Morgunblaðið - 20.07.2000, Qupperneq 38

MORGUNBLAÐIÐ
38 FIMMTUDAGUR 20. JÚLÍ 2000
* ■■ .........
Zidane og
Nasdaq
Slegist er um vörumerkin Figo ogZid-
ane um þessar mundir, eftir glœsileg
milliuppgjör „fyrirtœkjanna “sem að
þeim standa. Ekki sérfyrir endann á
því hve hátt fótboltamannavísitalan fer.
Nasdaq-vísitalan féll í
gærmorgun, eftir að
ársírjórðungstölur frá
Microsoft og Apple
ollu fjárfestum vonbrigðum, sam-
kvæmt fréttavef CNN, sem ég
villtist inná um miðjan dag.
Eg treysti mér þess vegna ekki
til að fyllyrða að ég hafi sofið vel í
nótt. Veit það væntanlega um það
bil sem blaðið kemur til áskrif-
enda.
Zidane-vísitalan virðist hins
vegar á hraðri uppleið. Mjög
hraðri. Einhver kynni lika að tapa
svefni þess vegna.
Eftir áfallið með Nasdaq verð
ég að játa að mér létti stórum
strax í næstu málsgrein þessarar
frásagnar á fréttavef CNN, Dow
ífinunoE Jones-vísitilan
VIÐHORF reis nefnilega.
Það hlýtur
að vera gott.
Salaá
Eftir Skapta
Hallgrímsson
hlutabréfum í deCODE Genetics,
móðurfyrirtæki íslenskrar erfða-
greiningar, mun hafa gengið vel
bæði í Evrópu og Bandaríkjunum.
Þau höfðu hæst farið í 25,85 á
evrópska Easdaq-markaðnum í
gærmorgun og lokagengi bréf-
anna í Bandaríkjunum í gær var
25,4375. Hæst fór gengið þar í
31,5.
Ég býst líka við að það sé gott.
Nema kannski fyrir þá sem
keyptu mikið af bréfum á genginu
rúmlega 60 á sínum tíma.
En svona er bisnessinn. Maður
veit aldrei.
Evrópskir knattspymumenn
birtu sín milliuppgjör í Hollandi
og Belgíu fyrir nokkrum vikum og
það var einmitt í framhaldi þess
sem vísitala þeirra rauk upp úr
öllu valdi.
Flestir eru sammála um að
stórfyrirtækið Zinedine Zidane,
franskur almúgastrákur af al-
sírskum ættum, hafi komið best
út og það kom auðvitað engum á
óvart. Zidane hefur þótt eitt best
rekna einkafyrirtækið í knatt-
spymuheiminum síðustu misseri.
Portúgalska vörumerkið Luis Fi-
go hefur og verið í uppáhaldi hjá
mörgum og í keppninni kom
glögglega í ljós að rekstur samn-
efnds íyrirtækis gengur einnig af-
skaplegavel.
Mörg smærri fyrirtæki uxu
mjög í áliti meðan mótið stóð yfir.
Gömul og rótgróin kompaní ollu
hins vegar sum hver vonbrigðum.
Fulltrúar Þýskalands, sem gjam-
an hafa þótt bera af fyrir hreysti-
mennsku og viljastyrk, áttu ekki
upp á pallborðið að þessu sinni og
ljóst að einhverjar afskriftir eru
framundan á þeim bæ.
Eftir þessa stórskemmtilegu
Evrópukeppni - og hér á ég við
boltaleikina sem sýnt var frá í ís-
lenska ríkissjónvarpinu, sé ein-
hver ekki alveg viss - kom mikið
rót á vinnumarkað knattspymu-
manna í álfunni eins og jafnan eft-
ir slíkar hátíðir.
Enda hefur verið kostulegt að
fylgjast með í knattspymuheimin-
um í útlandinu upp á síðkastið.
Ekki síst á Spáni.
Eins og alvöru fjárfestar og
aðrir knattspymuáhugamenn vita
fór fram forsetakjör í íþróttafé-
laginu Real Madrid um síðustu
helgi og sama athöfn er á döfinni
hjá erkifjendunum í Barcelona.
Nýr forseti var kjörinn hjá
Real, þrátt fyrir að í stuttri valda-
tíð Lorenzo Sanz hafi Madridar-
liðið tvívegis sigrað í Evrópu-
keppni meistaraliða.
Fyrirkomulagið í kosningunum
hjá spænsku stórliðunum tveimur
er þannig að það er fjöldinn sem
kýs; meðlimir félaganna. Og fólkið
vildi breyta til hjá Real. Sanz þótti
víst of merkilegur með sig, sagði
einhvers staðar. Of leiðinlegur,
eiginlega. Arangurinn skipti ekki
máli.
Annað sem kann að hafa haft
áhrif er að sá, sem náði kjöri,
byggingaverktakinn Florentino
Perez, gaf fólkinu óvenjulegt lof-
orð. Perez lýsti því yfir að hann
væri búinn að semja við Figo áð-
umefndan. Næði Perez kjöri
kæmi portúgalski snillingurinn til
Real. Ef það brygðist hins vegar,
af einhverjum undarlegum ástæð-
um, myndi hann endurgreiða
hverjum einasta ársmiðahafa hjá
félaginu andvirði miðans. Val
margra hefur því líklega verið
auðvelt: atkvæði greitt Perez
tryggði annaðhvort Figo til liðsins
eða frítt á völlinn í allan vetur!
Þetta mun að vísu kosta hinn nýja
forseta dágóðan skilding - þar
sem engar líkur era á að Figo
komi - en félagið er sagt skulda
andvirði tæpra 19 milljarða króna,
þannig að hann þarf hvort eð er að
kafa djúpt í vasa sína til að laga
fjárhag þess. Sem hann segist
auðvitað ætla að gera.
Góður knattspymumaður hefur
löngum kostað sitt, en verðið hef-
ur rokið upp á við hin síðari ár.
Það var fyrir fimm eða sex áram
að ungur leikmaður hjá franska
félaginu Bordeaux vakti athygli
Hollendingsins Johans Crayffs,
þáverandi þjálfara Barcelona á
Spáni. Crayff vissi (ogveit) lengra
en nef hans nær þegar kemur að
knattspyrnunni, og vildi fá forseta
sinn til að fjármagna kaup á leik-
manninum. En Nunes forseti,
sem seinna rak Crayff úr starfi
þrátt fyrir ótrúlega sigurgöngu
liðsins árin á undan, hélt nú ekki.
Hann færi ekki að eyða sem svar-
ar til 190 milljóna króna á núvirði í
strákinn. Fréttir herma að sami
leikmaður gæti hugsanlega verið
á leið til Barcelona - en vísitalan
hefur hækkað svo mikið að nú
færi hann líklega ekki á minna en
andvirði um það bil sjö milljarða
króna - tæplega 37-falt meira en
Cruyff gat fengið hann á um árið!
Hér ræðir nefnilega um hinn eina
sanna Zidane.
Frakkinn leikur nú fyrir Ju-
ventus á Ítalíu og hefur gert und-
anfarin fjögur ár. Þrátt fyrir að
talsmaður félagsins haldi því
staðfastlega fram að leikmaður-
inn sé ekki á föram, hafa borist af
því fregnir að það vilji fá rúma sjö
milljarða fyrir Zidane, ef hann
verður seldur. Sem hann verður
að vísu að öllum líkindum ekki.
Ekki strax.
En eiginkona frönsku þjóðhetj-
unnar er spænsk og vitað er að
þau vilja gjarnan flytjast þangað.
Því er ekki ólíklegt að sá dagur
renni upp að hann verði seldur til
Barcelona eða Real.
Svona er fótboltinn nefnilega
líka. Maður veit aldrei.
MINNINGAR
HULDA PALINA
VIGFÚSDÓTTIR
+ Hulda Pálína
Vigfúsdóttir
fæddist að Vorhúsum
í Garði 20. júlí 1918
en ólst upp í Reykja-
vík. Hún lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur í Fossvogi þann
7. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jensína Valdi-
marsdóttir og Vigfús
Þorkelsson. Foreldr-
ar Jensínu voru Ást-
ríður Benónýsdóttir,
er kennd var við Eiði
og Norðmaður, Vald-
imar Jensen. Foreldrar Vigfúsar
voru Þuríður Ögmundsdóttir og
Þorkell Jónsson, er kenndur var
við Flekkuvík á Vatnsleysuströnd.
Jensína og Vigfús áttu fimm
börn. Auk Huldu áttu þau Aðal-
stein, Þorkel og Ástríði sem öll
eru nú látin, en eftir lifir Guðný.
Vigfús eignaðist síðar soninn Sæ-
mund sem er á lífi.
Hulda giftist Valdimari Björns-
syni 20.7.1949. Valdimar var son-
ur Björns Markússonar og Mar-
grétar Jóhannsdóttur frá Gafli í
Flóa. Þau eignuðust tvö börn,
Kristínu Vigdísi, f. 18.10. 1952 og
Eftir um hálfrar aldar kynni mín af
Huldu Vigfúsdóttur langar mig að
setja á blað nokkur orð.
Lyndiseinkunn Huldu einkenndist
af glaðværð og léttleika. Hún var fé-
lagslynd og naut þess að vera innan
um fólk. Ég man eftir því að hún átti,
í hópi fjölskyldunnar, til að þylja ljóð
og syngja. Höfðu viðstaddir mikla
ánægju af. Alltaf var Hulda til í að
skreppa í sumarbústaðinn og var þá
oft búin að baka stóran stafla af
pönnukökum á meðan ég var á leið-
inni að sækja hana.
Hulda hlustaði mikið á ríkisútvarp-
ið og hafði mikla ánægju af ýmsum
þáttum sem þar era, t.d. viðtalsþátt-
um um ýmislegt frá gömlum tíma,
svo og sögum og söngvum. Hún
spurði mig oft hvort ég hefði ekki
hlustað á þennan þáttinn eða hinn.
Hún vissi að ég hafði gaman af ýmsu
því sama og hún og ljómaði þá af
ánægju yfir því hvað hún hefði
skemmt sér vel.
Einstakt var hvað Hulda hélt mik-
illi tryggð við vinkonur sínar, jafnvel
þær sem hún hafði kynnst á unglings-
árum. Hún hafði samband við þær í
síma fram á síðasta dag. Bömum sín-
um og bamabömum fylgdist hún vel
með og átti þá ósk að þeim famaðist
vel. Ef eitthvað bar út af í þeim efnum
kom það við hennar viðkvæma hjarta.
Hún reyndist þá hin góða amma sem
með kærleika sínum veitti skjól og
breiddi yfir allar misgjörðir.
Hulda giftist Valdimari Bjömssyni
togarasjómanni árið 1949. Hann var
traustur, sterkur og heiðarlegur
vinnuþjarkur. Hann var maður af
gamla skólanum, eins og sagt var
stundum. Skaffaði heimilinu vel og
var sívinnandi. Valdimar þekkti tím-
ana tvenna á toguranum. Til dæmis
áður en vökulögin komu og menn
urðu að standa meðan þeir gátu.
Valdimar var á toguram í stríðinu
sem sigldu með fisk til Bretlands. All-
ir vissu hver áhætta var því samfara.
Hann hætti til sjós eftir að hann fékk
heilablóðfall við störf sín um borð í
togara. Eftir að Valdimar dó bjó
Hulda áfram í íbúð sinni að Eskihh'ð
10. Þá íbúð höfðu þau hjónin keypt og
flutt í árið 1959.
Hulda átti oft við veikindi að stríða
og þurfi að leita til lækna. Síðustu ár-
in naut hún einstakrar aðstoðar hjá
heimahjúkran borgarinnar og ber að
þakka því ágæta starfsfólki sem þar
vinnur. Þá komst Hulda í kynni við
lítinn hóp kvenna, sem á vegum
starfsfólks við Háteigssöfnuð komu
saman einu sinni í viku í kirkjunni til
bænalesturs og spjalls. Þessir sam-
fundir vora Huldu mikið hjartans mál
og reyndi hún að komast í kirkjuna á
meðan kraftar leyfðu og var afar
þakklát þeim sem fyrir þessu stóðu.
Þegar þrekið fór að minnka og van-
mátturinn að aukast reyndist Nanna
Björn, f. 9.1. 1955.
Hulda átti þá fyrir
tvær dætur, Guð-
rúnu Erlu Skúla-
dóttur, f. 27.7. 1935
og Jensínu Nönnu
Eiríksdóttur, f.
15.12. 1940. Valdi-
mar var ekkjumað-
ur og átti hann dótt-
urina Maigréti
Birnu, f. 8.8.1938.
Maki Margrétar
Birnu er Valur Sí-
monarson og eiga
þau soninn Valdi-
mar Örn. Maki Guð-
rúnar Erlu er Jóhannes Gíslason
frá Súgandafirði. Eiga þau þrjár
dætur; Huldu, Guðrúnu og Sig-
rúnu. Jensína Nanna var gift Sæ-
mundi Jónssyni og áttu þau tvo
syni; Sæmund Þór og Eirík. Maki
Kristínar Vigdísar er Halldór
Kjartansson. Börn þeirra eru
Valdimar Páll, Bjarni Ingvar,
Björk og Dögg. Maki Björns er
Mariska van der Meer. Börn
þeirra eru María Petra og Markús
Rómeó.
Útför Huldu Pálínu fer fram frá
Háteigskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
dóttir hennar henni afar vel. Hún
annaðist hana af einstakri umhyggju
og alúð fram til síðustu stundar.
Ég vil að lokum þakka fyrir þessi
löngu og góðu kynni af tengdamóður
minni.
Jóhannes Gíslason.
Þegar ég var htill og var settur í
pössun var það mitt fyrsta verk að
stinga af og hlaupa heim til ömmu, ég
varð svo þreyttur eftir hlaupin að ég
sofnaði í fanginu á henni. Þetta var
víst í fyrsta og eina skiptið sem ég var
settur í pössun meðan mamma var að
vinna. Ég var svo heppinn þegar ég
var að alast upp að búa í næstu götu
við ömmu. Amma var heimavinnandi
sjómannskona og var alltaf heima til
þess að taka á móti okkur bræðran-
um. Ég held að amma hafi eignast
sjónvarp á undan mörgum, a.m.k.
man ég að við bræðumir horfðum
stundum á kanann og þótti mikið til
koma að horfa á amerískar teikni-
myndir og „kabbój“ hjá ömmu. Ég
man hvað mér fannst gaman þegar
amma var að baka pönnukökur. Þeg-
ar amma bakaði pönnukökur bakaði
hún fyrir heila fermingarveislu - að
mér fannst. Ekki þýddi að spyija um
uppskriftina af því hún var bara slatti
af hinu og smá slatti af þessu. Svo var
það kælirinn hennar. Hann var eins
og heill heimur útaf fyrir sig. Afi fór
stundum í siglingar og kom heim með
allskonar útlent góðgæti, svo sem
spýtubrjóstsykur. Þegar ég svaf hjá
ömmu man ég þegar hún fór með
bænimar fyrir mig og líka eftir stóra
Jesú-myndinni sem var fyrir ofan
rúmið hennar.
Svo varð ég unglingur og þá var ég
stundum erfiður og gerði ýmislegt af
mér. Þá varð amma stundum reið en
var alltaf jafn fljót að fyrirgefa og
stundum gátu þessir gjömingar mín-
ir verið einhveijum allt öðram að
kenna - vinir hans fengu hann til
þess. Amma var alltaf góð og ef eitt-
hvað var þá var hún of góð.
Takk fyrir allt, amma mín. Guð
geymiþig.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilíffi blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginniyfirminni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Eiríkur.
Elsku amma mín er dáin. Ég hef
lengi kviðið því er að því kæmi, oft
fundist ég ekki muni geta lifað án
hennar.
Ég minnist æsku okkar
bræðranna, hversu gott þá var að
koma til hennar, þiggja góðgerðir en
umfram allt að njóta ástar hennar og
umhyggju. Hún þerraði tárin mín,
sýndi mér skilning og ást.
I bemsku minni vora tíðar ferðir í
sumarbústaðinn í Borgarfirði með
foreldram mínum. Þá átti ég það til
að ærslast mikið og æða jafnvel út í
ána. Var áminntur fyrir óþekktina.
En þú þerraðir mig, gafst mér nýbak-
aðar pönnukökur og sagðir: „Farðu
varlega elskan mín.“
Æskan leið og unglingsárin tóku
við. Ég fór til sjós, fannst ég sterkur
og fullfær um allt. Ég fór geyst en þú
kysstir mig og baðst mig að fara var-
lega.
Fullorðinsárin tóku við. Mér
reyndist erfitt að feta beina veginn,
villtist oft af leið. Þá varst þú mér
skjól og skjöldur. Þú veittir mér af
umburðarlyndi þínu, brostir við mér
og fyrirgefandi kærleikur þinn var
óþijótandi. Þú breiddir yfir misgjörð-
ir mínar og sagðir: „Farðu varlega
elskan mín.“
Ávallt varst þú veitandi en ég
þiggjandi. Þú krafðist ekki neins þér
til handa af mér. Síðast þegar ég var
hjá þér varst þú ósköp veik og orðin
nánast lítið annað en skinn og bein.
Við skildum bæði að þetta væri skil-
naðarstundin. Þú umvafðir mig og
baðst Guð að leiða mig um ókomin ár.
Nú ert þú farin, en ástin sem þú
veittir mér og kveðjuorðin: „Farðu
varlega elskan mín“ munu fylgja mér
að leiðarlokum.
Elsku amma mín. Kærar þakkir
frá mér.
Sæmundur Þór Sæmundsson.
Okkur langar, við fráfall ömmu
okkar, að minnast hennar með
nokkram orðum.
Amma fæddist 1918. Hún ólst upp
við fátækt og bág kjör, yngst fimm al-
systkina. Á unglingsárum, aðeins 17
ára gömul, eignaðist hún sitt fyrsta
bam. Það var erfitt fyrir svo unga
stúlku en hún naut öruggrar aðstoðar
móður sinnar og sagði reyndar síðar
að það, að hafa eignast þetta bam,
hafi verið ein mesta gæfa lífs síns.
Æsku- og uppvaxtarár ömmu vora
erfið og mörkuðu djúp spor í líf henn-
ar allt. En þrátt fyrir það og ýmsan
líkamlegan krankleika, sem hrjáði
hana gegnum árin, var lífsgleði henn-
ar óbilandi og lund hennar létt. Lífs-
gleðin kom skýrt fram í fallegum
augum hennar. I þeim var alla tíð
ákveðinn glampi og úr þeim skein
fjör lífsglaðrar ungrar stúlku sem
bíður þess spennt að mæta þeim
tækifæram og ævintýram sem lífið
hefur upp á að bjóða. Þessi glampi
lýsti úr augum hennar til hinstu
stundar. Hún var, eins og hún orðaði
það sjálf, með flökkueðli, var einstak-
lega félagslynd og hafði unun af
ferðalögum alls konar, uppákomum
og mannamótum. Allt flakk var henni
að skapi, ferðir í sumarbústaðinn, í
húsmæðraorlof, ferðir með Félagi
eldri borgara o.s.frv. Hvenær sem við
hringdum í hana með tillögu um til-
breytingu var viðkvæðið: „Til er ég,
verð tilbúin á tröppunum eftir fimm
mínútur.“
Við minnumst tíðra bæjarferða
hennar með vinkonum sínum, m.a.
þegar komið var við á kaffihúsum og
skrafað um heima og geima. Síðustu
árin kom vist á hjúkranarheimili oft
til umræðu vegna heilsubrests henn-
ar en hún gat ekki hugsað sér þann
kost. Henni tókst að stjóma því, var
áfram eigin herra, frjáls á eigin heim-
ili. Hún hélt, þar til yfir lauk, einstak-
lega snyrtilegt og fallegt heimili.
Hún var alltaf tilbúin að leggja
hönd á plóg, var greiðvikin og hjálp-
aði okkur hvenær sem eftir var leitað.
Hún vildi fylgjast með högum okkar
og lét sér annt um velferð okkar fjöl-
skyldna. Hún eignaðist fjölmörg
bamabörn sem hrifust af henni og
sakna hennar nú sárlega. Við dáð-
umst að lífsgleði hennar, góðvild og
sáttfýsi og þeim eiginleika hennar til
að skapa glaðværð í kringum sig.
Hún umbar allt þeim sem hún unni,
breiddi yfir misgjörðir þeirra, trúði
og vonaði. Eða eins og segir í kær-
leiksboðskap Páls postula:
„Kærleikurinn breiðir yfir allt,
trúir öllu, vonar allt, umber allt. Kær-
leikurinn fellur aldrei úr gildi.“
Við kveðjum ömmu með innilegri
þökk fyrir samfylgdina á lífsins
gönguför.
Hulda, Guðrún og Sigrún
Jóhannesdætur.