Fjölnir - 01.01.1847, Síða 4

4
jþví hann hefði ekki kallað á neinn sjer tii hjálpar, sagði
hann, að sjer hefði þótt óþarfi að gjöra neinum ónæði um
nóttina, af því hann vissi, hvort sem væri, að hann gæti
ekki lifað. 3>ví næst Ijet hann flytja sig í Friðriksspítala,
en ritaði fyrst til etazráðs Finns Magnúss-sonar, til að fá
hann til áhyrgðarmanns um horgun til spítalans. J»egar
Jónas var kominn jrangað og lagður í sæng, var fóturinn
skoðaöur, og stóðu út úr beinin; en á meðan því var
komið í lag, og hundið um, lá hann grafkyr, og var að
lesa í hók, en hrá sjer alls ekki. 5ar lá haiin tjóra daga,
vel málhress og lífvænlegur yfirlitum; en fjórða daginn að
kvöldi, þegar yfirlæknirinn gekk um stofurnar, sagði hann
við aðstoðarmenn sína, þegar hann var genginn frá rúmi
Jónasar: ”tækin verða að híta í fyrra-málið, við þurfum
að taka af lim”; hafði læknirinn sjeð, að drep var komið i
fótinn, en hins varði hann ekki, að það mundi dreifast
eins fljótt um allan líkamann, og raun varð á. Jónas bað,
að Ijós væri látið loga hjá sjer um nóttina; síðan vakti
hann alla þá nótt, og var að lesa skemmtunar-sögu, sem
heitir Jacob Ærlig, eptir enskan mann, Marryat að
nafni, þangað til að aflíðandi miðjum-morgni; þá hað liann
um te, og drakk það, fjekk síöan sinardrátt rjett á eptir,
og var þegar liðinn; það var hjer um bil jöfnu báðu miðs-
morguns og dagmála, hálfri stundu áður, enn taka átti af
honum fótinn. Hann var grafinn í hjástoðar-kirkjugarði,
sem kallaður er, í þeirn hluta hans, er liggur til þrenningar-
kirkju, Ltr. S, Nr. 198. jþað var 31. maí, í góðu veðri
og blíða sólskini. Allir þeir Islendingar, sem þá voru
hjer í Kaupmannahöfn, og nokkuð þekktu hann til muna,
fylgdu honum og háru kistuna frá líkvagninum til grafar-
innar; hörmuðu þeir forlög hans og tjón ættjarðar sinnar, hver
sá mest, sem honum var kunnugastur, og bezt vissi, hvað
í hann var varið. 5að sem eptir hann liggur, mun lengi
halda uppi nafni hans á Islandi, og bera honum vitni,
betur enn vjer erum færir um; en svo ágætt sem margt