Morgunblaðið - 27.08.2000, Blaðsíða 34

Morgunblaðið - 27.08.2000, Blaðsíða 34
34 SUNNUDAGUR 27. ÁGÚST 2000 MORGUNBLAÐIÐ Hið önnum kafna iðjuleysi A þessum síðustu árum stend ég sjálfan mig stundum að því að gera ekki neitt. Bara alls ekki neitt, segir Ellert B. Schram. Það kemur meira að seg;ia fyrir að ég er önnum kafínn við að gera ekki neitt. s OSKÖP er að sjá til mannsins, hangandi þarna fram á skófluna. Hvað er aðsjá til drengsins, það gengur ekkert undan honum. Hvað, ertu ekkert að vinna, maður? Svona voru athugasemdirnar frá því ég fyrst man eftir mér þegar einhver tók sig til og slóraði eða vafraði og kom sér undan vinnu. Þetta var í stuttu máli sagt það sem kallað var leti og letingjar. Og letingjar voru ekki hátt skrifaðir í samfélagi vinnu- seminnar og maður komst hvergi nær skömminni né auvirðileikanum heldur en með því að slæpast. Þú misbauðst samfé- laginu, fjölskyldunni og sjálfum þér til óforbetranlegrar útskúfunar. Þá var betra að vera svallsamur, lyginn eða svikóttur. Örgustu fyllibyttum var fyrirgefin óreglan meðan hægt var að segja að sá hinn sami væri dugnaðarforkur til vinnu. Allt var betra en að vera letingi. Á því byggðist manndómurinn. Eflaust leynist letingi í okkur öllum. En hann hefur verið barinn miskunnarlaust úr okkur, meðvitað og ómeðvitað, og í mínu ungdæmi var maður alinn upp í sveita síns andlits og sendur í sveit og hvers kyns aðra vinnu sem gafst strax og maður stóð út úr hnefa og allt þótti þetta sjálfsagt á þeim árum þegar fjölskyldurnar mundu kreppuna og jafnvel þótt mitt heimili teld- ist sæmilega efnað var ekki annað á dag- skrá en við krakkarnir gerðum út á vinnu- markaðinn, hvort heldur í jólafríum eða sumarfríum frá skólanum. Þetta er ekkert til að hæla sér af. Þetta var bara svona og ég held að hver sá krakki eða unglingur hefði þótt skrítinn eða vanheill sem ekki leitaði sér að vinnu jafnóðum og skólanum var lokað. Jafnvel í Háskólanum var unnið með náminu enda námslán af þeirri gerðinni að ekki þótti taka því að sækja um þau. Þessi siður, þetta uppeldi, hefur eflaust átt sinn stóra þátt í því að ég hef alltaf talið mér skylt að hafa eitthvað fyrir stafni. Vinna mikið, vinna lengi. Ekki telja eftir sér sporin, aldrei láta neina stund falla niður í iðjuleysi eða hangs. Og ef ekki voru launuð störf, þá voru það félagsmálin og íþróttirnar og maður lifandi hvað maður hefur eytt miklum tíma fyrir ekki neitt. Nú eru þeir farnir að fá, fótboltamennirnir, átta milljónir á viku þar sem best lætur. I gamla daga þurfti maður næstum því að borga sig inn á völlinn til að fá að keppa. En þetta er ekkert til að súta og allt var þetta, hvort heldur íþróttir eða félags- málavafstur, yndislegur tími sem líka flokkast undir það að hafa eitthvað fyrir stafni. I það minnsta var ekki litið á mann sem letingja á meðan. En svo er það á þessum síðustu árum að ég stend sjálfan mig stundum að því að gera ekki neitt. Bara alls ekki neitt. Það kemur meira að segja fyrir að ég er önnum kafinn við að gera ekki neitt. Þegar ég ranka við mér í þessu iðju- leysi skammast ég mín hálfpartinn og segi ekki nokkrum manni frá því. Læt meira að segja sem ég hafi verið ofboðslega upp- tekinn. að kemur líka fyrir heima hjá mér að Ágústa mín rekur mig upp úr sófanum og gefur út verkskipun um tiltekt eða viðvik og truflar mig í miðjum klíðum þar sem ég ligg í mínu iðjuleysi. Og ég stend upp með erfiðismunum af því að ég var jú ekki að gera neitt. Nema kann- ske að lesa. Sem er óbrigðult merki um leti. Eru þetta ellimörk eða þreyta eða ef til HUGSAÐ UPPHÁTT Morgunblaðið/Kristinn Ingvarsson vill barasta heiðarleg leti? Er maður loks- ins að koma út úr skápnum? Eg hef haft af þessu áhyggjur, ég verð að segja það. Svo var það um daginn að ég heyrði þá Jón Orm og Guðmund G. Þórarinsson á spjalli í útvarpinu þar sem Guðmundur var að segja frá lítilli bók sem Finnbogi Guðmundsson, fyrrverandi landsbókavörð- ur, hefur tekið saman, ljóðaþýðingar og sitthvað fleira undir nafninu „Hið önnum kafna iðjuleysi“. Var þar vísað til þeirrar kenningar Hórasar að það væri sama hvað þú ferðast og flýgur yfir heimsins höf, alltaf værir þú með sjálfum þér og huga þínum á einum og sama staðnum. Og það væri sama hvort þú hefðist eitthvað verklegt að eða sætir með hendur í skauti, hugur þinn væri jafn- an að störfum. Þetta var sem sagt hið ann- ríka iðjuleysi og þarna var kominn full- komlega lögmæt og rökstudd afsökun fyrir því að sitja auðum höndum, leggjast jafn- vel í sófann upp í loft vegna þess að hand- verkið segir ekki allt um dugnaðinn og manndóminn, meðan þú lætur hugann reika; meðan þú ert önnum kafinn af at- hafnaleysi. Það þarf varla nokkur maður að skamm- ast sín fyrir það, eða hvað? Mikið lifandis skelfing var ég feginn að heyra þetta. Það er auðvitað langt frá því að ég sé að gera lítið úr þeim sem með iðjusemi og at- orku nýta hverja stund til að dytta að og láta hendur standa fram úr ermum. Ég man eftir nágranna mínum sem aldrei var fyrr kominn heim af vinnustað en hann tók sig til og sópaði gangstéttirnar í næsta ná- grenni sínu af miklum móð og naut bæði athygli og vinsælda í hverfínu fyrir ómældan dugnað. Þessi maður hefur sjálf- sagt fengið sama uppeldi og ég og sópaði þess vegna af fítonskrafti, hvort heldur eitthvað væri eftir til að sópa eða ekki. Dugnaður hans varð að vera sýnilegur, í höndunum, í anda hins kraftmikla manns sem aldrei lætur sér verk úr hendi falla. Eftir því sem árin líða hef ég reynt að feta í þessi sömu fótspor (til að vera maður með mönnum) en verð að viðurkenna að ég sé ekki lengur hagnýti þess að hamast við að sópa þegar ekkert er að sópa, né heldur að sýnast duglegur þegar dugnaðinn skortir. Ég hef uppgötvað að til eru fleiri manndómsmerki og fleira er hægt að hafa fyrir stafni enda þótt gusurnar gangi ekki á báðar hendur. Ég skil það betur nú en áður að það var ekki alltaf rakið til letinnar þótt menn hölluðu sér fram á skóflurnar. Að vera einn með sjálfum sér; að hugsa, að mæla ekki öll lífsins gæði í afköstum eru önnur tegund af lífsmynstri sem þarf ekki að vera verra né ómerkara og nú er ég búinn að fá það staðfest hjá ekki minni manni en Hórasi að það getur stundum verið ann- ríkt í iðjuleysinu. Sem krefst ekki minni dugnaðar. Afro - Salsa - Tango - Modern Jass Hip-Hop - Break Hany Bryndís Orville Natasia Hlín Alseny Tangó Tangó Hip-Hop Break Modren Jass Trommur Carlos Salsa Við byrjum 10. september KRAMHUSIÐ Skólavörðustíg 12 Símar 5515103 551 7860 Sveitarfélagið Árborg auglýsir til sölu landareign slna í Grímsnes- og Grafnings- hreppi og óskar eftir kauptilboði I hana. Landið er 33,5 hektarar að stærð og skal þaö selt sem eln heild. Eignin er skammt austan við Kerið í Grimsnesi og á henni má m.a. finna mikið af beiti- og bláberjalyngi, birki, gulviði og loðvíði. Landið er með hæðum og lægðum og á nokkrum stöðum standa hraunborgir upp úr því. Útsýni til suðurs yfir Öndveröarnes, Flóann og Ingólfsfjall er einstak- lega fagurt. Landlð er nú, í gildandi svæðisskipulagi, skilgreint sem landbúnaðarland en er tilvalið til byggingar frfstundahúsa enda eru skilyröi til slíkrar landnotkunar óvíöa betri en á þessu svæði. Stutt er til sterkra þjónustukjarna eins og Selfoss og Hveragerðis, vinsælar veiðiár eins og Sogið og Hvítá eru ( næsta nágrenni og Þingvellir, Geysir og Gullfoss skammt undan. Þeir sem áhuga hafa á því að kaupa land þetta geta fengiö frekari upplýsingar um málið hjá Karli Björnssyni, bæjarstjóra Sveitarfélagsins Árborgar, eða hjá Oddi Hermannssyni hjá Landform ehf. á Selfossi. í tilboði skal tllgreina heildar- andvirði kauptilboðs og greina skýrt frá greiðsluskilmálum (upphæð útborgunar, lengd skuldabréfs, vöxtum skuldabréfs og tryggingum þess) ef ekki er um stað- greiðslu að ræða. Tilboð skulu hafa borist Landform ehf., Austurvegi 3-5, 800 Selfoss, eigi slðar en fimmtudaginn 28. september 2000, kl. 11. f.h. og verða þau opnuð þar að viöstöddum þeim er það kjósa. Tilboð í lóðina eru bindandi í 21 dag frá opnunardegi. Áskilinn er réttur til að taka hvaða tilboöi sem er eða hafna öllum. j T LANDSPILDA í EIGU ÁRBORGAR &voítarféiimið ÁRBOBG
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.