Fjölnir - 01.01.1847, Qupperneq 43

Ungíiralandi og Jósep keisari andaðist, (Jiístaf svíakonungur
lagöi undir sig Finnland, frakkneska stjúrnarbiltingin hófst
og langvinn stríð og niörg, serri Jiar af leiddi, og Leópold
keisari annar lag&ist í gröfina, Napóleon herjaöi á Prussa-
veldi og Englendingar skutu sprengikúlum á Kaupmanna-
höfn; akuryrkjumennirnir sáðu og skáru upp, niylnu-
maðurinn malaði, smiðurinn smíðaði og málmnemarnir leituðu
að auðæfum í skauíi jarðarinnar. En sumarið 1809, uni
jónsmessuleytið, Jiegar járnnemarnir í Falúnum voru að
grafa göng undir jörðunni, þrjú hundruð álna djúpt eða
meira, fundu Jieir fyrir sjer unglings líkam hulinn sandi
og viktrilsvatni; hann var óskaddaður, svo hver maður gat
sjeð svip hans og andlitsfall, og á livaða aldri hann var,
eins og hann væri dauður fyrir stundarkorni, eða hann
hefði sofnað út af frá vinnu sinni. En þegar komið var
með hann upp í birluna, sáu menn, að faðir lians og
móðir og vinir og kunningjar voru allir dauðir; enginn
gat kaririazt við ungmennið, sem svaf, og enginn vissi
neitt um slysför hans, Jiangað til stúlkan kom jiar að,
sem fyrrum var lofuð járnnemanum, er eitt sinn gekk til
náms og kom jiaðan aldrei síðan. Nú kom hún gráhærð
og hrum og gekk við hækjur, og jiekkti þar unnusta
sinn. hallaðist hún niður að líkinu, og freniur j)ó at
gleði enntrega; og jiegar hún kom til sjálfrar sinnar, svo
hún gat farið að tala, sagði hún: ”J>að er unnusti niinn,
sem jeg hef syrgt í fimmtíu ár og guð leyfir mjer nú
að sjá aptur áður enn jeg dey; viku á undan brúðkaupi
sínu for hann niður í jörðina og kom aldrei upp aptur
jiaðan í frá”. 3>á viknuðu jieir, sem við voru staddir
og táruðust, jiegar þeir sáu brúðina, sem nú var
fölnub og ellihrum, og brúðgumann ungan og fagran,
og hvernig ástin var aptur vöknuð eptir full fimnitiu ár;
en hann lauk ekki upp munninum til að brosa, nje aug-
unum til að sjá unnustu síua, og allir grjetu, jiegar hún
liaö niálmnemana að bera liann inn í húsið sitt; jiví hann