Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1855, Síða 88

88
þafe, a& Helgi prestur Ólafsson á Sta& í Hrútafirfei vildt
bæta inníþá einu versi, í hinn 16. sálminn, sem lærdúmur
Hallgríms væri ei fullkominn, en þab vers Helga prests
hafa engir útgefendur sálmanna viljafc inn setja, þú af
því vitaö hafi, því þeim hefir þútt Helgi prestur hafa
viljab bæta purpurakápu rneb hærunni, en versife erþetta:
Skálka lifnaö fyrst framdi,
forsmáíii drottins orb,
á skálka skikkun sig tamdi,
meb skálkum fell á jörö,
skálkiferan undan drú,
skálkur skammlega liffei,
meí) skálkum úrskurb haffei,
skálkur skammlega dú.
Júk vers þetta lítib lof Helga prests. Helgi prestur dú
stúrubúluárife á þorra.
Björn biskup þorleifsson á Húlum hefir látizt viljab
lagfæra sálma þessa á tveim stiibum: hií) 18. vers þess
fjúrtánda og hib 12. vers þess sextánda sálms; en sú breytíng
hans varb honum ei til lofs, svo ab margir prestar, ab sagt er,
svörubu því, og eru ei allfáar vísur þær til um biskup;
má og vera, ab einhverjir leikmanna ætti hlut í því meb
hinum klerklegu mönnum, og höfum ver þessar ritabar
fundib, en engra getib höfunda þeirra:
Hefb’ hann Björn á Húlastab
hlotib barn meb sinni frú,
eflaust hefbi heitib þab
honum Júdas eptir nú.
Og enn:
Júdas stendur ekki einn
uppi, meban Björns er von,
aldrei vissi’ eg annan neinn
afsaka þann djöfulsson.