Skírnir - 01.12.1914, Síða 108

444
Útlendar fréttir.
valdi germanska flokksins gegn Rússlandi og slavneska flokknum,.
og þarna var það ágreiningurinn milli Rússlands og Austurríkis á
Balkanskaganum, sem fyrst og fremst beið úrlausnar og mest reið-
á. Það hefir því verið sagt, að stríðið milli Þjóðverja og Rússa
væri þjóðflokkastríð, stríðið milli Þjóðverja og Frakka l&ndamæra-
stríð, og stríðið milli Þjóðverja og Engletidinga atvinnustríð.
Stríðið milli Austurríkis og Serbíu snertir Frakkland ekkert
beinlinis, heldur aðeins af því, að það var í bandalagi við Rússland
og skuldbundið til þess að veita því lið í viðureigninni við Austur-
ríkismenn og Þjóðverja. En hagsmunavonir Frakka af stríði við
Þjóðverja eru þær, að vinna aftur Elsass og Lothringen, og vegna
þeirra hefir sambandið verið gert við Rússa frá Frakklands hálfu.
Milli Frakka og Þjóðverja hefir verið þjóðahatur frá viðureigninni
1870—71, að minsta kosti ftá hálfu Frakka Áður höfðu Þjóðverj-
ar öldum saman orðið fyrir menningaráhrifum að vestan, og þessu
hólt áfram lengi eftir að þ/zka þjóðernisvakningin hófst. En eftir
að þ/zka keisararíkið komst á fót, hefir hið franska menningarsnið
orðið að þoka fyrir hinu þjóðlega þ/zka á öllum sviðum. Það hef-
ir verið kapp og metnaðarmetingur milli þjóðanna í öllum greinum
samfara óvildarrígnum, og hvor um sig hefir haft nákvæmar gætur
á öllu, sem fram hefir farið hjá hinni. Samt er sagt að Þjóðverjar
hafi helzt viljað sátt við Frakka. En landtaka Þjóðverja afFrökk-
um með stríðinu 1870—71 gerði vináttu milli þjóðanna óhugsandi.
Hefndarhugurinn fyrir það, sem þá gerðist, hefir altaf lifað í
Frakklandi, og báðar þjóðirnar hafa víggirt landamæri sín af kappi
með ljósri meðvitund um, að vopnin mundu dærna milli þeirra fyr
eða síðar.
En þótt Frakkland væri samningum bundið við Rússland, að
leggja til ófriðar með því móti Austurríki og Þyzkalandi, þá var
ekki því máli að gegna um England, enda komu fram mismunandi
skoðanir um það í Englandi, hvernig suúist skyldi við stríðiuu. í
fyrstu virtist það vafamál, hvort Englendingar yrðu með, og Þjóð-
verjar buðu þeim /ms boð, et’ þeir vildu sitja hjá hlutlausir. Eu
hitt varð þó úr, að Englendingar sögðu Þjóðverjum stríð á hendur.
Ástæðurnar, sem uppi voru látnar, voru: vináttubandalagið við
Frakkland, og svo brot Þjóðverja á hlutleysi Belgíu. Einnig kom
það fram, að Englendingar óttuðust, að Þjóðverjar mundu verða
um cf voldugir á meginlandinu, ef þeir yrðu ofan á í þessu stríðt
og gætu skapað Frökkum friðarkosti, en svo mundi hafa orðið, ef
Englendingar hefðu setið hjá. Mundi það þá hafa komið niður á