Ný félagsrit - 01.01.1853, Side 165

UM VATNSVEITINGAR.
163
vatni er veitt yfir enn ella, — svo hver sem kann rett a&
meta hversu dýrmætur tíminn er, einkum heyanna eíia
hjalpræhis tíminn á sumrin, skilur glöggt nytsemi
vatnsvetínganna, afc því leyti þær flýta grasvextinum.
2. En eins og vatnsveitíngar flýta grasvextinum, eins
auka þær hann á harfcvelli og túnum eptir því sem
betur. efca lakar hagar landslagi, vefcráttu, ræktun
jarfcvegarins, og því hvafc gott veitíngavatnifc er. Mefc
tilliti til þess, sem nú hefir verifc sagt er ei of hermt
afc vatnsveitíngar auki gras afc minnsta kosti um
helmíng, ef þær eru mefc rettu lagi stundafcar, og
opt afc 2/n hlutum efca meira.
þá jörfc sem rækt er f og veitt er vatni á, má
líka optast nær slá tvisvar, jafnvel þú ekki sé veitt
á, þá búifc er afc slá og hirfca hana hifc fyrra sinn,
hvafc þá heldur ef því verfcur vifckomifc, og er þafc
sífcar sleigna gras, miklum mun kröptugara fúfcur enn
nokkurt annafc grasfúfcur.
En þess ber afc gæta afc afgjafabetra reynist þaö
gras, til holda og mjúlkur, sem vex upp af
vatnsveitíngum, ef þafc er hirt svo, afc þafc nái afc
bleikorna, heldurenn ef þafc er hirt grænt, því ef þafc
ornar verfcur þafc fastara í stakknum, og lætur sig
þessvegna minna. Læt eg so úttalafc um nýtsemi
vatnsveitínga til afc flýta og auka grasvöxt, en vík
til hins :
3. Hversu þær drýgja og bæta áburfcinn.
Sér hvör, sem nokkra stund leggur á jarfcrækt,
einkum túnræktina, hlýtur afc vifcurkenna afc áburfcur
sé úmissandi til hennar; þessvegna hafa margir
gúfcir búmenn látifc sér annt um afc drýgja hann og