Morgunblaðið - 21.10.2000, Qupperneq 51

MORGUNBLAÐIÐ
F
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 21. OKTÓBER 2000 51
..... ;
þátt í hinu daglega amstri og þóttist
aldeilis maður með mönnum.
Lífið á Bræðraá reyndist mér góð-
ur skóli. Þar leið mér vel. Ég var
yngstur í fjölskyldunni og naut góðs
atlætis til sálar og líkama.
Hjarta mínu næst stóð þó amma
Fríða. Það var hún fyrst og fremst
sem var sá klettur sem skapaði mér
góða handfestu eftir viðskilnað við
móður á viðkæmum aldri. Ég varð
eitt af hennar bömum og í rauninni
leit hún á mig sem slíkan alla tíð eftir
það.
Vorið 1953 brann bærinn á
Bræðraá til gmnna. Það þegar elds-
ins varð vart og atburðarásin í fram-
haldinu þann dag er mér ljóslifandi í
minni. Örlögin era oft undarleg. Svo
ótrúlega vildi til að í annað sinn sem
bóndinn, Hjalti, kemur heim af
sjúkrahúsi blasir brennandi bærinn,
nú Bræðraá, við sjónum hans.
Nú þurfti þó ekki að láta deigan
síga. Jörðin var (og er) landmikil og
góð. Nýtt íbúðarhús var byggt þá
strax um sumarið.Við branann lauk
hins vegai' vera minni á Bræðraá.
Þangað kom ég að vísu í heimsókn
strax vorið eftir. Þá stóðu yfir mikiar
framkvæmdir bæði í ræktun svo og
byggingu nýrra útihúsa og nú var nýi
„þjónninn" Farmal-dráttarvélin
mætt til leiks. Bóndinn hugsaði stórt.
Þegar unglingsárin renna upp virð-
ist sem sambandið við bamsárin og
minningar frá þeim víki alveg til hlið-
ar, en aðeins um tíma. Þessar minn-
ingar byrja síðan að leita á hugann
þegar árin færast yfir. Þannig er
þessu varið með undirritaðan.
Amma Fríða hefur alltaf verið mér
kær í huga og ég vissi hvem hug hún
bai' til mín. Þó var það samband sem
við héldum eftir samverana á
Bræðraá alltof lítíð og stopult. Þá
sjaldan við hitttumst urðu þó alltaf
fagnaðarfundir. Það má því hugga sig
við að þótt samverastundimar yrðu
alltof fáar þá voru þær þó góðar sem
við áttum.
Þegar við bræður stunduðum nám
við Stýrimannaskólann í Reykjavík á
sínum tíma voram við í fullu fæði hjá
Rúnu, elstu dóttur hennar. Þá hitt-
umst við amma nokkrum sinnum en
hún vann þá á Álafossi í Mosfellssveit.
Það var stolt kona sem gladdist
innilega yfir velgengni minni þegar
ég útskifaðist frá skólanum. Hún vék
þá að mér dálitlum aur sem hún lagði
ríka áherslu á að ég notaði bara til
þess að gera mér glaðan dag í tilefni
af útskriftinni.
Amma var vel gerð kona á allan
hátt. Hún var greind og hafði mjög já-
kvætt lífsviðhorf. í mannlegum sam-
skiptum var hún hvers manns hug-
ljúfi.
Að langfeðra og -mæðratali var
hún svardælskrar ættar en fluttist á
bamsaldri frá Tungu í Fljótum að
Kvíabekk í Ólafsfirði, þar sem hún
ólst upp. Hún var mannelsk og sátt-
fús, vildi öllum gott gera og hallmælti
aldrei nokkram manni í mín eyra. Þó
var líf hennar enginn dans á rósum.
Hún sigldi oft í úfnum sjó á sinni
löngu lífsleið. Hún hélt glaðværð sinni
og léttleika fram á tíræðisaldur, allt
þar til sjúkdómar fóra að hrjá hana.
Þegar hún varð níræð héldu af-
komendur hennar henni mikla veislu
á Hótel Sögu, þar sem fjöldi manna
samfagnaði henni.
Þama sveif hún um salinn eins og
drottning í bleikum kjól, sæl og glöð.
Minnisstætt er mér hverju hún svar-
aði þegar gestir höfðu orð á því hve
hress hún væri, orðin níræð. - „Ég er
svo ánægð með það hvað bömin mín
era em ennþá,“ var svarið!
Þannig vora mörg hennar tilsvör
fúll af húmor og glettni. Þannig mun-
um við minnast hennar því að hinn
ríka kærleika sem hún bar til sinna
nánustu sýndi hún ekki síst með glað-
værð sinni.
Langri lífsgöngu er lokið og mörg
dagsverkin að baki.
Elsku amma. Ég kveð þig með
þakklæti og virðingu í huga. Áldrei fæ
ég fullþakkað hvemig þú reyndist
mér þegar ég þarfnaðist þín mest. I
minningunni munt þú áfram lifa með-
al okkar.
Guð blessi minningu þína.
Óskar Þór Karlsson.
Elsku amma.
Þá hefur þú kvatt okkur og fengið
hvíld.
Þú varst yndisleg persóna og alitaf
gott að koma til ykkar afa í litla húsið
ykkai' á Skagaströnd. Ailtaf var eld-
húsborðið fullt af mat þegar við kom-
um í heimsókn og ekki varstu ánægð
fyrr en við vorum búnar að borða á
okkur gat. Þau voru ófá skiptin sem
við gistum hjá ykkur og alltaf var jafn
gaman, húsið fullt af fólki og þú hrók-
ur alls fagnaðar. Þú varst dugleg að
ferðast suður með rútunni eða flutn-
ingabíl og komst þá alltaf við hjá okk-
ur og var mikill spenningur þegar þú
komst. Einnig var spenningur í kring-
um afmælin því þá senduð þið afi okk-
ur alltaf fullan kassa af nammi og þá
var nú veisla.
Umhyggja þín í okkar garð var
mikil og passaðir þú sérstaklega að
við klæddum okkur vel og vora ófá
sokkapörin sem þú pijónaðir á okkur
og bömin okkar og njóta þau þess enn
í dag.
Eftir að afi dó og þú fluttir til for-
eldra okkar urðu samverastundir
okkar með þér enn fleiri. Sérstaklega
var mikilvægt fyrir bömin okkar að
hafa þig svo nálægt sér og vora þau í
miklu uppáhaldi hjá þér og er þín sárt
saknað.
Við vorum svo lánsöm að geta eytt
með þér þínum síðustu jólum og
verða næstu jól tómleg án þín, en við
vitum að nú líður þér vel og við mun-
um hugsa til þín.
Elsku amma, þú áttir langa og far-
sæla ævi og verður þín sárt saknað.
Þínar
Sigríður og Guðrún.
Nú er hún amma Fríða dáin. Hefur
þúnú lokið þinni lífslöngu ævi. Varst
þú orðin níutíu og sex ára og varst þú
alltaf skýr í kollinum fram að hinstu
stundu. Ef hægt væri að sigra dauð-
ann þá hefðir þú gert það því þú vildir
alls ekki deyja frá okkur. Þér fannst
þú hafa sáð svo vel og vildir þú fylgj-
ast með okkur öllum. Ef þú vissir að
langömmubörnin þín vora veik
hringdir þú til að vita hvemig þau
hefðu það og gafst okkur ráð. Það
þótti okkur öllum vænt um. Elsku
amma, þú varst svo mikil kjamorku-
kona og það var svo gaman að vera í
kringum þig, þú sagðir alltaf það sem
þér bjó í brjósti enda þegar við hitt-
umst bambömin þín berst þú alltaf í
tal. „Veistu hvað hún amma sagði eða
gerði,“ og er þá mikið hlegið. Við
Beggi voram svo ung jiegar við bytj-
uðum að vera saman. Ég fór að vinna i
frystihúsinu á Skagaströnd um sum-
arið og bjó hjá þér. Hann kom að
heimsækja mig, þér leist nú ekkert á
það að ég væri komin með kærasta,
bara 15 ára gömul. Svo hittir þú
Begga ekki fyrr en tveimur áram
seinna, hann labbaði til þín og tók í
hönd þína og heilsaði, þú horfðir á
hann um stund og sagðir svo. „Ert
þetta þú Beggi minn, mikið ert þú
orðinn myndarlegur maður eins og þú
varst nú ljótur þegar ég sá þig síðast".
Mér finnst þetta lýsa því hvað þú gast
verið fyndin. Beggi varð í miklu uppá-
haldi hjá þér og hafði hann gaman af
þér eins og við öll hin. Þegar þú ert
farin frá okkur hellast svo margar
minningar um þig yfir mig. Þú sagðir
svo oft allt í einu upp úr þurra,
„Ágústa, þú værir nú ekki hér ef ég
hefði ekki átt hana mömmu þína,“ og
það er rétt og vil ég þakka þé fyrir
það, þú gast ekki gefið mér betri
mömmu en hana. Það er nú eins með
öll bömin þín, mömmu, Diddu, Gullu
og Dadda, allt era þetta svo vel gerðir
einstaklingar, alltaf tilbúin að fóma
sér fyrir aðra ef þess ber að enda
segja þau öll að þó svo að þú hafir átt
erfiða ævi þá lést þú það aldrei bitna á
þeim. Þú gafst þeim alltaf svo mikla
hlýju og umhyggju sem þau búa enn
þáað.
Við fóram oft á Skagaströnd þegar
þú bjóst þar, að heimsækja þig og afa.
Ég man svo vel þegar ég var lítil og sá
mömmu vera að bera alls kyns dót út í
bfl. Ég spurði hana hvert við væram
að fara og hún sagði á Skagaströnd,
þá varð ég svo glöð og hlakkaði mikið
til þó svo ég vissi að ég mundi gubba
hálfa leiðina því ég var svo bílveik. En
það skipti engu máh því ég var á leið-
inni á Skagaströnd að heimsækja þig,
afa, Dadda, Guggu, Árdísi, Hjalta,
Nonna og Jóa. Þegar við svo loksins
renndum í hlað varst þú alltaf komin
út á tröppur og tókst svo vel á móti
okkur og varst þú alltaf búin að útbúa
svo mikinn mat að það var eins og þú
ættir von á hundrað manns. Þér
fannst við aldrei borða nóg, þú hafðir
svo gaman af því að elda mat og gefa
fólki að borða. Þegar þú áttir þitt síð-
asta aftnæli, níutíu og sex ára varst þú
komin á Sunnuhlíð. Mamma, Didda
og Gulla bökuðu fullt af kökum sem
þú bauðst öllu fólkinu upp á, mamma
sagði mér að þú hefðir verið svo
ánægð því að þama varst það þú sem
varst að veita. Þú viidir alltaf vera
veitandi en áttir svo erfitt með að
þiggja sjálf.
Elsku amma mín, ég gæti skrifað
svo mikið um þig því þú varst svo mik-
il persóna og ég er svo stolt af því að
hafa átt þig sem ömmu og allar þær
minningar sem ég á um þig mun ég
geyma í mínu hjarta þar til við sjá-
umst næst. Ég kveð þig nú. Ég veit að
þér líður miklu betur núna og það
verður tekið vel á móti þér hinum
megin.
Eg sendi þér kæra kveðjur,
nú komin er lífsins nótt.
Kg umve(ji blessun og bænir,'
égbiðaðþúsofirrótt
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þásælteraðvitaafþví
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfmn úr heimi,
éghittiþigekkiumhríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Ágúsfa Óskarsdóttir.
Sjá, hér tímans brotnar bára,
byltist fram með straumi ára;
geirar milli hærðra hára,
hrukkótt ennið nýtur sín.
- Þetta er hún amma mín.
Hún les á kvöldin, segir sögur,
semur jafnvel stundum bögur.
Þá er hún í framan fógur,
fegri en nokkur blómarós.
- Þó fær amma aldrei hrós.
Amma er dáin, dagur liðinn,
Drottinn veitti henni friðinn.
Enn eru sömu sjónarmiðin,
samiáhuginnogfyrr
fyririnnan Drottins dyr.
(HjálmarfráKambi.)
Elsku amma, við eram svo þakklát
fyrir að hafa fengið að eiga þig svona
lengi. Guð geymi þig, takk fyrir allt.
Hólmfríður, Guðbjörg og
Bergþóra.
Ó amma, ó amma, ansaðu mér,
ég er að gráta og leita að þér.
Fórstþúútúrbænum
eðafórstþúútáhlað
eða fórst þú til Jesús í sælunnar stað?
Með hjartans þökk.
Langömmubörn.
Þig umveiji blessun og bænir,
égbið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þásælteraðvitaafþví
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfm úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þín sonardóttir og nafna,
Marta Imsland.
Mig langar að minnast tengda-
móður minnar Mörtu Imsland. Hún
andaðist á Kumbaravogi 23. febrúar
en í dag 21. október hefði hún orðið
90 ára. Marta giftist Kristjáni Ims-
land kaupmanni frá Seyðisfirði, þau
eignuðust fimm syni. Marta og
Kristján hófu búskap á Seyðisfirði,
síðan fluttu þau til Norðfjarðar þar
sem þau bjuggu í nokkur ár, og það-
an til Hafnar í Hornafirði, þar ráku
þau Gistiheimilið Hvamminn, ásamt
matvöruverslun á Hafnarbraut 32.
Eftir að þau hættu gistihúsarekstri
byggðu þau sér íbúð við verslunina á
Hafnarbrautinni, þar sem þau
bjuggu þar til Kristján veiktist
skyndilega og þau urðu að flytja til
Reykjavíkur en þar andaðist Krist-
ján 17. júlí 1972. Eftir lát Kristjáns
hélt Marta áfram heimili að Hring-
braut 109 með Höskuldi syni sínum,
þar til hann flutti á Kópavogshælið.
Marta fékk sér vinnu á elliheimilinu
Grand, sú vinna átti mjög vel við
hana, hún var sérlega natin við um-
önnun sjúkra, það fékk ég sjálf að
reyna þá ung stúlka á heimili
tengdaforeldra minna þegar ég
veiktist og varð rúmföst í fjóra mán-
uði, hvað hún passaði að farið yrði
nákvæmlega eftir fyrirmælum lækn-
isins, svo að ég næði heilsu á ný. Þá
minntist hún á það við mig að hana
hefði alltaf langað til að læra hjúkr-
un. Á þeim tíma sem Marta vann á
Grand urðu þáttaskil í lífi hennar,
þegar hún kynnist seinni manni sín-
um, Árna Snjólfssyni, eftir að bæði
höfðu misst fyrri maka sína. Þau
giftu sig 29. júlí 1978, þá flutti Marta
til Árna í Bólstaðarhlíð 48, þar sem
hann umvafði hana kærleika og
hlýju. Marta og Árni ferðuðust mikið
saman fóra oft til útlanda og ferðuð-
ust líka hér heima. Það varJ-jví mikið
áfall fyrir Mörtu þegar Árni varð
bráðkvaddur á heimili þeirra 8. apríl
1995. Þá var eins og lífsneistinn dvín-
aði hjá Mörtu, hún bjó þó áfram ein
um tíma og átti þá oft erfiðar stund-
ir, þótt hún kvartaði ekki. Hún átti
góða nágranna í sama stigagangi
sem sýndu henni velvild og hlýju, þó
fór svo að hún gat ekki orðið búið ein
og flutti þá á Kumbaravog þar sem
hún fékk góða umönnun. Amma
Marta, eins og fjölskyldan kallaði
hana, tók okkur ávallt opnum örm-
um þegar við komum á heimili þeirra
Árna, dró fram það besta sem hún
átti og var boðin og búin að gera allt
það besta fyrir fólkið sitt. Henni var
gestrisni í blóð borin. Heimili Mörtu
og Árna var óaðfinnanlegt, alltaf fínt
og fágað. Marta var dugleg og út-
sjónarsöm, nýtin og næjusöm. Hún
var falleg kona, dökk á brún og brá,
og alltaf fallega klædd, svo eftir var
tekið. Hún hafði ríka ábyrgðartil-
finningu sem kom glöggt fram í um-
hyggju Höskuldar, yngsta sonar
hennar. Hún var kona sem tók því
sem að höndum bar með miklu æðru-
leysi. Síðustu mánuðina sem Marta
lifði var hún orðin mjög þreytt og
þráði hvíldina. Ég vil þakka fyrir all-
ar góðu stundirnar sem við áttum
með Mörtu og bið algóðan guð að
blessa minningu hennar.
Þótt ég sé látin, harmið mig ekki með tárum.
Hugsið ekki um dauðann með harmi og ótta.
Ég er svo nærri að hvert eitt ykkar tár
snertir mig og kvelur, þótt látna mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með glöðum hug
sál mín lyftist upp í mót til Ijóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið gefur.
Og ég þótt iátin sé tek þátt í gleði ykkar yfir líf-
inu.
(Höf.óþ.)
Hvíl í friði.
Þín tengdadóttir,
Gréta.
í dag hefðirðu orðið 90 ára gömul
elsku amma og langar mig því að
minnast þín með nokkrum orðum.
Þú varst eina amman sem ég man
eftir og því fyrir mér eina amman
mín. Aldrei fékk ég þann heiður að
kynnast öfum mínum en þú sást til
þess að ég fékk að eignast afa þegar
þú giftist Árna. Mér er minnisstæð
sú stund þegar við þrjú yngstu
systkinin leituðum til þín um hvernig
við gætum vitað hvort við mættum
kalla Árna afa og þú ráðlagðir okkur
að spyrja hann og auðvitað sagði
hann já og þannig áttum við orðið afa
og ömmu. Ég man hve full við voram
af stolti að eiga ekki bara ömmu í
Reylgavík heldur líka afa. Ég hef oft
haft á orði að ég ætli að vera ungleg
alla ævi eins og hún amma mín í
Reykjavík. Ég vil þakka þér allar
þær stundir sem þú tókst á móti mér
14 ára gamalli þegar ég þurfti suður
til Reykjavíkur til tannlækninga
einu sinni í mánuði í tvö ár, alltaf
varst þú tilbúin að taka á móti mér
og leyfa mér að gista. Þú spilaðir við
mig á kvöldin til að stytta mér stund-
ir, alltaf gast þú komið í veg fyrir að
ég fengi heimþrá. En nú veit ég að
þú ert komin á góðan stað þangað
sem þú þráðir að komast og þangað
sem þínir ástkærastu voru þegar
farnir. Guð geymi þig elsku amma og
varðveiti að eilífu.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi.
Hin Ijúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf sem
gleymist eigi.
Og gæfa var það öllum er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Þín sonardóttir,
Gunnhildur.
Ég vil þakka þér þau stuttu kynni
sem við áttum, þessa einu heimsókn
sem ég átti til þín að Kumbaravogi
með mömmu minni. Ég man hvað þú
ljómaðir þegar við hittumst og þú
sagðir að ég væri stilltur og góður
drengur. Eftir þessa heimsókn á ég
ekki bara minningar heldur líka
myndir sem teknar voru af okkur
saman og hjálpa mér í minningunni
um þig. Elsku langamma, guð geymi
þig-
Þú guð minn lífs ég loka augum mínum
í líknarmildum fóður örmum þínum.
Og hvfli sætt, þótt hverfi sólin bjarta,
ég halla mér að þínu föður hjarta.
(Matt. Joch.)
Agnar Jökull.
Elsku amma mín.
Mig langar að senda þér bænina
okkar sem við fóram alltaf með áður
en við fóram að sofa þegar ég var í
heimsókn hjá þér og afa í Reykjavík.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Hvíl í friði elsku amma.
Þín
Nanna Dóra.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útf ararþ j ónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
Baldur
Frederiksen
útfararstjóri,
sími 895 9199
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is
1 Svcrrir
Einarssoti
útfararstjóri,
sími 896 8242
Svcrrir
Olsen
útfararstjóri.
\
*