Skírnir - 01.01.1875, Side 107

DANMÖRK.
107
Við friSarsamninginn í Vín (1864) var svo skilib fyrir, aS menn
mættu „kjósa sjer þjóSerni", danskt eSa þýzkt, sem á stæSi, en
þab er svo ab skilja fyrir Dana hönd, ab mönnum skyldi heimilub
landsvist í Sljesvik, þó þeir yrbi sem fyr samþegnar þjóShræbra
sinna í Danmörk. Vi& þessa menn og abra, sem bústab hafa
tekiS i Sljesvík meS sömu kjörum, hafa Prússar veriS afarstirbir
árib sem leife, og hjer hafa þurft litlar sakir til, a8 þeir yrbu
reknir úr landi. þeir sem halda dt dönskum blöbum verba sífellt
ab sæta lögsóknum og bæta fyrir brot sín, ef þeir taka óvarlega
til orba um fimmtu grein Vínarsáttmálans, eba um kjör sín og
kosti. J>etta og fleira því um likt þykir ekki til góbra vona
vita, en þó minnist konungur vor jafnan á málib, er hann helgar
þing sitt, og kvezt vænta, ab úr þvi rætizt svo, sem hann sjálfur
og þjóbin óski, og henni sje svo mjög áribandi. Hann setti
þingib, sem ab vanda, 5ta október, og af því ræba hans bæbi
kemur vib ferbina til Islands og vib þau mál sjerílagi, sem nú var
á vikib, þykir oss bezt hlýba ab taka hana hjer í heilu líki í
frjettaþáttinn.
„Eptir heimkomuna frá Færeyjum og íslandi, þar er fólkib
vottabi meb svo margfaidlegu móti alúb sína, og ab þab fann
til Vors eigin fagnabar af þarvistinni, höfum Vjer eigi getab
bundizt, ab flytja sjálfur rikisþinginu bróburkvebjuna frá þessum
fjarlægu löndum."
„Vjer treystum því, ab konungsins návist vib og hluttekn-
ing í þúsund ára minningarhátíb íslendinga, hafi stubt til þess
ab útrýma því öllu úr hugum manna, sem svo lengi hefur tálmab
þvi, ab Vorum landsföburóskum hafi orbib framgengt Islandi til
handa, og sú er Vor von, ab Vjer rneb stjórnarskránni nýju höfum
nýja öld vígba, og góbu sæbi sáb í hinn aubuga sögujarbveg
íslands. Gub gefi til þess blessan sína, ab þab frjófgist og beri
góban ávöxt fyrir landib og þjóbina.“
„Eptir þingslitin síbustu hafa ríkislög Danmerkur haldib enn
25ta afmælisdag sinn, og bæbi Vjer og þjób Vor höfum svo
haldib þá hátib, ab Vjer höfum þakklátlega minnzt Fribriks konungs
sjöunda, sem af eigin upphvatningu skipti erfbavaldi sínu milli
sín og þjóbar sinnar, og um leib kannazt vib þá ávexti, sem