Morgunblaðið - 20.07.2000, Qupperneq 39

MORGUNBLAÐIÐ
_______________________________FIMMTUDAGUR 20. JÚLÍ 2000 39_
MINNINGAR '
JONAS SIGURÐUR
KONRÁÐSSON
+ Jónas Sigurður
Konráðsson
fæddist í Reykjavík
hinn 4.
1960. Hann lést á
heimili sínu hinn 8.
júlí síðastliðinn. For-
eldrar hans eru Kon-
ráð Páll Ólafsson, f.
11. júlí 1936 og Ingi-
gerður Stefanía Ósk-
arsdóttir, f. 4. febr-
úar 1937. Systkini
hans eru: 1) Guðjón
Árni, f. 16. janúar
1959, ókvæntur. 2)
Jóna Ósk, f. 16. apríl
1962, gift Augusti Hákansson, f.
21. febrúar 1961. Þeirra börn eru:
a) Óli Gunnarr, f. 1982, b) Hildur
Arna, f. 1987 og c) Frantz Adolf f.
1990. 3) Guðmundur Kristinn, f. 8.
apríl 1964, ókvæntur, dóttir hans
er Henný, f. 1984.
Jónas Sigurður starfaði lengst
af hjá Áburðarverksmiðjunni í
Gufunesi en starfaði síðast sem
bflstjóri hjá Allrahanda síðan vor-
ið 1999.
Útför Jónasar Sigurðar fer
fram frá Fossvogskapellu í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
hestunum eða að
vinna fyrir húsfélagið.
En þar varst þú
gjaldkeri og efast ég
ekki um að því verki
hefur þú skilað eins
vel og unnt hefur ver-
ið. Þegar þú varst að
vinna í lóðinni í blokk-
inni þinni, naust þú
þess út í ystu æsar.
Enda börnin þar núm-
er eitt, tvö og þrjú.
Mikið spáð og spekúl-
erað hvernig leiktæki
væru öruggust og
best fyrir þau. Svo
voru náttúrlega öll börnin sem þú
ert búinn að vera að keyra, en þú
ert búinn að vera að keyra fyrir
Allrahanda ehf. síðan vorið 1999.
En þar varst þú með fasta rútu,
með fötluð börn, sem þú ókst á
milli staða. Þar varst þú líka á
heimavelli, því þar voru börnin. Oft
varstu að velta fyrir þér hvort hitt
eða þetta mætti ekki betur fara,
barnanna vegna. Elsku Siggi, ég
gæti haldið svona endalaust áfram,
en við hittumst aftur, þó síðar
verði. Guð geymi þig elsku bróðir.
Þín systir,
Jóna Ósk.
Elsku Siggi okkar.
Nú kveðjum við þig með þessum
fátæklegu orðum. Sem barn varst
þú alltaf þægur og góður og þegar
þú eltist varst þú alltaf duglegur
til vinnu og samviskusamur. Aldrei
kvartaðir þú yfir einu eða neinu.
Þú varst aðeins 39 ára gamall er
maðurinn með ljáinn kom og tók
þig frá okkur. Við kveðjum þig
með þessum litla sálmi sem Tómas
Guðmundsson samdi.
Vér treystum því, sem hönd Guðs
hefur skráð:
í hverju fræi, er var í kærleik sáð,
býr fyrirheit um himnaríki á jörðu.
Hver heilög bæn á vísa Drottins náð.
Og hví skal þá ei ógn og hatri hafna,
ef hjálp og miskunn blasir öllum við
i trú, sem ein má þúsund þjóðum safna
til þjónustu við sannleik, ást og frið?
Pabbi og mamma.
Elsku Siggi, ég veit varla hvern-
ig ég á að fara að því að kveðja
þig. En hvorugt okkar hafði ætlað
að eiga kveðjustund svo fljótt, eins
og raun ber vitni. Að þú skyldir
þurfa að fá sjúkdóm, sem tæki þig
frá okkur á örfáum klukkutímum,
er eins óréttlátt og hægt er. Það
var ýmislegt sem við áttum eftir
ógert. Ég veit að ég var systir sem
skipti sér af ýmsu, en ég held að
þér hafi aldrei leiðst það. Þegar þú
keyptir íbúðina þína fyrir um sjö
árum og ég var að vasast í því með
þér, urðum við enn nánari. Við höf-
um getað rætt ýmislegt, en samt
ekki nóg. Þú varst með ýmis plön
fyrir haustið, t.d. að þú ætlaðir að
fara þína fyrstu utanlandsreisu til
Nepal og hitta Laxmi, fósturdótt-
urina, (SOS-barnið þitt) sem þú
varst búinn að vera að styðja síðan
1997 og þér þótti svo vænt um. Já,
elsku Siggi minn, ég segi enn og
aftur að þú varst maður sem áttir
að eiga börn og helst mörg. Ég og
August höfum ákveðið að bæta
einu barni við fjöldann okkar, en
við ætlum að sjá um Laxmi fyrir
þig, í þinni minningu, því ég veit
að það hefðir þú viljað, ef þú hefðir
getað sagt mér, til um hvað ég
gæti gert fyrir þig. Ég þekki fáa
barnakalla eins og þig, ef þá nokk-
urn. Og hafa börnin mín, ekki farið
varhluta af góðmennsku þinni.
Stundum sáumst við ekki í marga
daga jafnvel tvær, þrjár vikur því
þú varst alltaf svo upptekinn við
eitthvað. Við gátum þá heyrst í
síma. Aldrei man ég til þess að þú
kvartaðir, eða þig vanhagaði um
nokkurn skapaðan hlut. En ef ég
eða aðrir þurftu aðstoð hafðir þú
alltaf tíma. Ef þú varst ekki að
vinna, þá varst þú að stússast í
Mig langar að minnast mágs
míns, Jónasar Sigurðar, sem lést á
heimili sínu hinn 8. júlí sl. með fá-
einum orðum. Ég kynntist Sigga,
eins og fjölskylda hans kallaði
hann, þegar ég og Jóna Ósk, systir
hans, fórum að draga okkur saman
fyrir tæpum tuttugu árum. A þeim
árum vann hann sem kaupamaður í
sveit og stundaði einnig um tíma
nám á Hvanneyri. Kynni okkar
jukust þegar hann flutti aftur til
Reykjavíkur og hóf störf hjá
Aburðarverksmiðjunni. Þessi hóg-
væri maður reyndist traustur og
alltaf til reiðu ef aðstoðar var þörf.
Greiðvikni hans og hjálpsemi var
slík að mig grunar að hann hafi
oftlega skilið sjálfan sig eftir út-
undan. Við fæðingu var Sigga ekki
hugað líf, en hann kláraði sig af
erfiðleikum upphafsins og stóð
sterkur eftir.
Börnin mín áttu ætíð athvarf hjá
Sigga og hestarnir hans voru þeim
ekki síður aðdráttarafl. Natni hans
og ljúfleiki gagnvart þeim gleymist
aldrei. Þau sakna nú vinar í stað.
Því miður auðnaðist honum ekki að
eignast eigin börn, en börn dróg-
ust jafnan að honum og hann hafði
ánægju af þeim í kringum sig.
Fyrir rúmu ári skipti Siggi um
starfsvettvang, tók meirapróf og
hóf akstur hjá fyrirtækinu Allra-
handa ehf. Þar var hans aðalhlut-
verk að aka fötluðum börnum og
undi hann hag sínum vel.
Sláttumaðurinn slyngi hefur á
einni dagstund bundið enda á jarð-
vist Sigga, langt fyrir aldur fram.
Eftir sitjum við hnípin með sár á
hjarta.
Hvíldu í friði, vinur.
August Hákansson.
Elsku Siggi frændi, þakka þér
fyrir allar góðu stundinar sem ég
átti með þér í gegnum lífið. Ég
vona að þú hafir haft það gott í líf-
inu. Sama þótt þú sért lifandi eða
dáinn býrðu alltaf í hjarta mér.
Þinn frændi,
Frantz Adolf.
Mig langar að kveðja Jónas
minn með nokkrum línum. Jónas
var bílstjóri hjá Allrahanda og
fékk ég stundum ferð með honum.
Ég man þegar hann keyrði mig til
ömmu í Grafarvogi. Og einu sinni
bauð hann mér á hestbak, svo
keyrði hann mig einu sinni úr vinn-
unni í Bjarkarás og heim til mín í
vesturbæinn. Ég sakna hans mikið
því það var alltaf gaman að tala við
Jónas. Einu sinni borðaði hann
með okkur í Bjarkarási.
Birna Snorradóttir.
BERGLJOT
JÓNA GUÐNÝ
SVEINSDÓTTIR
+ Bergljót Jóna
Guðný Sveins-
dóttir fæddist 20.
aprfl 1921 í Reykja-
vík. Hún lést á Land-
spítalanum við
Landakot 11. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Guðný Guðmun-
dsdóttir, f. 17. októ-
ber 1895, d. 9. jan-
úar 1978 og Sveinn
Jónsson, f. 4. ágúst
1895, d. 29. október
1971. Lengstaf dyra-
og gangavörður í
Miðbæjarskólanum. Bergljót átti
tvær systur, Jónínu Margréti, f.
8. maí 1925, og Sigurbjörgu
Önnu, f. 17. september 1929, d.
22. mars 1999. Einnig átti hún
tvö systkini samfeðra, Jón Berg-
svein, f. 18. maí 1950, og Guð-
Bergljót Jóna Guðný eða Begga
eins og hún var alltaf kölluð var
frumburður foreldra sinna, þeirra
Guðnýjar Guðmundsdóttur, dóttur
Guðmundar Þorsteinssonar bónda
og sjómanns á Akrahóli á Miðnesi,
og Sigurbjargar Torfadóttur frá
Syðra-Seli í Stokkseyrarhreppi. Frá
sjö ára aldri ólst Guðný upp hjá hjá
frænku sinni Sigríði og Einari manni
hennar að Móhúsum í Miðneshreppi.
Sveinn Jónsson faðir Beggu var
lengi dyra- og gangavörður Miðbæj-
arskólans í Reykjavík, fæddur í Há-
koti við Garðastræti. Foreldrar hans
voru Jón Sveinsson frá Völlum á
Kjalamesi og Bergljót Guðmunds-
dóttir frá Staðarhöfða á Akranesi.
Þegar Begga fæðist bjuggu Guðný
og Sveinn á Ránargötunni en fluttu
þaðan á Öldugötu 4. Minningar
hennar voru þó sterkastar frá Von-
arstrætinu því í litla steinhúsinu
númer 8b bjó hún til átján ára ald-
urs. Vonarstrætið var draumastaður
fyrir ungar stúlkur að alast upp á því
miðpunktur bogarlífsins var á þessu
svæði og í næsta nágrenni var allt
sem þær gátu óskað sér á þessum
árum. Snemma beygist krókur því
Begga var varla femd er hún fór að
vinna við verslunarstörf en alla sína
starfsævi vann hún við verslun.
Fyrsti vinnustaðurinn var Konfekt-
búð Guðrúnar Jónasson. Verslunar-
skólinn var næsti viðkomustaður.
Þegar Begga hætti þar námi lærði
hún fatasaum hjá Sigríði á Maragötu
4 og markaði þar með framtíð sína.
Árið 1939 flytur fjöldskyldan að Sól-
eyjargötu 17 og um það leyti hóf hún
störf í Soffíubúð í Austurstræti. Hún
vann þar í nokkur ár \úð afgreiðslu á
metravöru og fatnaði en flutti sig þá
um set og var nokkur ár hjá Mekk-
inó í Versluninni Viktor á Laugavegi
33. Þegar hann seldi verslunina flutti
hún sig yfir Vatnsstíginn og gerðist
innkaupa- og deildarstjóri í hinni
stóru og glæsilegu verslun Marteins
Einarssonar. Begga var mjög eftir-
sóttur starfskraftur og voru það ófá-
ir sem vildu fá hana til starfa fyrir
sig. Hún átti stóran hóp af viðskipta-
vinum enda hafði hún allt það til að
bera sem viðskiptavinurinn vill finna
í fari þess er þjónustar hann. Það
var ótrúlegt að sjá þessa lágvöxnu
konu handleika hina stóru stranga af
metravöru jafn-léttilega og hún
gerði. Árið 1964 breytti Begga til og
hætti að mæla fataefni og sækja
stranga upp í hillur. Það ár hóf hún
að selja veiði og sportvörur hjá syst-
ur sinni og mági, Margréti og Jóni
Aðalsteini í Sportval. Þar starfaði
hún m.a. með systrum sínum, Mar-
gréti og Önnu, allt til þess er versl-
unin var seld 1983. Ragnar Fanndal
Guðmundsson, f. 1. ágúst 1919, kom
inn í líf Beggu um það leyti er for-
eldrar hennar skildu. Þau opinber-
uðu trúlofun sína á gamlársdag 1948.
Sjö árum seinna giftu þau sig og
fluttu inn í húsið sitt, húsið sem þau
byggðu sér að Sogavegi 86. Begga
björgu Stefaníu, f. 8.
október 1953.
Hinn 3. desember
1956 giftist Bergljót
Ragnari Fanndal
Guðmundssyni, f. 1.
ágúst 1919, d. 7. des-
ember 1995, skrifstof-
ustjóra Sælgætisgerð-
arinnar Víkings, og
starfsmanni SPRON
hin siðari ár. Bergljót
stundaði nám í Versl-
unarskóla íslands. þá
lærði hún fatasaum
hjá Sigríði á Marar-
götu 4. Hún vann all-
an sinn starfsferil við verslun m.a.
í Versluninni Viktor, hjá Marteini
Einarssyni og síðan í 20 ár í versl-
unmni Sportval að Laugaveg 116.
Útför Bergljótar fer fram frá
Dómkirkjunni í í dag og hefst at-
höfnin kl. 13.30.
og Raggi voru samtaka hjón. Árið
1949 fóru Begga og Raggi í sína
fyrstu af mörgum veiðiferðum en þá
voru lax- og silungsveiðar ekki al-
gengar, hvað þá að konur stunduðu
slíka iðju. Begga var þolinmóður
veiðimaður og fiskin vel. Raggi
starfaði hjá Sælgætisgerðinni Vík-
ingi á þessum árum og hafði bfl til
umráða, þannig að veiðiferðimar
urðu fleiri en ella. Oft var þröngt í
bflnum þegar farið var austur að
Þingvallavatni, í Kaldaðames eða
upp í Borgarfjörð því ekki fóm þau
ein heldur tóku okkur bræðurna og
mömmu og pabba með. Er frá leið
urðu veiðiferðirnar fleiri og fleiri og
var þá farið í „stóru“ ámar. Begga
var sérlega dugleg að afla beitu fyrir
þessar ferðir. Farið var í aldamóta-
garðana og nokkra garða í eldri
hluta borgarinnar til að tína maðk og
var það segin saga að Begga bar oft-
ast mest úr býtum. Stangaveiði og
allt tengt veiðum vom áhuga mál
hennar og Ragga. Ekki sóttu þau
mikið til annarra landa heldur nutu
lands síns og gæða þess til fulls.
Næmni Beggu á fólk var ótrúleg.
Hún hafði sérstakan hæfileika til að
skynja hugarástand annarra og átta
sig á ef einhverjum leið illa eða var í
vanda. Alltaf reyndi hún að létta
undir með þeim. Það hefur verið haft
á orði í fjölskyldunni að hún bæri
stundum áhyggjurnar fyrir okkur.
Henni þótti betra að gefa en að
þiggja. Talnaglögg og skörp í hugs-
un allt til síðustu stundar. Raggi lést
7. desember 1995 og fékk fráfall
hans mikið á Beggu. Hún svaf aldrei
í húsinu þeirra eftir það. Hún dvaldi
á spítala fyrst á eftir því stóra gjaf-
milda hjartað hennar var veikt og
brostið. Hún seldi Sogaveginn og
keypti sér fallega íbúð á Dalbraut 18
þar sem hún bjó hin síðari ár eða þar
til hún fór aftur á spítala, fyrst á
Borgarspítalann og síðan á Landa-
kot þar sem hún leið inn í eilífðina
11. júlí sl. Nú þegar kveðjustundin
er mnnin upp langar okkur að rifjðC.
upp liðnar samvemstundir, ljúfar og
bjartar minningar. Við geram það
þó ekki hér heldur í einrúmi. Hér
vfljum við þakka elskulegri frænku
fyrir samfylgdina. Samfylgd sem var
okkur svo lærdómsiík og kær.
Sveinn Grétar
og Jónas R. Jónssynir.
Að morgni þriðjudagsins 11. júlí
síðastliðinn var okkur var sagt að
Begga frænka væri orðin það alvar-
lega veik, að trúlega ætti hún stutt
eftir ólifað. Sú var og raunin, engu'íi
af okkur ættingjunum tókst að kom-
ast til hennar nægilega snemma til
að kveðja hana. Hún var á sínu átt-
ræðasta aldursári, og hafði í fjölda
ára átt við erfið veikindi að stríða. í
það rúma ár sem hún lá á sjúkrahúsi
Reykjavíkur og síðar á Landakoti,
sýndi hún mfldnn lífsvflja og áræði
til að reyna að komast aftur til heilsu
og taka upp fyrra líf. Hún taldi sig
vera að stíga stórt skref í þá átt þeg-
ar hún á laugardeginum fyrir and-
látið, fór heim í nokkra klukkutíma
og í framhaldi af því í heimsókn til
Möggu systur sinnar og Alla. I lok
þess dags var hún sæl og ánægð. En
örlögin höguðu því þannig til að hér
var um kveðjustund að ræða.
Begga missti mann sinn Ragnar
F. Guðmundsson í desember 1995.
Var það henni mikil raun. Þau vom
mjög samrýnd, en því miður varð
þeim eigi bama auðið. Begga frænka
var okkur systkinunum mikils virði í
uppvextinum, bar alla tíð hag okkar
fyrir brjósti og við sóttumst eftir að
vera í návist hennar. Við gleymum
því seint þegar mamma okkar, systir
Beggu, þurfti að liggja á sjúkrahúsi í
nokkra mánuði. Þá bauð hún okkur
systkinunum og pabba í mat á hverþ
um degi, og veitti okkur ómældan-
stuðning. Börnin okkar hafa alla tíð
litið frekar á Beggu og Ragga sem
afa og ömmu en frænku og frænda.
Lýsir það vel því viðmóti og vænt-
umþykju sem þau sýndu börnunum.
Mökum okkar tóku þau opnum örm-
um, eins og þau væm þeirra eigin
tengdaböm. Sama hlýhug og viðmót
fengu einnig aðrir ættingjar.
Við kveðjum þig, Begga frænka,
með söknuði og hlýhug. Þú trúðir því
alla tíð að annað tilverustig tæki við.
Við vonum að svo sé og vitum að
hann Raggi þinn tekur vel á móti
þér.
Sælt var að sjá þig og heyra
Ogsamfundanjóta,
margs er að minnast og þakka
mig oft þú gladdir.
Yndiþittvaraðveita
vinum gleði.
Tryggð þín sem vorgeisli vermdi
viðkvæmarsálir.
(G.G. frá Melgerði).
Elsku Magga frænk'a, megi góður
Guð styrkja þig í sorginni. Mikill er
missir fjölskyldunnar á fáum mán-
uðum.
Sigríður Gunnarsdóttir,
Guðni Gunnarsson.
GUÐRUN MARGRET
G UÐMUNDSDÓTTIR
+ Guðrún Margrét
Guðmundsdóttir
fæddist í Reykjavík 20.
júní 1909. Hún lést í
Hafnarfirði 7. júlí síð-
astliðinn og fór útför
hennar fram frá Foss-
vogskirkju 14. júlí.
Hún Magga mágkona
er dáin. Ég vil minnast
hennar með nokkrum fá-
tæklegum orðum. Ég
var fjögurra ára er við
sáumst fyrst, þegar hún
kom á Reynifell með
honum Guðsteini bróður. Hún ung,
ástfangin og kát, og ég vildi hafa
samastað í fangi hennar.
Árin liðu, ég ólst upp í sama
húsi, og þegar ungl-
ingsárin komu, og
brostnar vonir og
draumar rugluðu,
var gott að skæla
hjá Möggu.
Hún skildi og
geymdi tárin mín,
alltaf svo hlý og
góð.
Magga og Guð-
steinn höfðu sterka
trú og fylgdu henni.
Nú era þau bæði
sofnuð. Þökk fyrir
allt sem þið vomð
mér.
Börnin þeirra hér heima og í
Bandaríkjunum fá kærleikskveðjur
frá frænku.
Sigríður Hermanns.