Ný félagsrit - 01.01.1853, Blaðsíða 80

80
UM GODORD.
sameiníngu — gubinn áskynjaíiur, en gybjan vönum
borin. Iívernig Loki, sem kemur í stab Löörs úr hinum
þrifcja frumheim, er alltaf' aö skiljast meir og meir frá
go6unum, unz þah loks verbur ab fullum fjandskap, er
öllum kunnugt; hann sem síöar meir „öll regin eygja f
böndum,“ hafbi í árdaga, meban hann enn var Löbr,
blandab blóbi vib Obinn, og minntist þess líka í hinni
síbustu veizlu at Ægis, ábur hann væri tekinn — „ölvi
bergja leztu eigi mundu, nema okkr væri báburn borit“;
en er hann losnabi fórst lieimurinn til þess ab nýr gæti
risib úr nýrri samblöndun frumheimanna, er þeir
blöndubu blóbi saman „Surtr ok hin svásu gob.“
Eptir ab viir nú liiifum skHib þetta getum vbr fyrst
gert os ljósa hugmynd um uppruna konúngdómsins, ab
fornri trú. í því ab Skabi, jötuns dóttir, átti Njörb, liinn'
subræna gub, liggur eiginlega abeins sama sagan sem um
sætt vana og ása, sem þó æfinlega voru mjög nánir
jötnum,, komnir, einsog Skabi, norban úr jötunheimum.
En í sögunni liggur þó líka þab, sem menn af mörgum
öbrum atvikum sjá ab heíir verib trú í forneskju og Saxo
segir líka öldungis ritt frá: ab allar gobbornar forn-
konúnga ættir yrbi ab vera komnar bæbi frá gobum og
jötnum; því varb Obinn, sem höfbíngi allra guba, ei sífur
ása enn vana, ab eiga börn vib Skabi. Slíkar fornþjóbir
köllubu menn Húna*), og heldu þær hefbi verib miklu
') Ei aöeins Norbmenn og Jieim uánastar þjóbir, en líka
Gotnar og hjóöverjar, þó allt sé nokkub rnglab hjá Jórnandes.
NorÖan til á Jjfzkalandi ern enn fornar dysjar meÖ stóru
grjóti, er í Danmörk heita ,,Kjæmpehöie“, kallaÖar ,,Hiinengraber“
(Húnagraflr;, og segja lærÖir menn, aÖ þær seu eptir frumbúa
landanna, frá þoirri öld er þeir kalla steinöld (grjótinóÖaöld,