Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1855, Blaðsíða 79

79
dskilríkum manni, er Hallgrímur prestur hefbi sjálfur sagt
þah, a?) optast daglega heima hjá sér, á morgna nývakn-
aírnr e¥>a af sæng stiginn, hef&i hann orkt 2, 3, e¥)a 4 vers
af sálmunum, og þau síhan umbætt og lagfært, svo sem
hann vildi þau síbast hafa. Hafi hann nú þannig sáhnana
kvefeib, þá segir Vigfús prúfastur aö sýnast megi, afc eigi
þyrfti þvílíkt skáld og gáfumabur meira en 4 eba 5 ár
til slíks starfa, })ó versin í sálmunum sé alls 816.
þa¥> er af merkum mönnum haft eptir gömlu fólki,
er kunnast var um, aí) Hallgrímur prestur hafi heitib því,
er hann komst frá Hvalsnesi afe Saurbæ, ab minnast
skyldi hann Frelsara síns, sem hann mætti, fyrir lausn úr
volæfei og vélabrögfeum Sufeurnesínganna, og þá hafi hann
á einni lángaföstu, litlu eptir þa<5 aö hann var kominn
a?> Saurbæ, sezt vifc, og byrjafc afc yrkja pínslarsálmana,
en þegar hann haffci lokifc vifc tvo ena fyrstu, hafi kona
hans komizt afc áformi hans og þótt þafc lítill atvinnu-
vegur, tók sálma þessa og brendi þá. Leifc þá nokkuö
um, þar til prestur hreinskrifafci aptur þessa sálma báfca og
tók afc yrkja af nýju, byrjafci því mefc þessum hætti:
TEnn vil eg, sál mín! upp á ný“ *. þafc segja menn og, afc
prestur hafi ei orkt afc öndverfcu nema 48 sálmana; en
Brynjólfur biskup ritafci honum bréf, þá lesifc haffci snildar-
verk þetta og tjáfc sér þætti betur fara, afc sálmarnir væru
50; hafi prestur þá bætt vifc tveimur, en þafc sé þeir: 17.
og 32., og sýnist sem nifcurskipan textans í 16. >og 31.
sálminum bendi til, afc þetta megi vel hafa til borifc. Svo
segja og afcrir frá undirrót til þess, afc Hallgrímur prestur
orkti pínslarsálmana: þegar hann haffci kvefcifc svo margt
i) Nokkrir segja, afc Hallgrímur prestur haíi misst skáldagáfuna,
þá er hann var búinn mefc tvo fyrstu sálmana, af þeim
atburfci, afc hann kvafc tóuna daufca, og hafi því byrjafc hinn
þrifcja sálminu þannig, er hann fékk gáfuna aptur.