Skírnir - 01.12.1907, Qupperneq 64

362
Agrip af sögu kvenréttindalireyfingarinnar.
málum og félagar bætast við daglega. Margir karlmenn
taka þátt í þessum félagsskap.
Frakkland. Það var ekki fyr en í sumar sem leið
að franskar konur sáu lítils háttar árangur af bar-
áttu sinni fyrir kvenréttindunum. Síðan 18y0 hafa þær
við og við komið frumvarpi um eignarrétt og frjáls um-
ráð kvenna yfir vinnulaunum og atvinnu sinni inn á
þingið, en það jafnóðum verió felt eða svæft. Loks tókst
að fá það samþykt í öldungadeildinni 13. júní siðastliðinn.
Daginn eftir gengu fjöldamargar konur í skrúðgöngu til
hallar forsetans. og þaðan til þinghússins til að tala fyrir
pólitískum kosningarrétti kvenna. Forsetinn var ekki við,
en Jaures talaði við þær i hans stað, og hét að hrinda
málum þeirra áleiðis. Sömuleiðis tóku þingmenn þeim
vel. Þær luku erindi sínu í friði og spekt, enginn
hreyfði hönd né fót til að reka þær á dyr, eins og Eng-
lendingar gerðu við sínar konur.
R ú s s 1 a n d. Hver getur minst Rússlands og póli-
tíska ástandsins þar, án þess að honum hitni um hjarta-
ræturnar'? Eg hefi fyrir mér skýrslu kvenna frá stór-
fundinum í Kaupmh. 1906 um hvern þátt rússneskar konur
tóku í baráttu þings og þjóðar fyrir írelsi sínu árið 1905,
og hvernig þeim málum öllum var traðkað. Sú skýrsla
er því miður lengri en svo, að hún verði hér rakin að
fullu. Helztu atriði hennar eru þessi:
Rússneskar konur hafa árum saman átt við
sömu kjör að búa og karlmenn: þær hafa verið jafn
réttháar (eða réttara sagt jafn réttlausar) og þeir.
Þessi jafna aðstaða hefir gert þær að stallsystrum
þeirra. Fjöldi kvenna hefir lagt lán, eignir og líf í
sölurnar í baráttunni fyrir velferð þjóðarinnar. Konur
hafa staðið þar við hlið manna sinna, og því var það
eðlilegt að nú, þá er kvenréttindahreyfingin hefir náð til
þeirra, og þær hafa stofnað fyrsta kvenréttindafélag sitt
í Moskva (í maí 1905) »Rússneska sambandið til vernd-
ar kvenréttindunum«, að þá yrði fyrsta spurningin þessi:
Eigum við að fást við málefni kvenna eingöngu, eða eig-
um við jafnframt að berjast fyrir réttindum þjóðarinnar