Ný félagsrit - 01.01.1853, Blaðsíða 131

UM GODORD.
131
Gnítaheibi, er heita má aí) menn heldu af) allt gull kon-
únga væri síhan afeins lítill hluti af, þ<5 þaf) opt, sem
þegar í upphafi, yrfi ab frænda (niflúnga) rúgi*) — og
var þetta allt á helgri mörk í subrænu gobalandi, en
aldrei hjá nokkurri mennskri þj<5f>, þ<5 þær heldi sífean og
einkum konúngar þeirra, ab þær nyti af) afreksverka Sig-
urbar. Pofnir var jötun eba álfur, sem brugbist hafbi, í
orms líki, og voru yfirhöfub ormar og álfar ab trú forn-
*) „Fé veldr frænda r<5gi‘- steudur í gömlu rúnakvæbi og er þab
algengt orbatiltæki; en af sömn'rdt var þab nú runnib, ab
fornmenn köllnbu gullib „niflúnga róg- því „niflúngr"
merkir ei annab enn venzlamabur og kemnr af „nefi“, einsog
„sifjúngr" af „seíl". Sjá merm nú og af þessu, hve ástaebnlanst þab
er ab segja, ab Niflúngar, Gjúkúngar o. s. frv., sem Norbmenn
hafa hreinastar og beztar sögur af, hafl verib konúngar á þýz-
kalandi vib ána Bín; þar kunna vel ab hafa gengib hinar sömn
sögur og verib hin sama trú, en ab telja þetta npprnnalegra
þar, sem þab abeins heflr vibhaldist í mjög svo bjagabri mynd,
heldur enn þar, sem menn vita ab þab lifbi í öllum blðma sírtnm,
er hin mesta rángsleitni, ank þess ab þab æ er heimska ab
leita fornsögum þessum nokknrs stabar á jörbu, annarstabar
enn í trú manna. Egill Skallagrímsson kunni betnr er hann
kvab í sorgum sínum meb tilliti til sagna þessara: „því at
niflgóbr nibja steypir bróburhrær vib baugnm selr“ o. s. frv.
— og fornmenn skobubu einmibt sögurnar um Niflúnga og
Volsúnga og allt þab ólán. sem kom yflr þær frænda ættir,
svo, eins og nokkurskonar biblíu, er þeir höfbn tillit til í ölln
lífl sínu, rett einsog sjálfra gobakvæbanna. Sighvatr skáld,
sem þó var kristinn, bibnr menn því og í hinnm ágæta flokk,
er hann kvab nm fall Erlr'ngs Skjálgssonar, ab minnast þess,
hve farib hafl fyrir fornkonúngunum og forðast öll ættvíg;
hann segir nm Aslák Fitjaskalla, bræbrúng Erlíngs, er þó hafbi
vegib hann:
Ættvígum má hann eigi,
álíti þeir, DÍta,
frændr skylí böls of bindast
bornir, mál hinn fornu.
9