Skírnir - 01.12.1914, Qupperneq 63

TJm lifsins elixira og hið lifandi hold. ii99'
jafnan hita, sama og líkamshitann, og næringarvökva sem
er líkastur blóði eða lymfu, eða saltvatn (0,6%) með dá-
litlu af kalíum og kalki (svonefndur Ringers vökvi).
Þegar þessi og fleiri skilyrði eru fengin, geta sellurn-
ar lifað eftir sem áður og vaxið og margfaldast. Harri-
son og Carrel hafa með smásjá getað fylgt því hvernig
taugasellur, bandvefssellur og beinsellur fara að vaxa,
hvernig sár gróa o. s. frv.
Frægastur heflr Carrel orðið fyrir það, hve fimur
hann er í því að sauma saman æðar og græða afskorna
holdparta við líkamann aftur. Það eru engar ýkjur, að
segja mætti með sanni um Carrel það sem vísan hermir
um Jón heitinn Pétursson lækni:
»bóg hann tók af svörtum sauð
og setti á þann hvíta« —
því Carrel hefir tekist að framkvæma það i verki, sem
ímyndunarafl vísuhöfundarins (eða alþýðuhviksaga) eign-
aði Jóni með röngu, nfl. að flytja lim af einu dýri á ann-
að. Hann hefir flutt löpp af einum hundi á annan, saum-
að saman æðar, taugar, vöðva, beinhimnu og bein hvert
í sínu lagi, svo löppin greri við stúfinn. Hann hef-
ir haft nýrnaskifti á tveimur skepnum og hann heflr tek-
ið nýra úr hundi og flutt það upp á háls og komið því til
að gróa þar fast undir húðinni; en til þess varð hann að
sauma nýrnaæðabútana inn í op er hann gerði á stóru
æðarnar á hálsinum, en þvagpípuna úr nýranu lét hann
opnast út úr húðinni. Þetta hálsnýra gerði svipað gagn
á þessum óvanalega stað og gaf frá sér þvag eftir sem
áður. Á líkan hátt hefir hann flutt til milti, æxlunar
kirtla og önnur líffæri bæði til annara staða í sama lí-
kama og úr einu dýri í annað.
Einhver merkilegasta tilraun, sem Carrel heflr hepn-
ast, er sú, að taka í einu lagi öll helztu innýflin út úr
ketti — hjartað, lungun, lifur, magann og nokkuð af görn-
um, brisið, nýrun og miltið, og halda öllu þessu lifandi
í rúmar 13 klukkustundir.
Aðferð Carrels var þessi: