Morgunblaðið - 11.10.2000, Side 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 11. OKTÓBER 2000 55
+ Ái'ni Sig-urjóns-
son fæddist í
Vestmannaeyjum 27.
september 1925.
Hann lést á heimili
sínu 1. október síð-
astliðinn og fór útför
hans fram frá Hall-
grímskirkju 10.
október.
Elsku afi. Ég vil
ekki trúa að þú sért
farinn frá okkur. Þetta
gerðist allt svo fljótt.
Ég bjóst alls ekki við
þessu. Ég taldi mig
bara trú um að þér mundi batna og
allt vera í besta lagi. Ég man þegar
þú varst alltaf að vinna á lögreglu-
stöðinni. Ég kom stundum í heim-
sókn til þín. Það var rosalegt sport
að fá að fara inn á lögreglustöðina
og sjá allt þar. Þú fórst mjög oft til
útlanda á fundi og hitta frægt fólk.
Þótt þú færir oftast bara í tvc til
þrjá daga komstu alltaf með eitt-
hvað handa okkur barnabörnunum,
þótt við værum svona mörg. Alltaf
þegar ég kom í heimsókn til þín og
ömmu um helgi svaf ég inni hjá
ykkur. Þú sagðir mér alltaf sögur
um Trygg eða löggusögur sem þú
hafðir lent í. Það var alltaf svo
gaman í heimsókn hjá ykkur. Þegar
ég og Ami Grétar komum bæði yfir
helgi til ykkar fórum við fjögur
eitthvert saman á laugardögum.
Það var alltaf svo gaman hjá okkur.
Svo ætlaðir þú að keyra ömmu í
lagningu til mín þegar ég væri búin
að læra aðeins meira í hárgreiðsl-
unni en nú verð ég bara að sækja
hana sjálf. Síðasta skiptið sem ég
hitti þig var hér heima hjá mér.
Þegar þú varst að kveðja sagðir þú
mér að fara að koma í heimsókn til
ykkar yfir helgi, því það væri svo
langt síðan ég gerði það síðast. Ég
fékk ekki tækifæri til þess því
stuttu seinna veiktist þú. Elsku afi
minn, ég mun sakna þín rosalega
mikið. Eg mun passa ömmu mjög
vel fyrir þig.
Þín
Karólína Björg.
Elsku afi okkar!
Takk fyrir allt sem þú hefur gert
fyrir okkur. Við viljum kveðja þig
með bæn.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfí Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
(Asmundur Eiríksson.)
Guð geymi þig, afi okkar. Megi
góði Guð styrkja ömmu.
Elísabet Sara og
Auðunn Snorri.
Það var hringt í mig síðdegis
fyrsta október með þeirri frétt, að
Ami bróðursonur minn væri veik-
ur. í fregninni lá einnig að líklega
ætti hann langa og stranga veik-
indabaráttu fyrir höndum. Snemma
næsta morguns var aftur hringt.
Hann Árni var dáinn. Hann hafði
hnigið örendur niður heima hjá sér.
Snöggt og óvænt kom kallið. And-
látsfregnin var eins og högg fyrir
brjóstið - en þó, hvað var ég að
hugsa? Myndi hann Árni ekki hafa
óskað sér og verið sáttur við að fá
að fara strax og án máski langrar
vonlítillar veikindabaráttu? Hann
var áreiðanlega tilbúinn að ganga
inn í framhaldslífið með sinn hreina
skjöld eftir að hafa innt af hendi
ágætt ævistarf út á við í almanna
þágu og inn á við sem traustur og
góður heimilisfaðir. Eigandi indæla
fjölhæfa konu og mikilhæf efnis-
börn, sem þau samhent hjónin
bjuggu ágætt heimili, gáfu gott
uppeldi og komu til manns og
mennta af mestu prýði.
En velvild og umhyggja Árna
náðu til miklu fleiri. Hann hélt
stöðugu og góðu sambandi við
systkini sín og fleiri nána ættingja,
og það þó ekki væru þeir allir bú-
settir í kringum hann
á höfuðborgarsvæðinu.
Árni sinnti Utlend-
ingaeftirlitinu og átti
því margar ferðir til
Seyðisfjarðar í sam-
bandi við komu Nor-
rænu þangað. Býsna
oft lagði hann þá
lykkju á leið sína til að
heilsa upp á mig, föð-
ursystur sína í Lóninu.
Þarna birtist hann í
ayrunum, þessi stóri,
góðlegi maður, mér til
óblandinnar gleði. Það
var bæði hressandi og
ánægjulegur andblær sem fylgdi
honum. Svo að þótt viðdvölin væri
oft stutt gladdi koma hans mig
innilega.
Stöðugu símasambandi hélt hann
bæði við systkini sín og fleiri skyld-
menni. Elsta bróður sinn, sem
búinn er að vera veikur nokkur síð-
ustu árin, bar hann mjög fyrir
brjósti og heimsótti hann æði oft.
Árni sinnti miklu trúnaðarstarfi
þar sem var útlendingaeftirlit og
fleiri löggæslustörf og kynntist
þannig gegnum það býsna mörgu
og mörgum. Þá kom sér oft vel að
hann var gæddur sérstöku innsæi,
sem fáum er gefið og vissi í næmi
sínu margt sem ekki lá í augum
uppi venjulegs fólks. Þannig gat
hann oft komið í veg fyrir að illa
færi.
Nú er ný framtíð runnin upp fyr-
ir Árna. Hann hefur stigið þau spor
sem allra bíða. Sannfærð er ég um
að þar hefur verið við hann sagt:
„Gott, þú góði og trúi þjónn; yfir
litlu varstu trúr, yfir mikið mun ég
setja þig. Matt. 25, 21“.
Vertu kært kvaddur með þakk-
læti fyrir alla þína góðu frændsemi
og vinsemd. Guðs blessun fylgi þeir
á björtum framtíðarbrautum.
Sigurlaug Árnadóttir,
Hraunkoti, Lóni.
Ég vil með fáum orðum minnast
Árna Sigurjónssonar. Ég kynntist
Árna fyrir um ári síðan á heimili
þeirra Obbu. Ég kom þangað með
Árna Grétari unnusta mínum
(barnabarni hans). Mér finnst eins
og ég hafi þekkt Árna alla mína
ævi. Hann var alltaf að segja mér
frá því þegar hann hitti allt fræga
fólkið úti í heimi, frá vinnunni í lög-
reglunni og ævi sinni. Hann sýndi
mér mikið af orðunum sínum og
viðurkenningarskjöl sem hann hef-
ur fengið, þó svo að hann hafi
aldrei viljað bera orðurnar sínar.
Árni var alltaf að spyrja okkur
Árna Grétar hvenær við ætluðum
að gifta okkur, því miður varð það
ekki áður en kallið kom. En ég veit
að þú verður með okkur þegar það
gerist. Ég átti yndislegar stundir
með honum. Ég vil þakka ykkur
Obbu fyrir alla hjálpina þegar Auð-
unn Snorri var á sjúkrahúsinu, að
leyfa okkur Árna Grétari að gista
hjá ykkur.
Elsku Árni minn, ég veit að þú
munt kynnast Auðuni Lárusi og
passa hann fyrir okkur þarna hin-
um megin. Megi Guð vera með þér
Árni minn.
Elsku Obba, Þóra, Nonni, Krissi,
Þórunn, Auður og aðrir aðstan-
dendur, megi Guð vera með ykkur
og styrkja ykkur í þessari miklu
sorg.
Eg votta ykkur mína dýpstu
samúð.
Unnur Helga.
Elsku afi! Mér finnst erfitt að
trúa því að þú sért farinn frá okk-
ur. Það er eins og þú sért erlendis
á fundum vegna vinnunnar eins og í
gamla daga. Það er eins og við
séum að bíða þess að þú komir
heim. Ég vil með nokkrum orðum
minnast þín. Ég gleymi aldrei þeg-
ar ég var yngri og kom til þín upp
á lögreglustöð.
Þú áttir alltaf coca-cola í gler-
flösku í skápnum þínum. Ég man
vel eftir öllum helgunum sem ég
var hjá ykkur ömmu. Ég reyndi
alltaf að gera eitthvað, þvo bílinn,
taka til í skúrnum eða mála fyrir
ykkur. Svo varð ég eldri og stærri.
Ég varð meira að segja stærri en
þú, þú vildir aldrei viðurkenna að
barnabarnið væri orðið stærra en
afi. Oft baðstu mig um að hjálpa
þér að gera hitt og þetta. Álltaf
reyndi ég að koma um leið og ég
gat. Ég komst kannski ekki eins og
skot en reyndi að koma sem fyrst.
Ég og Unnur erum búin að kaupa
húsið. Því miður getur þú ekki séð
það, en ég veit að þú munt alltaf
vera hjá okkur. Því miður fékkst þú
ekki að vera lengur hjá okkur til að
Unnur, Elísabet Sai-a og Auðunn
Snorri gætu kynnst þér eins og ég
gerði.
Elsku afi, ég mun hugsa vel um
ömmu fyrir þig og gera allt til að
hjálpa henni. Ég mun segja börn-
um mínum og barnabörnum sög-
umar um Trygg og fleiri sögur sem
þú sagðir mér. Ég bið guð um að
hugsa vel um þig og þú hugsar vel
um Auðun Lárus þangað til við
hittumst aftur uppi á himnum.
Elsku amma, mamma, Þóra,
Nonni, Krissi, Auður og aðrir að-
standendur, ég votta ykkur mína-
dýpstu samúð og bið góðan guð að
styrkja ykkur á þessari miklu sorg-
arstund.
Þinn dóttursonur og nafni,
Ámi Grétar.
Fyrir rúmum fjörutíu og þremur
árum kom saman álitlegur hópur
fólks í Kópavogi, sumir komnir á
miðjan aldur, en aðrir rétt komnir
af gelgjuskeiði. Þessi hópur stofn-
aði eitt af þeim félögum, sem settu
svip sinn á Kópavog um árabil og
átti með hléum sín blómaskeið.
Félagið er enn starfandi og ber
nafnið Leikfélag Kópavogs.
Enginn af þeim sem að stofnun
þess stóðu hafði leiklistarlega
menntun, en sumir bættu úr því er
árin liðu. Þetta var litríkur hópur,
einstaklingar úr ýmsum stéttum
þjóðfélagsins.
Á þessum útmánuðum 1957 hóf-
ust kynni okkar Árna Sigurjónsson-
ar þegar fyrsta leikrit Leikfélags
Kópavogs, Spanskflugan, var sett á
svið í Kópavogsskóla.
Báðir unnum við þá bak við tjöld-
in og eitt er víst að á svið hefði Ár-
ni aldrei tekið í mál að stíga fæti
eftir að leiksýning var hafin.
En hvað er það sem dró Árna
inn í þennan hóp sem stofnaði leik-
félag, mann sem var svo fjarri því
að vilja leika eða standa á sviði?
Eftir áralöng farsæl kynni við
Árna er mér fullljóst hvað stóð þar
að baki.
Það var sterk framkvæmdaþrá,
mikil orka, en ekki síst félagsskap-
urinn, það sem á hátíðlegum stund-
um er kallað að vera félagsvera.
Eftir að hafa starfað árum saman
í áhugamannafélagi í leiklist er mér
fullljóst að vissulega eru þeir nauð-
synlegir sem á sviðinu standa, það
dafnar ekkert leikhús án leikara.
En þessir ágætu leikarar væru
illa staddir ef ekki væri jafn fjöl-
menn hersveit að tjaldabaki, þeir
skapa ekki síður leiksýningu en
þeir sem áhorfandinn sér og minn-
ist, vonandi jákvætt.
Árni Sigurjónsson var einn af
þessum einstaklingum sem aldrei
sáust en voru samt svo ómissandi í
leikhúsinu. Um árabil var hann í
stjórn Leikfélags Kópavogs og for-
maður þess um árabil og á þeim
tíma þurfti að róa lífróður til að
slíkt félag héldi lífi.
Á þeim árum voru sviðsett ís-
lensk klassísk verk svo sem Maður
og kona og Lénharður fógeti, ýmis
gamanleikrit einnig, en eitt verk
stendur þó upp úr. Það var Leikfé-
lag Kópavogs sem fnimflutti á ís-
landi undir formennsku Árna eitt
þekktasta barnaleikrit allra tíma,
Línu langsokk eftir Astrid Lind-
gren.
Árni vann ekki aðeins að félags-
málum í Leikfélagi Kópavogs, hann
var í forystusveit Slysavarnafélgs
Kópavogs og vann ötullega að því
að Félagsheimili Kópavogs yrði það
sem því var ætlað í upphafi, ein-
faldlega að vera félagsheimili.
Um lífsstarf Árna sem lögreglu-
manns veit ég minna, það var ekki
á dagskrá þegar við áttum
skemmtilegar samverustundir Og
unnum að okkar áhugamálum. Veit
þó að þar var hann mikils metinn,
en aðiir en ég kunna þar betur frá
að segja.
Að leiðarlokum þökkum við, sem
að stofnun Leikfélags Kópavogs
stóðum, Árna fyrir samstarfið og
þær mörgu ánægjustundir sem við
áttum saman, en sá hópur er nú að
verða þunnskipaður.
Eftiriifandi eiginkona Árna, Þor-
björg Kristinsdóttir, stóð ætíð þétt
við hlið bónda síns og tók einnig
þátt í starfi Leikfélags Kópavogs.
Henni eru færðar samúðarkveðj-
ur, svo og börnum þeirra og fjöl-
skyldunni allri.
Sigurður Grétar
Guðmundsson.
Bjarki Elíasson hringdi til mín
að kvöldi 1. október sl. og tjáði mér
að mágur hans og samstarfsmaður
okkar til margra ára væri látinn.
Hugulsamt af Bjarka en fréttin
kom mér á óvart þar sem ég hafði
hitt Árna á förnum vegi eigi alls
fyrir löngu. Þótt við vitum öll á
hverju er von koma vistaskiptin
alltaf á óvart. Mér er ljúft að minn-
ast Árna með nokkrum kveðjuorð-
um á blaði enda hollt að hugsa hlýtt
til látins vinar.
Mér finnst að ljóðlínur Hannesar
Péturssonar skálds eigi við hér:
Sá sem eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfír.
Ég sakna vinar eins og gefur að
skilja en samstarf okkar Árna fólst
í því að hittast nær daglega á
morgunfundum hjá lögreglustjóra
um þrjátíu ára skeið. Þama var
unnið úr daglegum verkefnum lög-
reglu og lögð á ráðin um lögreglu-
störfin í borginni. Við sem þarna
nutum samvistar áttum oftast
ánægjulegar og lærdómsríkar
vinnustundir saman. Þeir starfs-
menn sem þannig komu saman í
áratugi bundust eðlilega vináttu- og
tryggðaböndum sem ná út yfir gröf
og dauða. Þægilegt viðmót Arna
smitaði út frá sér og ég fann til ör-
yggis í návist hans. Slíkt er eðli
vináttu.
Árna Sigurjónssyni var sýndur
margvíslegur sómi á starfsferli sín-
um og hans mun minnst sem eins
af merkari fulltrúum lögreglu sinn-
ar tíðar. Aidrei verður þakkað svo
sem vert er allt það góða sem gert
er, því færi ég Árna kærar þakkir
fyrir ánægjuleg kynni í samstarfi
og einstaklega hlýtt viðmót í minn
garð.
Ég hitti hann alltof sjaldan af
kringumstæðum sem erfitt var að
ráða við eftir að ég lét af störfum
fyrir tíu árum.
Eiginkonu hans, Þorbjörgu
Kristinsdóttur, börnum þeirra
hjóna og fjölskyldum, sendi ég inni-
legar samúðarkveðjur.
Guðmundur K. Hermannsson.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
+
Við þökkum innilega samúð og hlýhug við
andlát og útför
BÖÐVARS ARA EGGERTSSONAR,
Selvogsgrunni 13,
Reykjavík.
Guðjón Böðvarsson, Guðríður Sveinsdóttir,
Sigrún Böðvarsdóttir, Lúðvík Bjarnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur hlýhug og vináttu við andlát og útför
elskulegs sonar míns, föður, bróður og mágs,
SIGURÐAR FRfMANNS REYNISSONAR
SKAGAN.
Eyrún Auðunsdóttir,
Aníka Eyrún Sigurðardóttir,
Auðbjörg Reynisdóttir, Einar Gautur Steingrímsson,
Viktor Þór Reynisson, Anna Kristín Kristófersdóttir,
Jóhann Reynisson, Ingibjörg Stefánsdóttir.
t
Okkar innilegustu þakkir fyrir samúð og hlýhug
vegna fráfalls
GUÐJÓNS JÓNATANSSONAR
vélvirkjameistara,
Melabraut 29,
Selfjarnarnesi.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk hjartadeildar
B-7 á Landsþítalanum í Fossvogi.
Guð blessi ykkur öll.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Bára Vestmann.
ARNI
SIGURJÓNSSON