Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1855, Blaðsíða 4

4
ár, en ei varb hann landfastur svo teljandi væri. þab
Jrykir undrum sæta, hve lítil höpp hafa þessi ár fylgt
honum, vib þab sem ábur hefur einatt verib; og kalla
menn svo, ab rekabann hafi verib þessi ár.
Mebalhlutir undir Jökli urbu alltab 5 hundrubum.
14 skip stundubu þar auk þorskveiba hákallaveibi, og
heppnabist sumum allvel, en ílestum mibur, svo mest varb
1 tunna lifrar til hlutar. Um Vestfjörbu var bæbi þorsk-
og hákallsafli í góbu lagi. Einkum eykst þorskaflinn
talsvert á Isafirbi og í Strandasýslu; en aptur hnignar
selveibinni mjög vib Isafjörb. þetta ár var bjarndýr unnib
á Ströndum.
. Arib 1853 var enn gób árferb, eins og ab undanförnu.
Arib gekk ab sönnu nokkub harbindalega í garb meb
frosti og fánnkomu. Fyrir haga tók fyrir þorra og sum-
stabar fyrri, og helzt jarbbann þab víba fram undir góu-
lok ; breytti þá til þíbvibra, svo ab hagar komu upp ; kóln-
abi þó aptur meb einmánubi, og heldust kuldar þeir
fram yfir hvítasunnu. Eptir þab voru þurkar tíbir, en
sjaldan vætur. Eptir Jónsmessu gjörbi norbanhret inikib
meb snjó, sem olli því, ab búsmali nytkabist mjög illa,
og allvíba týndust únglömb ab mun, því hretib dundi á
, um fráfærutímann. Eptir þíngmaríumessu komu hlý stab-
vibri og hulzt þaban af jafnan gób vebrátta fram yfir höf-
ubdag. Sökum vorkuldanna og Jónsmessuhretsins spruttu
tún ei betur en í meballagi; aptur urbu úthagar betri.
þab bætti og líka mikib um, ab tún tóku þá hvab bezt
ab spretta er búib var ab slá þau, svo nokkub þeirra
var allvíba tvíslegib, og sumstabar þríslegib. j>ó óþerrar
væru nokkrir framanaf slættinum, urbu þeir óvíba vestra
ab miklum baga, svo heyafli bænda varb í góbu Iagi, og
urbu þó heyannirnar fremur afsleppar, því þau hey, er
seinast voru slegin, hröktust mjög, og fóru sumstabar
undir snjóa, sem ei leystu upp af þeim aptur. Haustib
var fremur harbvibrasamt og ógæftir miklar til sjóar.