Skírnir - 01.12.1914, Síða 99

Ritfregnir. 435
manninn. Hann bjargaði að eins til aðbjarga, og hirti
aldrei uro hver fyrir varð.
En lögmaður vill launa lífgjöfina og tekur hann í sátt. Auð-
vitað systur sína og börnin með. Og stríðið er á enda.
Anna hefir sigrað.
Hún hefir gert umkomulausan smalasvein að ágætum manni.
Hóraðinu fær hún bjargvætt í stað stigamanns. Hún léttir erfða-
synd af bróður sínum — ættardrambinu. Og hún ryður braut
róttlátari þjóðfélagsskipun — jafnrétti bræðra og systra.
Og þetta getur hún fyrir það eitt, að hún e 1 s k a r, og hefir
þ r e k og þ o r til að standa við það, hvað sem hver segir og gerir.
Slíkar konur og slíkir menn eru ósigrandi. Þau vinna öll mál
fyrir æ ð s t a rótti — hvernig sem dómar falla í undirróttinum —
því þar er dæmt eftir lögmáli lífsius.
Karl Finnbog'ason.
W. S. C. Russell: Iceland. Horseback tours in saga
land, Boston. R. G. Badger 1914.
Höfundur þessarar bókar er amerískur jarðfræðingur, sem ferð-
ast hefir hér um land í fjögur sumur, 1909, 1910, 1911 og 1913.
Fyrirsagnir kapítulanna sýna hvar hann hefir komið og hvert efni
bókarinnar er: I. Sögulegt. Ágrip um fund landsins og landnám.
II. Hvað dregur mann til íslandsferðar. III. Leiðin þangað. IV.
Færeyjar. V. Vestmannaeyjar. VI. Reykjavík. VII. Þingvellir.
VIII. Geysir. IX. Gullfoss. X. Hekla. XI. Krísuvík. ísland
heimsótt á ný (kvæði). XII. Seyðisfjcrður. XIII. Mývatn. XIV.
Krafla. XV. Vatnsdalur. XVI. Reykholt. — Bókin er prýdd mörg-
um ágætum ljósmyndum, sem höf. hefir sjálfur tekið.
Þetta er góð bók og vel samin. Höf. hefir glögt auga fyrir
einkennum lands og þjóðar, og vilja til að segja það eitt er hann
veit sannast og réttast. Hvergi er tilraun til að gera það sem
verður á vegi hans annarlegra eða fágætara en það er, heldur skýr-
ir hann frá því blátt áfram og tilgerðarlaust og bregður yfir það
ljósi skilnings og samúðar. Alstaðar skín góðvild höfundar og ást
á landi voru og þjóð gegn um frásögnina, og ber hann Islendingum
einkar vel söguna. Segir hann að hver maður hafi hér reynst sór
áreiðanlegur í smáu og stóru. Aldrei hafi íslendingur reynt að
nota sór fáfræði hans, og eftir sinni fjögra ára reynslu só það óverð-
skuldaður rógur, sem sumar enskar ferðabækur hermi, að íslend-
ingar séu viðsjálir í viðskiftum. Lofar hann mjög gestrisni lands-
28*