Morgunblaðið - 27.08.2000, Blaðsíða 24

24 SUNNUDAGUR 27. ÁGÚST 2000
MORGUNBLAÐIÐ
Rúnar Emilsson hefur starfað sem tónlistarkennari og skólastjóri í Þýskalandi í fjórtán ár. Auk þess hefur hann
haft frumkvæói aó því að fá íslenska listamenn til Þýskalands. Hann var hvattur til að bjóða sig fram í sveitar-
stjórnarkosningum í landinu á síöastliönu ári en var ekki kjörgengur þar sem við erum ekki í Evrópusambandinu.
Hildur Einarsdóttir ræddi viö Rúnar um þaö helsta sem hefur drifió á daga hans síöan hann flutti utan.
Morgunblaðið/Halldór Kolbeins
Rúnar Emilsson og eiginkona hans Auóur Lena Knútsdóttir ásamt börnunum, Hörpu Bryndísi, Emil Knút og Elínu Ingu.
Þjóðverjar skilja ekki
af hverju við viljum
frekar búa í Þýskalandi
r
Aóalbygging tónlistarskólans í Backnang þar sem Rúnar er skólastjóri.
HJÓNIN Auður Lena Knúts-
dóttir og Rúnar Emilsson
ásamt bömunum sínum
þremur eru í stuttu fríi hér
á landi til að heimsækja vini og ætt-
ingja og ferðast um. Það eru fjórtán
ár síðan Rúnar hélt til náms í Þýska-
landi þar sem hann stundaði píanó-
kennaranám við tónlistarkennara-
deild Tónlistarháskólans í
Trossingen í Suður-Þýskalandi. Að
meistaranámi loknu ákvað hann að
sækja um starf tónlistarkennara í
landinu og hefur því ílengst í Þýska-
landi. í nokkur ár starfaði Rúnar
sem skólastjóri við Tónlistarskólann
í Abstatt í Suður-Þýskalandi og ný-
lega tók hann við skólastjóm Tónl-
istarskólans í Backnang sem er sjöt-
íu þúsund manna bæjarfélag í
þrjátíu kílómetra fjarlægð frá
Stuttgart en skólinn er með um eitt
þúsund nemendur.
Rúnar er fæddur og uppalinn í
Reykjavík og Iauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík árið
1983.
Faðir hans Emil Adolfsson rak
tónlistarskóla sem kenndur var við
hann um langt árabil hér á landi.
Móðir hans heitir Margrét Árna-
dóttir og stundaði hún gistiheimilis-
rekstur í áratug í Reykjavík.
Rúnar á fjóra bræður, sem allir
hafa lagt tónlistina fyrir sig. Sjálfur
er hann elstur en næstir koma Ádolf,
Guðni Aðalsteinn, Kristinn Árni og
yngstur er Friðfinnur Skúli.
Guðni Aðalsteinn starfar sem
hljómsveitarstjóri í Þýskalandi og
Prag, Adolf og Kristinn námu fiðlu-
leik og starfa sem tónlistarkennarar
í Þýskalandi og sá yngsti er enn í
skóla.
Bræðurnlr fimm námu
allir við sama háskólann
Allir hafa þeir bræður lagt stund á
nám í Trossingen.
.Ástæðan fyrir því að við völdum
tónlistarháskólann í Trossingen má
rekja til þess að faðir okkar stundaði
þar nám á sínum tíma við Konservat-
oríumið og er hann fyrstur Islend-
inga til að ljúka langskólanámi í
harmonikkuleik," segir Rúnar.
„Skólinn í Trossingen var sá eini á
þessum árum sem bauð upp á fram-
haldsnám í harmonikuleik.
í bænum var á þeim tíma stærsta
hljóðfæraverksmiðja í heimi, þar var
og er því mikið og líflegt tónlistarlíf.
Þegar ég var að velja mér skóla
komu fleiri til greina en það vó þungt
að nýlokið var við byggingu nýs tón-
listarháskóla í Trossingen sem mér
leist vel á. I héraðinu sem bærinn til-
heyrir og heitir Baden- Wurttem-
berg er miklu fjármagni varið til
tónlistarmála. Þar eru starfandi sex
tónlistarháskólar, hver öðrum betri.
Mér fannst það líka kostur við
skólann í Trossingen að píanókenn-
aranemum var boðið upp á regluleg-
ar æfingar með hljómsveit háskól-
ans.
Trossingen er auk þess lítið og
friðsælt bæjarfélag sem hentaði
okkur Auði Lenu vel á þessum tíma
en við áttum von á okkar fyrsta
barni.
Rúnar segir að það hafi eiginlega
ekkert annað komið til greina en að
leggja fyrir sig tónlistina. „Við bræð-
urnir erum svo að segja aldir upp í
tónlistarskóla föður okkar og allt
okkar líf var undjr miklum áhrifum
frá tónlistinni. Ég lærði fyrst og
fremst á píanó en sótti tíma í fiðlu-
og harmonikuleik. Ég kynntist
meira að segja eiginkonu minni í
þessum skóla,“ segir Rúnar og bros-
ir. „Auður Lena var að læra þar á
píanó.“ En eftir að þau Rúnar flutt-
ust utan lagði Auður Lena stund á
nám í sjóntækjafræðum í Freiburg.
Tónlistarkennarar í Þýskalandi
með mun hærri laun
Eftir stúdentspróf fór Rúnar að
kenna á píanó við skóla föður síns og
einnig stundaði hann nám við Tón-
listarskóla Reykjavíkur í tvö ár.
„Það var mikil útþrá í mér á þessum
árum en mig langaði í framhaldsnám
erlendis. Guðni bróðir minn ákvað að
fara utan með mér í píanókennara-
námið en fljótlega hóf hann nám í I
hljómsveitarstjórn samhliða píanó-
náminu og nú starfar hann sem
hljómsveitarstjóri í Tubingen þar
sem hann stjórnar hljómsveit æsk-
unnar þar í borg. Fyrir ári tók hann
við hljómsveitarstjórn Kammer-
hljómsveitar Josephs Suks sem
starfar í Prag. Suk er einn virtasti
fiðluleikari Tékka. Hann stofnaði
hljómsveitina fyrir þrjátíu árum og
hefur sjálfur stjórnað henni frá upp-
hafi eða þangað til Guðni tók við en
Suk leikur enn með hljómsveitinni.
Hljómsveitin gaf út tvo geisladiska á
þessu ári og er á leiðinni í tónleika-
ferð til Suður-Ameríku í haust svo
það er heilmikið að gera hjá Guðna.“
Sjálfur lauk Rúnar mastersnámi
sínu árið 1991. „Þá var stóra spurn-
ingin hvort ég ætti að fara heim til
íslands aftur. Faðir minn rak ennþá
tónlistarskólann og það lá beint við
að fara að kenna við skólann hans.
Við Auður Lena höfum kunnað mjög
vel við okkur í Þýskalandi og mig
langaði til að prófa að starfa við
píanókennslu í Þýskalandi. Það hafði
líka áhrif á ákvörðun mína að laun
tónlistarkennara í Þýskalandi eru
mun hærri en á íslandi. Ég sótti um
starf í nokkrum skólum í Suður-
Þýskalandi og fékk starf í skóla við
Bodensee og starfaði þar í fjögur og
hálft ár.
Fór í framhaldsnám í stjórnun
menningarstofnana
Ég bjó áfram í Trossingen og ók á
milli staðanna. Það var ágætt að
starfa þarna en það kom að því að
mig langaði til að bæta við mig þekk-
ingu, sérstaklega í skólastjóm. Ég
hef ákveðnar skoðanir á því hvernig
ég tel æskilegt að haga tónlistarupp-
eldi barna og ungmenna og ákvað að
fara í framhaldsnám í stjórnun
menningarstofnana. I náminu var
meðal annars lögð áhersla á að hag-
ræða rekstrinum þannig að hann