Skírnir - 01.12.1907, Qupperneq 8

296
Stephan Gr. Stephansson.
bragafótinn, ýtnist Jieima i landinu sjálfu eða í fornöld-
inni, sem sögurnar segja frá.
Hann hefir tekið sér ýrkisefni mörg úr sögnurn og
sögum, lagt undir sig Elgfróða þátt og æfintýri Norna-
Gests. Hann hefir gengið í haug Angantýs, með Her-
vöru dóttur hans, horft á Hjáðningavíg og mælt Ættern-
isstapa, verið i Drangey með Gretti og Illuga, kveðið um
Mjöll drotningu Snæsdóttur, tekið svari »afglapans« sem
lá í öskustónni, vegsamað konungsskáldið sem kvað Ber-
söglisvísurnar forðum daga í höll Magnúsar Norégskon-
ungs. Hann hefir og íarið um fleiri lönd og aldrei reitt
svo vopn að manni, að eigi hafi við komið. Þessi kvæði
eru í öldinni vestrænu og er hún í höndum þó nokkurra
manna.
Hitt er færri mönnum kunnugt heima hér í gamla
landinu, að Steplian hefur verið
á Stiklastöðum
daginn sem Olafur féll Haraldsson, sem síðar var heilag-
ur haldinn. Um þann atburð hefir hann kveðið svo
snildarlega, að eg varð alveg drukkinn af unaði, þegar
ég hafði lesið drápuna. Þar fer alt saman í einu: mikil-
fenglegt efni og dvergasmíð úr samansoðnum málmum.
Af því að kvæðið er í fárra manna höndum, tek ég það
upp alt saman þótt langt sé, og bið engrar afsökunar á
því, að Olafur er leiddur fram í öðru ljósi en kaþólsku
karlarnir gerðu, sem ritað hafa urn hann hégiljurnar og
helgiskvaldrið. — Annars er þess að gæta, að því að eins
njóta mennirnir þessa kvæðis fyllilega, að þeir hafi hug-
mynd um gott mál, eða opið eyra fyrir því. Svo er og
um öll kvæði Stephans.
Og ósigurvænleg var Olafs kongs hirð
og ógæfu-morgninum kveið hún,
er uppgefin, höggdofa, úrvinda, stirð
með ófarar-grunsemi beið hún
í kirkjunni á Stiklastöðum,
sem strádreif í beðjum og röðum.