Skírnir - 01.12.1907, Síða 40

328
Völuspá.
unheimar, þar sem Ymir og hans niðjar bygðu, á ekkert
skylt við þá jörð. Það getur enginn vaíi leikið á því, að
höf. Vspár hefir greint þetta í sundur. Jötunheimar eru
sér, og »jörðin« Miðgarður, sem Borssynir skópu (4. v.),
er sér; henni tilheyrir sá sandur og sær og upphiminn,
sem 3. v. getur um. Borssynir skapa þessa jörð með öllu.
því, sem þar til lieyrir, og það eru þeir sem skapa sól-
unni reglulega rás og það er þessi sól, sem kveikir líf í,
steinjarðveginum, þekur hann frjósainri mold og græðir
græna lauka (jurtir). Nú fylgir alt eðlilegum lögum, jörð-
in er til með öllu sínu.
[5. og 6. v. eru innskot; þar er gert ráð fyrir alt
öðru ástandi en því sem stendur í 4. v.]
Guðirnir (eða Borssynir; uppruna þeirra getur völvan.
ekki; hún gerir ráð fyrir því, að hann sé alkunnur) hitt-
ast á Iðavelli; iðju þeirra er lýst; þeir gera sér hús
og heimili — og nauðsynjaverkfæri; líf þeirra er áhyggju-
laust og friðsælt; þeir tefia sér til gamans og þeir eru
gullauðugir — og svona gengur, unz öflugar þursameyjar
koma til þeirra frá Jötunheimum. Hér eftir koina marg-
ar vísur, 9.—19., sem allar eru innskot, og skýra ekki vit-
und það sem næst fer á undan. Varla er annað hugs-
andi, en að hér sé týnt úr kvæðinu; völvan hefir hlotið’
að gera einliverja frekari grein fyrir þessum meyjum og
þeirra hlutverki. Hér verður að beita sennilegum getgát-
um til þess að fylla skarðið. Þess heíir fyrir löngu verið-
getið til, að meyjarnar séu örlaganornirnar, sem skapa
mönnum aldur og ráða mjög dauðdaga manna, sem flest-
um er hvimleiður í tilhugsun. En dauðinn er endir á til-'
verunni og gleði hennar. Með meyjunum kemur d a u ð-
i n n. En að þær koma frá jötnum er svo að skilja, að-
þeir, sem voru eldri en guð og menn, skoða sig sem þær
eiginlegu lífsverur og sjá ofsjónum yfir hinum nýju ver-
um, sem síðar urðu til, og fyllast þegar fjandskapar við
þær, hugsa um ekkert annað en að koma þeim fyrir kné.
Sending meyjanna er með þessum skilningi hin f y r s t a
tilraun jöt.na til að eyða guðum og mönnum, hinn f y r s t i