. Einn-
ig hafði hann einstaklega gaman af
því að taka okkur á rúnt og hræða úr
okkur líftóruna með akstri jafnt inn-
an sem utan vega. Þá naut hann sín
þegar hann fékk loks að þenja græj-
urnar, sama hvort það var Lödujepp-
inn eða BMW-inn.
Hann var sannur vinur vina sinna
og átti fjölmarga vini og kunningja.
Það má segja að kunningjahópurinn
hafi skipst nokkuð upp og vissum við
ekki af öllum þeim vinum sem hann
átti. Þegar við hittumst heima hjá
Bylgju móður hans varð okkur fyrst
Ijóst hversu stór og fjölbreyttur vina-
hópur hans Binna var. Það má segja
að hann hafi ræktað vinskap við alla
þá sem til hans leituðu og gaf hann
sér alltaf tíma til að hitta gamla
kunningja.
Það var sama hvað á gekk, alltaf
tókst Binna að draga fram brosið og
líta á björtu hliðamar á málunum.
Hann hafði alltaf lausn á reiðum
höndum.
Binna er ekki hægt að minnast í
þessum örfáu orðum. Hjá okkur lifir
minning hans sem hrausts, hjálpfuss
og ávallt brosandi æringja sem smit-
aði alla þá sem nálægt komu.
Við vottum Bylgju móður hans,
Stefáni föður hans, fjölskyldum
þeirra, ættingjum og vinum dýpstu
samúð okkar. Minningin um góðan
dreng lifir.
Axel, Magnús, Ólafur og Röbert.