Skírnir - 01.12.1907, Síða 42

3:;o
Yöluspá.
vel niður borgarveggi ása. Þetta er kallað »folkvíg«, þ.
■e. bardagi raeðal þjóða eða þjóðfiokka.
Nú er aftur hlaup í frásögninni, og má vel vera að
eitthvaö séhértýnt úr kvæðinu, en Snorri bjargar málinu
með frásögn sinni í eddu. Um sætt ása og vana er hér
ekki talað, og vel má vera, að höf. hafi ekki álitið þess
þurfa að tala um hana. Þess var getið, að borgarveggur
ása var brotinn, og þurftu þeir að smíða sér annan og
helzt veigameiri en hinn fyrri hafði reynst. Og nú hvggja
jötnar sér til hreyflngs með fjörráð við guði og menn.
Það er ö n n u r tilraunin. Þeir gera út einn sinna
manna í gervi smiðs (borgarsmiðs) og býðst hann til að
smíða nýja borg úr grjóti, e f hann fái Freyju, sól og
mána að launum; guðirnir ganga að þessu — eftir ráðum
Loka — með því skilyrði, að borgin skyldi fullbúin á
einum vetri; þeir hugðu að það væri ómögulegt verk, en
svo íor, að út fyrir leit, sem það myndi vei’ða, og þá
voru góð ráð dýr. Að missa Freyju, ástargyðjuna, að
missa sól og mána, ljósið og ylinn, sem öllu gaf líf og
vöxt — það var ekkert annað en algjör dauði og tortím-
ing. Slíkt mátti ekki eiga sér stað. Qoðin verða smeik
og þau ganga á ráðstefnu; þá tekur kvæðið við (24. v.);
skilning Snorra á henni er eflaust rétt; þau ráðgast um,
hver hefði ráðið til að »spilla loftinu, með því að taka
þaðan sól og mána« og selja Freyju í jötna hendur.
Snorri fyllir aftur söguna, sem hér er hlaupið yflr. Aðal-
atriðið að eins er hér tekið fram (25. v.), að Þór kemur
og drepur smiðinn þvert ofan í alla máldaga og eiða;
hann og goðin gera sig öll s e k í eiðrofl svo sem breyzk-
ir menn, og það hlýtur að hafa illar afleiðingar. Þetta
er stórt skref áfram á brautinni að tortímingu, undanfari
og boði sjálfs ragnarökrs og ein aðalorsökin.
Nú hefst nýr kafli í spánni.
Völvan segist vita, að »hljóð« þ. e. horn Heimdallar
hafl verið fólgið — auðvitað af Oðni — undir Yggdrasils
.aski (og hún lýsir nú viðnum), og við söguna um þetta
mikilvæga atriði hnýtir hún hinu alvarlega og efnisþunga