Skírnir - 01.01.1875, Síða 78

78
Belgia.
Hjer er klerkaflokkurinn enn við völdin, en þó hefur þingafli
hans mínkaS nokkuð viS enar siSustu kosningar, og er taliS, aS
yfirburSirnir í fulltrúastofunni sje komnir niSur í 12 atkvæSi.
Frelsismenn telja sjer sigurinn vísan viS næstu kosningar til
fulltrúadeildarinnar. Opt slær hjer i harSar rimmur meS höfuS-
flokkunum, og i fyrra vor lauk einn maSur ræSu sinni meS þvi,
aS hann skoraSi Frére-Orban, forustumann frelsismanna (og fyrr-
um stjórnarforseta) á hólm. MeS því aS báSir mennirnir voru á
efra aldur hnignir, þá tókst mönnum aS ganga svo á milli, aS
ekki varS af hólmgöngunni. Á síSustu tíraum hefur fariS sátt-
samlegar á þinginu enn áSur, og bar þaS til, aS stjórnin þótti
hafa sýnt einbeitni og kjark í andsvörum sínum til þjóSverja,
er stjórnin í Berlín beiddi ráSherra Belgjakonungs, aS gæta
svo til heima hjá sjer, aS biskuparnir hefSu þaS eina í „hirSa-
brjefum11 sínum, er eigi stælti menn upp í öSrum löndum til
mótþróa gegn rikislögunum.1 RáSherra utanríkismálanna, d’Aspre-
mont-Lynden, á aS hafa svaraS þeirri viSvörun í þá átt, aS
tilhlutun stjórnarinnar um slíkt mál mætti ekki fara lengra enn
lög leyfSu, enn aS misþyrma landslögunum viS áskorun frá öSrum
löndum yrSi þaS sama, og aS leyfa öSrum aS skerSa rjett og
sjálfsforræSi ríkisins. MáliS barst í umræSur í neSri málstofu
Breta, og ljet Disraeli í ljósi, aS stjórnin væri búin til, bvenær
sem viS þyrfti, aS vernda Belgíu og þau griS, sem henni væru
heitin af stórveldunum. Englendingar eru öllum þeim góSur haukur
') það hafði og til borið, að koparsmiður, Duchesne að nafni, hafði
skrifað erkibiskupinum í París bijef, og, sem hann segir sjálfur, í
galsa og ofkerskni boðið honum að takast för á hendur til Berlínar
og drepa Bismarck. Á því máli cða svo ískyggilegu gamni þótti
stjórninni í Berlín sakadómurinn hafa heldur enn ekki lint tekið, er
það var látið varða eitthvert lítilræði í útlátum. þetta mál hefir
stjórnin orðið að láta nánar rannsaka eptir áskoran Bismarcks, en
hveijar lyktir þeirra rannsókna verða, eða hvað úr því máli verður
spunnið, er eigi hægt að vita að svo stöddu.