Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1855, Blaðsíða 82
82
er hann kvah vísu um leiki þá, er fyrrum voru tíbkaiir,
þannig:
Ábur mig beygfci elli
engann leik eg sparbi,
mer var menntin kríng:
rífa ræfil úr svelli,
reka naut frá garbi,
reisa horgemlíng,
• stancla’ á höfbi og steypa klukku' um vetur,,
stika legg, og járna rymbutetur,
fara í strokk og stafa kúrvelskt letur,
stömpum velti’ eg hverjum manni betur.
Og svo eigna menn honum þessa vísu um töflin:
Kotru kunni’ eg forfeum,
kopar í alin líka
viö dánumann tefldi’ eg títt;
þab skipti engum orbum,
eins fátæka og ríka,
lék eg stundum lítt;
forkæríng og færitafl ab skoba,
fæstum mun þa& allt í minni loba,
ofanfellíng, Olafs-tafl og go&a,
elta stelpu kalla’ eg lítinn voba.
þaí> er sagt, ab hib sí&asta sinni, þá Hallgrímur
prestur reib til alþíngis, og gekk vi& staf í bú& e&ur
tjald Gísla sýslumanns á Hlí&arenda Magnússonar, a&
kve&ja hann, og er hann gekk aptur frá tjaldinu kva& hannt
vísu þessa:
Hadda (hodda) gengur staf studdur,
stir&fættur me&al vir&a,
bur&i bar betri for&um
baldur frá (at) Gísla tjaldi;