Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1855, Blaðsíða 85
85
„föburbana höldar hana hí'hlu þ<5.“ þah er og sagt, aö
þessa slöku kvæhi hún ein:
A mer sk<5r ekki tollafe getur,
illa fór, eg skal binda’ hann betur.
Eyjólfur Hallgrímsson, er nefndur var, ætla menn væri elztur
af þeim, er lif&u og komust til þroska; hann átti þóru,
dóttur Guhmundar Karfasonar á Hálsi í Kjós og Guörúnar
elztu Ormsdóttur frá Eyjum; voru þeirra börn: I) Magnús,
er þjónaöi prentverkinu í Skálholti; hann kvongaöist
erlendis; 2) Guörún giptist þorleifi, syni Jóns IndriÖasonar;
en Vigfús prófastur kveöst ei vita, hvort aö þórunn sú, er
Hallgrímur prestur kvaö eptir sálminn: „þrátt mig nú
þyrstir,“ var dóttir Hallgríms prests eöur eigi, eöa þá þor-
leifs þessa. Guömundur er og talinn son Hallgríms prests,
og mun hafa dáiö úngur.
Margt liggur eptir Hallgrím prest, þótt litla grein fáum
ver fyrir því gjört: þýöíngar eru eptir Iiann yfir vísur
úr fornsögum vorum, ei allfáar; en þaö segir Vigfús pró-
fastur, aö sumum þyki þær ei allstaöar óyggjandi. þaö
má og finna, aÖ þegar hefir honum þótt sumt afbakaö
eptir sig á sínum dögum, sem þá hann sá Kefsrímur sínar
af öörum ritaöar, kvaö hann þessa vísu:
Seö hef eg áÖur rímur Refs (af Ref)
ritaöar mínum penna;
nú er mer oröiö allt til efs (um ef),
hvort eigi mer aÖ kenna.
Heraöauk liggja eptir hann margir kveölíngar um sögur
ritníngarinnar, og svo heilræöa- og gaman-vísur; og þaö
ritar Vigfús prófastur, aö skýr og óskreytinn maöur hafi
sagt ser eptir fööur sínum, sem var lángvinur Hallgríms
prests, aö eitt sinn, er hann fór til alþíngis, þá mjög