Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1855, Blaðsíða 98

98
inaíiui' og lagkænn og hinn mesti ibjumafcur, stundafei
hann hvervetna bdkmentir mefefram alla æfi, þá honum
vannst tdmstund, og þegar á Isafirhi, er hann liaffci þrjá um
tvítugt, fór hann ah safna ættartölum og semja ættartölu-
bdk, helt hann því áfram me& miklu ómaki, alúb og
nákvæmni alla æfi, svo aí) kalla til dánardægurs; hefir
hann meb eigin hendi skrifab alls 8 ættartölubækur. Hinar
fyrri voru nokkuí) minni og ófullkomnari, í 4 bla&a broti,
en hinar sí&ari í arkarbroti; eina þeirra skrifa&i hann fyrir
Boga stúdent á Sta&arfelli hinn fró&a, og er bók sú 879
blabsí&ur í arkarbroti auk registurs, og á konferenzráb
justitiarius þórfeur Sveinbjörnsson eina meb hendi Snóks-
dalíns þvílíka.
3. BENDÍNG TIL EFNALÍTILLA BÆNDAEFNA I
SVEIT
UM FÁEIN ATRIÐI RÚNARAUI.NS.
Svo kvab þjó&skáld vort eitt a& or&i: „vænt er aí>
kunna vel aí> búa“ — og má fullyrba a& þaí> eru sannindi,
hvort heldur litib er á hiö einstaka eba hií) gjörvalla, því
þab eru engu minni sannmæli, sem annab þjó&skáld segir:
„bóndi er bústólpi, bú er landstólpi“ — En svo er um þetta
sem livab annafe, „aí> vandi fylgir velsemd hverri,“ og
má því fyllilcga svo ab orbi kveba, „ab vant er a& kunna
vel a& búa,“ því a& búa vel, í fullum skilníngi, er svo
mikill vandi, a& eins og þab eru ekki nema einstakir
menn, sem mega skáld heita e&a smi&ir e&a a&rir serlegir
listamenn, eins eru þa& ekki nema einstakir menn, sem
mega búmenn heita, því til jiess útheimtist me&fædt e&li
og s&rstök gáfa. En eins og a& hver ein einstölc gáfa
þarf a& sty&jast vi& mentun og æfíngu, og eins og a&
menn þeir, sem eru mi&ur náttúra&ir til einhverrar listar,
geta samt numi& hana, svo a& li&i ver&i, eins a& sínu
leyti getur mjög margur, þó afe hann se ei fæddur búmafeur,