Morgunblaðið - 11.10.2000, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 11.10.2000, Blaðsíða 31
MORGUNBLAÐIÐ LISTIR MIÐVIKUDAGUR 11. OKTÓBER 2000 31 Á göngum baksviðs í Carnegie Hall skoðar Eggert Pálsson slagverks- leikari myndir af sumum þeirra hljómsveita sem leikið hafa í húsinu. vera svona lengi í burtu frá börn- unum,“ segir hún og viðurkennir að hún sé alltaf að hringja heim til að athuga hvort ekki sé allt í lagi með ungana. „Toppurinn á ferðinni er náttúrulega Carnegie Hall. Það er frábært að koma í alvöruhús. Hús- in sem við spilum í á þessu ferða- lagi eru auðvitað misjöfn en það eru mörg ekta tónleikahús," segir Bryndís. „Það er gaman að spila fyrir fólk í þessari borg því það þekkir allt það besta,“ segir Bryn- dís Halla Gylfadóttir sellóleikari. „Allt í einu virkaði allt“ Klukkan er farin að ganga átta og allir komnir í sitt fínasta púss, karlarnir í kjólföt og konurnar í svarta kjóla. Hallfríði Olafsdóttur flautuleikara virðist vera kalt á höndunum, því hún er með vettl- inga og nýr saman höndunum eins og til að fá í þær hlýju áður en gengið er á svið. Það er komið haustveður í New York. Hún segir að tónleikarnir leggist vel í sig - hennar fyrstu tónleikar í þessu margfræga húsi. „Þetta er fallegur salur og bjartur - alvörusalur," segir hún. „Maður fann það strax á fyrstu tónleikunum í ferðinni að allt í einu virkaði allt. Það segir alla söguna. Þegar maður kemur í sal sem er ætlaður til tónlistarflutn- ings eingöngu þá gengur allt upp. Við heyrum hvert í öðru en það gerum við ekki á sviðinu í Háskóla- bíói.“ Stundin er að renna upp. Aheyr- endur streyma inn í salinrí, hljóm- sveitin kemur sér fyrir á sviðinu og hljómsveitarstjóri og konsertmeist- ari fá góðar viðtökur þegar þeir ganga í salinn. Fyrst á efnisskránni er nýtt verk eftir Atla Heimi Sveinsson, Icerapp 2000, sem hann skrifaði sérstaklega fyrir Ameríku- ferð hljómsveitarinnar. Eins og nafnið gefur til kynna er verkið langt frá því að vera hefðbundið. Hljómsveitin leikur, klappar, syng- ur, talar, hvíslar og fremur hinar ýmsu kúnstir og endar á setning- unni „Þetta er íslenskt rapp!“ Rappið uppsker mikið klapp áheyrenda - og tónskáldið sem sit- ur í salnum er hyllt ákaflega. Annað verkið á efnisskránni er Konsert fyrir fíðlu og hljómsveit eftir Aram Khatsatúrían. Einleik- ari er hin hálfíslenska Judith Ing- ólfsson en stjarna hennar rís hratt um þessar mundir. Hún leikur á forláta Stradivarius-fiðlu frá 1683, sem hún fékk til afnota eftir að hún sigraði í alþjóðlegri fiðlusamkeppni í Indianapolis árið 1998. Judith heillar áheyi'endur með flutningi sínum og er klappað óspart lof í lófa, svo mikið að hún lætur undan og tekur aukalag; Largo úr Sónötu í C-dúr fyrir einleiksfiðlu eftir Johann Sebastian Bach. Bravóhróp um allan sal Eftir hlé leikur hljómsveitin Sin- fóníu númer eitt eftir Jean Sibel- ius. Allt ætlar um koll að keyra þegar þeim flutningi lýkur og tón- leikarnir eru á enda runnir - sam- kvæmt efnisskránni í það minnsta. Það er eins og áheyrendur geti ekki hætt að klappa og bravóhróp heyrast um allan sal. Aður en yfir lýkur hefur hljómsveitin leikið tvö aukanúmer; Vocalise eftir Sergei Rachmaninov og Gálgamars úr Symphonie fantastique eftir Hector Berlioz. Það geislar af hljómsveitarmeðlimum þegar þeir ganga af sviðinu og baksviðs mynd- ast löng biðröð fólks sem vill taka í höndina á hljómsveitarstjóranum, Rico Saccani, og óska honum til hamingju með árangurinn. „Þetta er stór stund,“ segir Ein- ar Jóhannesson klarinettuleikari. „A svona stundu finnst manni þetta allt vera andskotans erfiðisins vii-ði. Þetta er eins og að vera inni í risastórum Stradivarius - það breytist allt, bæði hljóðfærið og maður sjálfur." Þorkell Jóelsson hornleikari tek- ur í sama streng og kveðst líða ákaflega vel. Segir að það hafi ver- ið reiknað með því að Carnegie Hall yrði hápunktur ferðarinnar og því hafi menn reynt að safna kröft- um fyrir kvöldið. Hann kveðst þó aldrei hafa fundið fyrir óöryggi. „Bara við að setjast þarna á pall- inn, byrja að blása og finna þennan hljóm sem maður finnur aldrei í Háskólabíói - með fullri virðingu fyrir því sem kvikmyndahúsi - þá leið manni eins vel og hægt var. Hljómurinn var mjög góður og fólkið í salnum mjög jákvætt - tón- leikarnir gengu upp,“ segir hann og bætir við að hann hefði þó gjarnan viljað sjá ileiri íslensk verk á efnisskránni. „Otrúlega skemmtileg orka í salnum“ Að tónleikunum loknum býður Björn Bjarnason menntamálaráð- herra hljómsveitinni til óformlegr- ar móttöku á veitingastað í grennd við Carnegie Hall. Hann greinir frá því að hann hafi fyrr um daginn átt fund með hljóðsérfræðingum frá Artec vegna undirbúnings hönnun- ar tónlistarhúss í Reykjavík og segir að þeir hafi dáðst að því hversu skipulega væri unnið að þeim undirbúningi á Islandi. Þeir hafi sagt að undirbúningstími slíkr- ar framkvæmdar væri oftast að meðaltali 10-18 ár en nú sé gert ráð fyrir því að framkvæmdir við tónlistarhúsið í Reykjavík muni hefjast í síðasta lagi árið 2003. I samkvæminu ríkir mikil gleði yfir vel heppnuðum tónleikum. Sigi'ún Eðvaldsdóttir konsert- meistari á vart orð til að lýsa hrifn- ingu sinni en þetta er frumraun hennar í Carnegie Hall. „Ég hélt að þetta yrði svo stressandi en áheyrendur voru alveg yndislega jákvæðir og ótrúlega skemmtileg orka í salnum," segir hún. Oddur Björnsson básúnuleikari segir það á einhvern undarlegan hátt vera eins og að koma heim að koma aft- ur í Carnegie Hall og telur hljóm- sveitina alla hafa notið góðs af reynslunni frá því 1996. „Eg held að við höfum notið okkar betur núna því nú vorum við reynslunni ríkari. Svo bíður okkar örugglega ekkert síðra í Kennedy Center á miðvikudagskvöldið," segir liann. „Það er auðvitað alltaf viss kvíði fyrir svona tónleika en hann leyst- ist eiginlega alveg upp um leið og við byrjuðum að spila. Salurinn hjálpar svo rnikið," segir Hávarður Tryggvason kontrabassaleikari. „Svo eru eftir stórir og spennandi salir í Washington og Ann Arbor." Saga af ástríðum KVIKMYNDIR B f 6 b o r g i n HAPPYTOGETHER ★★★ Leikstjórn og handrit: Wong Kar- wai. Aðalhlutverk: Leslie Cheung, Tony Leung Chiu-Wai og Chen Chang. Hong Kong 1997. ÞEIR Ho Po-wing og Lai Yin-fai halda frá Hong Kong til Argentínu til að byrja eina ferðina enn á ástar- sambandi sínu. Þeir hætta fljótt saman, Yin-fai fer að vinna sem dyravörður og leigir sér íbúð, en Po-wing selur sig. Þegar Po-wing mætir sundurbarinn til Yin-fai tekur hann við honum og hjúkrar honum. Kar-wai Wong segir okkur sögu af átökum í ástríðum. í rauninni gæti þessi kvikmynd alveg eins fjallað um ástir konu og manns eins og tveggja karlmanna. Þeir eru sundur og sam- an, elska á ólíkum forsendum, gera misjafnar kröfur. Yin-fai er stöðuga týpan sem þolir ekki að vera háður Po-wing tilfinningalega, enda á sá síðarnefndi það til að troða á honum. Myndin lýsir þó á sérlega raun- sæjan og fallegan hátt sambandi tveggja homma, og leikur aðalleik- aranna er stórkostlegur. Ekkert minna. Þeir eru fullkomlega trú- verðugir og sérstaklega er leikur Tony Leung Chiu-Wai sem Yin-fai ótrúlega sterkur. Atriðið þar sem hann á að tala inn á segulbandið fyr- ir Chang vin sinn er mjög áhrifaríkt. Að útliti og innihaldi er myndin nánast einsog heimildamynd. Myndatakan er hrá með engri auka- lýsingu, en nokkrum sem sérlegum Kar-wai töktum þar sem hægt er á römmum og leikið með liti. Forsag- an er engin og sögufléttan af skorn- um skammti. Sambandið bara þróast, fer sem fer, og enginn veit í rauninni hvernig sagan endar. Eini gallinn er að á stundum er myndin fulltilbreytingarlaus. Enn talar Kar-wai um lífsstíl, ást- ina, vonina um eitthvað betra og ekki síst einmanaleikann, sem hér er aukið á með því að persónurnar passa ekki inn í argentískt umhverfi sitt. Myndin er þó gjörólík fyrri myndum hans, en þessum ágæta leikstjóra virðist takast allt sem hann reynir, og alltaf reynir hann eitthvað nýtt. Hildur Loftsdóttir Ævintýri í alvörunni KVIKMYIVDIR Háskólabfó TUVALU ★★★ Leikstjóri: Veit Helmer. Handrit: Michacla Beck og Veit Helmer. Listrænn stjómandi: Alexander Manasse. Aðalleikarar: Denis Lav- ant og Chulpan Hamatova. Þýska- land 1999. KVIKMYNDAHATIÐ I REYKJAVIK ÞAÐ eru átök milli hins góða og vonda sem ríkja í heimi Antons og Evu. Þar sem draumar, fegurð og góðmennska þurfa að takast á við græðgi, ónæmi og illmennsku. Anton vinnur í sundlauginni sem er komin að hruni. Hann dreymir um betri tíð sem skipstjóri í fjarlægum löndum. Dag einn kemur hin sæta Eva í sundlaugina og þar með inn í líf Antons sem tekur stakkaskiptum. Eva og Anton í Iífsins ólgusjó. Þessi fyrsta kvikmynd Þjóðverj- ans Veit Helmers í fullri lengd er skemmtileg og falleg ævintýra- og fantasíumynd. Hún er tekin í svart- hvítu og síðan máluð eftrí' á með grænum og brúnum lit. Næstum engin samtöl eru í myndinni; pers- ónurnar segja ekkert, í mesta lagi eitt eða tvö orð. Það gengur samt mjög vel að segja söguna þannig, enda er hún einföld og myndræn. Helmer hefur fengið til liðs við sig leikara víðsvegar úr heiminum, og sjálfsagt valið þá eitthvað eftir útlit- inu enda eru þeir allir sniðnir í sín hljóðu hlutverk og látbragðið er sterkt. í aðalhlutverkinu er Denis Lavant, franskur leikari sem hefur mikið leikið fyrir Leos Carax, og hann er mjög skemmtilegur og vænt- umþykjanlegur í hlutverki Antons. Éinhvem veginn er myndin samt ekki fullkomlega frumleg, og víða gætir áhrifa héðan og þaðan; frá frönskum kvikmyndagerðarmönn- um, austur-evrópskur blær svífur yf- ir vötnum, og jafnvel frá hinum gamla og klikkaða þýska expression- isma, sem mér finnst að hefði reynd- ar mátt leika stærra hlutverk. Verkið stendur þó fullkomlega fyr- ir sínu sem ánægjulegt, fallegt, og húmorískt verk með ljóðrænni og einlægri sögu. Hildur Loftsdóttir KVIKMYNDIR Laugarásb í ó ÞJÓÐSAGAN UM 1900 (LA LEGGENDA DEL PIAN- ISTA SUL’OCEANO) ★★★ Leikstjóri Giuseppe Tornatore. Handritshöfundur Álessandro Bar- icco. Tónskáld Ennio Morricone, Roger Waters. Kvikmyndatöku- stjóri Lajos Koltai. Aðalleikendur- Tim Roth, Pruitt Taylor Vince, Clarence Williams III, Bill Nunn, Melanie Thierry, Peter Vaughn. Sýningartími 115 mín. ítalia. Ár- gerð 1998. GIUSEPPE Tornatore gengur erfiðlega að fylgja eftir meistara- verki sínu, Cinema Paradiso, enda til mikils ætlast. Síðast sáum við The Starmaker, sem var misjöfn, lúrði á frábærum hugmyndum og því skáld- lega og manneskjulega innsæi sem einkennir verk Italans. Myndin var því miður langdregin og gekk ekki alltaf upp. Sama er að segja um Þjóðsöguna um 1900, nýjasta verk Tornatore, sem birtist okkur reynd- ar í mun styttri útgáfu en frumsýnd var í Róm fyrir tveimur árum. Þó er myndin enn of löng, ef eitthvað er. Þjóðsagan er líkingasaga sem menn geta túlkað á ýmsa lund. Aðal- Sjóleið- in langa persónan er 1900 (Tim Roth), af- burðatónlistarmaður sem er fæddur, alinn upp og rennur sitt æviskeið til enda um borð í risastóru skemmti- ferðaskipi. Sína undarlegu nafngift fær hann hjá fóstra sínum, kynda- ranum Danny (Bill Nunn), sem skír- rí' piltin í nafni nýrrar aldar, sem hefst á fæðingardegi hans. Fljótlega fer að bera á einstölum tónlistar- hæfileikum hjá 1900, sem með tím- anum verður píanóleikari í fremstu röð. 1900 er óvenjulegur á flestan hátt. Fyrir utan snilligáfuna er hann skelkaður maður sem á erfitt með að umgangast aðra en vin sinn, tromp- etleikarann Max (Pruitt Taylor Vince), sem jafnframt er sögumaður. 1900 þorir ekki frá borði, jafnvel þó ástin sé næstum búin að knýja hann til að hafa fast land undir fótum eina ögurstund. Hans heimur er skipið á endalausri siglingu þess milli gamla heimsins og nýja. Skipið er tákn tónlistarinnar og fegurðarinnar sem 1900 fórnar öllu fyi’ir. Stenst allar freistingai-; stend- ur og fellur með list sinni. Skips- ski'okkurinn er vörn hans gagnvart umheiminum þar sem ríkja ekki sömu lögmál heldur óþekktar stærð- ir, óravíddrí' sem samsamast ekki vísindum nótnaborðsins með sinn ákveðna nótnafjölda. Tornatore seg- ir söguna á heillandi sprettum, upp- ljómuðum af Ijóðrænni andagift. Þess á milli dettui' takturinn niður og myndin verður innantóm í viðam- iklum umbúðum. Tornatore semur á köflum snilldarleg samtöl, óður hans til tónlistarinnar er einlægur, tónl- istin sjálf, eftir tvo ólíka snillinga; Ennio Morricone og Roger Waters, er glæsilega flutt. Nokkur atriðin eru gullfalleg, eins og kynni 1900 og stúlkunnar (Melanie Thierry), sjálf- sagt ber tónlistareinvígi 1900 og Jelly Roll (Clarence Williams III), hæðst af þeim öllum. Tim Roth, sem var vel á veg kom- inn að láta grafa sig lifandi í rusta- hlutverkum (sem hann túlkar vissu- lega vel), fær kærkomið tækifæri til að sýna að hann kann ýmislegt fyrir sér. Willimas er einnig magnaður og yfir höfuð sannar Tornatore hvílíkur smekkmaður hann er í leikaravali. Allt um kring bera leiktjöldin merki um allt að því snilligáfu á því sviði. Það skiptast því á skin og skúrir á sjóleiðinni löngu, líkt og í raunveru- leikanum. Sæbjörn Valdimarsson
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.