Skírnir - 01.12.1907, Blaðsíða 43

Voluspá.
331
stefi: V i t u ð é r e n n e ð a h v a t? Völvan hefir séð
til Oðins, hvað hann hafði gert (verið hjá Mími og veðsett
auga sitt fyrir viskudrykkinn); hún hefir setið úti (á kross-
vegum), og þá sáu völvur alt sem fram fór; þá er það
sem Oðinn kemur til hennar og sér spyrjandi í augu
liennar; hún skilur hina þögulu spurningu og svarar:
»hvað spyr þú um, hví freistarðu mín, eins og eg viti ekki
hvað þú hefir gert« (27. og 28. v.). Oðinn sér að henni
má treysta, og hann gefur henni »hringa og men« fyrir
athygli sína, »hún hafði fengið (»fekk«) spaklig spjöll og
spástafi«, og það er vafalaust, að það er við þetta tæki-
færi, að hann kveður völvuna til spásagnar sinnar (til að
segja völuspána). Hún sá vítt og vítt um hverja veröld
(það er ekki ástæða til að skilja »veröld« hér sem »kyn-
slóð«).
Hér eftir kemur kafii um hvað völvan segist hafa séð
•eða sjá, og er það alt ófriðlegt og illsviti — hún sér val-
kyrjur koma til gotþjóðar (þ. e. mannkynsins), og fylgir
þeim ófriður og mannfall, (30. v.). Enn verra er fráfall
Baldrs (31. og 32. v.), sem hún talar svo fallega um,
einkum sorg móður hans. Stefið hljómar hér eins og
þrungið af þessari sorg og tilfinningu um, hve ógurlegt
atvik dauði Baldurs er fyrir goð og menn — sakleysið
þar með gjörhorfið af jörðu. Um leið og völvan skýrir
frá þessum sorgaratburði vill hún þó veita tilheyrendum
sínum nokkra huggun — þá, að Loki hafi fengið refsing
fyrir ódæði sitt (33. v.). Obeinlínis segir völvan með
þessu, að Loki hafi verið upphafsmaður drápsins. Það er
eins og völvan sjálf (þ. e. höf.) fyllist einhverrar við-
kvæmni og sorgarblíðu í þessari frásögn; það sést á hinu
innilega oröatiltæki »Oðins barni« (í 31. v.) og lýsingunni
á sorg Friggjar, og enn fremur þar sem hann lýsir eigin
konutrygð Sigynjar; völvan talar utn ógurlega á, fulla
af söxum og sverðum (34. v ); síðara visuhelminginn vant-
ar og er því ómögulegt að segja, hvað á þessi tákni; lik-
iega er hún einhver refsingarstaður, eins og þeir sem um er
ialað í næstu vísum (36.—38. v ; 35. v. er innskot). Völvan