Ný félagsrit - 01.01.1853, Blaðsíða 120

120
UM GODORD.
Ría; stíganda“ *), og kom hann þá fyrst til á a og e d d u,
en .„þa&an eru komnar þræla ættir“; lítur svo út sem forn-
’) Nafn Heimdallar Rígr, sem honuin hér er geflð vegna þess
aí) hann aí) nokkru leiti kemur í staft allra gofta, þar sem
hann gengur í nafni þeirra ineðal manna, er í merkíngunni mjog
náskyldt því, aí) goí)in voru kölluib bönd, af því þau bundu
og heldu saman veröldiuni. Menn segja .,a?) rígbinda4* =
binda fast, regjast = fetta sig eí)a reyna fastlega á sig,
(sbr. rembast og rembihnútr = fastur hnútur, og Rígr er
líka kallabnr rammr), og regíngur heitir fettíngur, en rígr
stríbleiki í limum , þegar taugar strengjast og harðna. Sjá
menn ab undirstaðan í merkinguuni alltaf er styrkur og
beinindi (einsog á stöng), og verftur þá enn mjög merkilegt,
auk þess afc skyldugleiki orí)sins \it regin liggur í augum
uppi, aí) Forn-Grikkir hafa enn haft sömu trú um Hermes, og
frummerkíngin í því nafni sýnist jafnvel aí) vera mjög skyld,
ef menn gætu útlistaí) hana tii hlýtar. Grikkir kölluí)u stöpla,
er þeir reistu vií) alfaraveg 8Qfi(ú og helguibu Hermes, er
beindi leit) allra manna, og var hver maibur, er framhjá gekk,
skyltlur aí) kasta steini í grjothrúgu þá, er þar lá, sem enn
er um Gvendarbrunna á Islandi; en á f>ýzkalandi vita menn
nú og aft líkir stöplar stúí)u í heii&ni á landamærum, á vega-
motum eíia ( hofum, og hétu þar jörmunsúlur, en kristnir
rithöfundar, er allt heimfærí)u til latínskrar trúar eigua þær
Mercurius, og í Svíþjóí) segja menn enn ab slíkar Súlur hafi
fyrrum staí)iib þar vií) vega og verib kallaíiar Eiríks-, et)a
líklega heldur Rígssúlur, og rnætti þaí) vel vera hift sama sem
reginsúlur = jörmunsúlur, því regin og jörmun er í
samsetníngum hií) sama, menu segja reginhaf og jörmun-
grund. Er hér allt auí)sjáanlega mjög merkilegt og skyldt, en
ei hægt ab útlista sumt — vissu menn til hvers regin naglar
þeir voru ætlaftir, er í dyrastöfum stúí)u á fornum hofum , þá
mundú menn og betur skylja hvernig á SQfiotí, jörmunsúlum
og reginstöplum stúb. Vilbvíkjandi skyldugleika þeim, sem
vér áí)ur at) öí)ru leiti höfum sýnt, a?) væri milli Hermes og
Heimdallar, getum vér nú og bætt því vi^), sem maibur í þessu
rninuir oss á, aí) ,,s íngast ei nu“ kemur og fyrir hjá Húmer;
það er ei efunarmál aí) kevxág neTQTf (hvíti steinn), sem getifc
er í upphafl 24Í)u kviíiunnar í Odýsseifsmálum, og sem Herme6