Ný félagsrit - 01.01.1853, Blaðsíða 75
li.Vt GODORD •
75
en eflaust sama seni lá — allt þetta svarar ab öllu leiti til
hinna fornu frumheima, oí? eins á enn ab skylja þab orba-
tiltæki, sem líka kemur opt fyrir, urbar magn, s val-
kaldr sær*) og sánardreyri (Kvásisblöb). En
verri merkíngu í forníild — bæbi aurnir og urbarþrjótr
eru rétt og forn jötunsheiti — og liggur ástæban til þessarar
tvöföldu merkíngar, bæí)i góbrar og illrar, ei abeins í þessum
tveimur heldur og ótal öbrum orbum miklu dýpra, eun svo,
aí) sýnt verbi { stuttu máli.
*) Vanir, aurþjóbin, eru, sem von er, æflnlega helzt kenndir vib
6jó og vötn; Freyja bét Mardöll, og jafnvel allar konur var
rétt ab kenna vib sjó: „mágrundar hnegisól“ kallar t. a.
m. Gísli Súrsson draumkonu sína, og veig og laug er jafnvel
enn algengt í vanalegum kvennmanns nöfnum, t. a. m. Sol-
veig og Aslaug, o. s. frv. Er þetta allt mjög merkilegt hvaí)
trúnni vibxfkur, en merkilegast er þó, a't Grikkir fornu hafa
öldúngis haft sömu trú, þo lærbir menn hafi mjög afbakaí)
hana síban. Fræbidísir þeirra, Movgai, dætr Seifs, sem fylgja
Apollón og Díoiiýsns (Bachos), skáldamja<bargu<bum bábum (sbr.
Frey og Braga, Óbr fór viba um lönd einsng Bachos, og Kvásir
6varar öldúngis til Zagreus) en ei jarftneskrar vínræktar, þó
því væri blandab saman — svara öldúngis til valkyrjanna f
vorri trú, Óíiin smeyja, er fylgja ,,sigrunni svinnurn sylgs úr helgu
tafni“. Grikkir kenndu þær, sem rétt var, öldúngis einsog og
Norbmenn vib veigar og örlagaþátta spuna: köllubu
VZifi'TiXqíðtgi veigafullnr, skixcovtaðtg, spunameyjar, og
mtgíðsg, öldúngis hib samasem fróbgebjaftar meyjar, „er
fara lýba mar yflr,“ því þab er eflaust eins vfst, aí) maQOg, feitur og
frjófsamur, er í merkfngunni skyldt hugmyndinni um ab
drekka í sig fræbi og fjör, einsog þab er víst ab (RQia<ROQ
er öldúngis hib sama orí) sem frjófr. Ab leiba nöfn hinna
grísku fræbidísa af fjöllum og hérubum á Grikklandi, er abeins
seinni tíma vitleysa, sem hvergi á sér staí), og er þetta abeins
eitt lítib <læmi uppá skyldugleika norrænnar og grískrar trúar.
Illa heflr verib farið meb skáldskap Norbmanna og Islendínga,.
en þó enn verr meb Forngrikkja ; sézt þab nú meí)al annars vel af
hinni snildarla<?u útleggíngu Sv. Egilssonar af Odysseifskvæfci.