Morgunblaðið - 22.12.2000, Blaðsíða 48

48 FÖSTUDAGUR 22. DESEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Ævar Guð-
mundsson fædd-
ist í Hafnarfirði hinn
24. nóvember 1950.
Hann lést á gjör-
gæsludeild Landspít-
ala í Fossvogi aðfara-
nótt 15. desember
siðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Guð-
mundur I. Guð-
mundsson, sýslumað-
ur, alþingismaður,
utanríkisráðherra og
síðar sendiherra, f.
17. júlí 1909, d. 19.
desember 1987, og
kona hans Rósa Ingólfsdóttir,
húsfreyja, f. 27. júní 1911, d. 27.
júní 1998. Bræður Ævars eru
Guðmundur Ingólfur, lögfræðing-
ur, f. 5. apríl 1943, kvæntur Rósu
Steinunni Jónsdóttur, Ingólfur
Vignir, f. 17. nóvember 1944, d.
16. september 1961, Grétar, deild-
arstjóri, f. 11. maí 1946, kvæntur
Kathleen Guðmundsson, Orn,
fulltrúi, f. 17. febrúar 1949,
kvæntur Kristínu Guðfínnsdóttur.
Ævar kvæntist hinn 21. júlí
1973 Guðrúnu Jóhannesdóttur,
félagsfræðingi og leiðsögumanni,
f. 22. desember 1950. Foreldrar
hennar eru Jóhannes Bjarnason,
verkfræðingur, f. 18. júlí 1920, d.
8. júní 1995 og kona hans Margrét
Sigrún Ragnarsdóttir, húsfreyja,
Smábréf til að segja bless.
Þú komst í þennan heim fjórum
árum á eftir mér og nú ert þú
stunginn af.
Við vorum bara bræður í upphafi,
fimm strákar (nei, það er ekki rétt
við vorum sex með Dadda, sem, jú,
var alltaf einn af okkur), þar til eitt
dimmt haustkvöld 1961 fækkaði um
einn og ómeðvitað varð sú breyting
á, að frá því að vera bara bræður,
urðum við vinir, vinátta sem hefur
haldist í gengum árin, eitthvað sem
aldrei verður frá mér tekið.
Þú hefur verið lánsamur maður,
átt góða konu, Guðrúnu og góð
börn, Guðmund, Evu, Jóhannes og
Ingólf. Vannst að því sem þú hafðir
mikla ánægju af og gerðir mjög vel.
Eg þakka þér fyrir þann tíma
sem við höfðum saman þótt hann
væri of stuttur.
Þinn vinur og bróðir,
Grétar.
r Blómabwðiiá >
öapðskom
. v/ T-ossvogskií'kjwgai'ð J
\. Sími. 554 0500
f. 7. nóvember 1924.
Böm Ævars og Guð-
rúnar eru Eva
Margrét, lögfræð-
ingur, f. 11. mars
1973, f sambúð með
Kolbeini Árnasyni,
lögfræðingi, Jó-
hannes Ragnar,
grafískur hönnuður,
f. 2. desember 1974,
Ingólfur Vignir, við-
skiptafræðinemi, f.
8. nóvember 1978,
unnusta hans er Sól-
rún Ársælsdóttir,
nemi.
Sonur Ævars og Sigrúnar
Helgadóttur, líffræðings, f. 22.
september 1949, er Guðmundur
Freyr, matreiðslumaður, f. 13.
desember 1970. Sonur hans er
Emil Freyr.
Ævar lauk stúdentsprófi frá
Verzlunarskóla íslands árið 1971.
Hann lauk embættisprófi í lög-
fræði frá Háskóla Islands í júní
1976 og varð héraðsdómslögmað-
ur í júní 1978. Hann starfaði sem
fulltrúi á Lögmannstofunni Vest-
urgötu 16 frá júní 1976 til júní
1978. Hefur rekið eigin lög-
mannstofu f Reykjavík frá 1. júlf
1978.
Útför Ævars fer fram frá Dóm-
kirkjunni í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
„Sjá, Tíminn, það er fugl sem
flýgur hratt, hann flýgur máske úr
augsýn þér í kveld!" Þessar ljóð-
h'nur um fallvaltleika lífsins úr
ljóðaflokknum Rubyat eftir Omar
Khayyam í þýðingu Magnúsar Ás-
geirssonar koma upp í hugann þeg-
ar ég kveð Ævar Guðmundsson,
mág minn, nýorðinn fímmtugan.
Leiðir Ævars og Guðrúnar systur
minnar lágu saman í Versló í stúd-
entsferðinni til Grikklands sem
hann hafði veg og vanda af að und-
irbúa og skipuleggja. Síðan þá hafa
þau verið samferða og verið hvort
öðru allt, vinir, hjón, félagar og
samstarfsmenn. Eg hef oft hugsað
um hversu ótrúlega heppin þau
voru að eiga samleið í lífinu, hve vel
þau áttu saman og bættu hvort ann-
að upp. Því er missir Guðrúnar mik-
ill. Nú í lok nóvember fóru þau til
Mexíkó til að njóta þar stórafmælis
hans í hlýju og fögru umhverfi, sem
átti svo vel við þau bæði. En dvölin
varð ekki eins og ætlað var í upp-
hafi.
Ævar, sem alltaf var svo hress,
lagðist veikur og þegar heim kom
varð ekki við neitt ráðið þrátt fyrir
aðhlynningu færustu lækna og
hjúkrunarfólks. Það eru þung spor
fyrir Guðrúnu og börnin þeirra að
fylgja honum síðasta spölinn í dag.
Ævar hafði marga mannkosti til
að bera, hann var skarpgreindur,
hæglátur, nokkuð dulur, en glettinn
og mjög ákveðinn ef því var að
skipta, með mikinn viljastyrk. Hann
lét ekki mikið uppi um hvað hann
var að fást við eða hvað honum
fyndist. Þó átti hann það til að koma
með stutta hárbeitta athugasemd í
hálfkæringi og líta á mann á sinn
vissa hátt. Minnist ég þess ekki að
hafa nokkum tima séð hann skipta
skapi, þó að skapmaður væri. Oft
var erfitt fyrir þá sem ekki þekktu
hann að átta sig á hvað hann var að
hugsa. Hann var sjálfur mikill
mannþekkjari og átti einnig mjög
auðvelt með að greina stöðu í erf-
iðum málum og sjá marga leiki fram
í tímann. Ég minnist mjög flókins
máls sem ég leitaði til hans með eft-
ir að hafa leitað til nokkurra lög-
fræðinga um aðstoð. Það stóð ekki á
skýringunum og greiningunni hjá
Ævari og lagði hann öll mál til hlið-
ar til að vinna þetta fyrir mig, þótt
hann væri önnum kafinn. Ég vildi
launa honum greiðann, en hann
svaraði að bragði: „Við emm nú
vanir því í þessari fjölskyldu að
vinna frítt fyrir Alþýðuflokkinn."
Þetta var sagt með glimti í auga og
brosi út í annað, sem var svo dæmi-
gert fyrir hann.
Ævar naut mikils trausts sem
lögmaður, enda mjög fær í sínu fagi
og gaf hann sig allan í vinnuna fyrir
skjólstæðinga sína og náði yfirleitt
góðum árangri. Þannig eignaðist
hann mjög góða vini og trausta við-
skiptamenn sem mátu hann mikils,
en einnig andstæðinga og öfundar-
menn.
Nú þegar ég kveð Ævar með sár-
um trega og miklu þakklæti fyrir
tæplega 30 ára kynni, rifjast upp
margar ánægjulegar samvem-
stundir. Þegar við hjónin hófum bú-
skap á háskólaárum okkar var sam-
gangur tíður enda bjuggu þau á
Sólvallagötunni og við á Víðimeln-
um. Þegar við Einar Örn vomm far-
arstjórar í Portúgal komu Ævar og
Guðrún þangað með börnin í sum-
arleyfum sínum og áttum við
ógleymanlegar stundir þar. Þetta
var þegar ferðamennskan var að
byrja þar aftur og strendumar voru
nánast okkar einkastrendur. Oft
sagði Ævar skrautlegar sögur af
veitingastöðunum á ströndinni, þar
sem við gæddum okkur á nýveiddu
sjávarfangi, en hann hafði til að
bera skemmtilega frásagnagáfu.
Fyrir ári fómm við saman í
ógleymanlega ferð til Egyptalands,
þar sem við hjónin og Guðrún tók-
um að okkur fararstjórn og Ævar
slóst með í för með dags fyrirvara.
Þetta var stórkostlegt ævintýri og
lagðist Ævar í lestur bókanna um
Ramses II í kjölfarið og upplifði
ferðina margsinnis - grafir konung-
anna, Abu Simbel, Karnak og hofin
á bökkum Nílar - allt varð ljóslif-
andi að nýju fyrir hugskotssjónum
hans.
Þótt Ævar væri heimakær þá
naut hann þess að ferðast með Guð-
rúnu og vom þau alltaf á ferðinni
þegar þau gátu. Gönguferðir innan-
lands um öræfi og óbyggðir, vél-
sleða- og jeppaferðir voru tíðar. I
önnum dagsins gáfu þau sér alltaf
tíma til gönguferða og var oft geng-
ið rösklega í Heiðmörk og um El-
liðaárdalinn.
Það var eins og Ævar hefði haft
eitthvert hugboð um að tími hans
væri að styttast. Að minnsta kosti
nýtti hann undanfarið hverja stund
sem gafst frá lögmannsstörfunum,
sem vom reyndar ærin, til að skoða
heiminn með Guðrúnu systur minni.
Þau undirbjuggu sig vel fyrir
hverja ferð, samhent eins og æv-
inlega, allt tiltækt var lesið um
áfangastaðina og Guðrún punktaði
niður. Allt skyldi skoðað og oft var
farið á undan ferðafélögunum á fæt-
ur til að sjá áhugaverða staði sem
ekki vom inni í ferðaáætluninni.
Þótt útkallið í þessa hinstu ferð hafi
borið mjög brátt að og komið alltof
snemma, þá var Ævar búinn að
undirbúa þá ferð eins og aðrar.
Hann fór aldrei svo frá verki að
kveldi að ekki gæti hver sem er
gengið að hlutunum að morgni. Það
var hans vinnulag.
Ævari var Guðrún og fjölskyldan
ákaflega kær, hann gætti hennar í
hvívetna og hafði hag hennar ávallt
í fyrirrúmi. Fyrir það ber að þakka
að leiðarlokum. Börnin þeirra munu
búa að því um alla framtíð. Fyrir
hönd tengdafjölskyldunnar vil ég
þakka Ævari fyrir allt og bið Guð-
rúnu, börnum hans, þeim Evu
Margréti, Jóhannesi, Ingólfi og
Guðmundi Frey, og tengdabörnun-
um, Kolbeini og Sólrúnu, og litla
afastráknum, Emil Frey, guðs
blessunar á þessum erfiða tíma.
Ásta R. Jóhannesdóttir.
Það er svo óraunvemlegt að sitja
hér á tíma ljóss og friðar til að
skrifa kveðjuorð um Ævar, mág
minn. Það er eitthvað sem ég hélt
að ég þyrfti aldrei að gera, en Ævar
var tekinn svo fljótt frá okkur, svo
stuttu eftir fimmtugsafmæli hans,
að mér finnst að ég hafi ekki fengið
tækifæri til að kveðja hann.
Fimmtíu ár em ekki langur tími,
en Ævar notaði tímann mjög vel.
Þegar foreldrar hans fluttu til Eng-
lands 1965, vegna starfs Guðmund-
ar, sem sendiherra, ákvað Ævar,
sem var bara 14 ára, að framtíð
hans væri hér á íslandi og hann
stefndi að því að vera áfram hér og
ljúka námi. Hann vissi strax hvað
hann vildi gera þótt ungur væri og
það var ákveðið að hann skyldi búa í
foreldrahúsinu á Sólo hjá eldri
bróður sínum, meðan foreldrar
hans væm erlendis. Það var stór
ákvörðun fyrir ungan dreng að
segja nei við ævintýraferð til Lond-
on, en svona var Ævar, hann vissi
alltaf hvað hann vildi. Ævar kláraði
gmnnskólanámið, fór í Verzlunar-
skólann og svo í Háskólann þaðan
sem hann útskrifaðist sem lögfræð-
ingur árið 1976.
Nokkrum árum eftir að Ævar út-
skrifaðist, opnaði hann sína eigin
stofu, fyrst í Armúla og svo í Síðu-
múla. Lögmennskan krefst mikillar
vinnu og Ævar var tilbúinn til að
vinna mikið, en í rauninni var það
ekki vinna fyrir Ævar, heldur frek-
ar tómstund. Hann hafði brennandi
áhuga og ánægju af starfi sínu og
týndi sjálfum sér á skrifstofu sinni,
sem er full af dóti og myndum sem
honum þótti vænt um.
í lok Versló kynntist Ævar eft-
irlifandi eiginkonu sinni, Guðrúnu.
Ævar og Guðrún vom mjög sam-
hent hjón, það var aldrei talað um
þau hvort í sínu lagi, heldur saman,
eins og þau hafa alltaf verið. Guð-
rún hefur verið heittelskuð eigin-
kona hans, besti vinur og kollegi.
Þau hafa búið, unnið og leikið sam-
an og hafa alltaf styrkt hvort annað
allan þann tíma sem ég hef þekkt
þau.
Ævar átti fjögur börn, Guðmund
Frey frá fyrir sambandi og svo þrjú
börn með Guðrúnu, Evu Margréti,
Jóhannes og Ingólf, sem eru honum
öll til mikils sóma. Ævar var mikill
fjölskyldumaður og honum leið best
í faðmi fjölskyldunnar. En hann var
ekki bara góður eiginmaður og
pabbi, hann var líka góður bróðir,
og bræður hans kunnu að meta
hann. Bræðurnir em mjög sam-
hentir og Ævar var alltaf reiðubú-
inn til að hjálpa þeim með hvað sem
var.
Ævar hafði sérstaka kímnigáfu
og gat alltaf fundið eitthvað fyndið
um alveg ótrúlegustu hluti og þegar
við komum saman á sunnudögum,
eins og við vorum vön, fyrst á Sólo
og svo í Miðleiti, var mikið hlegið.
Við eigum eftir að sakna húmorsins
alveg rosalega mikið.
Þótt Ævar ynni mikið, fann hann
alltaf tíma til að gera það sem hon-
um fannst gaman. Hann var mikill
útivistarmaður og þau Guðrún fóru
oft í útilegur með krakkana þegar
þeir vom yngri. Ævari fannst gam-
an að ferðast og þau Guðrún voru
mjög dugleg að skoða eins mikið af
heiminum og þau gátu. Það var líkt
og hann vissi að tíminn væri að
renna út og því væri mikilvægt fyrir
hann að sjá sem mest.
Þegar ég hugsa til baka, finnst
mér að það sé svo stutt síðan ég
kynntist Ævari, árið 1972, þegar
hann tók á móti okkur á Heathrow
eftir fyrsta fríið mitt á íslandi. Við
Grétar höfðum dvalið í íbúð þeirra í
Reykjavík meðan þau dvöldu í íbúð
okkar í London. Hann var bara
© ÚTFARARÞJÓNUSTAN
Persónuleg þjónusta
Höfum undirbúið og séð um útfarir "• ”* * ~ ^ '
fyrir landsmenn í 10 ár.
Sími 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is utfarir@utfarir.is
EHF.

Rúnar Geirmundsson Sigurður Rúnarsson
útfararstjóri_________________útfararstjóri
UTFARARSTOFAISLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útf ararþ j ónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
I Sverrir
IEinarsson
I útfararstjóri,
!/s Msími 896 8242
JL
Sverrir
Olsen
útfararstj&rl
Baldur
Frederiksen
útfararsljóri,
sími 895 9199
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is
ævar
GUÐMUNDSSON
tæplega 22 ára, hár og myndarleg-
ur, með sitt dökka hár og Abraham
Lincoln skegg, sem klæddi hann
svo furðulega vel. Já, tíminn hefur
verið fljótur að líða, en þótt Ævar
sé farinn frá okkur, veit ég að hann
mun lifa áfram í minningu okkar
sem góður og traustur vinur.
Guðrúnu, Evu Margréti, Jonna,
Ingó, Guðmundi Frey, bræðrum
Ævars og öllum aðstandendum
sendi ég mínar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Kathy.
Kær mágur minn, Ævar Guð-
mundsson, er látinn. Hann kvaddi
þetta jarðlíf aðfaranótt 15. desemb-
er sl. Ekki grunaði mig að ég væri
að hitta Ævar í síðasta skipti, þegar
ég heimsótti hann sex dögum fyrir
andlát hans. Hann var veikur þá, en
vonin um að honum myndi batna
var svo sterk að það hvarflaði ekki
að okkur sem stóðum honum næst
að svona mundi fara.
Ævar var yngsti bróðir Guð-
mundar, maka míns, gott og náið
samband var á milli þeirra bræðra.
Stutt var í grín og glens þegar þeir
komu saman og gaman var að
hlusta á þá og taka þátt. Blikið í
augunum hans Ævars boðaði alltaf
eitthvað skemmtilegt og stundum
var spurning um hvort að maður
ætti að trúa því sem að hann sagði
eða ekki. Þeir skiptust alltaf á jóla-
gjöfum og voru gjafirnar frá Ævari
ævintýri líkastar. Honum fannst
gaman að koma stóra bróður sínum
á óvart, þannig að Guðmundur tók
alltaf sinn tíma í að opna gjafirnar.
Oftast voru þær nokkrar um hver
jól og vöktu yfirleitt mikla kátínu.
Alltaf var hægt að leita til Ævars
þegar á ráðleggingum þurfti að
halda jafnt í stórum málum sem
smáum. Hann var glöggur og fljót-
ur að sjá hlutina í réttu ljósi. Hann
var hlýr og traustur þeim sem stóðu
honum næst og er ég ríkari að hafa
átt hann að.
Ég kveð Ævar með söknuði og
þakka honum allt. Guð geymi Guð-
rúnu, börn, barnabarn og fjöl-
skyldu.
Rósa Steinunn.
Kæri vinur.
Mig langar að kveðja þig með ör-
fáum orðum sem geta þó á engan
hátt tjáð nægilega þá djúpu vináttu
sem á milli okkar er og verður
áfram, því vissulega nær vinátta
okkar langt út fyrir takmarkanir
þessa heims.
Við kynntumst fyrir meira en 20
árum í gegnum störf okkar. Með ár-
unum þróaðist gott samstarf í hlýja
og trausta vináttu. Það var alltaf
hægt að leita til þín með hvað sem
var. Þú svaraðir öllum spurningum,
stundum með annarri spurningu og
þá var eins gott að geta rökstutt
það sem verið var að biðja um. Það
var líka skemmtilegast, þú varst
snillingur í orðalist! Við áttum sam-
eiginlega svolítið kaldhæðinn húm-
or en hann var alltaf tempraður af
hjartahlýju þinni. Já, oft var hlegið
dátt, en stundum þurfti líka að
brosa gegnum tárin og það var ekki
vandamál frá þinni hendi, þú hélst
bara áfram að spjalla þar til tárin
hurfu. Til þín gat ég alltaf hringt
eða komið, móttökurnar voru ávallt
glaðlegar og hlýjar. Stundum leið
langur tími á milli samtala en það
skipti engu, við vorum sálufélagar.
Þú átt yndislega konu, og ef þú
varst ekki við eða upptekinn var
Guðrún alltaf til staðar að spjalla
eða gera góðlátlegt grín. Það var
gott að vera í návist ykkar, því er
söknuðurinn svo sár. Vissulega er
það eigingirni af minni hálfu að vilja
hafa þig lengur hér þrátt fyrir viss-
una um að þú sért kominn á miklu
betri stað. Þetta líf hér er aðeins
augnablik í eilífðinni og brátt mun-
um við hittast við aftur.
Elsku Guðrún, ég bið algóðan
Guð að styrkja þig og börnin þín.
Ykkar vinkona,
Sigríður Jónsdóttir.
Eftir milt og veðursælt haust
nálgast jólin með allri sinni litadýrð.
Ennþá er bið eftir fyrsta snjónum
og engin teikn á lofti þar um. En