Skírnir - 01.12.1907, Blaðsíða 15

Stephan G. Stephansson.
303
legt og fjarstætt, að kostir hans og gallar skuli vera
runnir af einni og sömu rót. En þetta er algengt. Sá
maður t. a. m. sem er mikill tilfinningamaður, hefir kosti
sína og galla úr einni og sörnu uppsprettu, og svo er um
fleiri tegunclir skapsmuna.
Annars er Stephan auðskilinn og léttur í sumum
kvæðum sínum, svo að hverju barni er auðvelt að njóta
haris. Kvæðið
V ö k u n ó 11
er til dæmis um það, að hann getur farið á handahlaup*
um í Bragatúni:
Hver er a't af uppgefinn
eina nótt að kveða og vaka?
láta óma einleikinn
auðveldasta strengiuu sinn,
leggja frá sér lúðurinn,
langspilið af hillu taka.
Ljóð mitt aldrei of gott var
öllum þeim, sem heyra vilja;
þeim eg lék til þóknunar,
þegar fundum saman bar;
eg gat líka þagað þar
þeim til geðs, sem ekkert skilja.
Nú skal strjúka hl/tt og hljótt
hönd við streng, sem blæs í viðnum,
grípa vorsins þrá og þrótt,
þungafult, en milt og rótt,
úr þeim sötig, er sumarnótt
syngur djúpt í lækja-niðnum.
Það er holt, að hafa átt
heiðra drauma vökunætur,
séð með vinum sínum þrátt
sólskins-rönd um miðja nátt,
aukið degi í æfiþátt
aðrir þegar stóðu á fætur.