Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1855, Blaðsíða 50
50
En því nefnir skáldife „karlinn í Víti“, a?) kot eitt e?)ur
búí) tiöt svo viS Kálfatjörn, og bjú þar karl einn gamallp
eru og vífear kot eSur hjáleigur stórbæja, er svo heita.
J>ab er sagt, afe Hallgrímur var eitt sinn sem optar á
ferí) í Hraunum subur, og ba&st gistíngar í illu vehri, en-
var synjaÖ hennar, afe hann kvæbi þá vísu þessa:
Úti stend eg ekki glabur,
illum þjábur raununum:
þraut er aö vera þurfamaftur
þrælanna í Hraununum.
Torfi sýslumabur Erlendsson, sá áfeur er nefndur, er sagt
aí> mælt hafi, er hann sá Hallgrím og þá lftt búinn tit
klæba, sem þá jafnan, sökum ærinnar örbyrgbar: „J>etta
er Iíbilegur slordúni“; er þá sagt, aí> Hallgrímur kvæbt
vísu þessa:
Ábur en daubur drepst í hor
drengur á raufeum kjóli,
feginn verfeur ab sleikja slor
slepjabur húsgángs dóli.
Og er sagt, a¥> jafnan væri Torfi honum illviljauur sfóan.
en þaí) telur Vigfús prófastur víst, aí> Hallgrímur kvæbí
um Torfa kvæbib: „Svo sem gler sýnist mfer“, þá Vatns-
Ieysumál byrjabist. þab var og einn morgun, ab Hall-
grímur var staddur á Hólmi á Akranesi, og sá út, ab et
af ab róa, þá kva£ hann:
Haggar um skeljúngs skugga,
skyggir á foldar hryggi,
baggar bjargar ruggi
bruggib storma tuggu,